USB:บทที่ 706 สอบสวน

“กล่าวอีกนัยหนึ่ง คุณรู้จักกับผู้กำกับชิวด้วยหรือเปล่า?” ซูหยูโม่ถามฮวงเฟิงด้วยความประหลาดใจ

จากคำอธิบายของฮวงเฟิงซูหยูโม่จึงได้รู้ว่าเหตุผลที่ท่านหวังคุ้นเคยกับฮวงเฟิงและมีความสุภาพต่อเขามากซึ่งนั่นก็เพราะผู้กำกับชิว ไม่ใช่เพราะสิ่งที่ฮวงเฟิงได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้

“ใช่ พวกเราเป็นเพื่อนกัน” ฮวงเฟิงกล่าว

"ถ้าเช่นนั้นคุณต้องรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้นะ ผู้กำกับชิวเพิ่งจะเข้ามาเป็นคนใหม่ในระบบผู้นำของจังหวัดชิง การรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาเอาไว้ก็จะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาในอนาคตของคุณเอง" ซูหยูโม่กล่าว

การกำเนิดมาในครอบครัวเหมือนเธอ เธอรู้ดีว่าการได้รับความช่วยเหลือจากรัฐบาลนั้นดีแค่ไหน และมีความจำเป็นแค่ไหน อาจกล่าวได้ว่าในประเทศจีน หากคุณทำธุรกิจเล็กๆ ด้วยตัวเองและไม่คิดที่จะเติบโตนั่นก็คงจะไม่มีความหมายอะไร

ด้วยความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่รัฐทำให้มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างเธอกับเซี่ยเมิ่งเจียว พวกเธอทั้งสองคนเข้าใจประเด็นนี้ดี ตอนที่พวกเธอร่วมกันก่อตั้งเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปเป็นครั้งแรก พวกเธอทำมันด้วยความตั่งใจ แต่ผลลัพธ์กลับไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่คิด

เพียงแต่ซูหยูโม่นั้นไม่ได้คาดหวังว่าฮวงเฟิงจะมีอำนาจมากขนาดนี้ ซึ่งจริงๆ แล้วผู้กำกับชิวจัดได้ว่าเป็นหนึ่งในห้าของบรรดาผู้มีอำนาจของจังหวัดชิง นอกจากนี้ เท่าที่ดูก็เห็นได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฮวงเฟิงและผู้กำกับชิวนั้นต้องดีมากแน่ๆ

แน่นอนซูหยูโม่ไม่รู้ว่าเหตุผลที่ท่านหวังไว้หน้าฮวงเฟิงมากขนาดนี้ซึ่งนั่นคงไม่ใช่เพราะผู้กำกับชิว ไม่ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์แนบแน่นกับผู้กำกับชิวขนาดไหน เขาก็คงจะไม่อาจที่จะเพิกเฉยที่ฮวงเฟิงทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่รัฐและฉีกเอกสารของทางราชการไปได้ นั่นก็เพียงเพราะว่าฮวงเฟิงนั้นเป็นสมาชิกขององค์กรความมั่นคงแห่งชาติ ซึ่งเขาสามารถที่จะสงสัยใครก็ได้

"ผมรู้แล้วล่ะน่า" แม้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะประจบประแจงผู้กำกับชิวแต่ก่อนหน้านี้ผู้กำกับชิวเคยดูแลเขาเป็นอย่างดีและความสัมพันธ์ของเขากับชิวหนิงซวงก็ค่อนข้างดีเช่นกัน ดังนั้นฮวงเฟิงจึงยินดีที่จะรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้กำกับชิวเอาไว้

หลังจากนั้นซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวก็ไปช่วยเรื่องร้านค้า เนื่องจากเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ก็มีคนจำนวนมากที่มามุงดูเหตุการณ์ที่โกลาหล เมื่อคนเหล่านั้นเห็นว่าเจ้าหน้าที่รัฐจากหลายหน่วยงานและตำรวจก็ยังไม่สามารถปิดร้านของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปได้ พวกเขาก็เลยสงสัยในเรื่องนี้มากยิ่งขึ้นจึงพากันเข้ามามุงดู ซึ่งนั่นทำให้มีผู้คนมากมายเข้ามาในร้านมากกว่าที่ซูหยูโม่และคนอื่นๆ คาดไว้ ดังนั้นพวกเขาจึงยุ่งมากขึ้นโดยปริยาย

ฮวงเฟิงไม่ค่อยคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้ หลังจากร่ำลาซูหยูโม่แล้วเขาก็จากไป

“นี่คุณพร้อมที่จะจากไปในตอนที่ปัญหาถูกแก้ไขหมดแล้วงั้นสิ?” ที่ด้านนอกร้านไป่เสี่ยวโหรวมองดูฮวงเฟิงที่กำลังออกไปและพูดติดตลก

ไป่เสี่ยวโหรวไม่ได้เข้าไปในร้านตั้งแต่ต้นจนจบ ดังนั้นทั้งซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวจึงไม่รู้ว่าเธออยู่ที่นั่นด้วย และไม่ทราบว่าเรื่องในวันนี้จะคลี่คลายไปได้อย่างราบรื่นเช่นนี้

"ใช่" ฮวงเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า “สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ขอบคุณนะ”

“คุณมาขอบคุณอะไรฉัน? ฉันไม่ได้เข้าไปด้วยสักหน่อย ฉันก็แค่มาเป็นจีนมุงแค่นั้นเอง” ไป่เสี่ยวโหรวกล่าว

“ในเมื่อคุณพูดแบบนั้นงั้นก็ลืมเสียเถิด เดิมทีผมอยากจะบอกว่าผมยอมรับความกรุณาของคุณแต่ในเมื่อคุณพูดอย่างนั้นก็ลืมมันไปซะ” ฮวงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อย่านะ!” ไป่เสี่ยวโหรวพูดทันที: “ฉันช่วยแฟนคุณแล้ว แล้วคุณยังจะมาพูดจาแบบนี้เหรอ?”

