USB:บทที่ 514 สาเหตุ

"พวกเขาเป็นใคร?"

ฮวงเฟิงไม่ต้องรอนาน ไป๋เสี่ยวโหรวที่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากห้อง เสื้อผ้าหลวม ๆ พวกนั้นห่อหุ้มเรือนร่างสวยงามของเธอไว้ได้อย่างมิดชิด และจิตสำนึกของฮวงเฟิงก็สั่งให้เขาลอบมองหน้าอกเธออีกครั้ง อย่างที่คิดเอาไว้ครั้งนี้เขาไม่สามารถเห็นอะไรได้มากนัก และการกระทำของเขาก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาดุเดือนของไป๋เสี่ยวโหรวไปได้  อย่างไรก็ตามแต่เรื่องนี้เห็นได้ชัดว่าไป๋เสี่ยวโหรวมีส่วนเกี่ยวข้องกับการมาของแขกไม่ได้รับเชิญทั้งสามคนนี้ มองแวบเดียวก็รู้ทันทีว่าคนสามคนนี่ไม่ใช่คนจีน นอกจากนั้นแล้วเธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าสามคนนี้ปรากฏตัวขึ้นในห้องก่อนหน้านี้

"ทั้งสามคนนี่ คือคนที่ออกมาจากเป็นกองกำลังรับจ้างปีศาจที่ทำร้าบหลี่ปิงอวิ้นครั้งก่อน" เมื่อเห็นท่าทีสนใจของไป๋เสี่ยวโหรว ฮวงเฟิงจึงพูดต่ออีกว่า เขาเองไม่อยากให้เธอต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มากนัก

"คนจากเป็นกองกำลังรับจ้างปีศาจงั้นเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงมาอยู่นี่ได้? เขามานี่เพราะคุณงั้นเหรอ?" เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอมั่นใจว่าฮวงเฟิงไม่มีทางเผยฐานะของตัวเอง แต่คาดไม่ถึงว่า อีกฝ่ายจะสามารถตามรอยฮวงเฟิงได้ และพวกเขาก็มาเคาะประตูบ้านเขาแล้ว

"ผมก็ไม่แน่ใจ" ฮวงเฟิงส่ายหน้า เขาเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขาโดยตรงหรือไม่ ยิ่งไปกว่านั้นคนพวกนี้ไม่พูดอะไรเลย นอกจากจะยิงเขา

"ปลุกพวกมันขึ้นมา แล้วถามให้รู้เรื่อง" ไป๋เสี่ยวโหรวกล่าว

"ยังไง?" ฮวงเฟิงไม่คุ้นเคยกับเรื่องเช่นนี้

"สาดน้ำ" ไป๋เสี่ยวโหรวกลอกตาขึ้นอย่างเบื่อหน่าย แล้วตอบเขา

ฮวงเฟิงจัดการลากทั้งสามคนเข้าไปในห้องน้ำทันที่ จากนั้นก็ฉีดน้ำใส่พวกเขา เขาไม่รู้ว่าสามคนนี่ตื่นขึ้นมาเพราะโดนฉีดด้วยน้ำ หรือเป็นเพราะพวกเขากำลังจะได้สติขึ้นมาอยู่ก่อนแล้วกันแน่ แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม ฮวงเฟิงก็ไม่จำเป็นต้องฉีดน้ำใส่พวกเขามากนักเพื่อที่จะปลุกให้ตื่น

"พวกแกคือคนจากเป็นกองกำลังรับจ้างปีศาจใช่ไหม?" เมื่อเทียบกับฮวงเฟิง ผู้ซึ่งสื่อสารภาษาอังกฤษได้แย่มาก ดังนั้นภาษาอังกฤษของไป๋เสี่ยวโหรวจึงดีกว่ามาก  หลังจากที่เห็นว่าคนทั้งสามได้สติ เธอก็เริ่มต้นสอบสวนพวกเขาทันที เมื่อเห็นไป๋เสี่ยวโหรวสามารถพูดภาษาอังกฤษได้อย่างชำนาญ ฮวงเฟิงก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันที ยิ่งไปกว่านั้นการรู้ภาษาเพิ่มมากขึ้นนั้นก็เท่ากับเป็นการเพิ่มศักยภาพอีกด้านหนึ่งให้ตัวเอง และภาษาไม่เป็นอุปสรรค ในการเดินทางไปยังสถานที่อื่น ๆ โดยกล่องจักรวาลนั้น แต่มันในโลกแห่งควาจริงนี้มันไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้เลย

