USB:บทที่ 519 เสียงลึกลับ

ไป๋เสี่ยวโหรวเริ่มฝึกฝนพลังลมปราณบริสุทธิ์ของตัวเอง แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าฮวงเฟิงเพิ่งจะถ่ายทอดพลังลมปราณของเขาให้กับเธอ การฟื้นพลังลมปราณบริสุทธิ์ในเวลาอันสั้นสำหรับตัวเขาเองนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย นอกจากนั้นจากพลังลมปราณทั้งหมดที่เขาถ่ายทอดให้กับเธอนั้น ร่างกายของเธอสามารถนำไปใช้ได้เพียงแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นนี่จึงเป็นเหตุผลที่ผู้คนในโลกแห่งการฝึกตนจึงมักไม่มีใครถ่ายทอดพลังลมปราณให้คนอื่น มันไม่เพียงแต่จะทำให้พลังของคนคนหนึ่งด้อยลง แต่ฝ่ายที่ได้รับก็ไม่สามารถนำพลังนั้นมาใช้ได้ทั้งหมด ลมปราณส่วนใหญ่จะเสื่อมสลายไปโดยเปล่าประโยชน์  จากพลังลมปราณทั้งหมดที่ฮวงเฟิงถ่ายทอดให้กับเธอนั้น เธอสามารถใช้มันเพื่อรักษาและกระตุ้นลมปราณของเธอเท่านั้น ส่วนใหญ่มันได้สลาย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ตั้งใจให้เป็นเช่นนั้นก็ตาม

"ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก คุณได้รับบาดเจ็บเพราะผม" ฮวงเฟิงพูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ถึงแม้คิดว่าศิลปะการต่อสู้ของเขาจะเป็นสิ่งที่ค่อนข้างแปลกประหลาดแล้ว แต่มันก็ยังไม่อาจต้านทานการเผาผลาญพลังเช่นนี้ได้ เมื่อครั้งที่เขารักษาขาให้กับเทียนหลินนั้น เขาสามารถควบคุมลมปราณของตัวเองถ่ายทอดเข้าไปที่ขาทั้งสองข้างของเธอ จากนั้นก็ยังสามารถเรียกคืนลมปราณทั้งหมดกลับเข้าสู่ร่างกายของเขาได้อีก ลมปราณเกิดการหมุนเวียนโดยไม่สูญหาย แต่อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าฮวงเฟิงนั้นแตกต่างไปจากคนอื่น เดิมทีพลังภายในของไป๋เสี่ยวเล่อถูกเขาดูดจนแห้งเหือด มิหนำซ้ำเขายังเป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องได้รับบาดเจ็บภายในอีก ฮวงเฟิงรู้สึกผิดกับเรื่องนี้มาก

ในขณะเดียวกันนี้เขาจึงถ่ายทอดลมปรารณศิลปะการต่อสู้ทางวิญญาณให้กับเธอ ซึ่งลมปราณดังกล่าวนี้เป็นแข็งแกร่งยิ่งกว่าลมปราณทั่วไป น่าเสียดายที่ไป๋เสี่ยวโหรวไม่สามารถรับเอาลมปราณทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์ ทำให้พลังส่วนใหญ่ได้สูญไป น่าแปลกที่ศิลปะการต่อสู้ทางวิญญาณของเขาไม่สามาถแก้ไขอะไรได้เลย ฮวงเฟิงได้แต่ทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"ก็ยังดีที่นายรู้ตัวดี" ไป๋เสี่ยวโหรวพูดขึ้น นั่นเป็นเพราะเธอไม่ต้องการติดค้างหนี้บุญคุณใคร อีกทั้งตอนนั้นเธอยังคิดว่า ถ้าหากไม่เป็นเสียงคำรามของฮวงเฟิง เธอก็คงไม่หมดสติในห้องน้ำ และ เขาคงไม่ได้เห็นเธอในสภาพเปลือยเปล่าเช่นนั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเขา ถึงแม้ว่าเขาจะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บ และถ่ายทอดลมปราณให้กับเธอแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังคงรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ดี

ขณะนั้นเองฮวงเฟิงเพิ่งจะเข้าใจถึงสาเหตุที่ไป๋เสี่ยวโหรวดุด่าว่าเขาเป็นไอ้โง่  หากไม่ใช่เพราะเรื่องที่คาดไม่ถึง ในห้องน้ำนั่นเธอไม่ได้ถูกทหารรับจ้างสามคนนั้นทำร้ายจนหมดสติ แต่เธอหมดสติจากเสียงคำรามของเขาเอง เมื่อเข้าใจถึงเรื่องราวทั้งหมด ฮวงเฟิงก็ยิ่งรู้สึกกระดากใจมากขึ้นไปอีก แน่นอนเขาก็คงไม่กล้าพูดว่า ตัวเองไม่ได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องดังกล่าว

"ตอนนี้ คุณจะทำยังไงกับคนพวกนั้น?" ไป๋เสี่ยวโหรวถามขึ้น เธอยังคงให้ความสนใจกับเรื่องนี้อยู่ หากแต่เธอหมดสติก่อนที่ตำรวจพวกนั้นจะมาถึง ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น  ฮวงเฟิงรายงานถึงการจัดการของเขา ไป๋เสี่ยวโหรวพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นเธอก็ติดต่อกองบัญชาการเพื่อที่จะขอรับตัวคนพวกนั้นกลับไปที่กองบัญชาการ มันไม่บ่อยนักกับที่ทหารรับจ้างต่างชาติจำนวนมากเช่นนี้จะลอบเข้ามาในประเทศ แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว มันจึงเกี่ยวข้องกับพวกเขาทั้งหมด พวกเขาไม่อาจปฏิเสธสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ได้

"ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แยกกันไปพักผ่อนก่อน" ไป๋เสี่ยวโหรวบอกกับฮวงเฟิงหลังจากที่วางสายโทรศัพท์

"ครับ" ฮวงเฟิงตอบรับอย่างร้อนรน เขาไม่อยากอยู่กับไป๋เสี่ยวโหรวสองต่อสองนานเกินไป เพราะนั่นทำให้เขาหวนนึกถึงอะไรบางอย่าง

ไป๋เสี่ยวโหรวเห็นท่าทางของฮวงเฟิงที่จากไปอย่างรีบร้อนราวกับกำลังหนีอะไรบางอย่าง ทำให้เธอสามารถคาดเดาถึงความคิดของอีกฝ่ายได้ทันที เธอมองตามแผ่นหลังของฮวงเฟิงแล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชา

"หยุดคิดถึงเรื่องนั้น ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ไปซะ!" แม้ว่าไป๋เสี่ยวโหรวจะพูดเช่นนั้น แต่ฮวงเฟิงก็ยังคงต่อสู้กับความกลัว เหงื่อชื้นซึมขึ้นทั่วทั้งตัว แน่นอนเขาเข้าใจความหมายของอีกฝ่ายดี แล้วเขาก็รีบแร่งฝีเท้าของตัวเองให้เร็วขึ้นอีก ท่าทางของฮวงเฟิงราวกับกำลังพะอืดพะอมกับกลิ่นฉุนของกระเทียม และนั่นก็สามารทำให้ไป๋เสี่ยวโหรวซิ่งอยู่ในอารมณ์ที่ไม่พอใจนัก ก็อดขำกับท่าทางของฮวงเฟิงไม่ได้

จากสายตาของไป๋เสี่ยวโหรวเห็นได้ชัดว่าเธอไม่มีทางปล่อยให้เรื่องวันนี้ผ่านไปโดยง่ายแน่ อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงรู้ตัวดีว่า หัวหน้าสาวต้องโทษว่าเขาเป็นต้นเหตุของเรื่องในวันนี้ และจะต้องหาทางแก้แค้นเขา  "ดูเหมือนว่าตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปฉันคงต้องดูแลเรื่องอาหารการกินด้วยตัวเองซะแล้ว" ฮวงเฟิงแอบคิดในใจ เขาคิดว่าปากท้องของคนเป็นเรื่องที่ระวังได้ยาก เชื่อว่าเธอต้องสร้างปัญหาให้กับเขาแน่ ฮวงเฟิงทอดถอนหายใจ "ถ้าหากไป๋เสี่ยวโหรวสามารถเข้าใจอะไรได้ง่ายเหมือนอย่างซูหยูโม่ก็คงดี หลังจากเกิดเรื่องทำนองนี้ขึ้นเธอไม่ได้คิดแค้นเคืองเขาแม้แต่น้อย นอกจากนั้นแล้วตอนนั้นมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น ที่อยู่กับซูหยูโม่ในเวลานั้น แต่เธอกลับไม่ได้ตำหนิเขาหรือทำให้การทำงานกับเธอกลายเป็นเรื่องยากขึ้นแต่อย่างใด  เธอทำราวกับว่าไม่มันไม่เคยเกิดขึ้น แม้ว่าพวกเธอจะเป็นหญิงสาวที่อยู่ข้างกายฮวงเฟิง แต่ในความรู้สึกของเขานั้น ซูหยู่โม่คือหญิงสาวทีสมบูรณ์แบบที่สุด เธอไม่ใช่แค่สวยอย่างเดียว แต่รวมถึงลักษณะนิสัยของเธอด้วย เธอเป็นหญิงสาวที่ทั้งสวยและรวย นอกจากนั้นแล้วเธอยังไม่เคยแสดงนิสัยเจ้าอารมณ์ สร้างความรำคาญใจให้กับผู้อื่นได้เห็นเลย เมื่อคิดไปถึงคำพูดของถังมู่เสวี่ยก่อนหน้านี้ ที่ว่าเขาตามจีบซูหยูโม่ ถ้าจะให้พูดกันตามจริงแล้ว ที่จริงเขาก็นึกอยากจะทำแบบนั้นหากแต่เป็นเพราะว่าที่ผ่านมาเขาค่อนข้างยุ่ง แม้ว่ามันจะไม่เกี่ยวข้องกับหน้าที่การงานของเขา หากแต่เขาหมกมุ่นอยู่กับการฝึกตนและธุรกิจของตัวเอง

ในระยะนี้ซูหยูโม่เองก็ยุ่งมากเข่นเดียวกัน เธอยุ่งอยู่กับบริษัทของเธอเอง ดังนั้นทั้งหมดนี้จึงเป็นเหตุผลที่ฮวงเฟิงยังหาโอกาสที่เหมาะสมไม่ได้ นอกจากนั้นแล้วฮวงเฟิงก็ไม่ค่อยมีประสบการณ์ในเรื่องทำนองนี้มากนัก มันจึงกลายเป็นเพียงแค่ความคิดเท่านั้น

"เอาละ เลือกสิ่งที่เจ้าอยากได้!" จู่ ๆ เสียงนั่นก็ดังขึ้นที่ข้าง ๆ หูฮวงฟิงอีกครั้งหลังจากที่เขาเดินทางกลับมาจากโลกอื่น ฮวงเฟิงยังคงไม่รู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนั่น แม้ว่ามันจะดังขึ้นในทุก ๆ ครั้งที่เขาเดินทางกลับมาจากโลกอื่น สถานการณ์ที่ค่อนข้างถึงเครียดอยู่ในขณะนี้ ทำให้เขาไม่มีเวลาใส่ใจกับเสียงที่ว่านั่น และจู่ ๆ เสียงนี้ก็ดังขึ้นมาอีกครั้งในช่วงขณะที่เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น