USB:บทที่ 726 เดต(3)

"แน่นอนสิ มันเกินไปแล้ว คุณยังไม่ได้รับอนุญาตจากฉันเลยด้วยซ้ำ" ซูหยูโม่กลอกตาไปมาขณะที่พูด หลังจากที่ได้หยุดพักครู่หนึ่งลมหายใจของเธอก็มั่นคงขึ้นมาก หากแต่ใบหน้าแดง ๆ ของเธอยังไม่อาจจางหายไปได้ง่าย ๆ

"ถ้างั้นผมจะถามความคิดเห็นคุณก่อน ขออีกครั้งได้หรือเปล่า?" ฮวงเฟิงถามขึ้น

"ไม่!" ซูหยูโม่ปฏิเสธทันที

อย่างไรก็ตามเพียงแค่เธอพูดจบลง ฮวงเฟิงก็ก้มลงจูบเธออีกครั้ง ปิดปากเธอจากคำพูดถัดมา เช่นเดิมเธอก็เพียงแต่ขัดขืนเล็กน้อยจากนั้นก็ยอมอนุญาติให้ฮวงเฟิงทำตามคำขอ ภาพยนตร์ยังคงฉายอยู่เช่นนั้น หากแต่ทั่งฮวงเฟิงและซูหยูโม่ไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจภาพยนตร์อีกต่อไป พวกเขาไม่รู้เลยว่าในภาพยนตร์เรื่องนั้นเกิดอะไรขึ้นอีก หลังจากที่พวกเขาทั้งสองใช้เวลาที่เหลือไปกับการทำความคุ้นเคยซึ่งกันและกัน และซูหยูโม่ที่ไม่คิดจะต่อต้านแต่ก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือในตอนแรกแต่ตอนนี้ได้ค่อย ๆ ให้ความร่วมมือกับฮวงเฟิงทีละนิด คนทั้งสองกิน และดื่ม จากนั้นก็หันมาจูบกันอีกครั้งแล้วก็อีกครั้งจนกระทั่งพวกเขาไม่สามารถหายใจใด้อีก จึงแยกจากกันเล็กน้อย จากนั้นก็โผเข้าใส่กันและกันอีกครั้ง เมื่อภาพยนตร์จบลงแสงไวก็ส่องสว่างขึ้นทั่วทั้งโรงภาพยนตร์นั้นทำให้พวกเขารู้ตัวอีกที่ว่าภาพยนตร์ที่มีความยาวกว่าสองชั่วโมงได้จบลงแล้ว ทั้งสองไม่สังเกตเลยว่าเวลาได้ผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

แสงไฟสลัวที่ส่องอยู่ภายในห้อง และซูหยูโม่ได้ปล่อยเสียงสะอื้นเล็กน้อยออกมาก่อนที่จะต้องจากอ้อมกอดของฮวงเฟิง ฮวงเฟิงมองดูเธออย่างขบขัน แต่ครั้งนี้เขาก็ไม่พยายามที่จะห้ามเธอ

"มันใกล้เกินไป ฉันเกือบจะถูกใครบางคนเห็นเข้าแล้ว" ซูหยูโม่พูดเบา ๆ ขึ้น

"ไม่จำเป็นต้องกลัวเลย พวกเราเป็นคนรักกันนี่" ฮวงเฟิงกล่าว

"คุณก็ยังคงพูดเอาแต่ได้ ดูเหมือนเมิ่งเจียวจะพูดถูก คุณมันก็แค่ไอ้คนโรคจิต ที่คิดจะมาหลอกลวงฉัน" ซูหยูโม่พูดขึ้น

แต่ฮวงเฟิงกลับเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น แล้วพูดขึ้นขณะที่ตั้งใจจ้องไปที่ซูหยูโม่ "แล้วคุณจะยังเต็มใจให้ผมหลอกอยู่อีกไหม?"

ทันทีที่ฮวงเฟิงแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกอันลึกซึ้งของเขาที่มีต่อเธอทำให้ซูหยูโม่ที่ถูกจ้องมองอยู่นั้นคล้อยตามเขาอย่างรวดเร็ว "ฉันยินดีคะ!"

"ว้าว!"ฮวงเฟิงจูบลงไปบนริมฝีปากของเธออีกครั้งอย่างรวดเร็ว แล้วก็พูดขึ้นว่า "คุณคือภรรยาที่ดีของผมจริง!"