แม้ว่าภาษาอังกฤษของไป๋เสี่ยวโหรวจะดีมาก ทั้งสามคนเข้าใจเธอสิ่งที่เธอพูดดี แต่พวกมันไม่ยอมให้ความาร่วมมือ

"ฉันไม่สนใจว่า พวกแกจะเป็นใคร รีบปล่อยพวกเราไปซะ ไม่งั้นรอการแก้แค้นเป็นกองกำลังรับจ้างปีศาจของเราได้เลย" ฮันส์ไม่เกรงกลัวกับการตกอยู่ในฐานะของเชลยแม้แต่น้อย อีกทั้งเขายังขู่ไป๋เสี่ยวโหรว แน่นอนว่าเขาไม่เห็นรังสีอันตรายที่แผ่ออกมาจากตัวของเธอ ดังนั้นฮันส์จึงคิดว่าเธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดาเท่านั้น แต่คำพูดของเขาก็พิสูจน์ได้ว่าพวกเป็นคนของเป็นกองกำลังรับจ้างปีศาจ

ก่อนหน้านี้การที่ฮวงเฟิงเคยเป็นเธอเปลือยกายนั้น นั้นก็รู้สึกโกรธมากอยู่แล้ว แต่เนื่องจากตอนนี้เธอมีเรื่องสำคัญกว่าให้ต้องจัดการ คงเป็นไปได้ยากที่เธอจะปล่อยคนพวกนี้ไป อีกทั้งการที่พวกมันไม่ยอมให้ความร่วมมือ มันก็เท่ากับเป็นการยั่วยุโทสะเธอ

"อ่า...!" ทันทีที่ฮันส์พูดจบลง เขาก็เริ่มกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แม้แต่เพื่อนของเขาอีกสองคนรวมถึงฮวงเฟิงซึ่งอยู่ในฐานะผู้ชม ยังรู้สึกหวาดกลัวจนเม็ดเหงื่อเย็นผุดขึ้นและไหลไปทั่วทั้งตัว

"เธอคือไป๋เสี่ยวโหรวผู้ไม่เคยกลัว ไม่แน่ว่าต่อไปเธออาจจจะลงมือกับฉันแบบนี้ก็ได้" ฮวงเฟิงแอบคิดในใจ ขณะที่มองดูไป๋เสี่ยวโหรว ด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

เสียงร้องนั้นเป็นเพราะไป๋เสี่ยวโหรวไม่พอใจกับท่าทางดื้อด้านของฮันส์ อีกทั้งยังต้องการระบายความโกรธที่อัดอั้นอยู่ในใจก่อนหน้านี่ ฮันส์ไม่ได้รับคำเตือนใด ๆ เธอกระทืบเท้าขวาของเธอลงไปที่กลางระหว่างขาของฮันส์ ฮวงเฟิงและคนสองสมาชิกเป็นกองกำลังรับจ้างปีศาจ ทั้งหมดได้เห็นและได้ยินเสียงแตกละเอียดของกล่องดวงใจ

"พวกแก ให้ความร่วมมือกับฉันจะดีกว่า ไม่ว่าฉันจะถามอะไร และคำตอบของแกยังคงไร้สาระอยู่อีกละก็ ฉันจะทำให้แกสูญสิ้นความเป็นชายทันที!" ไป๋เสี่ยวโหรวพุดด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส ราวกับคนที่กำลังเหยียบอยู่บนบนกล่องของเขานั้นไม่ใช่เธอ ตอนนี้ฮันส์ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะสนใจสิ่งที่ไป๋เสี่ยวโหรวพูดไป ตอนนี้เขากุมส่วนที่ได้รับบาดเจ็บ และส่งเสียงกรีดร้องไม่ยอมหยุด  ดูเหมือนไป๋เสี่ยวโหรวจะไม่ค่อยพอใจกับเสียงร้องอันน่ารำคาญของอีกฝ่าย เมื่อฮันส์เห็นท่าทางของเธอ เขาจึงหุบปากหยุดร้องทันที  เห็นได้ชัดว่าเขายังคงหวาดกลัวลูกเตะของไป๋เสี่ยวโหรว

