USB:บทที่ 538 โทรหา

เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน ฮวงเฟิงก็ชวนนักธุรกิจทุกท่านและท่านหูไปร่วมรับประทานอาหาร แม้จะไม่มีพนักงานประจำโต๊ะ แต่บรรยากาศที่อบอุ่นนี้ทำให้เขากล้าพูดได้เต็มปากว่าแขกของเขาพอใจมาก

หลังทานอาหารเสร็จ ฮวงเฟิงก็ทำสัญญาซื้อขายหลายฉบับ และนักธุรกิจบางคนที่ได้ดื่มกับเขานั้นพอใจมาก ตอนที่พวกเขาเซ็นสัญญา จำนวนที่สั่งกลับมากกว่าที่พวกเขาเคยพูดไว้เสียอีก มันได้แสดงให้เห็นว่าวัฒนธรรมการดื่มยังคงมีความสำคัญมาก

หลังจากทำการซื้อขายเสร็จ ฮวงเฟิงและนักธุรกิจต่างรู้สึกพอใจมาก แม้แต่พนักงานในโรงงานก็รู้สึกพอใจเช่นกัน การทำงานที่โรงงานแห่งนี้ไม่ได้เลวร้าย และถ้าโรงงานแห่งนี้มีความก้าวหน้า พวกเขาก็จะมีความก้าวหน้าในหน้าที่การงานเช่นกัน

เทียบกับเจ้าของคนก่อนที่ทำโรงงานเจ๊ง ไม่รู้ว่าพวกเขาจะหางานดีๆเหมือนตอนนี้ได้ไหม

เนื่องจากมีคำสั่งซื้อจำนวนมากทำให้สินค้าในคลังไม่เพียงพอ เนื่องจากคนที่มีหน้าที่ผลิตกำลังทำงานล่วงเวลา ทำให้ทั่วโรงงานเต็มไปด้วยความคึกคักและสนุกสนาน

"คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะง่ายขนาดนี้" กัวเหลียงพูดกับฮวงเฟิงพลางถอนหายใจแรงตอนนี้ใบหน้าของเขายังคงมีสีแดงจางๆ เขายังเมาค้างจากช่วงกลางวัน อีกทั้งลมหายใจของเขาก็ยังติดกลิ่นแอลกอฮอล์

ต่างกับฮวงเฟิงที่ยังมีสภาพปกติ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดื่มเยอะเหมือนกัวเหลียง แต่เขาคอแข็งกว่ากัวเหลียงมาก เป็นเพราะการฝึกกำลังภายในทำให้เขาขับแอลกอฮอล์ออกจากร่างกายได้เร็วกว่าคนทั่วไปและมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน ถ้าไม่อย่างนั้น ตอนนี้เขาคงเมาหัวทิ่มไปแล้ว

"ดูเหมือนง่าย ถ้าไม่ใช่เพราะผู้กำกับชิว ต่อให้ผลิตภัณฑ์ของเราสุดยอดขนาดไหน พวกเขาก็คงไม่ได้ตัดสินใจซื้อในทันทีหรอก" ฮวงเฟิงไม่ได้ตกใจที่เห็นคำสั่งซื้อ เขารู้ว่าที่คนพวกนั้นใจปล้ำซื้อไปเยอะขนาดนั้นก็เพราะสินค้าของเขามีคุณภาพ แต่เหตุผลหลักอาจเป็นเพราะพวกเขาเห็นแก่ผู้กำกับชิว และคำสั่งซื้อพวกนั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับพวกเขา

"รู้แล้ว" กัวเหลียงกล่าว เห็นอย่างนี้แต่เขาก็รู้ที่มาที่ไปเหมือนกันะ "เพราะฉะนั้นนายต้องสนิทกับผู้กำกับชิวให้มากๆ โรงงานของเราที่เมืองชิงจะได้เติบโตไวๆไง เข้าใจไหมเจ้าบ้า"

"เห้ย! นี่นายจะให้ฉันเล่นไม้นี้เลยเหรอ" ฮวงเฟิงสบถ

"ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่าเข้าหาได้ยังไงล่ะ" กัวเหลียงพูดต่อ "ฉันจะบอกอะไรให้นะ ผู้กำกับชิวไม่ได้ปฏิบัติกับนายเหมือนคนอื่น เขาไม่ได้มองว่านายเป็นเจ้าของธุรกิจแต่มองนายเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ไม่อย่างนั้นเขาจะถ่อมาโรงงานเพื่อมาหาเราด้วยตัวเองทำไม ถามหน่อย นายไม่คิดจะจับลูกสาวของเขาบ้างเหรอ?”

