USB:บทที่ 554 ข่าวใหญ่

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ฮวงเฟิงได้ยืนอยู่ด้านนอกสนามบินกำลังจ้องมองเครื่องบินที่กำลังพาหลี่ปิงอวิ้นทยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ด้วยความรู้หม่นหมองเล็กน้อย ถึงแม้เขาจะพยายามคิดว่าเธอจะกลับมามณฑลเจียงอีกครั้งในช่วงทัวร์คอนเสิร์ต แต่มันก็ยังคงเป็นเรื่องของอนาคตอยู่ดี และเขาก็ไม่ค่อยมั่นใจเลย ว่าเมื่อไหร่ที่พวกเขาทั้งสองจะได้พบกันอีก ไม่รู้เลยจริง ๆ หลี่ปิงอวิ้นทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกดี เวลาทำให้พวกเขาค่อย ๆ รู้จักกันมากขึ้น หลี่ปิงอวิ้นทำให้เขารู้สึกดีตั้งแต่ครั้งแรก นอกจากนั้นแล้ว ท่าทางการวางตัวของเธอไม่เหมือนกันคนดังคนอื่น ๆ เธอดูเหมือนเด็กสาวข้างบ้านเสียมากกว่า

"เธอคือเด็กสาวที่น่าสงสารจริง ๆ " ในใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกอาลัย อาวรณ์

ความจริงแล้วครอบครัวของหลี่ปิงอวิ้นเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง แต่เธอกลับไม่มีนิสัยเย่อหยิ่งเลยแม้แต่น้อย แม้แต่ในวงการบันเทิง เธอไม่คิดที่จะอาศัยฐานะของตระกูลตัวเองเป็นใบเบิกทาง ไม่เช่นนั้น คงไม่มีใครกล้าคุกคามเธอ และด้วยสภานะของครอบครัวเธอแล้ว ถ้าหากอาศัยอิทธิพลที่มีอยู่ของครอบครัวเธอแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ยากที่จะคุกคามเธอได้

เดิมทีหลี่ปิงอวิ้นและฮวงเฟิงอยากหาเวลาพูดคุยกันเป็นการส่วนตัวบ้างก่อนที่เครื่องจะออก แต่ก็ไม่มีโอกาสเนื่องจากผู้ช่วยของเธอคอยตามพวกเขาตลอดเวลา ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังคอยจับตามองท่าทีของฮวงเฟิงอย่างไม่ยอมให้คลาดสายตา ซึ่งสร้างความอึดอัดใจให้กับฮวงเฟิงเป็นอย่างมาก

"ทำไมผู้ช่วยของหลี่ปิงอวิ้นถึงเอาแต่จับตามองฉันแบบนั้นนะ?" คำถามนี้ยังคงค้างคาอยู่ในใจของฮวงเฟิงอยู่เช่นนั้น จนกระทั่งเครื่องออกไปแล้วเขาก็ยังไม่ได้คำตอบใด ๆ

ในขณะที่ฮวงเฟิงกลับไปสำรวจสถานการณ์ของโรงกลั่นสุรา และหลี่ปิงอวิ้นที่ยังคงอยู่บนเครื่องบิน ผู้ชายที่ถ่ายรูปของฮวงเฟิงไว้ได้ก็กลับไปถึงสำนักพิมพ์พร้อมกับกล้องถ่ายรูปของเขา

"บก. ครับ บก. ข่าวใหญ่ครับ หลี่ปิงอวิ้นแอบคบอยู่กับแฟนหนุ่มของเธอ!" ทันทีที่ผู้ชายคนนั้นกลับมาถึงสำนักพิมพ์ เขาก็ส่งเสียงตะโกนลั่นขึ้น ซึ่งสามารถเรียกร้องความสนใจจากเพื่อนร่วมงานอย่างมาก

"ผู้ชายคนนี้พยายามหาข่าวพาดหัวจนเป็นบ้าไปแล้วหรือไง? ข่าวเรื่องที่หลี่ปิงอวิ้นแอบคบหาแฟนหนุ่มได้รับการยืนแล้วไม่ใช่หรือไง ว่ามันไม่เป็นความจริง?" เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งพูดขึ้นกับใครอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ เขา ผู้ชายคนนี้คอยตามหลี่ปิงอวิ้นมานานแล้ว จนกระทั่งตอนนี้ เขาก็ยังไม่ได้ข่าวดีอะไรเลย แต่ทว่าเวลานี้ เขากลับตื่นเต้นกับข่าวที่เก่าไปแล้ว เขาถ้าจะบ้าไปแล้วจริง ๆ!

