USB:บทที่ 357 อยู่ก่อน

หลังจากนั้นหลี่ปิงอวิ้นก็คืนโทรศัพท์ให้กับฮวงเฟิง ไป๋เสี่ยวโหลวสั่งให้ฮวงเฟิงไปส่งเธอให้ถึงที่อย่างปลอดภัยให้โดยเร็วที่สุดก่อนที่จะวางสายไปซึ่งในขณะเดียวกันเธอก็กำลังจะรายงานสถานการณ์ที่นี่กับหัวหน้าของเธอด้วยซึ่งตัวหรงหนิงเองก็ให้ความสำคัญเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่แพ้กัน

ทางด้านหลี่ปิงอวิ้นหลังจากที่คุยโทรศัพท์กับไป๋เสี่ยวโหลวเสร็จแล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตนออกมาแล้วกดโทรพี่ชาย แม้ว่าฮวงเฟิงจะได้ยินไม่ชัดว่าพี่ชายของเธอพูดอะไรบ้างแต่เขาก็พอได้ยินคลุมเครือและพอเดาได้ว่าพี่ชายของเธอไม่ได้พูดอะไรกับเธอมากนักเพียงแต่พูดปลอบเธอเสียมากกว่า

น้ำตาของหลี่ปิงอวิ้นที่หยุดไหลไปแล้วก่อนหน้านั้นกลับมาไหลรินอีกครั้งเมื่อได้คุยโทรศัพท์กับพี่ชายของเธอ เพียงตอนนี้ที่เธอสามารถกลับมารู้สึกเป็นตัวเองอีกครั้งและรู้สึกได้ว่าไม่ตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไป

“ คุยเสร็จแล้วเหรอ?” ฮวงเฟิงมองไปที่หลี่ปิงอวิ้นที่เพิ่งจะวางสายไป เขาพูดต่อว่า: "มีทิชชู่อยู่ข้างๆ"

"ขอบคุณ"

"พี่ชายของฉันขอให้ฉันขอบคุณคุณแทนเขา เขาบอกว่าครั้งหน้าที่จะพบกันเขาอยากจะเลี้ยงคุณ"

“ ได้” ฮวงเฟิงตอบกลับอย่างเป็นกันเอง เพราะอย่างไรพี่ชายของหลี่ปิงอวิ้นก็ไม่ได้อยู่ในเมืองชิง ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่ฮวงเฟิงจะออกจากเมืองชิงในช่วงเวลาสั้น ๆ เพราะปกติมีโอกาสน้อยที่เขาจะได้ออกจากเมืองชิง

“ ฉันจะกลับแล้วนะ” หลี่ปิงอวิ้นมองไปที่ฮวงเฟิงพร้อมกล่าวว่า: "พี่ชายเตรียมทุกอย่างให้ฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า"

ในตอนแรกที่หลี่ปิงอวิ้นมาที่นี่นอกจากเรื่องของเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปแล้วยังมีเรื่องอื่น ๆ ที่ต้องดูแลอีกด้วย อย่างไรก็ตามหลังจากที่เกิดเรื่องราวในคืนนี้ เส้นทางของเธอจึงเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

แม้ว่าเธอจะว่าตนไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายแล้วแต่พี่ชายและพ่อแม่ของเธอก็ยังคงต้องการพบเธอเป็นการส่วนตัวโดยทันทีเพื่อความสบายใจ

“คุณกลับไปน่ะดีแล้ว คุณควรพักผ่อนสักช่วงหนึ่งก่อนกลับไปทำงานนะ และควรลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ไปซะ” ฮวงเฟิงกล่าวพลางพยักหน้า การออกจากสถานที่นี้ชั่วคราวเป็นเรื่องที่ดีสำหรับหลี่ปิงอวิ้น

แม้จะกล่าวได้ว่าหลี่ปิงอวิ้นจะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ในคืนนี้เนื่องจากฮวงเฟิงมาช่วยเธอไว้ได้ทันท่วงที แต่ยังไงเหตุการณ์ก็ยังมีผลต่อความรู้สึกของเธอซึ่งเหมือนเป็นเงามืดที่จิตใจไปแล้วเพราะยังไงเธอก็เป็นเพียงเด็กสาวที่เพิ่งอายุได้ยี่สิบต้น ๆ