"พูด ครั้งนี้พวกแกมากันกี่คน? แล้วอยู่ที่ไหน?" ไป๋เสี่ยวโหรวถามขึ้น

อย่างไรก็ตามพวกเขารวมทั้งฮันส์ก็ยังไม่ยอมตอบคำถามเธอ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะกลัวไป๋เสี่ยวโหรวจะทำให้เขาไร้ทายาทสืบสกุล การทำเรื่องทรยศต่อองค์กรของพวกเขามันเป็นได้ยาก แต่ไป๋เสี่ยวโหรวรู้วิธีจัดการกับเรื่องนี้ ตอนนี้พวกเขาทั้งสามคนถูกจับไว้ที่นี่ไม่ใช่แค่ใครคนใดคนหนึ่ง ไป๋เสี่ยวโหรวเฉิดหน้าขึ้นแล้วหันมาพูดกับฮวงเฟิง

"แยกพวกมันไปไว้คนละห้อง เค้นถามมันอีกครั้ง ถ้าใครคายความลับก่อน คนนั้นจะได้รับการผ่อนผัน"

ฮวงเฟิงรู้ดีว่านี่เป็นวิธีการที่ดีที่สุดในการเค้นเอาความลับจากพวกมัน เขาลากใครคนหนึ่งที่ดูค่อนข้างสับสนขึ้นมาจากพื้นแล้วพาแยกไปยังห้องถัดไป จนกระทั่งเวลานี้ผู้ชายคนนั้นยังไม่หายมึนงงจากเสียงคำรามของฮวงเฟิงแล้ว ไม่เพียงแต่จะไม่สามารถต่อสู้ได้เท่านั้น หากแต่มือและเท้าของพวกเขาถูกมัดไว้ ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะหนี แน่นอนว่าท่ามกลางความเจ็บปวดและเสียงร้องที่แสนทรมาน ใครคนหนึ่งก็ยอมเปิดปาก ถึงแม้ว่าพวกนั้นจะมั่นใจในตัวเอง แต่ก็กลัวว่าเพื่อนของพวกเขาจะทนการทรมานของอีกฝ่ายไม่ไหว ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าถ้าหากเขายอมพูดเสียเอง อย่างไรก็ตามข้อมูลที่ได้นั้นทำให้ท่าทางของไป๋เสี่ยวโหรวและฮวงเฟิงดูไม่ดีนัก

ครั้งนี้เป็นกองกำลังรับจ้างปีศาจได้ส่งคนมาทั้งหมด 12 คนด้วยกัน และเนื่องจากสามคนนี้บุกเข้าโจมตีพวกเขาเพียงเพราะว่าเขาประมาทฮวงเฟิงมากเกิน ส่วนคนที่ยังคงหลบซ่อนอยู่ในโรงแรม และถ้าหากพวกเขาทั้งสามถูกจับได้ คนที่เหลือจะต้องมาต้องระวังตัวมากขึ้น และย้ายที่อยู่ และในเวลานั้นไป๋เสี่ยวโหรวและฮวงเฟิงมั่นใจว่าจะต้องมีคนคอยแอบช่วยเหลือเป็นกองกำลังรับจ้างปีศาจ มิเช่นนั้นพวกเขาคงไม่รู้ที่อยู่ของฮวงเฟิงเป็นแน่

"เร็วเข้า ตอนนี้เราต้องรีบไปจับตัวพวกที่เหลือ ไม่อย่างนั้นแล้วถ้าหากพวกมันรู้ว่าคนของมันถูกจับ มันต้องเปลี่ยนที่ซ่อนแน่ และจะทำให้ยากยิ่งขึ้นไปอีก" ฮวงเฟิงบอกไป๋เสี่ยวโหรว