USB:บทที่ 710 สับสน

ผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ สับสนอย่างมาก ไม่ว่าพวกเขาจะมองอย่างไร มันก็ดูแปลก เห็นได้ชัดว่าผู้บัญชาการหวังกำลังทำทุกอย่างเพื่อที่จะปกป้องฮวงเฟิง อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุดคนที่โชคร้ายไม่ใช่ผู้บัญชาการหวังแต่เป็นรองผู้บัญชาการอู๋และคนอื่นๆ ที่ไปสร้างปัญหาให้กับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปนั่นเอง

“เกิดอะไรขึ้น? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” สถานการณ์ปัจจุบันไม่เป็นไปตามความคาดหวังของพวกเขาและแตกต่างไปจากที่คิดไว้ก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่ได้ทำให้เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปต้องสูญเสียอะไรเลยแต่ชื่อเสียงของพวกเขายังเพิ่มขึ้นอย่างมาก ส่วนในด้านของพวกเขานั้นพวกเขาไม่ได้รับอะไรเลย แต่พวกเขากลับได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวง

"ใครจะไปรู้!" แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ตกอยู่ในปัญหาที่ใหญ่โตแต่ก็มีบทลงโทษเล็กๆ น้อยๆ ที่ยังต้องได้รับ และนั่นก็ไม่ใช่ส่วนที่สำคัญที่สุด ส่วนที่สำคัญที่สุดคือในขณะที่หลายคนร่วมมือร่วมใจกันแต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถทำอะไรกับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปได้ แต่กลับเป็นฝ่ายของพวกเขาเองที่ต้องสูญเสียอย่างหนัก หากคำพูดนี้แพร่กระจายออกไป ศักดิ์ศรีของพวกเขาจะลดลง ในขณะที่เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปจะต้องสั่นสะเทือนเป็นอย่างมาก!

“พวกคุณคิดว่าเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปจะมีความสัมพันธ์กับจังหวัดและจะมีผู้นำสำคัญมาออกหน้าให้ไหมนะ?” มีคนคาดเดา

“เป็นไปได้ แต่ทำไมไม่มีข่าวอะไรเลย? ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้เป็นผู้นำของจังหวัดก็คงไม่ช่วยเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปอย่างเด็ดขาด จริงไหม? นี่ก็เพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งวันเท่านั้นและรองผู้บัญชาการอู๋ก็ถูกไล่ออกไปซะแล้ว การกระทำแบบนี้ดูแล้วไม่เหมือนการกระทำของเจ้าเมืองเลยนะ”

ไม่ว่าจะเป็นผู้นำคนสำคัญหรือรองลงมา พวกเขาจะไม่มีวันตรงไปตรงมากับงานของพวกเขา นอกจากนี้ก็เห็นได้ชัดว่าในครั้งนี้ เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปเป็นฝ่ายผิด ดังนั้นแม้ว่าคนเหล่านั้นต้องการที่จะช่วยเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปพวกเขาก็จะต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ พวกเขาจะตัดสินใจอย่างรวดเร็วแบบนี้ได้อย่างไรกัน?

คนเหล่านี้ไม่ทราบแน่ชัดว่าผู้ที่ลงมือไม่ใช่ผู้นำของจังหวัด แต่เป็นองค์กรความมั่นคงแห่งชาติและกรมตำรวจสำนักงานใหญ่ ทั้งสองหน่วยงานนี้มักจะจัดการกับเรื่องต่างๆ โดยใช้วิธีการที่โหดเหี้ยมและวิธีการทำงานของพวกเขาก็ฉับไวเช่นกัน

“พอเถอะ หยุดเถียงกันได้แล้ว!” ในที่สุดผู้จัดการหยวนก็พูดออกมา เมื่อเทียบกับความโกรธและความตื่นตระหนกของคนเหล่านี้ ตัวเขานั้นสงบลงมากแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้สร้างปัญหาให้กับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปมากนัก แต่เขาก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไรเลยจากเรื่องนี้

ก่อนที่ข่าวจะมาจากกรมตำรวจ เขาก็ไม่ได้มีพันธะใดๆ กับผู้บริหารของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปซึ่งได้ออกไปจากเมืองเจียงพร้อมกับเงินและมีสูตรพิเศษอยู่ในมือแล้ว ดังนั้นแม้ว่าเขาจะค่อนข้างผิดหวังกับเรื่องนี้แต่เขาก็ยังยอมรับได้

“ครั้งนี้พวกเราล้มเหลวในการทำลายเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปเพราะพวกเขาโชคดี แต่ยังไงก็เถอะคราวหน้าพวกมันจะไม่ได้มีชีวิตที่ดีแบบนี้หรอก” ผู้จัดการหยวนกล่าว: "ยิ่งไปกว่านั้น คราวนี้พวกเรารู้ความลับของพวกมันแล้ว คราวหน้าเราจะต้องเตรียมแผนที่ปลอดภัยกว่านี้"

ทุกคนครุ่นคิดเล็กน้อย แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกว่าสิ่งที่ผู้จัดการหยวนพูดนั้นสมเหตุสมผล แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“เอาล่ะ พวกคุณคุยกันต่อเถอะผมต้องไปแล้ว” ผู้จัดการหยวนยืนขึ้นและกล่าวออกมา ในสายตาของเขาคนเหล่านี้เป็นเพียงเครื่องมือให้เขาใช้ประโยชน์และหลังจากที่เขาได้สูตรยามาแล้ว พวกเขาทุกคนก็ไร้ประโยชน์

การออกไปอย่างกะทันหันของผู้จัดการหยวนทำให้ทุกคนต่างมองหน้ากันอย่างตกตะลึง แต่อย่างไรก็ตามก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรั้งเขาเอาไว้พวกเขาจึงทำได้เพียงแค่เฝ้าดูขณะที่เขาเดินจากไป

“พวกคุณรู้สึกว่าผู้จัดการหยวนคนนี้ดูแปลกไปไหม?” หลังจากที่ผู้จัดการหยวนจากไปแล้ว เจ้านายของบริษัทแห่งหนึ่งก็พูดกับคนที่อยู่รอบข้าง

“คุณก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกันเหรอ? ผมคิดว่าผมคิดคนเดียวซะอีก” คนที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าและพูด

"มันดูแปลกไปอยู่นะ แต่ผมก็ไม่สามารถบอกได้ว่าแปลกที่ตรงไหน?" อีกคนหนึ่งกล่าวเสริม

“เจตนารมย์ของฉันเปลี่ยนไปแล้ว!” จู่ๆ คนแรกที่พูดออกมาก็พูดว่า: “เมื่อก่อน ตอนที่เราต่อสู้กับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปเขาไม่เหมือนกับตอนนี้เลย ตอนนั้นเขาสุภาพกับพวกเรามากและหลายครั้งเขาก็ถูกมองว่าเป็นพวกล้าหลัง"

“ใช่แล้ว เมื่อดูจากท่าทางของเขาตอนนี้ เขาก็ไม่มีท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตัวเหมือนเมื่อก่อนเลย แม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงความเย่อหยิ่งมากนักแต่เขาก็คิดที่จะเทียบชั้นกับพวกเราอยู่แล้ว ที่จริงแล้ว เขาไม่สนใจแม้แต่เจตนารมย์ของเราอีกต่อไป” ชายอีกคนกล่าวเสริม

“จะเป็นไปได้ยังไง? เขาไม่ได้คิดที่จะอยากจัดการกับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปยังงั้นหรอกเหรอ? ตอนนี้เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปยังไม่ล่มสลาย แม้ว่าเขาจะต้องการที่จะตีตัวออกห่างพวกเราแต่มันก็เร็วเกินไปสักหน่อย"

"ใช่" ผู้พูดคนแรกกล่าวว่า “ดูสิ ตอนที่ทราบข่าวจากรัฐบาลแล้ว พวกเราทุกคนต่างก็วิตกกังวลและผิดหวังมาก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รีบร้อนสักเท่าไรและเขาก็ไม่ผิดหวังมากนัก ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาและเขาพอใจกับสถานการณ์ในตอนนี้มาก”

ต้องกล่าวว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นสุนัขจิ้งจอกแก่ของห้างสรรพสินค้าต่างๆ บางทีพวกเขาก็ไม่มีจิตวิญญาณที่จะก้าวต่อไปอีกต่อไปแต่ทักษะการสังเกตของพวกเขาก็ยังไม่หายไป และพวกเขาก็ยังมีประสบการณ์มากขึ้นอีกด้วย

ผู้จัดการหยวนคิดว่าเขาได้ซ่อนพลังของเขาเอาไว้อย่างดีแล้ว ในความเป็นจริงแล้วเขาได้ทำการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และเขาก็ถูกจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์เหล่านี้จับได้แล้ว

“ถูกต้อง พวกเรายังคงคิดเกี่ยวกับวิธีจัดการกับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปแต่เขากลับหาข้ออ้างที่จะออกไปในทันที ซึ่งนี่มันน่าสงสัยมาก”

“คุณคิดว่าเขากำลังใช้พวกเราอยู่งั้นเหรอ?”

“ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น หลังจากที่เขาไปถึงมณฑลชิง เขาก็กลายเป็นศัตรูกับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปซึ่งนี่ไม่ใช่ความลับ และเกี่ยวกับเรื่องนี้กับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปก็เป็นเป้าหมายของเราก็เหมือนกัน”

“แล้วนี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?”

ทุกคนพูดคุยกันอยู่เป็นเวลานาน แต่พวกเขาไม่พบเหตุผลสำหรับการเปลี่ยนแปลงเจตนารมย์ของผู้จัดการหยวนเลย พวกเขากลับกลายเป็นสงสัยมากขึ้นไปอีก และในท้ายที่สุดทุกคนมีมติเป็นเอกฉันท์ให้อยู่นิ่งๆ ชั่วคราวเพื่อให้ความสนใจกับความคืบหน้าของสิ่งต่างๆ อย่างต่อเนื่อง รวมถึงเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปและผู้จัดการหยวนซึ่งตอนนี้ผู้จัดการหยวนไม่สามารถที่จะรับความไว้วางใจได้อย่างเต็มที่แล้ว

อย่างไรก็ตาม เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปดูเหมือนจะเป็นคนสุดท้ายที่ได้หัวเราะ ไม่เพียงแต่จะไม่ได้เกิดผลกระทบในวันแรกเท่านั้น แต่ยังฉวยโอกาสทำให้ตัวเองมีชื่อเสียง ในขณะเดียวกันสิ่งที่เกิดขึ้นในกรมตำรวจก็ทำให้คู่แข่งไม่กล้าแสดงท่าทีรังเกียจเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปเลย พวกเขาจำเป็นต้องประเมินความแข็งแกร่งของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปอีกครั้ง

และคนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเบื้องหลังทั้งหมดนี้ เป็นเพียงการปรากฏตัวของรปภ.ธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น