USB:บทที่ 201 หงุดหงิด

“นี่แกไม่เห็นหน้ามันงั้นเหรอ?” ลุงหลี่ถาม

“ไม่ครับ” หลินจื่อเฉิงตอบ

"ผู้ชายคนนี้ระวังตัวมากจริงๆ ฉันคิดมาตั้งแต่แรกแล้ว" ลุงหลี่ตอบว่า: "เป็นหลานชายของฉันเองที่ชอบสร้างความเดือดร้อน เขามักจะทำให้คนอื่นขุ่นเคืองมากเกินไป ถ้าไม่เช่นนั้นเราก็คงจะสืบได้อีกสักหน่อย"

เกี่ยวกับความสามารถของถงเฉียนในการสร้างปัญหานั้น ลุงหลี่ยังคงได้รับความชื่นชมอย่างมาก

บรรดาผู้คนที่รู้จักเขาจะพยายามไม่ทำให้เขาขุ่นเคืองใจ แต่ในจังหวัดเจียงนั้นกว้างใหญ่เกินไป และยิ่งในมณฑลชิงก็ยิ่งกว้างใหญ่กว่านั้น ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะรู้จักเขา

"ลุงหลี่ ลุงคิดว่า 'พี่เหลียง' เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นหรือเปล่า?" เขาเป็นคนที่เอาชนะพี่หัวได้ " จู่ๆ หลินจื่อเฉิงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และพูดว่า: "ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมีแรงจูงใจในการทำเรื่องนี้ด้วย"

"นั่นก็อาจจะเป็นไปได้" ลุงหลี่ลูบคางของเขาและมีความคิดแวบผ่านสายตาของเขา

"ถ้าอย่างนั้น ลุงต้องการให้ฉันนำคนไปจับตัวเขามาหรือไม่?" หลินจื่อเฉิงถาม

"ตอนนี้ อย่าเพิ่งเคลื่อนไหวอะไร เขาสามารถทำให้หัวจื่อพิการได้เห็นได้ชัดว่าเขามีความสามารถบางอย่างและเขาคงไม่ใช่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาๆ อย่างแน่นอน หัวจื่อต้องมาสูญเสียเช่นนี้เพราะความประมาทก่อนหน้านี้ของพวกเรา ก่อนอื่นพวกเราจะต้องตรวจสอบทุกอย่างให้ชัดเจนก่อนที่จะเคลื่อนไหว" ลุงหลี่กล่าว

"ครับ" พูดตามตรงเขายังคงสนใจในเรื่องที่ฮวงเฟิงที่สามารถทำให้ชิวหัวพิการได้

อย่างไรก็ตามเขาก็รู้ด้วยว่าการที่ฮวงฟิงสามารถทำให้ชิวหัวพิการได้นั้นคงจะไม่ง่ายอย่างแน่นอน

บางทีมันอาจจะเป็นอย่างที่ชิวหัวพูด เขาเองก็ประมาทมาระยะหนึ่งแล้ว

อย่างไรก็ตาม ฮวงเฟิงก็ไม่สามารถที่จะมองข้ามไปได้เนื่องจากเขาไม่มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะชิวหัวได้

ฮวงเฟิงไม่รู้ว่าเขากำลังถูกจับตามอง แต่ในขณะนี้เขาและซูหยูโม่ทานข้าวเสร็จแล้วและแยกย้ายกันไป

เดิมทีเขากำลังจะกลับบ้าน แต่เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์ของกัวเหลียงบอกให้เขาไปดื่มเหล้าด้วย

ความจริงแล้วฮวงเฟิงก็ไม่ได้วางแผนที่จะไป แต่เมื่อได้ยินว่ากัวเหลียงกำลังอารมณ์ไม่ดีเขาจึงไม่ปฏิเสธ

"มีอะไรเหรอ? วันนี้นายอยู่คนเดียวงั้นเหรอ?" เมื่อฮวงเฟิงรีบไปที่บาร์ กัวเหลียงก็อยู่ที่นั่นแล้วขณะที่ดื่มพร้อมกับก้มหัวต่ำ

โจวหรูหรานไม่ได้อยู่เคียงข้างเขาด้วย เห็นได้ชัดว่าเขามาที่นี่คนเดียวในวันนี้

"ใช่ ฉันอารมณ์ไม่ดี ออกมาดื่มด้วยกันสิ" กัวเหลียงชี้ไปที่ฮวงเฟิงและดื่มต่อ

“มีอะไรงั้นเหรอ? นี่นายทะเลาะกับแฟนหรือเปล่า?” เพราะว่าวันนี้กัวเหลียงมาคนเดียว

"เปล่า มันก็แค่เรื่องงานน่ะ ไอ้บ้า ยิ่งฉันคิดเรื่องนี้ฉันก็ยิ่งโมโห" กัวเหลียงกล่าวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ปิดบังอะไรและเล่าให้เขาฟังทุกอย่าง

ในขั้นต้น หัวหน้าคนก่อนของกัวเหลียงได้ออกไปและย้ายหัวหน้าคนใหม่ไปซึ่งก็ไม่มีอะไรมาก

แต่หัวหน้าคนใหม่นี้ได้เข้ามาในความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาไม่มีทักษะใดๆ แต่ชอบชี้นิ้วสั่ง โดยคิดว่าเขามีอำนาจและนั่นก็คงไม่เป็นไร

แต่นิสัยของเขาก็ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก หากไม่มีอะไรผิดพลาดเขาก็แค่ชอบเอนเอียงไปทางฝั่งของพนักงานหญิง

โจวหรูหรานและกัวเมิ่งหานต่างก็เป็นสาวงามที่มีชื่อเสียงใน บริษัท

ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะสังเกตว่าหัวหน้าพยายามที่จะเข้าใกล้สาวงามทั้งสองคนอยู่เสมอและทุกครั้งที่มีอะไรเกิดขึ้นจึงทำให้ กัวเหลียงไม่อาจที่จะอดทนได้

อย่างไรก็ตาม โจวหรูหรานเป็นแฟนของเขา แต่แม้ว่าเขาจะเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโจวหรูหรานแต่หัวหน้าก็ยังไม่คิดที่จะยอมแพ้กับเรื่องนี้

"ไอ้บ้า ระวังนะ เมิ่งหานน่ารักกว่าหรูหรานเสียด้วยซ้ำ ไอ้หมาตัวนั้นมันจับตาดูเธอและพวกเธอทั้งสองคนก็เริ่มรำคาญแล้ว แต่เจ้านั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของผู้บริหารระดับสูงของบริษัท ถ้าพวกเราเผลอทำอะไรออกไปจริงๆ พวกเราคงจะต้องตกงาน”

ตอนนี้งานหายากและนอกจากนี้เขาก็เพิ่งจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเมื่อไม่นานมานี้เอง

แม้ว่าเขาอยากจะเคาะหัวเจ้านั่นสักสองครั้ง แต่ผลก็คือตอนนี้เขาจะต้องตกงาน

ดังนั้นโจวหรูหรานจึงแนะนำให้เขาใจเย็นและอย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่น

ไม่ว่าในกรณีใดเพื่อนคนนั้นก็ไม่มีข้อได้เปรียบใดๆ เลย

อย่างไรก็ตามมันเป็นไปไม่ได้ที่กัวเหลียงจะไม่เป็นกังวล

หากมีใครมาเอาเปรียบพวกเขาจริงๆ มันก็คงจะสายเกินไป

ดังนั้นยิ่งเขาคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งโกรธ

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นสำหรับกัวเมิ่งหานและฉัน แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่นายพูดเจ้านายคนใหม่ของนายก็น่ารังเกียจพอสมควร” เขาขมวดคิ้ว

มีกฎบางอย่างที่พูดไม่ได้ในหลายๆ บริษัท

และเมื่อฮวงเฟิงก็เคยทำงานในบริษัทต่างๆ มาก่อน มันไม่เหมือนกับที่เขาไม่เคยพบมาก่อน

เมื่อเขาพบกับสถานการณ์เช่นนี้ เขาได้แต่โทษตัวเอง

สำหรับเรื่องนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะว่าอีกฝ่ายมีภูมิหลังและความสัมพันธ์ที่ดี เขาจะไม่สามารถเอาชนะคนๆ นั้นได้อย่างแน่นอน

ในตอนนี้กัวเหลียงและคนอื่นๆ ก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน หากพวกเขาเผลอทำอะไรออกไปจริงๆ ก็จะไม่เป็นผลดีกับพวกเขาเลย

และผลลัพธ์ที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือพวกเขาอาจจะต้องออกจากบริษัท หรือบางทีอาจจะต้องออกจากงานทั้งสามคม

"พอแล้ว ฉันไม่สนใจเรื่องของนายแล้วเดี๋ยวผู้หญิงพวกนั้นก็แสดงความรำคาญออกมาเองนั่นแหละ" กัวเหลียงกล่าว

ในทางกลับกัน ฮวงเฟิงกลับทำอะไรไม่ถูกในการพยายามที่จะช่วย เพราะตัวเขาเองเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ถ้าอยู่ใน เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป เขาอาจจะช่วยพูดคุยกับซูหยูโม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ แต่อย่างไรก็ตามในบริษัทของกัวเหลียงนั้น เขาไม่มีทางเลือกอื่น

และเหตุผลที่กัวเหลียงและฮวงเฟิงพูดทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะพวกเขาต้องการให้ฮวงเฟิงช่วยเหลืออะไรเขา

เพราะท้ายที่สุดเขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ฮวงเฟิงจะยื่นมือเข้ามาช่วยเขาในทางใดทางหนึ่ง

"แม่งเอ้ย ถ้ามันไม่ได้ผลจริงๆ ฉันก็จะลาออก" กัวเหลียงดื่มไวน์เข้าไปจนเต็มปากแล้วกล่าวว่า "โชคดีที่นายไม่ได้มาที่บริษัทของเราในตอนนั้นนะ ไม่งั้นนายจะต้องปวดใจแน่ๆ"

"อืม ถ้ามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ก็ลาออกเถอะ เพราะด้วยความสามารถของนายแล้ว นายจะไปทำงานที่ไหนก็ได้" ฮวงเฟิงกล่าว

"ใช่" กัวเหลียตอบตอบว่า “ฮ่าฮ่า ก่อนหน้านี้ฉันกำลังแนะนำให้นายลาออก แต่ตอนนี้กลายเป็นว่านายกำลังชักชวนให้ฉันลาออกซะงั้น”

ฮวงเฟิงยิ้มเล็กน้อย เขามีความคิดที่จะออกจากงาน แต่ก็ยังไม่มีทางทำเช่นนั้น

อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงตัวเอง ฮวงเฟิงก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้

หากเขาเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง เขาก็สามารถที่จะดึงกัวเหลียงมาเริ่มต้นด้วยตัวเองได้ แต่ตอนนี้ก็ยังเร็วเกินไปที่จะบอกว่าเขายังไม่ได้เริ่มธุรกิจ และกัวเหลียงก็ยังไม่ได้ออกจากงานเช่นกัน

เขาอาจจะไม่ยอมแพ้กับงานปัจจุบันของเขาเพราะเขาทำงานหนักมาเป็นเวลานานเพื่อให้บรรลุผลดังกล่าว

เขาคงจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เป็นแน่

แน่นอนว่าถ้าอีกฝ่ายล้ำเส้น ตามความเข้าใจของฮวงเฟิงแล้วกัวเหลียงก็จะลาออกทันที

ทั้งสองคนดื่มต่ออีกเล็กน้อยก่อนจะพากันกลับบ้าน หัวใจของกัวเหลียงก็รู้สึกสบายใจขึ้นมากเช่นกัน แต่เนื่องจากเรื่องนี้ยังไม่ได้รับการแก้ไขเขาจึงไม่อาจที่จะสบายใจได้อย่างเต็มที่