"ใช่" หลี่ปิงอวิ้นกล่าวตอบ "แต่ยังไงฉันก็จะกลับมาในเร็ว ๆ นี้แน่"

แต่ต่อมาเธอก็รีบพูดขึ้นมาอีกพราะกลัวฮวงเฟิงจะเข้าใจผิด: "ฉันยังต้องมาคุยเรื่องสัญญากับบริษัทนายน่ะ เลยต้องรีบกลับมาที่นี่อีก"

"โอ้" ฮวงเฟิงตอบ ตอนนี้เขายังไม่ได้ร่วมเซ็นสัญญาด้วยจึงไม่รู้ว่ารายละเอียดของสัญญามีอะไรบ้าง แต่ในฐานะผู้แทนของบริษัทเขาคิดว่าเป็นไปได้ที่อนาคตจะร่วมมือกัน

เมื่อเห็นว่าฮวงเฟิงไม่ได้ถามอะไรต่อ หลี่ปิงอวิ้นก็แอบลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

หลังจากที่ไป๋เสี่ยวโหลวพบว่าหลี่ปิงอวิ้นหายตัวไป เธอก็รีบโทรขอความช่วยเหลือในทันที ต่อมาภายใต้การดำเนินการของพี่ชายหลี่ปิงอวิ้นและไป๋เสี่ยวโหลว พวกเขาได้ตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงแรงจนพบว่าหลี่ปิงอวิ้นถูกลักพาตัวไปโดยคนสองคน เมื่อเห็นเช่นนั้นเธอจึงรีบส่งหลักฐานวิดีโอนี้ไปให้พี่ชายหลี่ปิงอวิ้นเพื่อยืนยันตัวตนของทั้งสองคนนั้น

"ปิงอวิ้น ในที่สุดเธอก็กลับมา เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ฉันกลัวแทบจะตายอยู่แล้ว" เมื่อผู้ช่วยของหลี่ปิงอวิ้นเห็นหลี่ปิงอวิ้นปรากฎตัวขึ้นต่อหน้า เธอก็รีบวิ่งเข้าไปหาและดึงหลี่ปิงอวิ้นเข้ามาหาตนในทันทีเพื่อที่จะดูว่าเธอได้รับบาดเจ็บหรือมีอะไรอย่างอื่นเกิดขึ้นหรือไม่ ซึ่งสีหน้าของเขาแสดงออกอย่างเป็นกังวลอย่างชัดเจน

"ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ" หลี่ปิงอวิ้นตอบผู้ช่วยของเธอที่ตอนนี้กำลังให้ความสนใจกับฮวงเฟิงที่กำลังจอดรถอยู่ข้างๆ ด้วยเช่นกัน อย่างน้อยคืนนี้ฮวงเฟิงก็เป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยได้

หลังจากที่ฮวงเฟิงจอดรถเสร็จแล้วเขาก็เดินเข้ามาหาเพื่อกล่าวลา ในเมื่อสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นได้ถูกจัดการเรียบร้อยแล้วในทางกลับกันอีกฝ่ายก็เสียชีวิตทั้งหมด ดังนั้น เขาควรออกไปจากที่นี่ได้แล้ว

“คืนนี้คุณอย่าเพิ่งไปได้ไหม” เธอรู้สึกได้ถึงสีหน้าแปลกของทั้งฮวงเฟิงและผู้ช่วยของเธอเมื่อได้ยินในสิ่งที่เธอพูด เธอจึงกล่าวทันทีว่า: " คือฉันยังรู้สึกกลัวอยู่นิดหน่อยน่ะ ฉันเลยคิดว่ามีคนอยู่ด้วยกันเยอะ ๆ น่าจะดีกว่า ฉันเลยว่าหวังว่าวันนี้คุณจะยังอยู่ที่นี่ด้วย"

"ปิงอวิ้น ทางโรงแรมได้จัดเตรียมการรักษาความปลอดภัยให้เธอไว้เรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้นคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ ที่สำคัญมีบอดี้การ์ดของเราอยู่ที่นั่นด้วย" ผู้ช่วยของหลี่ปิงอวิ้นไม่ต้องการให้ฮวงเฟิงอยู่ที่นี่ด้วยในคืนนี้ แม้ว่าเธฮจะรู้สึกขอบคุณฮวงเฟิงที่ได้ช่วยหลี่ปิงอวิ้นไว้ก็ตาม แต่หากฮวงเฟิงยังไม่ออกไปจากที่นี่ในคืนนี้ พวกผู้สื่อข่าวต่าง ๆ อาจพบเขาเข้าและอาจทำให้หลี่ปิงอวิ้นเป็นข่าวในพรุ่งนี้ได้ อีกทั้งข่าวลือพวกนี้ยังแพร่กระจายได้ไปอย่างรวดเร็วอีกด้วย

แน่นอนว่าหลี่ปิงอวิ้นเข้าใจความกังวลของผู้จัดการของเธอดีแต่เธอก็ยังคงส่ายหัวปฏิเสธและยืนยันว่า"ไม่ค่ะ ยังไงฉันก็ยังไม่ไว้ใจคนพวกนั้น"กล่าวจบ หลี่ปิงอวิ้นก็หันไปมองฮวงเฟิงด้วยสายอ้อนวอน

ฮวงเฟิงลังเลอยู่ชั่วครู่และสุดท้ายก็พยักหน้าพร้อมพูดว่า: "โอเค คืนนี้ผมจะอยู่ที่นี่" ภารกิจที่ไป๋เสี่ยวโหลวมอบหมายให้กับเขานั่นก็คือการรักษาความปลอดภัยให้กับหลี่ปิงอวิ้น เขาจึงคิดว่าสิ่งนี้คงเป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เขาจะออกจังหวัดชิง

“เยี่ยม”เมื่อได้ยินว่าฮวงเฟิงเห็นด้วย หลี่ปิงอวิ้นก็รู้สึกมีความสุขมาก หลังจากนั้นเธอก็สั่งให้ผู้จัดการไปเตรียมห้องให้ฮวงเฟิง

เดิมทีผู้จัดการของหลี่ปิงอวิ้นยังคงคิดเรื่องฮวงเฟิงว่าจะมาพักข้างๆเธอได้อย่างไรและเขามีผลอะไรต่อความปลอดภัยของหลี่ปิงอวิ้น แต่ตอนนี้เธอหวังเพียงว่าเขาไม่ต้องไปอยู่ห้องเดียวกันกับหลี่ปิงอวิ้นก็เพียงพอแล้ว

ผู้จัดการของหลี่ปิงอวิ้นพยายามจะต่อต้านความคิดนี้ของหลี่ปิงอวิ้นแต่เมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองมาอย่างแน่วแน่ของเธอแล้ว ผู้จัดการถึงกับต้องกลืนคำพูดแล้วกลับเขาไปในโรงแรมเพื่อที่จะแลกห้องให้กับผู้เป็นเจ้านาย

พวกเขาในที่นี่ต่างรับรู้ดีกว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้และต่างก็รู้สถานะของหลี่ปิงอวิ้นดีว่าว่าเธอคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาๆแน่และหากมีอะไรเกิดขึ้นจริง โรงแรมคงได้รับผลกระทบแน่ ๆ

ดังนั้น เมื่อพวกเขาเห็นว่าลี่ปิงอวิ้นต้องการเปลี่ยนห้อง พวกเขาจึงรีบตอบตกลงในทันที นอกจากนี้พวกเขายังไม่เรียกเก็บค่าธรรมเนียมใดๆ เพิ่มอีกด้วย

สุดท้ายผู้จัดการของหลี่ปิงอวิ้นทำได้เพียงมองเธอด้วยสายตาไม่พอ ส่วนหลี่ปิงอวิ้นก็ทำได้เพียงเข้าห้องของเธอในขณะที่ผู้จัดการของเธอก็เข้าไปในห้องที่อยู่ข้าง ๆ เธอเช่นกัน

“ฉันจะไปอาบน้ำ คุณก็ไปอาบน้ำด้วยสิ”  หลังจากที่เธอพูดจบเธอเพิ่งตระหนักได้ว่าการพูดเช่นนี้จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดได้ เธอจึงเลือกที่จะอธิบายต่อว่า“ ที่นี่มีห้องหลายห้องและทุกห้องก็มีห้องน้ำ”

เมื่อพูดจบ หลี่ปิงอวิ้นจึงเข้าไปในห้องนอนใหญ่ ส่วนฮวงเฟิงก็ทำได้เพียงหัวเราะออกมา จากนั้นเขาจึงค่อยเข้าไปนห้องที่อยู่ถัดจากห้องของหลี่ปิงอวิ้น