USB:บทที่ 527 เรื่องจริงเหรอ

เซี่ยเมิ่งเจียว "... "

เซี่ยเมิ่งเจียวถึงกับเบิกตาโพลงแล้วจ้องซูหยูโม่อีกรอบ เหมือนกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้เรื่องนี้ เซี่ยเมิ่งเจียวพูดติดๆขัดๆ

"พี่...พี่หยูโม่ นี่..พี่ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? พี่ยอมให้เขาจีบพี่...ได้ยังไง?"

เซี่ยเมิ่งเจียวรู้ว่ามีผู้ชายเยอะมากต้องการจีบซูหยูโม่แต่ซูหยูโม่ไม่แม้แต่จะเหลียวมองพวกเขา มันจึงทำให้พวกเขามีโอกาสจีบเธอน้อยกว่า

ถ้าหากว่าซูหยูโม่บอกว่าเธอให้โอกาสฮวงเฟิงจีบเธอ ในความคิดของเซี่ยเมิ่งเจียว สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ก็คือการเฝ้ารอวันที่พี่หยูโม่และฮวงเฟิงเป็นคู่รักกันเท่านั้น

เป็นเพราะเธอรู้ว่าพี่หยูโม่เป็นคนที่ไม่ยินดีให้ผู้ชายหน้าไหนเข้ามาจีบเธอได้ง่ายๆ ถ้าพี่หยูโม่ให้โอกาสฮวงเฟิงก็เท่ากับว่าเธอรู้สึกดีกับเขา

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? ฉันว่าฮวงเฟิงก็เป็นคนดีนะ" ซูหยูโม่ตอบด้วยรอยยิ้ม

"หมอนั่นอะนะเป็นคนดี? เหอะ พี่ซูหยูโม่ พี่ไม่ต้องมาหลอกฉันเลยนะ! ที่เมืองหลวงมีผู้ชายที่ดีกว่าหมอนั่นตั้งเยอะ ทำไมพี่ไม่ชอบพวกเขาบ้างล่ะ ทำไมพี่ต้องชอบฮวงเฟิงด้วยเล่า" เซี่ยเมิ่งเจียวพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง เธอไม่อยากเห็นพี่สาวที่แสนดีของเธอต้องหลงผิด

“ไม่ใช่ว่าเธอเองก็ไม่ชอบคนที่เมืองหลวงหรอกเหรอ?” ซูหยูโม่ถามกลับด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นราวกับว่านี่ไม่ใช่เรื่องของเซี่ยเมิ่งเจียว

เซี่ยเมิ่งเจียวถึงกับหมดคำพูดไปชั่วขณะ เพราะที่พี่หยูโม่พูดมานั้นเป็นเรื่องจริง ถ้าเธอชอบคนที่เมืองหลวงและอยากแต่งงานกับพวกเขาคนใดคนหนึ่ง เธอก็คงไม่ลำบากขนาดนี้ ไม่ต้องมาที่เมืองชิงกับซูหยูโม่ ไม่ต้องขยันทำงานเพื่อเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง แค่ใช้ชีวิตแบบสาวน้อยในเมืองหลวง รอคอยให้คนในครอบครัวเลือก "สามีที่ดี" มาให้ก็พอแล้ว

“ยังไงพี่ก็ไม่ควรเลือกฮวงเฟิง” เซี่ยเมิ่งเจียวพูดอย่างอดไม่ได้

"แต่ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่ไม่เลวเลยนะ" ซูหยูโม่ว่า

เซี่ยเมิ่งเจียวหมดคำพูดเพราะต่อให้เธออธิบาย ซูหยูโม่ก็จะปิดหูปิดตาและตอบว่าฮวงเฟิงเป็นคนที่ไม่เลวเลย

แต่ถึงอย่างไรเซี่ยเมิ่งเจียวก็ยังคิดว่าฮวงเฟิงเป็นพวกหยาบคาย ผู้ชายคนนั้นเคยรังแกเธอในตอนที่พบกันครั้งแรก แถมยังตะคอกเธออีก

ก่อนหน้านี้ ที่สนามกีฬา ตรงทางเข้าห้องน้ำในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขายังพยายามเอารัดเอาเปรียบเธออยู่หลายครั้ง

แล้วคนแบบนี้จะเหมาะสมกับคนที่สมบูรณ์แบบอย่างพี่หยูโม่ได้อย่างไร?

