USB:บทที่ 529 ฉันไปด้วย

ในตอนที่ได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคย ฮวงเฟิงก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มขมขื่นปรากฏอยู่ เมื่อเห็นท่าทางของฮวงเฟิง ซูหยูโม่ก็ส่งยิ้มปลอบเขา จากนั้นก็หันกลับไปตอบว่า "ไปเดินเล่นหลังเลิกงานน่ะ"

"ฉันเองก็จะไปเดินเล่นเหมือนกัน บังเอิญจังเลยเนอะ!" เซี่ยเมิ่งเจียวเดินไปคว้าแขนของซูหยูโม่ จากนั้นเธอก็เหลือบมองฮวงเฟิงด้วยใบหน้าอิ่มเอมใจ ราวกับว่าเธอมีความสุขมากที่ได้ขัดขวางความสุขของฮวงเฟิง

คราวนี้เป็นซูหยูโม่ที่ฝืนหัวเราะ เธอหันมองไปฮวงเฟิงแล้วขอโทษเขา ฮวงเฟิงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ดินเนอร์ที่แสนอบอุ่นของคนสองคน ได้กลายเป็นดินเนอร์ที่ชวนปวดหัวของคนสามคน

ที่สำคัญที่สุดคือหลังจากรู้ว่าฮวงเฟิงไม่ยอมทำตามทีเธอสั่ง เซี่ยเมิ่งเจียจึงไม่เกรงใจเขาอีกต่อไป เธอจัดการสั่งอาหารทุกอย่างในร้าน ถ้าซูหยูโม่ไม่เข้ามาห้าม เซี่ยเมิ่งเจียวก็คงจะสั่งอาหารทั้งหมดในร้านแล้วจริงๆ

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังมีสีหน้าไม่พอใจ

“คุณเซี่ยเหมิงเจียว คุณสั่งอาหารมาเยอะขนาดนี้ คุณจะกินหมดไหม” ฮวงเฟิงถามเซี่ยเมิ่งเจียวที่กำลังอารมณ์ไม่ดีขณะที่มองพนักงานเสิร์ฟเดินจากไป

"แล้วไง? ก็แค่อาหารหลายจาน นายเสียดายเงินเหรอ?" เซี่ยเมิ่งเจียวตอบ

"ผมไม่ได้เสียดายเงินในกระเป๋า ผมก็แค่สงสารกระเพาะของคุณน่ะ ผมกลัวว่ามันจะระเบิด" ขณะที่พูด ฮวงเฟิงก็ได้เหลือบมองท้องของอีกฝ่าย

“พี่หยูโม่ ดูสิ เขารังแกฉันไม่พอยังเอาเปรียบฉันด้วย” เพื่อเอาผิดฮวงเฟิง เซี่ยเมิ่งเจียวจึงไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

“ก็บอกแล้วว่าอย่าสั่งเยอะ เดี๋ยวกินไม่หมดนะ” ซูหยูโม่กล่าว

“พี่หยูโม่ ทำไมพี่ไม่เข้าข้างฉันล่ะ” เซี่ยเมิ่งเจียวทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าความอยากอาหารของเซี่ยเมิ่งเจียวนั้นมีไม่มาก เธอกินอาหารบนโต๊ะไปแค่จานเดียวก็กินต่อไม่ไหวแล้ว สุดท้ายแล้ว อาหารที่เหลืออยู่ทั้งหมดก็ถูกฮวงเฟิงกลืนลงท้องไป

นับตั้งแต่ที่เขาเริ่มฝึกวรยุทธ์ ความกระหายของฮวงเฟิงก็เพิ่มขึ้นมาก ปกติแล้วความอยากอาหารของจอมยุทธ์มีมากกว่าคนทั่ว และพวกเขาก็กินจุเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

ดังนั้นความอยากอาหารของไป๋เสี่ยวโหรวที่มีไม่น้อย ไม่ได้ทำให้ร่างกายของเธออ้วนขึ้น เพราะทุกอย่างที่เธอกินเข้าไปจะถูกย่อยทั้งหมด และมันก็ไม่ได้ให้พลังงานมากพอที่จะทำให้สัดส่วนของไป๋เสี่ยวโหรวเปลี่ยนไป

แต่ถึงอย่างนั้นเซี่ยเมิ่งเจียวกลับไม่รู้ความจริงข้อนี้ แม้ว่าฮวงเฟิงจะเคยบอกกับเธอไปแล้วก็ตาม

ฮวงเฟิงกินเก่งว่าเธอ เธอจึงไม่ปล่อยโอกาสที่จะเอาชนะฮวงเฟิงหลุดมือไป หลังจากทานอาหารเสร็จ ฮวงเฟิงก็ได้รับฉายาอันมีเกียรติว่า "ถังข้าวสาร!"

เดิมทีฮวงเฟิงตั้งใจจะไปดูหนังกับซูหยูโม่ต่อ แต่ตอนนี้มีตัวป่วนอย่างเซี่ยเมิ่งเจียวเพิ่มเข้ามา เขาจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนความคิด

สุดท้ายแล้วฮวงเฟิงก็จำใจไปส่งซูหยูโม่กับเซี่ยเมิ่งเจียวกลับบ้านไปก่อน

“ฮวงเฟิง นี่ก็ดึกแล้วนะ นายจะค้างคืนที่นี่รึไง?!” ชั้นล่างบ้านพักของเซี่ยเมิ่งเจียวและซูหยูโม่ เซี่ยเมิ่งเจียวจ้องมองฮวงเฟิงด้วยสายตาหวาดระแวงขณะพูดกับอีกฝ่าย

"ไม่ครับ ผมไม่รบกวนการพักผ่อนของคุณหรอก" แต่จะโทษเธอก็คงไม่ได้

เดิมทีวันนี้เป็นเดทครั้งแรกของเขากับซูหยูโม่ แต่เพราะเซี่ยเมิ่งเจียวดันเกาะติดซูหยูโม่เป็นตังเมจนทำให้แผนของเขาวุ่นวายไปหมด

หากฮวงเฟิงยังอารมณ์ดีอยู่ได้ก็ไม่ปกติแล้ว

แน่นอนว่าฮวงเฟิงอารมณ์ไม่ดี ส่วนเซียเมิ่งเจียวอารมณ์ดีมาก เธอพอใจกับสิ่งที่เธอได้ทำลงไปมาก ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงฮวงเฟิงที่พูดแบบนั้น

"เมิ่งเจียว เข้าบ้านได้แล้ว ฉันมีเรื่องจะคุยกับฮวงเฟิง เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันตามไป" ในขณะเดียวกัน ซูหยูโม่ก็พูดกับเซี่ยเมิ่งเจียว

“พี่มีเรื่องอะไรจะพูดกับเขา?” เซี่ยเมิ่งเจียวพึมพำ แต่เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของซูหยูโม่ เธอจึงเดินเข้าไปข้างใน วันนี้เธอได้บรรลุเป้าหมายแล้ว ตอนนี้ฮวงเฟิงตกอยู่ในกำมือของเธอเรียบร้อย

จากนั้นเซี่ยเมิ่งเจียวก็ตอบว่า "ฉันเข้าไปก่อนก็ได้ พี่ก็รีบๆเข้าบ้านล่ะ”

"ขอโทษนะ นายอย่าถือสาเมิ่งเจียวที่ทำแบบนั้นเลย บางทีเธอก็ชอบทำตัวเป็นเด็กน่ะ" เมื่อเห็นว่าเซี่ยเมิ่งเจียวจากไปแล้ว ซูหยูโม่ขอโทษฮวงเฟิง

ซูหยูโม่รู้สึกเสียใจอยู่ในใจ วันนี้เธอเองก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเดทกับเพศตรงข้าม แต่สุดท้ายถูกเซี่ยเมิ่งเจียวกลับทำมันพังไม่เป็นท่า ดังนั้นเธอจึงรู้สึกเสียใจจริงๆ

แต่เพราะคนๆนั้นคือเซี่ยเมิ่งเจียว เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้ เป็นเพราะเธอรู้จักเซี่ยเมิ่งเจียวเป็นอย่างดี และรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีเจตนาร้าย

“ทั้งๆที่เธอพูดขนาดนี้แล้ว แต่ทำไมฉันยังโกรธเธออยู่อีกล่ะ” ฮวงเฟิงว่า

“ยังโกรธอยู่อีกเหรอ?” จากนั้นซูหยูโม่ก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและหยุดอยู่ตรงหน้าฮวงเฟิง ยื่นมือออกไปด้วยความลังเล สุดท้าย เธอก็เป้นฝ่ายเริ่มจับมือฮวงเฟิงแล้วพูดว่า "ยังเหลือเวลาตั้งเยอะ เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้นายอย่าใส่ใจเลยนะ"

ในตอนแรกฮวงเฟิงยังคงรู้สึกไม่พอใจ แต่ความไม่พอใจนี้ก็ได้หายไปทันทีที่ถูกซูหยูโม่จับมือเขา จากนั้นหัวใจของเขาก็ถูกเติมเต็มด้วยความสุข

ฮวงเฟิงไม่ใช่คนซื่อบื้อจึงพลิกฝ่ามือแล้วผสานมือกับซูหยูโม่โดยที่เธอไม่ได้ขัดขืน

ในตอนที่มือของทั้งสองสัมผัสกัน ซูหยูโม่ก็สัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของอีกฝ่าย ความทุกข์ในใจก็พลันหายไปทั้งหมด

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของฮวงเฟิง ซูหยูโม่ก็ถามเขาว่า

"แล้วตอนนี้นายพอใจหรือยัง หายโกรธแล้วใช่ไหม?"

"ฮะๆ พอใจแล้วๆ" ในเมื่อพวกเขาทั้งสองเพิ่งเดทกันวันนี้ หากฮวงเฟิงเรียกร้องซูหยูโม่มากเกินไป มันจะทำให้เธอคิดว่าเขาเป็นพวกใจร้อนและหยาบคายกับผู้หญิง ถ้าเธอคิดอย่างงั้นจริงๆคงไม่ดีแน่

ซูหยูโม่ปล่อยให้ฮวงเฟิงจับมือสักพักก่อนจะผละจากฝามือที่แสนอบอุ่น ฮวงเฟิงรู้สึกดีที่ได้จับมือกับซูหยูโม่ และแน่นอนว่าซูหยูโม่เองก็รู้สึกดีเช่นกัน

"เอาล่ะๆ ไหนๆนายก็หายโกรธแล้ว นายก็กลับไปได้แล้ว" ซูหยูโม่ว่า

“อืม เธอเองก็เข้าบ้านได้แล้ว” ฮวงเฟิงไม่ได้รั้งอยู่เธอต่อ ถึงเขาจะไม่เต็มใจที่ต้องแยกกับซูหยูโม่ แต่เขาก็ไม่ควรกระโดดจากเรือลงน้ำ*

"วันหยุดสุดสัปดาห์นี้เธอว่างไหม? ไปเที่ยวกันไหม? แต่ว่าครั้งนี้เธอจะพาเมิ่งเจียวไปด้วยไม่ได้แล้วนะ" ฮวงเฟิงถามซูหยูโม่