USB:บทที่ 410 ผมจะให้เงินคุณ

ฮวงเฟิงรู้ว่าแม้เขาจะไม่ใช่คนดี แต่จากสถานการณ์ที่ได้เจอ หากเขาทำได้ เขาก็ควรจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือเธอ ฮวงเฟิงรู้สึกว่าใจไม่ดี เมื่อเห็นสาวสวยอย่างเธอเลือกเดินทางที่ผิด

แม้ฮวงเฟิงจะไม่ได้พูดว่าเขาชอบเธอ แต่การได้เห็นสาวงามเช่นเธอกลายเป็นคนรักของคนอื่น ทำให้ใจของฮวงเฟิงไม่เป็นสุข คำถามไม่ได้อยู่ที่ว่าเขาชอบเธอหรือเปล่า แต่เป็นความคิดของมนุษย์คนหนึ่งที่มีต่อความงดงามต่างหาก

เสี่ยวฮั่นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็นั่งลง แม้ว่าฮวงเฟิงจะไม่มีเงินมาเลี้ยงดูเธอ แต่เธอก็รู้สึกว่าฮวงเฟิงเป็นคนน่านับถือคนหนึ่ง ในช่วงเวลานี้เธอรู้สึกกดดันอย่างมากกับปัญหาเรื่องเงิน แม้ว่าเธอได้ระบายมันออกไปแล้ว แต่ใจเธอคงรู้สึกดีขึ้น หากมีใครสักคนมาช่วยรับฟัง

จากคำบอกเล่าของเสี่ยวฮั่น ทำให้ฮวงเฟิงได้รับรู้ถึงปัญหาที่เธอเผชิญ แน่ล่ะว่าเธออาจกุเรื่องขึ้นมาเพื่อหลอกลวงเขาก็ได้ แต่ความเป็นไปได้นี้มีน้อย แม้ว่าเธอสวยและไร้ความคิด อยากจะมีคนมารับเลี้ยง แต่เธอก็ไม่จำเป็นเล่าเรื่องเหล่านี้ให้เขาฟัง และเขาก็บอกกับเธออย่างชัดแจ้งแล้วว่า เขานั้นไม่มีตังส์ และไม่คิดจะเลี้ยงดูเธอด้วย

ดังนั้นฮวงเฟิงจึงรู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดนั้น น่าจะเป็นจริง

ฮวงเฟิงพึมพำกับตัวเองสักครู่ก่อนที่จะถามว่า "ต้องใช้เงินเท่าไรในการรักษาแม่?"

"ห้าแสนหยวน!" เสี่ยวฮั่นหัวเราะอย่างขมขื่นและพูดว่า: "เงินจำนวนนี้ ถือเป็นตัวเลขที่มหาศาลมากสำหรับครอบครัวเรา ตัวฉันเองก็ยังศึกษาอยู่ที่โรงเรียน จึงไม่มีทางเป็นไปได้เลย ที่จะหาเงินให้ได้จำนวนมากขนาดนี้ แต่ฉันก็ทนดูแม่รอวันตายอยู่บนเตียงไม่ได้ แม่ล้มป่วยเพราะทำงานหนักเกินไปเพื่อที่จะส่งเสียเลี้ยงดูฉันและน้องชายและให้เราได้เข้าเรียน

ฮวงเฟิงพยักหน้า เสี่ยวฮั่นไม่มีปัญญาหาเงินจำนวนมากขนาดนี้ได้ในเวลาอันสั้น ด้วยเหตุนี้เธอจึงเลือกเส้นทางเดินสายนี้

"ขอบคุณที่รับฟัง ฉันได้แต่เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจมาโดยตลอด ตอนนี้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นมากเมื่อได้ระบายมันออกมา" เสี่ยวฮั่นกล่าวกับฮวงเฟิงด้วยรอยยิ้ม เห็นได้ว่าอารมณ์ของเธอนั้นดีขึ้นกว่าเดิมมาก

"เธอเรียนที่มหาวิทยาลัยไหน" จู่ๆ ฮวงเฟิงก็ถามขึ้น

“ ที่เขตเจียง ซึ่งเป็นมหาลัยที่ดีมาก” แม้ว่าเสี่ยวฮั่นไม่เข้าใจว่าทำไมฮวงเฟิงถึงถามเช่นนั้น แต่เธอก็ไม่ได้ปิดบังเขา

แม้ อันดับนักเรียนของเขตเจียงต่ำกว่าเจียงมหาวิทยาลัยอยู่หน่อย แต่เมื่อเทียบเขตเจียงกับมหาวิทยาลัยของฮวงเฟิงแล้ว เขตเจียงถือว่าดีกว่ามาก และหากนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเหล่านี้ ทำลายตัวเองด้วยการผันตัวเองเป็นคนรักแล้ว มันก็ช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

เสี่ยวฮั่นรู้สึกกระดากใจอยู่เล็กน้อย เพราะถึงเธอรอให้เรียนจนจบ ได้ใบประกาศนียบัตรและทำงานอย่างหนัก ก็ไม่เป็นไปไม่ได้อยู่ดีที่เธอจะได้เงินห้าแสนหยวน การจะได้เงินจำนวนนี้ ต้องใช้เวลาเก็บพอสมควร

"ผมให้เงิน 500,000 หยวนกับคุณได้!" ฮวงเฟิงคิดสักพักและพูดขึ้น

"จริงเหรอ?!" เสี่ยวฮั่นกล่าวด้วยสีหน้าดีใจ ไม่ว่าจะอย่างไร ความประทับใจของเธอที่มีต่อฮวงเฟิงนั้นก็ไม่เลวเลย ถูกฮวงเฟิงเลี้ยงดู ไม่ต้องทำใจยอมรับให้ชายแก่มาส่งเสีย นี่เป็นเรื่องดีทีเดียวสำหรับเสี่ยวฮั่น