แน่นอนว่าชายวัยกลางคนคนนั้นไม่ได้ยินเสียงซุบซิบของเพื่อนร่วมงาน ในเวลานั้นเขาได้เปิดประตูห้อง ซึ่งขณะนั้นบก. บก. ของเขากำลังนัวเนียอยู่กับเลขาสาว เมื่อเห็นหน้าผู้ชายคนนั้น บก. ก็รู้สึกหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น เนื่องจากเขาเข้าทำงานกับสำนักพิมพ์มาได้ระยะหนึ่งแล้วแต่ก็ยังหาข่าวที่น่าสนใจไม่ได้เลย มิหนำซ้ำตอนนี้ยังขัดจังหวะเขาด้วยการยังถือวิสาสะเปิดประตูมาเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติอีก

"เฉินหยาน ก่อนที่จะเข้ามาคุณไม่รูจักเคาะประตูก่อนหรือไง?" บก. สำนักพิมพ์พูดขึ้นกับชายวัยกลางคนด้วยสีหน้าไม่พอใจ ขณะเดียวกันกับที่เลขาสาวของเขากับลังจัดระเบียบเสื้อผ้าของหล่อนให้เข้าที่เข้าทาง พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำของเจ้าหล่อน อีกทั้งยังส่งสายตาแบบชำเลืองผู้ชายวัยกลางคนคนนั้นอยู่เป็นระยะ

ชายวัยกลางคนคนนั้นหรือก็คือเฉินหยานนั่นเอง ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ให้ใส่ใจกับความสัมพันธ์ระหว่าง บก. กับแม่เลขาสาวนั่น อีกทั้งเขายังไม่รู้สึกสลดกับท่าทีของ บก. ด้วยซ้ำไป

"บก. ครับ ผมมีข่าวใหญ่มาเสนอ ผมรับรองเลยว่านี่คือข่าวลับสุดยอด!" เฉินหยานพูด พร้อมกับชูกล้องขึ้น

เฉินหยานเป็นปาปารัสซี่มานานหลายปี หากทว่าความสำเร็จและความสามารถของเขายังคงเป็นที่สงสัยอยู่ในขณะนี้ เขาเคยถูกไล่ออกจากสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง และที่สำนักพิมพ์แห่งนี้เขาก็คงอยู่ได้อีกไม่นานนัก ทั้งหมดเป็นเพราะว่าเขาไม่เคยหาข่าวดี ๆ น่าสนใจได้เลย  เมื่อคิดถึงผลตอบแทนมากมายจากข่าวที่เขาเพิ่งได้มา เฉินหยานก็ตื่นเต้นมากขึ้นอีก ในฐานะพนักงานมีความสามารถ