น่าเสียดายที่ไม่ว่าเซี่ยเมิ่งเจียวจะเป็นห่วงซูหยูโม่ขนาดไหน เธอก็มีสีหน้ามุ่งมั่นเสมอ

เซี่ยเมิ่งเจียวรู้ดีว่าพี่หยูโม่นิสัยดี เข้ากับคนง่าย และรับฟังความเห็นจากคนอื่น แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เข้าใจดีว่า เมื่อไหร่ที่พี่หยูโม่ได้ตัดสินใจแล้วก็ยากที่จะเปลี่ยนความคิด

ด้วยเหตุนี้เซี่ยเมิ่งเจียวจึงเดินออกมาจากห้องทำงานของซูหยูโม่อย่างไม่เต็มใจ ก็ตรงไปยังห้องทำงานของฮวงเฟิงทันที

การกระทำที่เอาแต่ใจของเธอทำเอาพี่หวังที่กำลังพูดคุยกับฮวงเฟิงอยู่ข้างในถึงกับสะดุ้งเฮือก จากนั้นเขาก็รีบออกไปจากห้อง ทิ้งให้ฮวงเฟิงและเซี่ยเมิ่งเจียวอยู่ด้วยกันตามำพัง

"ถ้านายรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ก็ช่วยออกไปจากชีวิตพี่หยูโม่ซะ!" เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอื่นแล้ว เซี่ยเมิ่งเจียวจึงพูดกับฮวงเฟิงด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นโดยไม่อ้อมค้อมเลยแม้แต่น้อย

"หา คุณพูดเรื่องอะไรครับ" ฮวงเฟิงขมวดคิ้วมุ่น มองดูคนที่เร่งรุดเข้ามาในห้องทำงานของเขา และกำลังสั่งเขา

"ไม่ต้องมาทำเฉไฉ นายต้องใช้อุบายหลอกล่อพี่หยูโม่แน่ ไม่อย่างนั้นพี่หยูโม่จะชอบคนอย่างนายได้ยังไง ออกไปจากชีวิตของพี่หยูโม่ของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ และหลังจากนี้ก็ห้ามมาวุ่นวายกับพี่หยูโม่อีก" เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าว เธอไม่อยากเห็นพี่สาวที่แสนดีของเธอต้องถูกคนนิสัยไม่ดีหลอกใช้และต้องมานั่งร้องไห้เพราะถูกผู้ชายคนนี้ทำร้ายจิตใจ

"หยูโม่โตแล้วนะ เธอมีความคิดเป็นของตัวเอง เรื่องนั้นให้หยูโม่เป็นคนตัดสินใจเถอะครับ อีกอย่าง คุณคิดว่าในโลกนี้ยังมีคนที่หลอกผู้หญิงฉลาดอย่างหยูโม่ได้สำเร็จเหรอครับ?" ฮวงเฟิงพูดพลางมองดูเซี่ยเมิ่งเจียว ครั้งนี้เขาไม่ได้โกรธเคืองเซี่ยเมิ่งเจียว เพราะที่เธอพูดแบบนั้นทั้งหมดก็เพื่อซูหยูโม่

คำพูดของฮวงเฟิงทำให้เซี่ยเมิ่งเจียวตกใจ จริงด้วย ผู้หญิงฉลาดอย่างพี่หยูโม่เก่งกว่าหมอนี่ตั้งเยอะ แล้วคนไร้น้ำยาอย่างหมอนี่จะหลอกพี่หยูโม่ได้อย่างไร?