"ใครคือภรรยาของคุณ?" ซูหยูโม่พูดขึ้นอย่างอาย ๆ

"ไม่จริงหรือไง? ปากคุณบวมเจ่อไปหมดแล้ว" ฮวงเฟิงเหย้าขึ้น

"อ้า จริงเหรอ? แย่แล้ว ต้องแย่แน่ ๆ เมื่อพวกเรากลับไป เมิงเจียวกับมู่เสวี่ยจะต้องมองออกแน่ ๆ เลย" ซูหยูโม่พูดขึ้นอย่างร้อนรน

"มีอะไรต้องกลัวด้วย? ต่อให้พวกเขารู้ อย่างมากพวกเขาก็ได้แต่รู้สึกอิจฉาเราเท่านั้น" ฮวงเฟิงพูดขึ้นเช่นนั้น อย่างไรก็ตามเขากลับคิดไปถึงใครอีกคน ถังมู่เสวี่ย ฮวงเฟิงกลับมีความรู้สึกแปลก ๆ ต่อเธอ

"ฉันไม่ได้หน้าหนาเหมือนคุณนี่" ซูหยูโม่กล่าว

ทั้งสองพูดคุยกันไปเรื่อย ๆ ในขณะที่เดินออกไปด้านนอก ส่วนทางด้านซูหยูโม่ยังคงคิดหาวิธีโกหกเหมิงเจียวกับมู่เซี่ย เพื่อไม่ให้พวกเธอได้รู้ถึงความสัมพันธ์ใกล้ชิดขึ้นระหว่างพวกเขา อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าฮวงเฟิงจะมาส่งซูหยู่โม่ถึงชั้นล่างแล้ว ซูหยูโม่ก็ยังคิดหาวิธีที่ดีไม่ได้เลย ก็ได้แต่ภาวนาอยู่ในใจขอให้สองสาวหลับไปแล้ว

"ไม่เป็นไรหรอก พวกเขาทั้งสองคนรู้สถานะของเราดี ต่อให้พวกเขาทำ ก็ไม่เห็นเป็นไร" ฮวงเฟิงปลอบโยนเธอีกครั้ง

"ฉันรู้สึกลำบากใจ" ซูหยูโม่กล่าว เนื่องจากพวกเธอล้วนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ และถ้าหากพวกเธอรู้ว่าเธอจูบกับฮวงเฟิงในโรงภาพยนตร์เป็นนานสองนานจนปากของเธอบวมเจ่อแบบนี้ ทั้งสองสาวต้องหัวเราะเยาะเธอแน่

"ถ้าหากพวกเขาหัวเราะเยาะคุณ งั้นคุณก็แค่หัวเราะใส่พวกเขากลับตอนที่พวกเขามีแฟนแล้ว" ฮวงเฟิงกล่าว

"ฉันไม่ได้พูดกับคุณแล้ว ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ" ซูหยูโม่บอกับฮวงเฟิง จากนั้นเธอก็หมุนตัวเดินขึ้นชั้นบนไป โดยที่ไม่ได้เอ่ยชวนให้ฮวงเฟิงขึ้นมาด้วย ถ้าหากสองสาวนั้นได้เห็นฮวงเฟิงในเวลานี้ พวกเธอต้องหัวเราะเยาะเธอแน่

เดิมทีฮวงเฟิงอยากจะจูบลาซูหยูโม่ แต่เมื่อเห็นว่าซูหยูโม่กำลังรีบวิ่งขึ้นไปยังชั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาก็ได้แต่ยิ้มและไม่ได้รั้งเธอไว้อีก หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นรถแล้วขับกลับบ้านไป

คำอธิฐานของซูหยูโม่ไม่เป็นผล เมื่อเธอกลับมาถึงก็ได้เปิดประตูเข้าไป ก็พบว่าเซี่ยเมิ่งเจียและถังมู่เสวี่ยได้นั่งคุยและดูที่วีอยู่ที่ห้องโถง ซูหยูโม่แอบบ่นอยู่ในใจ หลังจากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องตัวเองทันที

"พี่หยูโม่ พี่กลับมาแล้วเหรอคะ? ทำไม่กลับช้าจังคะ? ไปเดทกับฮวงเฟิงมาหรือไง?" เซี่ยเมิ่งเจียวพูดขึ้นเมือเห็นซูหยูโม่กลับมาแล้ว

"อืม!" ซูหยูโม่ตอบกลับไป ขณะที่ยังเดินต่อไปไม่คิดที่จะหยุด

"พี่หยูโม่ มานี่ตรงนี้ก่อนคะ ฉันมีเรืองจะพูดด้วย มันยังหัวค่ำอยู่เลย ทำไมพี่ถึงรีบกลับเข้าห้องเร็วนักละ?" ถังมู่เสวี่ยถามขึ้น