ไม่เพียงแต่จะมีอุปกร์ที่ดี ทันสมัยไว้ใช้งานเท่านั้น หากแต่ทางสำนักพิมพ์ยังยินดีที่ให้รถและผู้ช่วย เพื่อง่ายต่อการทำงาน พร้อมทั้งมอบหมายให้คอยติดตามทำข่าวบุคคลที่มีชื่อเสียงมากมาย และถ้าหากสามารถหาข่าวที่น่าสนใจได้ สำนักพิมพ์ก็จะมอบเงินรางวัลจำนวนไม่น้อยให้อีกด้วย ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่เฉินหยานรู้สึกริษยามาโดยตลอด เดิมที่เฉินหยานไม่ได้รับมอบหมายให้คอยตามหลี่ปิงอวิ้น หากแต่เป็นเพราะนักแสดงวัยรุ่นหนึ่งที่เขาได้รับมอบหมายได้หายตัวไปจากมณฑลเจียงและจู่ ๆ หลี่ปิงอวิ้นก็ปรากฏตัวที่นั้น เขาจึงตัดสินใจคอยตามดาราสาวหลี่ปิงอวิ้นแทน เขาเริ่มจะทอดใจหลังจากคอยตามเธออยู่ได้สอง ถึง สามวัน และคิดว่าน่าจะไม่สามารถหาข่าวที่น่าสนใจได้แล้ว ในที่สุดสวรรค์ก็เมตตา เมื่อนักข่าวคนอื่น ๆ ต่างพากันไปดักรอหลี่ปิงอวิ้นอยู่ที่หน้าโรงแรม แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างดลใจให้เขาไปที่ประตูหลังของโรงแรม และเขาก็ไม่ลังเลที่จะทำตามสัญชาตญาณ

"ข่าวอะไร? เฉินหยาน ผมขอเตือนคุณไว้เลย คุณไม่สามารถเข้าที่นี่พร้อมกับข่าวที่ไม่น่าสนใจพอ คิดให้ดีก่อน เมื่อคิดได้แล้วก็กลับไปทำซะ?" เห็นได้ชัดว่า บก. ไม่เชื่อว่าเฉินหยานจะสามารถทำข่าวที่น่าสนใจได้

"บก. ผมรับรองเลยว่าคุณต้องสนใจข่าวนี้แน่!" และเมื่อเฉินหยานเห็นสีหน้ารำคาญใจของ บก. เขาก็รีบยืนยันขึ้นอีกครั้ง นอกจากนั้นแล้วเขายังยื่นกล้งอถ่ายรูปให้กับ บก. ด้วย

บก. สำนักพิมพ์ขมวดคิ้วยุ่งขณะที่รับกล้องถ่ายรูปนั้นมา เขาจ้องดูรูปถ่ายอย่างไม่ไยดี แต่แล้วจู่ ๆ ดวงตาเขาก็เบิกกว้างขึ้น ใบหน้าของเขาเป็นสีแดงระเรื่อขึ้นด้วยความตื่นเต้น อย่างไรก็ตามมือของเขาก็ยังคงไม่หยุดขยับ ขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปที่รูปในกล้องถ่ายรูปนั้นทีละรูป  เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักเขาก็วางกล้องถ่ายรูปลง พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกตื่น จากนั้นก็เดินไปที่เฉินหยาน แล้วตบลงบนบ่าเขาพร้อมกับพูดขึ้นว่า

"เฉินหยาน ตั้งแต่วันแรกที่คุณเข้ามาทำงานที่นี่ ผมก็รู้สึกได้ทันทีว่าคุณต้องไม่ธรรมดาและคุณจะต้องสามารถหาข่าวใหญ่ ๆ ได้อย่างแน่นอน แล้วคุณก็ไม่ทำให้ผมผิดหวังเลยจริง ๆ ครั้งนี้สำนักพิมพ์ของเราต้องสมนาคุณอย่างงาม"

"ขอบคุณครับ บก. ขอบคุณมากครับ" เฉินหยานกล่าวขอบคุณขึ้นทันที ข้างในใจของเขาเต็มไปด้วยความปลาบปลื้มยินดี หากแต่จู่ ๆ เขาแสร้งตีหน้าเศร้าแล้วพูดขึ้น "แต่มันน่าเสียดายมาก กล้องไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ผมก็เลยเห็นไม่ชัดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร"

"อย่าเพิงถอดใจไป ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ผมจะมอบอุปกรณ์ที่ดีที่สุดให้คุณเอาไว้คอยติดตามหลี่ปิงอวิ้น ผมเชื่อว่าคุณจะสามารถถ่ายรูปเธอได้อีก เมื่อคุณสามารถถ่ายรูปพวกเขาครั้งที่สองได้ คุณก็จะสามารถหาตัวผู้ชายคนนั้นได้เช่นกัน" บก. ให้กำลังใจเขา