USB:บทที่ 506 คนทรยศ (4)

"พ่อครับ เราได้มันมาแล้ว!" แพนเดสคิดไม่ถึงเลยว่าสายของเขาจะสามารถทำงานสำเร็จได้รวดเร็วเช่นนี้  ต่างก็รู้กันดีว่ามันเป็นงานที่ยากมาก คาดว่ากว่ามันจะสำเร็จคงต้องใช้เวลา แรนดอลล์และแพนเดสต่างก็เตรียมใจไว้แล้วถ้าหากมันล้มเหลว ไม่คิดเลยว่าสายของพวกเขาจะทำให้ประหลาดใจเพียงนี้

"ว่าไงนะ?" "ทำไมถึงรวดเร็วขนาดนี้?" แม้กระทั้งแรนดอลล์ บุรุษผู้ผ่านโลกมามากยังตกตะลึงกับการทำงานที่รวดเร็วของอีกฝ่าย สายคนนี้เป็นซุปเปอร์แมนหรือไงกัน? เขาเพิ่งได้รับภารกิจเมื่อครู่ ใช้เวลาไม่นานก็สามารถทำภารกิจลุล่วงแล้ว

"ผมเองก็ไม่แน่ใจครับ พวกเขาเพียงแต่บอกว่าสำเร็จแล้ว  พวกเขาไม่ได้บอกว่าใช้วิธีการใด ไม่แน่ว่าพวกเขากำลังรีบร้อน" แพนเดสกล่าว ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น อีกฝ่ายคงไม่มีเวลาทีจะอธิบายถึงรายละเอียด

"ใช่ จัดคนไปคุ้มครองพวกเขาทันที เราต้องแน่ใจว่าข้อมูลนั้นถูกต้อง!" แรนดอลล์พูดขึ้นทันที เขารู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะถามถึงรายละเอียด ความสำเร็จของภารกิจเป็นเรื่องสำคัญกว่าสิ่งอื่น

"ครับพ่อ!" แพนเดสรับคำสั่ง ความสำเร็จของการได้ข้อมูลชิ้นนี้มาไม่จำเป็นต้องพูดถึง  ในเมื่อความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นด้อยกว่าตระกูลชอว์ตันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดังนั้นพวกเขาจึงต้องจัดการเรื่องระบบความปลอดภัยให้แน่นหนาขึ้น สายของแพนเดสทำให้ได้รวดเร็วขนาดนี้ ราวกับพยัคฆ์ร้าย 007? ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้?

ความจริงที่แพนเดสและพ่อของเขาไม่รู้ นั่นก็คือศาสตราจารย์เนียลคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จในครั้งนี้ไม่ใช่สายของเขา  อย่างไรก็ตามในเรื่องของแผนการนั้นนับว่าสายของเขาทำได้ดี  ครั้งนี้เขาเปรียบเสมือนผู้นำที่คอยโน้มน้าวใจ และด้วยความร่วมมือของศาสตราจารย์เนียลนั้นทำให้ภาระกิจสำเร็จง่ายขึ้น และแน่นอนว่าต้องขอบคุณศาสตราจารย์เจสซี่ ผู้ซึ่งไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลชอว์ตัน เธอเป็นคนเก่าคนแก่ของเพย์ตัน ทำให้คนทั้งสองผูกมิตรกันได้ไม่ยาก และนั่นคือเหตผลที่ศาสตราจารย์เนียลมีส่วนช่วยให้ภารกิจเป็นไปได้ง่ายขึ้น อย่างไรก็ตามข้อมูลไม่ใช่หนังสือเล่มเล็ก ๆ แน่นอนว่าการที่จะลักลอบนำข้อมูลจำนวนมากออกมานั้นย่อมเป็นที่จับตามองของคนอื่น และอาจถูกค้นเจอได้ตลอดเวลาเมื่อนำข้อมูลออกไป ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นศาสตราจารย์เจสซี่จึงใช้กล้องถ่ายรูปที่มีอยู่บันทึกข้อมูลดังกล่าวเอาไว้ แม้ว่าจะต้องใช้เวลาบ้าง แต่มันก็ปลอดภัยกว่าสำหรับพวกเขา เมื่อศาสตราจารย์เจสซี่และเนียลช่วยกันถ่ายรูปเอกสารจนเสร็จ ก็พากันออกมาจากห้องแลป แต่การกระทำของพวกเขาก็ไม่รอดพ้นสายตาไปได้  เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยห้องแลปตามจับตัวเจสซี่และเนียล พร้อมทั้งรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นไปยังบูด๊าซ

หลังจากที่ได้รับการรายงานดังกล่าว บูด๊าซซึ่งยังอยู่ในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของแพนเดสรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของเขาดูกระวนกระวายขึ้นทันที เขารู้ถึงมูลค่าของข้อมูลพวกนั้น ดังนั้นเขาจึงรีบสั่งคนของเขาไล่ตามสองศาตราจารย์ทันที  เขาเตรียมพร้อมที่จะออกจากงานเลี้ยงโดยเร็ว

