USB:บทที่ 510 คนทรยศ (8)

เกิดภาพแห่งความเงียบอันแปลกประหลาดขึ้นอีกครั้ง ในเวลานั้นไม่ว่าจะเป็นคนของตระกูลชอว์ตันหรือตระกูลเพย์ตัน ต่างก็พากันมองไปที่บรูซด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก ราวกับว่าพวกเขาต้องพยายามอย่างหนักเพื่อที่ยอมรับกับสิ่งที่เกิดให้ได้

"ไม่ ไม่ใช่ฝีมือฉัน!" แม้แต่บรูซเองก็ยังตกตะลึง แต่เมื่อเขาเห็นสายตาจำนวนมากที่รายล้อมอยู่รอบตัวเขา เขาก็อดรู้สึกกระวนกระวายไม่ได้ ถ้าคนที่เขาฆ่าเป็นเพียงแค่คนธรรมดาคงไม่เป็นไร เขาหรือครอบครัวของเขาจะต้องช่วยจัดการเรื่องนี้ได้ เขาจะไม่เป็นไร แต่ตอนนี้คนที่ตายคือตูเค่อ ลูกชายคนโตของตระกุลเพย์ตัน แม้ว่าปกติแล้วเขาจะไม่เรียนรู้อะไรในครอบครัวของเลย ไม่มีแต่ความสามารถเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ยังคงเป็นสัญลักษณ์ของตระกูล ยิ่งไปกว่านั้นการที่อีกฝ่ายตายด้วยน้ำมือของบรูซ ทั้งสองตระกูลจะไม่ยอมรามือจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง และเขาได้สร้างปัญหาใหญ่ให้กับครอบครัว อย่างไรก็ตามบรูซสามารถสาบานต่อสวรรค์ กระสุนนั่นไม่ใช่มาจากปืนของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะเล็งปลายกระบอกปืนไปที่ตูเค่อ แต่เขาก็รู้ว่ามันเป็นเพียงแค่ปืนที่ไร้กระสุน เมื่อเห็นทุกคนมองมาที่ตัวเองอย่างไม่เชื่อ  บรูซก้มลงมองปืนในมือ แล้วโยนมันทิ้งไป มันเป็นเพียงแค่ขยะที่ก่อปัญหาให้กับเขา เขาไม่ควรรีรอที่จะทิ้งมันไปให้พ้น!

"ไม่ ไม่ใช่ฉัน จริง ๆ นะ พวกแกต้องเชื่อฉันสิ!" บรูซรีบอธิบายอย่างร้อนรน แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อเขา นอกจากฮวงเฟิงซึ่งแอบดูอยู่นอกสนามเท่านั้น ที่สามารถยืนยันได้ว่าไม่ใช่บรูซหากแต่เป็นฝีมือของคนอื่น ซึ่งคนคนนั้นก็คือศาสตราจารย์เนียล บุคคนที่ถูกลืมไปชั่วขณะ!

ศาสตราจารย์เนียลรู้ว่าตัวเองได้ทำผิดต่อสองตระกูลยิ่งใหญ่แห่งเมือง และที่นี่ ในวันนี้ ไม่ว่าใครจะเป็นผู้ชนะ เขาก็ไม่ทางหนีไปไหนได้อีก ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นเขาก็จะไม่อยู่เฉยเพื่อรอความตาย ดังนั้นจึงคอยมองหาความเป็นไปได้ และบรูซก็มอบโอกาสนั้นให้กับ เมื่อศาสตราจารย์เนียลเห็นบรูซหันปืนไปที่ตูเค่อ แววตาของเขาก็ลุกโชนขึ้น จากนั้นเขาก็ใช้ปืนเขาของตัวเอง ซึ่งเจสซี่เป็นคนมอบให้เขาเพื่อซื้อความไว้ใจจากเขา เขาไม่เคยคิดเลยว่าของสิ่งนี้มันจะมีประโยชน์สำหรับเขาจนกระทั่งตอนนี้ ศาสตราจารย์เนียลยืนอยู่ในจุดที่พอเหมาะพอดี นั่นก็คือด้านหลังบรูซ  เดิมที่แล้วแค่คิดที่จะลอบทำร้ายบรูซเท่านั้น แต่เหตุการณ์ในขณะนั้นได้สร้างโอกาสให้กับเขา เนียลสบโอกาสยิงตูเค่อจนตายได้เป็นเพราะบอดี้การ์ดของทั้งสองฝ่ายต่างชลมุนอยู่กับการต่อสู้ แน่นอนว่าย่อมไม่มีใครทันสังเกตคนที่ยิงปืน ศาสตราจารย์เนียลต้องการที่จะใส่ร้ายบรูซ!

นี่เป็นครั้งแรกที่ฮวงเฟิงได้เห็นอาวุธของคนในยุคนี้ แสงเลเซอร์สว่างวาบขึ้นจากปลายกระบอกปืน จากนั้นคนของตูเค่อก็ถูกยิง แม้แต่สายตาที่ว่องไวของฮวงเฟิงยังไม่อาจมองเห็นวิถีกระสุนนั้นได้ ฮวงเฟิงนึกดีใจที่ตัวเองไม่ได้ลงมือบุกเข้าไปช่วงชิงของจากพวกเขา การที่คนพวกนั้นไม่สาดกระสุนเข้าใส่กันเป็นเพราะยังคงสงวนท่าทีกันอยู่ แต่ถ้าหากจู่ ๆ บุรุษแปลกหน้าเช่นเขาบุกเข้าไปฉกข้อมูลนั้นมา เชื่อว่าไม่ว่าจะเป็นคนของฝ่ายใดก็ตาม พวกเขาจะไม่รักษามารถกับเขาแน่ นอกจากนั้นแล้วฮวงเฟิงยังไม่มั่นใจว่าตนเองสามารถลบปืนเลเซอร์นั่นได้หรือไม่

"แก้แค้นให้คุณชาย!"