"ไม่มีอะไร ฉันรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อยนะ อยากกลับเข้าไปพักก่อน!" ซูหยูโม่บอกออกไป และในตอนนั้นเองเธอก็เดินมาถึงประตูห้องของเธอแล้ว

"ทำไมฉันรู้สึกว่าพี่หยูโม่ดูแปลก ๆ ไป?" เซี่ยเมิ่งเจียวพูดขึ้นขณะที่หันไปมองถังมู่เสวี่ยด้วยความสงสัย

"ฉันก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน"

หัวใจของผู้หญิงค่อนข้างอ่อนไหว แม้ว่าซูหยูโม่จะไม่ได้พูดอะไรมากแต่ตอนนี้ทั้งเซี่ยเมิ่งเจียงและถังมู่เสวี่ยก็สามารถรู้สึกได้

"เธอคิดว่าพี่หยูโม่กับฮวงเฟิงจะทะเลาะกันหรือเปล่า? "ฉันรู้สึกไม่ดีเลย" เซี่ยเมิ่งเจียวคาดเดา

"มันก็อาจเป็นไปได้" ถังมู่เสวี่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนุ่ง แล้วก็พูดขึ้น "ดูท่าทางของซูหยูโม่ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอกำลังอารมณ์ไม่ดี ไม่งั้นทำไมเธอต้องรีบเข้าไปในห้องทันทีที่กลับมาถึงด้วย?"

"มา ไปดูกันดีเถอะ ถ้าหากฮวงเฟิงกล้ารังแกพี่หยูโม่ ฉันจะไปจัดการเขาตอนนี้เลย!" เซี่ยเหมิ่งเจียวพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ หลังจากนั้นทั้งสองสาก็ลุกขึ้นไม่สนใจที่จะดูทีวีอีกเลย แล้วทั้งคู่ก็ตรงไปยังยังห้องของซูหยูโม่ โดยมีถังมู่เสวี่ยเดินตามมาติดๆ ขณะที่ในใจก็คิดว่าเป็นไปได้หรือที่พี่หยูโม่กับฮวงเฟิงจะทะเลาะกัน?

"พี่หยูโม่เปิดประตูหน่อยค่ะ? ถ้าหากพี่มีอะไรก็บอกกับพวกเรานะค่ะ อย่าเก็บไว้ในใจ มันจะดีกว่าถ้าหากพี่ได้ระบายออกมา" เซี่ยเมิ่งเจียวพูดขึ้นขณะที่เคาะประตูห้องของซูหยูโม่

"พี่ไม่เป็นไร" เสียงซูหยูโม่ตอบออกมาจากในห้อง

"พี่หยูโม่ ฮวงเฟิงคนน่ารำคาญทำให้พี่โกรธ แล้วพวกพี่ทะเลาะกันหรือคะ? บอกฉันได้นะ ฉันจะให้บทเรียนกับเขา แล้วให้เขามาขอโทษพี่" เซี่ยเมิ่งเจียวพูด

"นั่นสิ พี่หยูโม่ ถ้าหากพี่มีอะไรพี่ต้องบอกพวกเรานะ ถ้าฮวงเฟิงเป็นคนรังแกพี่ พวกเราจะไม่ปล่อยเขา" ถังมู่เสวี่ยพูดขึ้นบ้าง

ซึ่งขณะนั้นภายในห้องซูหยูโม่กับจ้องมองตัวเองอยู่ในกระจก ริมฝีปากของเธอยังไม่หายดี แต่เธอก็อดสงสัยอยู่ในใจ ทำไมสองคนนั้นจึงคิดว่าเธอกับฮวงเฟิงทะเลาะกันได้? อย่างไรก็ตามพวกเธอพูดถูกฮวงเฟิงรังแกเธอจริง ๆ เพียงแต่มันไม่ใช่การรังแกในแบบนี่พวกเธอคิด

"ฉันไม่ได้มีเรื่องทะเลาะกับฮวงเฟิง ฉันก็แค่เหนื่อยแล้วก็อยากพักผ่อนเท่านั้น" ซูหยูโม่บอกกับสองสาว โดยที่ไม่คิดจะเปิดประตูให้กับพวกเธอ ถ้าหากขืนเปิดประตูออกไปด้วยสภาพแบบนี้ เธอต้องถูกหัวเราะเยาะแน่