USB:บทที่ 164 ล่าถอย

คนเหล่านี้ดูเหมือนจะเห็นพ้องกันว่าฮวงเฟิงไม่น่าจะทำงานที่โรงงานนั้น เพราะว่าดูเหมือนว่าเขาไม่จำเป็นจะต้องหาข้ออ้าง และเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่คิดว่าฮวงเฟิงจะกล้าสร้างปัญหาให้กับบริษัท

ดังนั้นเขาจึงมาที่นี่เพื่อสั่งสอนบทเรียนให้แก่พวกนั้นโดยใช้บทบาทในฐานะของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัท

ถ้าเขาต้องการที่จะสั่งสอนพวกนั้นจริงๆ เขาเกรงว่าคงจากออคิดบีนกรุ๊ปจะมาและรายงานเรื่องนี้

เพราะฉะนั้น ฮวงเฟิงจึงได้ซ่อนตัวตนที่แท้จริงของเขาและเผื่อว่ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้นก็จะได้ไม่กระทบกับบริษัท

"ฉันคิดว่าตัวตนของผู้ชายคนนั้นก็เหมือนกับของเรา" ในตอนนี้มีคนที่คิดว่าเขาฉลาดกว่ากำลังวิเคราะห์สถานการณ์

เมื่อเห็นว่าทุกคนมองมาที่เขา เขาจึงพูดอย่างภาคภูมิใจว่า "ลองคิดดูสิ เนื่องจากคนที่อยู่เบื้องหลังเราสามารถชวนเรามาสร้างปัญหาได้ เจ้านายของโรงงานแห่งนี้ก็จะต้องหาคนที่คล้ายกับเรามาสั่งสอนพวกเรา อย่างที่พวกนายเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงงานก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติมากที่เจ้านายจะจ่ายเงินให้คนนอกมาจัดการ”

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

“แล้วพวกเราจะทำยังไงดีล่ะ?”

“พวกเราจะทำยังไงงั้นเหรอ? แน่นอนว่าพวกเรากำลังจะล่าถอยแต่ไม่ใช่ว่าพวกเราจะเอาชนะเขาไม่ได้ ถ้าเขากลับมาอีกแล้วพวกเรายังไม่หนีไป พวกนายอยากจะถูกทุบตีอีกหรือไง?” คนข้างๆ เขาพูดขึ้นทันที

"ใช่ ตอนนั้นภารกิจที่พวกเรารับมาก็คือการก่อกวนพนักงานของที่นี่ แต่คนๆ นั้นไม่ใช่คนของพวกเรา และพวกเราก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้ ดังนั้นจึงไม่ใช่ความผิดของเราที่จะออกไปในตอนนี้ สิ่งที่แย่ที่สุดเราทำได้ ก็เพียงบอกพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่"

"ใช่ ถูกต้องแล้ว แม้ว่าฉันจะรู้ว่าฉันไม่สามารถเอาชนะเขาได้ แต่ฉันจะยังอยู่ที่นี่ นี่ฉันคงไม่ได้สร้างปัญหาอยู่ใช่ไหม?"

กลุ่มคนเหล่านั้นคุยอยู่กันสักพักและในที่สุดก็พวกเขาตัดสินใจออกไป

ท้ายที่สุด ฮวงเฟิงก็ได้ทำให้พวกเขาเกรงกลัวแล้ว

ในอีกด้านหนึ่ง ฮวงเฟิงไม่ได้หยุดการกระทำของเขา หลังจากที่ออกจากโรงงาน เขาก็ไปอีกแห่งหนึ่งซึ่งเป็นของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปซึ่งประกอบด้วยโรงงานทั้งหมดสามแห่ง

แน่นอนข้ออ้างที่เขากล่าวก็คือน้องสาวและน้องชายของเขาถูกรังแก ไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อเขาหรือไม่ก็ไม่ใช่ธุระของพวกนั้น

และถ้าพวกเขาไม่เชื่อเขา เขาก็จะกลับไปจัดการพวกเขาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น ดูซิว่าพวกเขาจะอยู่ได้นานแค่ไหนกัน

หลังจากที่โดยฮวงเฟิงสั่งสอนแล้ว พวกเขาก็เริ่มล่าถอยทีละคน ๆถ้า รปภ. ในโรงงานมามีเรื่องขัดแย้งกับพวกเขาก็ไม่ต้องกลัว เพราะอย่างไรก็ตามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นทำงานอย่างถูกต้องและเอาใจใส่

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าฆ่าตัวตาย

อย่างไรก็ตาม สำหรับฮวงเฟิงนั้นแตกต่างออกไป ในใจของพวกเขาถึงแม้ว่าฮวงเฟิงนั้นจะมีตัวตนเช่นเดียวแต่การกระทำก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกเขาเลย

และยิ่งไปกว่านั้นพวกนั้นก็ไม่กล้าโทรแจ้งตำรวจอยู่แล้วเพราะทุกคนก็เหมือนกัน

ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงต้องการที่จะล่าถอยไปโดยที่ไม่ถูกทำร้ายอีก

ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาต้องเลิกงาน หยวนปิง ผู้จัดการทั่วไปของออคิดบีนกรุ๊ปก็ได้รับข้อความโดยบอกว่าอีกฝ่ายได้ส่งคนอย่างพวกเขามา และยิ่งกว่านั้นอีกฝ่ายก็เก่งกาจจนพวกเขาไม่สามารถที่จะต้านทานเอาไว้ได้ ถ้าหากจะให้พวกเขายืนหยัดต่อสู้โดยได้รับเงินค่าจ้างเพิ่มก็คงจะดี ยิ่งไปกว่านั้นต้องเป็นเงินจำนวนมากด้วย

ปัง! ผู้จัดการหยวนบิดมือและขว้างโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

เขาได้ประเมินเด็กหญิงสาวสองคนนั้นต่ำไปมาก

ก่อนหน้านี้ ถ้าพวกเขาใช้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในโรงงานเพื่อต่อสู้กับพวกเขาเขาก็คงจะไม่กลัว

แต่ตอนนี้เขาต้องจ้างคนจากข้างด้วย นอกจากนี้พวกเขาดูเหมือนจะเก่งกาจมาก ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น

นอกจากนี้คนที่เขาเรียกมาก็โลภมากเกินไป พวกเขาสามารถเพิ่มเงินให้ได้ แต่ไม่สามารถเพิ่มให้ได้มากนัก

นอกจากนี้เขาสามารถที่จะเพิ่มเงินให้กับข้อตกลงได้ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มั่นใจในความสามารถของตัวเองในการจัดการกับอีกฝ่าย

ในท้ายที่สุดเขาสามารถตกลงกับพวกเขาได้ แต่เขาก็ต้องสูญเสียเงินจำนวนมากเช่นกัน

"เราทำได้แค่ให้พวกเขาถอยก่อน" ผู้จัดการหยวนได้ตัดสินใจในใจแล้ว

เนื่องจากผู้คนจากเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปก็ถูกเรียกตัวมาจากที่เดียวกัน

พวกเขาก็คงจะพยายามอย่างเต็มที่อย่างแน่นอน และถ้าเขายังคงเป็นแบบนี้ต่อไปมันก็คงจะจบไม่สวยสักเท่าไร

หลังจากนั้นผู้จัดการหยวนก็โทรหาคนเหล่านั้นและบอกให้พวกเขาออกไป

สำหรับแผนการในอนาคตเขาจะเรียกพวกนั้นกลับมาในภายหลัง อันที่จริงเขาได้ล้มเลิกแผนนี้ในใจไปแล้วในขณะที่อีกฝ่ายได้เตรียมการไว้แล้ว

ฮวงเฟิงนั้นกำลังอารมณ์ดี ผ่านข้อความที่ส่งโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่โรงงาน พวกอันธพาลได้ออกไปแล้ว

แต่พวกเขาไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้พวกนั้นจะกลับมาอีกหรือไม่

ดังนั้น ฮวงเฟิงจึงบอกให้พวกเขาอยู่ที่นั่นก่อนจนกว่าสิ่งต่างๆ จะปลอดภัยอย่างสมบูรณ์

หยางกวางและคนอื่นๆ จึงไม่กล้าคัดค้าน พวกเขาได้เห็นความสามารถของฮวงเฟิงแล้ว เขาเป็นคนที่เก่งกาจที่ซ่อนอยู่อย่างแน่นอน

นอกจากนี้ ตอนนี้เขายังเป็นผู้จัดการของทุกคนและกุมชะตากรรมของทุกคนเอาไว้ในมือของเขาแล้ว พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะฝ่าฝืนคำสั่งของเขา

เนื่องจากเป็นเวลาเลิกงานแล้ว ฮวงเฟิงจึงไม่ได้กลับเข้าไปทำงานแต่ตรงกลับบ้านเลย

แน่นอนว่าเขายังคงโทรหาซูหยูโม่ และแจ้งเรื่องนี้

แต่ซูหยูโม่เองก็ไม่ได้ซักถามอะไรเพราะเธอได้มอบหมายเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับความปลอดภัยให้กับฮวงเฟิงแล้ว

เมื่อกลับถึงบ้าน ฮวงเฟิงอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมเพราะเขาได้รับสมบัติอีกชิ้นจากกล่องจักรวาล

ถุงมือผ้าไหมปีศาจสุเมรุ: ทำจากวัสดุที่หายากหลายชนิด พวกมันมีความสามารถที่แข็งแกร่งในการยึดเกาะ ทั้งน้ำและไฟ ใบมีดและหอกไม่สามารถทำลายมันได้ และมีด้ายยาว 100 เมตรติดอยู่ด้วย พวกมันทนทาน แข็งแกร่งและไม่แตกหัก!

ฮวงเฟิงถือถุงมือสีขาวที่เขาเคยใช้ก่อนหน้านี้ เดิมที ฮวงเฟิงไม่ได้สังเกตเห็นเลยเนื่องจากถุงมือที่เขาใส่ก็เป็นสีขาวเช่นกัน และรูปแบบของถุงมือทั้งสองชุดก็คล้ายกัน

เพียงแค่นั้นเมื่อเขาหยิบทุกอย่างออกจากกล่องจักรวาลและได้รับถุงมือนี้มา ความรู้สึกที่ได้จากการสัมผัสมันก็บอกเขาว่านี่ไม่ใช่ถุงมือที่เขาเคยมีมาก่อนและมันแตกต่างจากถุงมือที่เขาใส่อย่างชัดเจน

จากนั้นเขาก็มองไปที่ด้านบนของถุงมือและพบตัวอักษรเรียงเป็นแถว ยิ่งไปกว่านั้นตามคำอธิบายเขารู้สึกว่าถุงมือนี้อาจเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาจริงๆ

"คุณสมบัติการยึดเกาะงั้นเหรอ?" หมายถึงอะไรกันนะ?" ขณะที่ ฮวงเฟิงกำลังสวมถุงมือ เขาก็คิดในใจว่าสำหรับข้าวของทุกรายการที่เขาได้รับมา

ฮวงเฟิงจะต้องการทำความเข้าใจเกี่ยวกับการทำงานและการใช้งานที่เฉพาะเจาะจงให้เร็วที่สุด