"ไม่รู้ละ ไม่ว่ายังไงนายก็ห้ามเป็นแฟนพี่หยูโม่" เนื่องจากเซี่ยเมิ่งเจียวไม่สามารถสรรหาเหตุผลมาเถียงอีกฝ่ายได้ จึงทำได้เพียงพูดออกไปแบบนั้น

"ทำไมล่ะครับ? คุณคิดว่าผมไม่เหมาะสมกับหยูโม่เหรอครับ?" ฮวงเฟิงถามกลับ

“ก็ใช่น่ะสิ แปลกตรงไหน นายคิดว่าตัวเองเหมาะสมกับพี่หยูโม่เหรอ?" เซี่ยเมิ่งเจียวตอบ

"ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่าคนแบบไหนเหมาะสมกับหยูโม่ล่ะครับ? คนที่มีชาติตระกูลแล้วก็ร่ำรวย? ผมไม่คิดว่าคนแบบนั้นจะทำให้หยูโม่สนใจได้หรอกนะครับ" ฮวงเฟิงว่า เขารู้จักซูหยูโม่ดีและรู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่ถือตัวและอวดดี ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่สนใจปัจจัยนอก เพราะตัวเธอเองก็ไม่ได้ขาดเหลือสิ่งเหล่านั้น

แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องของทุนทรัพ แต่ฮวงเฟิงก็รับประกันได้ว่าภายในหนึ่งถึงสองปีนี้ เขาก็จะมีสถานะไม่ต่างจากคนที่ถูกเรียกว่า "คนมีชาติตระกูล"

"และก็ไม่ใช่คนโลเลอย่างนายแน่นอน!" เซี่ยเมิ่งเจียวพูดในฐานะเพื่อนที่ดีและเพื่อนสนิทของซูหยูโม่ เธอรู้ดีว่าซูหยูโม่ไม่ใช่คนที่จะชอบคนที่ฐานะ ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คนที่คู่ควรกับเธอ เพียงเพราะเขาไม่รวย

"ผมเนี่ยนะโลเล? อย่างผมต้องเรียกว่าไม่ดื้อรั้นอย่างต้นหลิวต่างหาก! ก่อนหน้านี้ผมมีโอกาสเอาเปรียบคุณ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำแบบนั้น" ฮวงเฟิงมองเซี่ยเมิ่งเจียวแล้วพูดต่อว่า

"นอกจากนี้ มันเป็นเรื่องของหยูโม่ คุณควรเชื่อในตัวเธอนะครับ คนอย่างคุณคงจะไม่เคยมีแฟนมาก่อน ถ้าคุณไม่มีประสบการณ์ คุณจะมาตัดสินใจแทนหยูโม่ได้ยังไงละครับ?"

"นาย...นายเองก็ไม่เคยมีแฟนเหมือนกันนั่นแหละ!" ใบหน้าของ เซี่ยเมิ่งเจียวเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะฮวงเฟิงพูดว่าเธอไม่เคยมีแฟนและไม่มีประสบการณ์

"เรื่องนั้นผมไม่สน นายต้องออกไปจากชีวิตของพี่หยูโม่ ไม่อย่างงั้น ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!" หลังจากเซี่ยเมิ่งเจียวขู่ฮวงเฟิงเสร็จ เธอก็เดินออกไปจากห้องทำงานของฮวงเฟิงทันที

เธอรู้ว่าตัวเองดูรีบร้อนแต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา เธอเป็นห่วงทั้งสองคนมากกว่า ดูเหมือนว่าความห่วงใยของเธอจะไร้ประโยชน์ พี่หยูโม่ไม่ฟังคำแนะนำของเธอ ส่วนฮวงเฟิงก็ดูเหมือนไม่มีทีท่าว่าจะออกไปจากชีวิตของพี่หยูโม่

"ถ้าฉันรู้เร็วกว่านี้ ฉันจะไล่หมอนั่นออก ถ้าฉันทำแบบนั้นตั้งแต่แรก แรก เรื่องก็คงไม่วุ่นวายขนาดนี้" แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไล่ฮวงเฟิงออกตอนนี้ เพราะพี่หยูโม่ไม่มีทางเห็นด้วยแน่ และเธอเองก็ไม่อยากทะเลาะกับพี่หยูโม่เพราะเรื่องนี้เช่นกัน