USB:บทที่ 635 สาวใช้

ฮวงเฟิง ซุนเหลียง และคนอื่น ๆ พักผ่อนที่มณฑลเม่ยเป็นเวลาหนึ่งวัน ในเช้าวันที่สอง ผู้คนนับหมื่นถูกทิ้งให้เฝ้าคุ้มครองมณฑลเม่ย และซุนเหลียงก็ถูกทิ้งไว้เช่นกัน

พื้นที่ของมณฑลเม่ยค่อนข้างเล็กมาตั้งแต่แรก บวกกับความจริงที่ว่า พวกเขาได้รับความเดือดร้อนจากการทำลายล้างจากสงครามสองครั้งติดต่อกัน จึงจำเป็นต้องสร้างใหม่อย่างเร่งด่วนในตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นการป้องกันเมืองหรืออาคารอื่น ๆ ภายในเมือง พวกมันทั้งหมดถูกทำลายหนักเกินไป

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น เนื่องจากพื้นที่ของมณฑลหลี่ก็ไม่ใหญ่เช่นกัน ตอนนี้ กองกำลังพันธมิตรไม่ได้มีเมืองมากมายอยู่ในมือ ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงเอ่ยในแง่ความสัมพันธ์ ซึ่งมณฑลหลี่นั้นเป็นตัวเลือกที่ค่อนข้างดี

เนื่องจากพวกเขามีเชลย และยิ่งกว่านั้น พวกเขาก็ไม่ได้หนีเอาชีวิตรอดเป็นครั้งสุดท้าย ดังนั้นฮวงเฟิงและคนอื่น ๆ จึงเดินทางได้ช้ามาก ยังเที่ยงวันเมื่อทุกคนมาถึงมณฑลหลี่ และในเวลานี้ ซูเผยที่ได้รับข่าวกำลังยืนอยู่ที่ประตูเมือง พร้อมนำคนจำนวนหนึ่งมารอต้อนรับพวกเขาเรียบร้อยแล้ว และไม่ไกลจากซูเผยมากนัก หนิงอู๋ซวงก็ยืนรออย่างตื่นเต้นเช่นกัน

อารมณ์ของหนิงอู๋ซวงปั่นป่วนเล็กน้อย เมื่อคืนก่อน เธอตัดสินใจแล้วว่าจะมอบกายให้ฮวงเฟิง แม้กระทั่งไปรอที่ห้องของเขา เพียงแต่เธอไม่คิดว่าฮวงเฟิงจะออกไปแล้ว และใช้เวลามากกว่าหนึ่งวัน

ถึงอย่างนั้น หนิงอู๋ซวงก็ยังกังวลอยู่ในใจ แม้เธอจะรู้ดีว่าฮวงเฟิงนั้นแข็งแกร่งมาก แต่ในสนามรบ ใบมีดและดาบนั้นไม่มีตา และยังมีลูกศรที่เยียบเย็นอีกมากมาย ดังนั้น ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ยังถือว่าอันตรายอยู่ดี

โชคดีที่เมื่อซูเผยส่งคนไปแจ้งเธอว่าจะต้อนรับกลุ่มคนที่กลับจากชัยชนะ เธอจึงได้เห็นว่าฮวงเฟิงปลอดภัยดี

เดิมหนิงอู๋ซวงเป็นหญิงสาวที่ไม่รู้เรื่องราวโลกภายนอกมากนัก ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องที่บ้าน เธอก็จะยังคงใช้ชีวิตอย่างไร้เดียงสา

อีกอย่าง รูปลักษณ์ของฮวงเฟิงได้สร้างความประทับใจให้กับเธออย่างมาก ไม่เพียงเพราะฮวงเฟิงช่วยเหลือเธอ ฆ่าผู้นำฉีอู่ และช่วยแก้แค้นให้ แต่ยังเป็นเพราะภาพลักษณ์และนิสัยของฮวงเฟิงซึ่งคล้ายกับตอนที่เธออยู่ตัวคนเดียวในอดีต และเธอก็เคยแอบจินตนาการถึงรูปลักษณ์ของสามีในอนาคต ดังนั้นเธอจึงมีความประทับใจที่ดีต่อฮวงเฟิงในใจของเธอ