"พูดอะไรบ้าๆ หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว ผู้กำกับชิวมีลูกสาวจริงๆนะ" ฮวงเฟิงรีบพูดห้ามอีกฝ่าย หากผู้กำกับชิวมาได้ยินเรื่องนี้เข้าแล้วเข้าใจผิดและคิดว่าเขาคิดไม่ซื่อกับลูกสาวของเขา อีกฝ่ายต้องเอาปืนมาเป่าหัวเขาแน่

“อ๋า เขามีลูกสาวจริงดิ” แน่นอนว่ากัวเหลียงไม่รู้เรื่องในบ้านของผู้กำกับชิว เขาแค่พูดล้อฮวงเฟิงเฉยๆ นึกไม่ถึงเลยว่าผู้กำกับชิวจะมีลูกสาวจริงๆ…

แต่ถึงอย่างนั้นฮวงเฟิงก็มั่นใจว่าที่ผู้กำกับชิวทำดีกับเขาไม่เกี่ยวกับชิวหนิงซวง การที่ความสัมพันธ์ของเขากับผู้กำกับชิวดำเนินมาถึงจุดนี้ได้ เป็นเพราะเขาเป็นเพื่อนกับลูกสาวของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็คิดว่านี่ไม่ใช่เหตุผลหลัก

ดังนั้น ฮวงเฟิงจึงคิดว่าเหตุผลที่ผู้กำกับชิวทำแบบนั้น อาจเป็นเพราะเขาช่วยอีกฝ่ายสืบเรื่องถงเฉียนจุน และทำให้เขาเลื่อนตำแหน่ง อีกฝ่ายจึงพยายามตอบแทนเขาเรื่องถงเฉียนจุน

นอกจากนี้ อีกฝ่ายยังรู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในสมาชิกของหน่วยงานความมั่นคงแห่งชาติ พอคิดๆ ดูแล้วนี่เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลมากที่สุด

ฮวงเฟิงอาจจะยังไม่รู้ว่าการคาดเดาของเขาถูกต้องแค่ส่วนหนึ่ง ผู้กำกับชิวตอบแทนเขาที่ช่วยสืบคดีถงเฉียนจุน แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกดีกับตัวฮวงเฟิงและต้องการช่วยเหลือเขาส่วนใหญ่เป็นเพราะลูกสาวของเขา เขารู้ว่าลูกสาวของเขามีใจให้ฮวงเฟิง และเขาก็ไม่ได้คัดค้าน

แต่นี่เป็นหน้าที่ของเขา เขาจึงช่วยเหลือเรื่องหน้าที่การงานของฮวงเฟิงเป็นการส่วนตัว ทั้งๆที่ปกติ เขาจะช่วยอีกฝ่ายแค่ในที่ทำงานเท่านั้น

ตอนที่กัวเหลียงพูดถึงชิวหนิงซวง ฮวงเฟิงก็นึกขึ้นมาได้ว่า ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเธอก็นานมากแล้ว แต่ทั้งสองคนยังคงติดต่อกันอยู่บ่อยครั้ง เพราะตอนนี้ชิวหนิงซวงกำลังฝึกพลังเวท

ในโลกนี้ มีแค่ฮวงเฟิงเพียงคนเดียวที่มีประสบการณ์ทางด้านนี้ ทุดครั้งที่เธอมีปัญหาเธอจะปรึกษาฮวงเฟิง

และฮวงเฟิงก็รู้ว่าชิวหนิงซวงยังใช้พลังไม่ได้ และชิวหนังซวงก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับมัน ทว่าฮวงเฟิงกับผู้กำกับชิวกลับให้ความสนใจเรื่องนี้มาก

ตอนแรกฮวงเฟิงคิดว่าระหว่างชิวหนิงซวงทำสมาธิเธอจะรวบรวมสติและหลอมพลังในร่างกายได้ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะเป็นไปไม่ได้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฮวงเฟิงก็เดินออกจากห้องทำงานและต่อสายไปหาชิวหนิงซวง ที่เขาต้องออกมาคุยข้างนอกเป็นเพราะเขากลัวว่ากัวเหลียงจะพูดจาเหลวไหลอีก

“ฮวงเฟิง โทรมาทำไมเหรอ?” ทันทีที่รับสาย น้ำเสียงแปลกใจของชิวหนิงซวงก็ดังขึ้น.

“แล้วฉันโทรหาเธอไม่ได้รึไง?” ฮวงเฟิงตอบด้วยรอยยิ้ม

"ก็นิดหน่อย ปกติฉันจะโทรหานายก่อน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่นายโทรมาหาฉัน" ชิวหนิงซวงว่า

คำตอบนี้ทำให้ฮวงเฟิงเหงื่อตก แต่พอมาคิดดูดีๆ มันก็เป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ ที่พวกเขาทั้งสองได้คุยกันก็เพราะชิวหนิงซวงโทรมาหาเขา และวันนี้ก็เป็นครั้งแรกที่ฮวงเฟิงโทรหาอีกฝ่าย

"ทำอะไรอยู่? พอจะมีเวลาไปดื่มกาแฟสักแก้วไหม?" ฮวงเฟิงรีบเปลี่ยนหัวข้อ

"ได้เลย! ฉันว่างอยู่พอดี" ชิวหนิงซวงตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฮวงเฟิงจะโทรมาหาเธอ แถมยังชวนเธอไปดื่มกาแฟอีกด้วย

ตอนนี้ชิวหนิงซวงอยู่ในช่วงพักฟื้น นอกจากการฝึกพลังแล้ว เธอก็ไม่ได้ทำอะไรอีก

หลังจากตกลงเวลาและสถานที่ในการดื่มกาแฟกับฮวงเฟิงแล้ว ชิวหนิงซวงก็วางสายแล้วกรีดร้องลั่น จากนั้นเขาก็วิ่งไปเปิดตู้เสื้อผ้าและเลือกชุดที่น่ารักที่สุด

นี่เป็นครั้งแรกที่ฮวงเฟิงชวนเธอไปข้างนอก ชิวหนิงซวงจึงให้ความสำคัญกับมันมาก หลังจากเลือกเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เธอก็ไปแต่งหน้าและออกไปข้างนอกทันที