"คุณลุงบูด๊าซ เบื่อแล้วหรือครับ?" เมื่อเห็นว่าบูด๊าซกำลังจะออกจากงานด้วยท่าทางที่ร้อนรน แพนเดสรู้อยู่แก่ใจ เป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายอาจจะล่วงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องแลปแล้ว

"ไม่หรอก ลุงสนุกมาก หลานชาย" อย่างไรก็ตามเรื่องร้ายแรงที่เกิดขึ้นกับตระกูลของเขา และนั่นก็อาจเป็นไปได้ว่าต้องเกี่ยวข้องกับตระกูลชอว์ตัน เมื่อเผชิญหน้าอยู่กับแพนเดส บูด๊าซจำต้องฝืนยิ้มออกมา

"โชว์ที่น่าสนใจกำลังจะเริ่มขึ้น ลุงบูด๊าซ คุณลุงน่าจะอยู่ต่ออีกน่อยน่ะครับ" แพนเดสพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น

"ไม่จำเป็นหรอก ลุงมีบางอย่างต้องทำ ลุงคงต้องขอตัวก่อน ช่วยบอกลาพ่อของหลานชายแทนลุงด้วยก็แล้วกัน" บูด๊าซจากไปโดยที่ไม่สนใจคำชักชวนของแพนเดสที่จะให้เขาอยู่ต่อ ไม่แม้แต่จะกล่าวลาแรนดอลล์  เวลานี้ผู้คนที่อยู่ไม่ห่างจากเขาสามารถสังเกตเห็นท่าทางร้อนรนของเขาได้

"นั่นเขาจะไปไหน?" แรนดอลล์เดินเข้ามาหาแพนเดสอย่างรวดเร็ว แล้วเอ่ยถามขึ้นเบา ๆ ขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่บูด๊าซ

"ฮึ่ม ท่าทางเขาดูรีบร้อน ไม่แน่ว่าเขาอาจจะรู้เรื่องข้อมูลวิจัยรถยนต์นั่นแล้วก็ได้" แพนเดสกล่าว

"ได้ข่าวอะไรจากที่นั่นอีกบ้าง?" แรนดอล์ถาม

"ยังเลยครับ" แพนเดสตอบพร้อมกับส่ายหน้าเล็กน้อย ขณะเดียวกันนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ส่งเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

"เฮ้ เป็นยังไงบ้าง? คุณได้มันมาแล้วใช่มั้ย มีใครตามมาหรือเปล่า?" "รีบมาที่ห้องประชุ่มฟู่หนิงหมายเลข 111 ฉันจะส่งคนไปพบคุณที่นั่น" แพนเดสพูดผ่านโทรศัพท์ของเขา

"พวกเขาถูกจับได้ แต่โชคยังดีที่พวกเขาพาทุกอย่างหนีออกมาได้" แพนเดสบอกกับพ่อของเขาหลังจากที่วางสายโทรศัพท์ลงแล้ว

"ส่งคนไปเพิ่ม! ต้องมั่นใจว่าทุกอย่างปลอดภัย!" แรนดอลล์สั่ง

แพนเดสพยักหน้า จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายอีกครั้ง  ในเวลานั้นฮวงฟิงได้ยินสิ่งที่เขาตั้งตารอแล้ว ดังนั้นจึงรีบหลบออกไปจากงานอย่างรวดเร็ว ที่นี่ไม่มีใครรู้จักเขา จึงเป็นการดีสำหรับเขาที่จะออกไปจากงาน ไม่มีใครสังเกตหรือรั้งเขาเอาไว้

"เป็นไงบ้างครับ? พวกเขาว่าอะไรบ้างครับ?" หลังจากที่ศาสตราจารย์เจสซี่วางโทรศัพท์ลง ศาสตราจารย์เนียลก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความร้อนรน เขาทำเรื่องทรยศต่อสองตระกูลใหญ่ไปแล้ว เขาต้องตายแน่ ถ้าหากถูกตระกูลเพย์ตันจับได้ในเวลานี้ ท่าทางของศาสตราจารย์เนียลดูร้อนรนยิ่งกว่าศาสตราจารย์เจสเสียอีก อีกทั้งยังนึกเสียจขึ้นมาบ้าง แต่ตอนนี้คิดไปมันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา ได้เพียงแต่หวังว่าเจสซี่จะสามารถพาเขาเข้าไปในตระกูลเฟยได้อย่างปลอดภัย

"ไม่ต้องห่วงค่ะ พวกเขาส่งคนมารับเราแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ" เจสซี่กล่าว เหตผลที่อีกฝ่ายส่งคนมาคุ้มครองพวกเขา นั้นก็เป็นเพราะพวกนั้นกลัวว่าจะมีใครชุบมือเปิบ ลอบทำร้ายพวกเขาระหว่างทาง เพียงลำพังแค่เขาสองคน พวกนั้นคงไม่ทำเช่นนี้แน่

ถึงแม้ว่าเจสซี่จะพูดจาปลอบโยนศาสตราจารย์เนียล  แต่เธอกลับนึกเย้ยหยันเขาอยู่ในใจ มาถึงป่านนี้แล้วคนคนนี้ยังคิดว่าเขากำลังติดตามคนในครอบครัวอยู่อีก เขาไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังเดินไปหาความตาย