USB:บทที่ 526 อยากชวนไปกินข้าว

“สิ่งที่ผมอยากจะพูดก็คือ คืนนี้คุณว่างไหม ไปทานข้าวด้วยกันไหมครับ” ในที่สุดฮวงเฟิงก็พูดประโยคนั้นออกมา ทว่ามันช่างแตกต่างจากที่ซูหยูโม่จินตนาการไว้โดยสิ้นเชิง

ซูหยูโม่ตอบด้วยความไม่เต็มใจว่า “แค่กินเหรอ?”

"กินข้าวเสร็จแล้ว เราก็จะไปดูหนังกัน" ฮวงเฟิงพูดต่อ

"หรือว่านายต้องการเดทกับฉัน?" ซูหยูโม่เอ่ยถามด้วยใบหน้าขึ้นสี เธอชักจะหงุดหงิดกับท่าทางอ้อมแอ้มของฮวงเฟิง ดังนั้นเธอจึงถามอีกฝ่ายออกไปตรงๆ

“อะไรทำนองนั้น...” ฮวงเฟิงพูดตะกุกตะกัก

"อะไรคือ ‘อะไรทำนองนั้น’ ?" ซูหยูโม่ถามซ้ำ

"คำตอบคือใช่ยังไงล่ะ!" ฮวงเฟิงลังเลอยู่ในใจ แต่เขาก็เลือกที่จะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จากนั้นเขาก็เริ่มไม่แน่ใจ

"เธอคงไม่ปฏิเสธใช่ไหม?"

"คงต้องดูว่าถึงตอนนั้นแล้วฉันยังอยากไปไหม" ในที่สุด ซูหยูโม่ก็ได้ยินคำตอบที่เธออยากได้ยิน อารมณ์ของเธอดีขึ้นมาก ที่มุมปากของหญิงสาวกระตุกยิ้ม ความวิตกกังวลก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว

เมื่อทำสำเร็จ ซูหยูโม่ก็ลุกขึ้นยืนและเดินจากไปด้วยท่าทางสบายใจ พร้อมกับฮัมเพลงโปรดของเธอ

"หยูโม่ สรุปว่าคุณตกลงใช่ไหม?" ฮวงเฟิงรีบถาม

"คืนนี้รอฉันได้เลย!" ซูหยูโม่ตอบโดยไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามองเขา

แม้ว่าเขาจะไม่เห็นหน้าซูหยูโม่ แต่ในใจของเขากลับรู้สึกดีที่ได้ยินคำตอบของซูหยูโม่ คำถามที่เขาถามออกไปเปรียบได้กับการจีบซูหยูโม่ และอีกฝ่ายก็ไม่ได้ปฏิเสธมัน

ด้วยเหตุนี้ ฮวงเฟิงจึงนั่งลงอย่างมีความสุขและจัดการอาหารที่เหลืออยู่ พลางคิดว่าคืนนี้เขาจะไปทานอาหารกับซูหยูโม่ที่ไหนดี

เพียงแต่สิ่งที่ฮวงเฟิงไม่ได้เอะใจก็คือตอนที่เขายืนขึ้นแล้วตะโกนเรียกซูหยูโม่ ในตอนนั้นเขาพูดคำว่า ‘หยูโม่’ ออกมาแทนที่จะเป็น ‘ผู้อำนวยการซู’

คำนี้ทำเอาคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆได้ยินแล้วคิดว่า ซูหยูโม่ รองประธานที่สมบูรณ์แบบที่สุดในสายตาของพวกเขาไม่แม้แต่จะต่อว่าฮวงเฟิงหรือโกรธเขาแม้แต่น้อย

และเนื่องจากว่าเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปมีพนักงานหญิงจำนวนมาก ทว่าพวกเธอกำลังสนใจเรื่องข่าวซุบซิบมากกว่า