“คุณไม่ได้พูดอย่างนั้นหรอกเหรอ?”

"แต่คำพูดของฉันไม่ได้มีคำถามอะไรนะ!" ไป่เสี่ยวโหรวพูดว่า: “จำไว้ว่า คุณเป็นหนี้บุญคุณฉัน!”

"ก็ได้" ฮวงเฟิงกล่าวโดยไม่ลังเล

สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ซูหยูโม่ไม่รู้ แต่ฮวงเฟิงนั้นรู้ดีว่าแม้ว่าไป่เสี่ยวโหรวจะไม่ได้เข้าไปข้างในร้านด้วยแต่เธอก็ช่วยเหลือเขาเป็นอย่างมาก ถ้าเขา “ก่อเรื่อง” ในร้านนั้นและไป่เสี่ยวโหรวก็ไม่ได้ห้ามปรามเขาก็ช่วยเขาได้มากแล้ว

"ต้องแบบนี้สิ" ไป่เสี่ยวโหรวพูดด้วยความพึงพอใจ

ฮวงเฟิงและคนที่เหลือรู้สึกผ่อนคลาย แต่คนอื่นๆ ไม่ได้เป็นเช่นนั้น

อันที่จริงไม่ใช่แค่ฮวงเฟิง แต่ซูหยูโม่และคนอื่นๆ ก็ให้ความสนใจกับเรื่องนี้ แม้แต่ผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ ก็ให้ความสนใจกับเรื่องนี้ อันที่จริงท่ามกลางจีนมุงที่มาดูก็มีบางคนที่ให้ความสนใจเรื่องนี้ และคนเหล่านี้ก็ได้แจ้งผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทันที

เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้วางแผนไว้ ผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ ยังคงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก นอกจากนี้พวกเขายังเชื่อด้วยว่าถ้าปัญหาทุกอย่างมาประเดประดังพร้อมๆ กัน เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปจะต้องพบกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ และในตอนเริ่มต้นหาเรื่องเป็นไปตามที่พวกเขาได้คาดไว้ซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวก็จะไม่สามารถเตรียมการรับมือได้เลยแม้แต่น้อย

หากแต่ว่าการปรากฎตัวของฮวงเฟิงในเวลาต่อมานั้นทำให้สถานการณ์ทั้งหมดเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น พวกเขาจึงตระหนักว่าคนที่พวกเขากำลังมองหาที่อยู่ตรงหน้าของฮวงเฟิงนั้นช่างไร้ประโยชน์กับพวกเขา คนเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐทั้งสิ้น แม้พวกเขาจะไม่กล้าต่อสู้ในที่สาธารณะก็ตาม

แต่อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงก็ไม่สนใจเรื่องนี้เลย เขาเข้าโจมตีทันทีที่พวกเขามา และแม้กระทั่งตำรวจที่มาถึงในตอนหลังเขาก็ทำร้ายร่างกายซึ่งนั่นทำให้พวกเขาตกใจมาก

จากมุมมองของพวกเขา การกระทำของฮวงเฟิงเป็นตัวแทนของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปอย่างชัดเจน เขาถูกบังคับให้อยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สมเหตุสมผลเช่นนี้และสูญเสียการควบคุมตัวเองไปแล้ว นั่นคือเหตุผลที่เขาเลือกที่จะทำเช่นนั้น เมื่อออกมาจากสถานการณ์ดังกล่าว ผลที่ตามมาก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น และพวกเขารู้สึกว่า เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปของพวกเขาได้จบสิ้นแล้ว

อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ไม่ได้คาดคิดว่าผู้บัญชาการกรมตำรวจของจังหวัดเจียงจะมุ่งหน้ามาที่นี่ ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่มาถึงที่เกิดเหตุเขาก็ยังยืนหยัดเคียงข้างเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป ไม่เพียงแต่เขาจะไม่จับกุมฮวงเฟิงไปแต่คนของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปกลับไม่เป็นอะไรเลย

ผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ ไม่ได้คาดคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปและผู้บัญชาการหวังจะสนิทกันมากขนาดนี้ เพราะเรื่องที่เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปทำในวันนี้นั้นไม่มีเหตุผล พวกเขาทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่รัฐต่อหน้าสาธารณะชน ดังนั้นพวกเขาก็น่าจะต้องโดนลงโทษ แต่ท้ายที่สุดผู้บัญชาการหวังก็เลือกที่จะเพิกเฉยต่อเรื่องที่เกิดขึ้นและยังช่วยโฆษณาให้กับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปอีกด้วย

ผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ ต่างก็พากันสับสน แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุในเวลานั้น และพวกเขาก็ไม่ได้ยินการสนทนาของคนเหล่านั้น ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงคิดว่าเหตุผลที่ผู้บัญชาการหวังทำเช่นนั้นก็เพราะเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป สำหรับสิ่งที่ฮวงเฟิงได้กระทำไปจึงได้ถูกเพิกเฉยเช่นนี้