USB:บทที่ 693 ภารกิจ (2)

แม้ว่าฮวงเฟิงจะไม่ได้อยู่ที่นั่น แต่ซูเป่ยก็ไม่ได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับเขา อีกทั้งยังเป็นคนที่มีน้ำใจมากคนหนึ่ง อย่างไรก็ตามเนื่องจากเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ดังนั้นทางด้านของหนิงอู๋ซวงจึงยังไม่มีการพัฒนาที่ก้าวหน้าขึ้นมากนัก  แต่ฮวงเฟิงก็ยังเชื่อว่าด้วยสิ่งที่เขานํามาจากโลกแห่งความจริงมันจะไม่ยากเกินไปสําหรับเธอที่จะพัฒนาก้าวหน้าขึ้นได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากที่หุ่นยนต์และหนิงอู๋ซวงได้จากไปแล้ว ฮวงเฟิงก็ได้พูดกับหมาป่าและเหยี่ยวในวิลล่าว่า "เอาล่ะ พวกเรากลับกันเถอะ"  เหยี่ยวมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในวิลล่า แต่ในขณะที่เสี่ยวไป๋นักมักจะอยู่ในโลกแห่งความจริงและบางครั้งมันก็จะติดตาม ฮวงเฟิงเข้ามาที่นี้ หมาป่าและเหยี่ยวสามารถเข้ากันได้ดี และขณะที่ฮวงเฟิงพูดอยู่นั้นเขาก็เดิมเข้าไปอุ้มเสี่ยวไป๋ไว้ในมือ พวกเขาทั้งคู่กำลังจะเดินทางกลับออกมาจากวิลล่าแห่งนั้น ปล่อยทิ้งให้เหยี่ยวอยู่ที่นั่นแต่ลำพัง

ในตอนเช้าของวันถัดมาขณะที่ฮวงเฟิงเดินออกมาจากห้องนั้น ก็พบว่าไป๋เสี่ยวโหรวซึ่งแต่งตัวเรียบร้อยแล้วนั้นได้นั่งรอเข้าอยู่นานแล้ว ขณะนี้ไป๋เสี่ยวโหรวได้พักอาศัยอยู่กับฮวงเฟิง อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงยังคงรู้สึกถึงรังสีแห่งความแคร่งขรึมและจริงจังแผ่ซ่านออกมาจากตัวเธอ ถึงแม้ว่ามันจะไม่มากมายนัก ซึ่งยังคงทำให้สถานที่แห่งนั้นยังคงรู้สึกได้ถึงความสงบสุขอยู่บ้าง

อย่างไรก็ตามวันนี้ก็ได้แตกต่างอย่างสิ้นเชิง เพียงแค่เขามองไปที่ไป๋เสี่ยวโหรวเขาก็สามารถรู้สึกถึงกลิ่นอายที่ไม่อาจจะยอมรับได้กระจ่ายออกมาจากตัวเธอ ในทางกลับกันใบหน้าที่สวยงามของนั้นกลับไม่ได้แสดงความรู้สึกใด ๆ ออกมาเลย ในไม่ช้าฮวงเฟิงก็สามารถรับรู้ได้ในทันทีเลยว่าท่าทางการแสดงออกของไป๋เสี่ยวโหรวในวันนี้สามารถอธิบายได้โดยคำพูดเพียงคำเดียวเท่านั้น นั่นก็คือห่างเหิน

"เร็วเข้า รีบไปล้างหน้าล้างตาเสีย แล้วไปกัน

"ได้" ฮวงเฟิงพยักหน้า รถที่พวกเขาใช้ขับไปยังคงเป็นรถของฮวงเฟิง ซึ่งเขารับหน้าที่เป็นคนขับในขณะที่ไป๋เสี่ยวโหรวนับหน้าที่ติดต่อประสานงานกับคนอื่น ๆ ในองค์กรความมั่นคงแห่งชาติ

"ตอนนี้พวกเราได้มาถึงจุดนัดพบแล้ว ขอยืนยันว่าพวกมันซ่อนตัวอยู่ในป่านั่นจริง สภาพแวดล้อมดูไม่ค่อยดีนัก เนื่องจากเป็นป่ารกทึบไม่เป็นผลดีต่อหน่วยซุ่มยิงของเรา อีกอย่างพวกมันก็มีอาวุธร้ายแรงต่าง ๆ รวมถึงจรวดขีปนาวุธที่มีการทำลายล้างสูงด้วย" หลังจากที่ไป๋เสี่ยวโหรววางโทรศัพท์ลงแล้ว เธอก็หันไปบอกกับฮวงเฟิงเกี่ยวกับข้อมูลที่เพิ่งได้รับมา อาจกล่าวได้ว่าสําหรับพวกเขาแล้วนี่ไม่ใช่ข่าวดีนัก ดังนั้นท่าทีของไป๋เสี่ยวโหรวจึงดูตึงเครียดขึ้นและพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก

"อาวุธพวกนั้นตกอยู่ในมือของคนพวกนี้ได้อย่างไร?" ฮวงเฟิงถามขึ้นในที่สุด

"มีหนอนอยู่ทุกที่" ไป๋เสี่ยวโหรวตอบด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา

ฮวงเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย เช่นเดียวกันเรื่องของทหารับจากปีศาจครั้งที่แล้ว พวกมันยังสามารถลักลอบขนอาวุธของพวกมันเข้ามาในเมืองได้ แม้ว่านัฐจะสามารถสกัดจับอาวุธของพวกมันไว้ได้จำนวนมากแล้วก็ตาม และอย่างที่ไป๋เสี่ยวโหรวได้พูดออกมาเมื่อครู่นี่ว่ามีหนอนบ่อนใส้อยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งคอยปล่อยให้กลุ่มคนร้ายพวกนี้สามารถเล็ดรอดเข้ามาได้  แม้ว่าเทียนจุ้นจะได้รับอนุญาตให้พกปืนแต่ก็การควบคุมคนพวกนี้ก็ยังเป็นเรื่องที่ยากลำบาก

วันนี้เป็นวันสำคัญของบริษัทเฮฟเว่นไพรกรุ๊ป ตราบใดที่ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นบริษัทของพวกเธอก็จะสามารถเติบโตขึ้นได้ยอ่างรวดเร็ว และในทางกลับกันถ้าทุกอย่างไม่เรียบร้อยบริษัทของพวกเขาก็จะต้องพบเจอกับอุปสรรค ในขณะนี้ทั้ง บริษัท เต็มไปด้วยบรรยากาศที่ตึงเครียด ทุกคนได้มาถึงบริษัทเพื่อเตรียมความพร้อมสําหรับการเปิดตัวยาลดน้ำหนักตัวใหม่ ความแล้วจริงในระยะนี้โฆษณายาตัวใหม่ของบริษัทเฮฟเว่นไพรกรุ๊ปได้ถูกนำเสนอออกอากาศทีละรายการโดยสถานีโทรทัศน์รายใหญ่ทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่มีการจัดตั้งจังหวัดชิงขึ้น

ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาทองของวงการสื่อโฆษณา รวมถึงโฆษณาที่ฮวงเฟิงและหลี่ปิงอวิ๋นได้ถ่ายทำร่วมกันยังได้ออกอากาศที่จังหวัดนี้ด้วยเช่นกัน และเป็นเพราะสื่อโฆษณาพวกนี้ทำให้หลายคนได้รู้จักผลิตภัณฑ์ยาลดน้ำหนักตัวใหม่ที่ออกโดยบริษัทเฮฟเว่นไพรกรุ๊ปมาบ้างแล้ว และพวกเขาก็ตั้งตารอวันที่ยาดังกล่าวจะออกจำหน่ายในท้องตลาด แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่ยังรู้สึกไม่มั่นใจมากนัก เนื่องจากปัจจุบันนี้มียาลดน้ำหนักมากมายแต่ยาพวกนั้นก็ไม่มีประสิทธิภาพดีเท่าที่ควร อีกทั้งยังมีผลข้างเคียงร้ายแรงต่อร่างกายอีกด้วย

ดังนั้นทุกคนจึงรีรอไม่ตัดสินใจที่จะซื้อยานี้ตั้งแต่วินาทีแรกที่มีการจัดจำหน่าย และเซี่ยเหมิ่งเจียวเองก็ทำใจยอมรับสถานการ์แบบนี้ไว้แล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเธอจะได้รับผลประโยชน์ในทันทีทันใด สิ่งสำคัญที่สุดในเส้นทางการแข่งขันทางธุรกิจก็คือชื่อเสียงและภาพลักษณ์ของบริษัท ถ้าหากบริษัทของพวกเธอมีชื่อเสียงในทางด้านลบมันก็จะส่งผลต่อการพัฒนาเติบโตของบริษัทในอนาคต ในขณะที่ ซูหยูโม่และเซี่ยเหมิ่งเจียวกําลังเตรียมการขั้นสุดท้ายกันอยู่นั้น ทางด้านผู้จัดการหยวนและคนอื่น ๆ ต่างก็กําลังรอผลิตภัณฑ์ยาลดน้ำหนักตัวใหม่ของเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปออกสู่ตลาด แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้จุดประสงค์ดี พวกเขาได้เตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้ว โดยเฉพาะผู้จัดการหยวนมีความคาดหวังมากกว่าคนอื่น ๆ ที่จะได้เห็นความย่อยยับของเฮฟเว่นไพรกรุ๊ป ในขณะที่คนอื่น ๆ ไม่อาจรู้ถึงจุดประสงค์นี้ของเขาส่วนทางด้านของถังมู่เสวี่ยนั้นเธอก็เร่มไม่มีเวลาเนื่องจากเธอยังมีหน้าที่และบริษัทที่เพิ่งเริ่มก่อตั้งให้ต้องดูแล ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกเป็นห่วงอาการบาดเจ็บของฮวงเฟิงก็ตาม แต่เธอก็ต้องทุ่มเทแรงกายและแรงใจอย่างมากเพื่อให้บริษัทของเธอดำเนินต่อไปด้วยความราบรื่นและมีประสิทธิภาพ

ภายใต้การนำทางของไป๋เสี่ยวโหรว ฮวงเฟิงก็ขับรถตรงไปยังจุดหมายปลายทางของพวกเขา อย่างไรก็ตามมันก็กลายเป็นสิ้นหวังมากขึ้น เมื่อเขากําลังจะไปถึงจุดหมายปลายทาง เขาก็สังเกตเห็นว่าในบริเวณนี้ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่เลย พื้นที่แถบนี้เริ่มเสื่อมโทรมมากขึ้นทุกที หวงเฟิงไม่เคยไปจังหวัดหยิงมาก่อน อีกทั้งเขาไม่เคยรู้มาก่อนวายังมีสถานที่รกร้างในแถบนี้หลงเหลืออยู่อีก อย่างไรก็ตามสําหรับผู้ที่ชื่นชอบความเสี่ยงสถานที่แห่งนี้นับว่าเป็นสถานที่ที่ดีทีเดียว มีป่าเขียวชอุ่มที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา สําหรับผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้การหลงทางจึงกลายเป็นเรื่องปกติ

"คนพวกนั้นรู้จักเลือกสถานที่จริงๆ" หลังจากที่ฮวงเฟิงลงจากรถเขาก็มองลึกเข้าไปในป่าจากระยะไกล ๆ สถานที่ที่พวกกเขานัดพบกับสมาชิกคนนอื่นนั้นอยู่ห่างจากบริเวณชายป่า แต่ทว่าจากการมองไปจากจุดที่เขาอยู่นั้นฮวงเฟิงก็รู้ได้ทันทีว่าภายในป่าแห่งนั้นมีสภาพเช่นไร

"ป่าแห่งนี้มีพื้นที่กว้างพอให้หลบซ่อน พวกมันมีอาหารและเครื่องดื่มมากพอที่อยู่ได้ตลอดทั้งปี แน่นอนว่าพวกมันต้องการหลบซ่อนอยู่ในป่าเพื่อซุ่มก่อความวุ่นวายให้กับประเทศเป็นอันดับแรก" ไป๋เสี่ยวโหรวที่เพิ่งลงมาจากรถได้พูดขึ้น

ได้ยินดังนั้นฮวงเฟิงก็พยักห้าอย่างเห็นด้วย  ทันใดนั้นเองก็มีผู้ชายสองคนเดินตรงมาหาพวกเขาจากทางด้านหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ห่างจาคนทั้งคู่มากนัก

"หัวหน้าไป๋ ครั้งนี้ผมคงต้องรบกวนคุณแล้ว" ผู้ชายหนึ่งในนั้นได้เดินตรงเข้ามาหาไป๋เสี่ยวโหรวแล้วพูดขึ้น

"หัวหน้ากลุ่มแกรงใจไปแล้ว ทุกคนที่ล้วนเป็นเพื่อนรร่วมทีมกันทั้งนั้น" ไป๋เสี่ยวโหรวกล่าว "ถ้าไงพวกเรามาพูดถึงสถานการณ์ข้างในนั้นกันดีกว่า"

"ตกลง" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับชำเลืองมองไปที่ฮวงเฟิง แล้วเริ่มบอกเล่าถึงสถานการ์เฉพาะที่เกิดขึ้นที่นี่ให้ทั้งสองคนฟัง