ดังนั้นในตอนที่ฮวงเฟิงกำลังฝึกกำลังภายในในช่วงบ่าย ข่าวลือเกี่ยวกับเขากับซูหยูโม่ก็แพร่กระจายไปทั่วบริษัท ในตอนที่พี่หวังมารายงานฮวงเฟิง เขายังลอบถามฮวงเฟิงว่าเขาพูดกับซูหยูโม่แบบนั้นได้อย่างไร

คำพูดของพี่หวังทำเอาฮวงเฟิงตกใจ แต่แล้วเขาก็ตระหนักได้ว่าคำที่เขาใช้เรียกซูหยูโม่ในตอนนั้นทำให้คนอื่นสับสน เขากำลังจีบซูหยูโม่แต่เขาก็ไม่อยากให้เรื่องนี้ถูกป่าวประกาศไปทั่วเพราะเขาไม่ต้องการเป็นเป้าสายตาของคนในบริษัท

ยิ่งไปกว่านั้นเขาเพิ่งจะเริ่มจีบซูหยูโม่และยังไม่ได้คำตอบจากอีกฝ่าย ยังดีที่คนพวกนั้นช่วยยืนยันสถานะระหว่างเขากับซูหยูโม่ ฮวงเฟิงเองก็เชื่อเหมือนกันว่าสิ่งที่คนเหล่านี้พูดคือเรื่องจริง

"อย่าพูดเรื่องไร้สาระผู้อำนวยการซูและฉันเป็นผู้บริสุทธิ์" ฮวงเฟิงกล่าวกับพี่หวัง

“ผมไม่ใช่คนเดียวที่พูดแบบนั้นสักหน่อย ทุกคนพูดแบบนั้น ผู้จัดการ คุณน่าทึ่งมากเลย” พี่หวังขยิบตาให้ฮวงเฟิงพร้อมกับยกนิ้วให้เขาขณะปั้นยิ้ม

"ทำไมถึงได้สนใจเรื่องนี้ขนาดนี้นะ คุณอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครล่ะครับ ผมน่ะไม่สนหรอก แต่กับผู้อำนวยการซู ถ้าเธอได้ยินเข้าคงจะไม่ดีเท่าไหร่" ฮวงเฟิงพูด เขาไม่สนว่าใครจะพูดยังไง ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ได้นำเรื่องนี้ไปบอกซูหยูโม่ เขาก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

ขนาดในบริษัทนี้ ฮวงเฟิงยังรู้สึกว่ามันเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

ถ้าเกิดว่าซูหยูโม่ไม่พอใจที่มีคนพูดถึงเธอลับหลังขึ้นมา มันก็จะกระทบกับทัศนคติของเธอที่มีต่อเขาด้วย และฮวงเฟิงไม่สามารถหาคนมาอธิบายให้เธอเข้าใจ

อีกทั้งฮวงเฟิงก็ได้เตือนพี่หวังว่า หากซูหยูโม่รู้ว่าเรื่องนี้ถูกป่าวประกาศทั่วบริษัทล่ะก็ คนที่บอกเธอก็คงจะเป็นเซี่ยเมิ่งเจียวที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ

เซี่ยเมิ่งเจียวไม่นึกเลยว่าถึงเธอจะเดินออกมาก่อน เรื่องของพี่หยูโม่ยังคงถูกป่าวประกาศไปทั่ว เรื่องนี้ทำให้เซี่ยเมิ่งเจียวรู้สึกเสียใจ ให้ตายสิ ฉันไม่น่ากลับไปก่อนเลย!

"พี่หยูโม่ มีอะไรหรือเปล่า?" บางคนบอกว่าความสัมพันของฮวงเฟิงกับซูหยูโม่เป็นความสัมพันระหว่างชายหญิงในขณะที่บางคนบอกว่าทั้งสองเป็นแค่เพื่อนกันหรือมากกว่านั้นแต่ไม่ใช่แฟน

แต่ก็ยังมีบางคนที่บอกว่าฮวงเฟิงกับซูหยูโม่หมั้นกันแล้ว แต่เพราะทั้งสองคนอยู่ในบริษัทเดียวกัน พวกเขาจึงปกปิดมันไม่ให้คนอื่นรู้

เซี่ยเมิ่งเจียวที่ทราบเรื่องราวทั้งหมด และยังรู้จักซูหยูโม่เป็นอย่างดีก็ยังรู้สึกสับสน แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามีเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องจริงอย่างเช่นการหมั้นของซูหยูโม่และฮวงเฟิง

เซี่ยเมิ่งเจียวยังคงรู้สถานะของอีกฝ่าย เพราะถ้าซูหยูโม่หมั้นหมายกับฮวงเฟิงจริงๆล่ะก็ ไม่มีทางที่เซี่ยเมิ่งเจียวจะไม่รู้เรื่องนี้ และยิ่งกว่านั้นคือนี่ไม่ใช่เรื่องเล็กสำหรับเมืองหลวง

"ไม่มีอะไรหรอก พนักงานพวกนั้นก็แค่พูดเรื่องไร้สาระน่ะ" ซูหยูโม่ตอบด้วยท่าทางสบายๆ พลางก้มหน้ามองดูเอกสารในมือต่อ

"พี่หยูโม่ ตอนนี้มันใช่เวลาไหม นี่พี่ยังมีอารมณ์มานั่งอ่านเอกสารอยู่อีกเหรอ?" เซี่ยเมิ่งเจียวถามด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง แล้วคว้าเอกสารมาจากมือของซูหยูโม่

ซูหยูโม่หันมามองเซี่ยเมิ่งเจียวอย่างช่วยไม่ได้แล้วตอบว่า

"แล้วตอนนี้มันกี่โมงล่ะ? มีอะไรที่ผิดปกติเกิดขึ้นงั้นเหรอ?"

"ก็ใช่น่ะสิ!" เซี่ยเมิ่งเจียวตอบด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล

"พี่ไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดกันเหรอ พี่ไม่สนใจเลยเหรอ มันเป็นข่าวลือของพี่นะ พี่พูดแบบนั้นกับหมอนั่นจริงๆเหรอ นี่พี่จะไม่สนใจจริงๆเหรอ?”

อันที่จริงมีเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เซี่ยเมิ่งเจียวกังวลมาก ส่วนเหตุผลที่เซี่ยเมิ่งเจียวร้อนรนขนาดนี้ เป็นเพราะคนที่อยู่ในข่าวของพี่หยูโม่ก็คือฮวงเฟิงที่เธอเกลียดนั่นเอง

"จริงๆที่พวกเขาพูดกันก็ไม่ผิดนะ" ซูหยูโม่พูดอย่างไม่ใส่ใจ บนใบหน้าของหญิงสาวยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่

"นี่พี่พูดจริงเหรอ?" เซี่ยเมิ่งเจียวถึงกับอึ้ง ดวงตาเบิกกว้างจ้องไปที่ซูหยูโม่ "เป็นไปไม่ได้! พี่หยูโม่ นี่พี่กับหมอนั่นเป็นแฟนกันแล้วจริงจริงๆเหรอ?"

เซี่ยเมิ่งเจียวคิดว่าซูหยูโม่กำลังหลอกเธออยู่ มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ในเมื่อเมืองหลวงแห่งนี้มีผู้ชายเยอะมากที่ตามจีบพี่หยูโม่ แถมยังมีเยอะกว่าคนที่ตามจีบเธอเองเสียอีก แต่พี่หยูโม่ก็ไม่เคยสนใจคนพวกนั้นเลยด้วยซ้ำ

"พวกเรายังไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย" ซูหยูโม่ส่ายหน้าพลางตอบ

"ค่อยยังชั่ว" เซี่ยเมิ่งเจียวตอบพลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"แต่ก็คงอีกไม่นานหรอก ฉันสัญญากับเขาว่าฉันจะยอมให้เขาจีบน่ะ" ซูหยูโม่พูดต่อจนจบ