ไม่รู้ว่าบอดี้การ์ดคนใดตะโกนขึ้น แต่ทันใดนั้นเอง คนของตระกูลเพย์ตันทุกคนหันปืนของพวกเขาไปที่บรูซ ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น  เรื่องก่อนหน้านี้แค่เพียงคนของชอว์ตันแบบขโมยของไปจากตระกูลพวกเขา แต่ตอนนี้คุณชายพวกเขาถูกฆ่าต่อหน้าพวกเขาทุกคน ซึ่งสร้างความโกรธแค้นให้กับพวกเขาเป็นที่สุด  นอกจากนั้นแล้วพวกเขารู้ดีว่าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้บูด๊าซต้องกล่าวโทษพวกเขาแน่ เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดอยู่ในเหตุการณ์ ขณะนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีใครคนหนึ่งตะโกนขึ้น "แก้แค้นแทนคุณชาย" แววตาของพวกเขาลุกโชติช่วงขึ้น พวกเขาไม่สนใจว่าเสียงตะโกนนั้นจะมาจากไหน  สิ่งเดียวที่พวกเขาคิดคือแก้แค้นให้คุณชาย  โทษจากบูด๊าซท่านผู้นำของตระกูล อาจจะพอผ่อนหนักให้เป็นเบาได้บ้าง

แน่นอนว่าบอดี้การ์ดของตระกูลชอว์ตันจะไม่อยูเฉยให้คุณชายของพวกเขาถูกฆ่าลงต่อหน้าพวกเขา พวกเขาจึงเริ่มยิงเข้าใส่คนของอีกฝ่ายทันที ทั่วทั้งบริเวณตกอยู่ในความอลหม่าน ทันทีที่คนจากตระกูลชอว์ตันและเพย์ตันเริ่มยิงใส่กัน

"คุณชายบรูซตายแล้ว!" ทันทีที่ใครคนหนึ่งเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นบรูซ เหตุการณ์ก็ยิ่งชลมนวุ่นวายมากขึ้น คนจากทั้งสองตระกูลต่างรู้สึกไม่ต่างกัน พวกเขาล้วนวิตกกังวลกับบทลงโทษสูงสุดจากท่านผู้นำของตระกูล เหตุการณ์เริ่มรุนแรงและวุ่นวายมากขึ้น ศาสตราจารย์เจสซี่ที่ยังคงอยู่ท่ามกลางสมรภูมิเดือดถูกยิงจนตายด้วยฝีมือของบุคคลที่สาม นั่นก็คือศาสตราจารย์เนียลผู้ซึ่งเตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว ไม่เพียงแต่เขาจะสามารถหนีรอดไปได้เท่านั้น เขากลับสามารถเอากล้องถ่ายรูปไปได้อีกด้วย

พยานที่รู้เห็นทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฮวงเฟิง ซึ่งคอยจับตามองศาสตราจารย์เนียลคนทรยศอยู่ทุกย่างก้าว ก็ประสบโอกาสเหมาะเช่นกัน เขาไม่คิดที่จะปล่อยเนียลให้ลอยนวลไปได้ ขณะที่เนียลตกอยู่ในความชลมน และเตรียมพร้อมที่จะหลบหนีนั้น ฮวงเฟิงก็แอบติดตามเขาไป

"ศาสตราจารย์เนียล คุณกำลังจะไปไหนนะ?" ฮวงเฟิงเหาะลงมาตรงหน้าของอีกฝ่าย แล้วขวางเขาไว้  จากนั้นจึงพูดขึ้น  ในขณะนั้นทั้งคู่ค่อนข้างอยู่ไกลจากฉากการต่อสู้ที่วุ่นว่ายออกไปพอสมควร พวกเขาอยู่ห่างออกไปอีกประมาณสองสามช่วงตึก ฮวงเฟยไม่กลัวที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาให้เนียลเห็น

"แกเป็นใคร?" เนียลมองไปที่ผู้ชายที่เหาะลงมาจากท้องฟ้าด้วยความตกใจ

"ไม่ต้องใส่ใจ ว่าผมจะเป็นใคร แค่ส่งนั่นมา แล้วไปซะ" ฮวงเฟิงยังคงให้ความสนใจกับข้อมูลนั่น แต่เขาก็ไม่คิดจะทำร้ายเนียลแต่อย่างใด

ได้ยินดังนั้น เนียลรียบซ่อนกล้องถ่ายรูปไว้ข้างหลังทันที ของสิ่งนี้อาจเป็นสิ่งที่ช่วยให้เขาได้พบกับตระกูลที่หน้าเชื่อถือในอนาคตข้างหน้า และเขาไม่คิดที่มอบมันให้กับใครโดยง่าย

"คุณกำลังบังคับให้ผมลงมือนะ?" ฮวงเฟิงขมวดคิ้ว ขณะที่จ้องไปยังอีกฝ่าย เดิมที่เขาไม่คิดที่จะฆ่าเนียล แต่ถ้าเขายังไม่ให้ความร่วมมือดี ๆ  ฮวงเฟิงคงไม่ลังเลถ้าหากต้องใช้กำลังบังคับ

เนียลรับรู้กลิ่นอายเพชฌฆาตที่พุ่งออกมาจากตัวฮวงเฟิงได้ทันที เขาจึงรีบพูดขึ้น "ผมจะมอบให้คุณ ให้แล้ว!"  ทันทีที่พูดจบ เนียลกำลังจะยื่นกล้องถ่ายรูปนั่นให้กับฮวงเฟิง แต่จู่ ๆ เขาก็กระชากปืนพกที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ออกมา!