"จริง" ฮวงเฟิงไม่ได้ปฏิเสธ เมื่อเขาเห็นเสี่ยวฮั่นมีความสุขอย่างแท้จริง เขาก็พลอยอารมณ์ดีไปด้วย "แต่ไม่ต้องห่วงนะ เงินจำนวนนี้ไม่ได้ใช้เพื่อให้คุณมาเป็นของผม และผมก็ไม่ต้องการให้คุณมาเป็นคนรักของผมด้วย"

“ไม่ใช่สำหรับเพื่ออุปการะฉันเหรอ?” เสี่ยวฮั่นงุนงงเล็กน้อย เธอและฮวงเฟิงเพิ่งพบกันในวันนี้ จะเรียกว่าเป็นเพื่อนก็ยังไม่ได้ ถ้าเงินนี้ไม่ได้ให้เพื่อเลี้ยงดูเธอ แล้วทำไมฮวงเฟิงถึงให้เงินจำนวนนี้กับเธอ?

ณ นาทีนี้ เสี่ยวฮั่นลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้ฮวงเฟิงเคยบอกว่าเขาไม่มีเงิน แต่ตอนนี้เขากลับเปลี่ยนใจ เสนอที่จะให้เงินแก่เธอ

"ใช่ ผมให้เงินคุณยืม" ฮวงเฟิงรู้ทันความคิดเธอ “วันนี้ที่คุยกัน คุณบอกว่าคุณอยู่ปีสามใช่ไหม”

"ใช่ค่ะ เรียนอยู่ปีสาม"

"งั้น เรามาเซ็นสัญญากู้ยืมเงินกัน หลังจากเรียนจบ คุณมาทำงานที่โรงงานผม นอกจากคุณจะได้ค่าใช้จ่ายรายเดือนแล้ว ผมยังให้เงินที่เหลือจากการหักหนี้กลับคืน ผมไม่ได้มีเจตนาหักค่าจ้างคุณแต่อย่างใด ฮวงเฟิงกล่าว

แม้ว่าฮวงเฟิงจะเคยว่าจ้างแบบนี้มาโดยตลอด แม้แต่โจวหรู่หลาน ก็ได้รับการว่าจ้างเพราะพรสวรรค์ความสามารถ ตอนนี้โรงงานของฮวงเฟิงยังเป็นโรงงานเล็กๆ อยู่ เขาจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อมากนัก และเขาก็ไม่คิดว่าอาชีพการงานของเขาจะหยุดอยู่ที่นั่น เขากระหายซึ่งพรสวรรค์ ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่าหน้าที่การงานของเขาในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้ไม่ลดน้อยลงแน่นอน

และไม่ว่าเสี่ยวฮั่นจะพูดอะไร เธอนั้นก็เป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง แม้ว่าเธอจะไม่รู้เกี่ยวกับพลังวรยุทธ แต่เธอก็สามารถฝึกฝนมันได้จากความช่วยเหลือของเขาในภายหน้า และถึงแม้ว่าพลังของเธอกล้าแกร่งขึ้น ถ้าคนอื่นค้นพบพลังวรยุทธเธอ เธอก็จะไม่ทำผิดพลาด ตราบใดที่เธอนั้นไม่ใช่คนอกตัญญู เธอก็จะมีความจงรักภักดีต่อบริษัท

ดังนั้นหวงเฟิงจึงไม่สนเรือนร่างความงามของเธอ เขากลับคิดหว่านพืชแล้วหวังผลในภายหน้าแทน

"จริงเหรอคะ คุณฮวง นี่คุณไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม" เสี่ยวฮั่นพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เชื่อหูตัวเอง นี่ไม่เพียงแต่ฮวงเฟิงจะช่วยเธอ เขายังไม่ต้องการให้เธอมาเป็นคนรัก แถมยังช่วยหางานให้เธอทำ มีสิ่งดีๆ แบบนี้เกิดขึ้นในโลกใบนี้ด้วยเหรอ?

"แน่นอน ผมไม่ได้โกหกคุณ แต่ก่อนที่ผมจะช่วยคุณ ผมขอหลักฐานที่ยืนยันว่าแม่คุณเข้าโรงพยาบาลจริงๆ" ฮวงเฟิงกล่าว เขาไม่ต้องการให้เงินแก่คนที่โป้ปด ถ้าคนผู้นั้นโกหก เขาก็จะมองคนๆ นั้นว่าทำผิด ไม่ควรค่าแก่การเลี้ยงเอาไว้

"ได้ค่ะ" เสี่ยวฮั่นพูด จากนั้นเธอก็หยิบรายการตรวจต่างๆ ของโรงพยาบาลออกจากกระเป๋า วันนี้เธอออกมาจากโรงพยาบาลและตรงไปที่บาร์เลย เธอจึงเก็บใบรายการทั้งหลายไว้ในกระเป๋าแทนที่จะส่งคืน

ฮวงเฟิงนำใบรายการตรวจจากเสี่ยวฮั่นมาดู จริงๆ แล้วมีรายการตรวจค่อนข้างน้อย จึงดูเหมือนว่าแม่ของเธอมีอาการเจ็บป่วยเพียงเล็กน้อย เป็นไปได้ว่าอาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้แม่เธอป่วยเพียงเล็กน้อยเลยไม่ได้ใส่ใจ มันจึงเรื้อรังมาถึงตอนนี้ ความป่วยไข้สารพัดชนิดดันประเดประดังขึ้นมาพร้อมกัน ทำให้แม่ของเธอเจ็บป่วยเช่นนี้