“พวกเขามาแล้ว!” ขณะที่หนิงอู๋ซวงหลงอยู่ในความคิดของตนเอง ซูเผยที่ยืนอยู่ไม่ไกลกล่าวอย่างตื่นเต้น หนิงอู๋ซวงเงยหน้าขึ้น เห็นในระยะไกลว่ามีฝุ่นจำนวนมากฟุ้งกระจายขึ้นไปในอากาศและมีร่างคนจำนวนหนึ่งค่อย ๆ ใกล้เข้ามา

อันที่จริง ไม่น่าแปลกใจเลยที่ซูเผยจะตื่นเต้น การต่อสู้ร่วมกับฮวงเฟิงนี้เกี่ยวข้องกับการที่เขาจะสามารถตั้งหลักในสถานที่นี้ได้หรือไม่ และด้วยการเอาชนะกองทัพตะวันตก จึงทำให้เขาสามารถสถาปนาตัวเองขึ้นที่นี่ได้อย่างแท้จริง ไม่ใช่เพียงถูกบังคับให้หนีหลังจากยึดครองกองทัพพันธมิตรได้ แม้ว่าเขาจะเตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดแล้ว ถ้าพวกเขาถอยทัพออกจากมณฑลหลี่ บรรดาพ่อค้าที่สนับสนุนจะต้องลังเลอย่างแน่นอน

พวกเขาชนะอย่างแท้จริง และยึดคืนมณฑลเม่ยได้สำเร็จ นอกจากนี้ พวกเขายังใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ สังหารผู้คนของกองทัพตะวันตกไปจำนวนหนึ่ง และยังจับคนได้อีกจำนวนหนึ่ง แม้แต่แม่ทัพของกองทัพตะวันตกก็ยังถูกฮวงเฟิงสังหาร อาจกล่าวได้ว่ากองทัพตะวันตกไม่ถือเป็นภัยคุกคามต่อพวกเขาอีกต่อไป เพราะพวกเขาทำให้ตนเองมั่นคงอย่างแท้จริงในภูมิภาคนี้

ดังนั้น ซูเผยจึงสามารถเข้าใจได้ ด้วยชัยชนะนี้ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะสามารถรักษาเสถียรภาพได้เท่านั้น แต่ชื่อเสียงของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้นอีกด้วย นอกจากนี้ เมื่อปราศจากกองทัพตะวันตก พวกเขาก็จะสามารถก้าวหน้าได้เป็นอย่างดี

“ไป ไปพบพวกเขากันเถอะ!” ซูเผยกล่าว จากนั้นจึงเป็นผู้นำเดินไปข้างหน้า เขาต้องการเห็นนักรบของเขาเร็ว ๆ

หนิงอู๋ซวงก็รีบติดตามไปต้อนรับอย่างรวดเร็ว เธอหวังที่จะได้เห็นฮวงเฟิงเร็ว ๆ

“แม่ทัพซู!” ฮวงเฟิงและหวังต้าหนิวก็เห็นเช่นกันว่าซูเผยรีบเร่งมาต้อนรับพวกเขา ฮวงเฟิงและคนอื่น ๆ ในเวลานี้หยุดอยู่กับที่ เขากับหวังต้าหนิวกำลังอยู่บนม้าที่ยึดมาจากกองทัพตะวันตก

“พวกเจ้ากลับมาแล้วหรือ? การต่อสู้ครั้งนี้ไม่เลวเลย!” ซูเผยเอ่ยอย่างตื่นเต้นขณะก้าวเดินไปข้างหน้า และคว้าแขนทั้งสองข้างของฮวงเฟิง

“ขอบคุณท่านแม่ทัพ ในที่สุดพวกเราก็ทำภารกิจเสร็จสิ้น!” ฮวงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“พวกเจ้าทำได้ดีมาก ดีมากจริง ๆ” ซูเผยมองไปที่กองทัพกับเชลยที่ติดตามฮวงเฟิงมา และไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาได้

“พี่ใหญ่ฮวง ท่านสบายดีไหม?” ในเวลานี้ หนิงอู๋ซวงก็มาอยู่ที่ด้านข้างของฮวงเฟิง ใบหน้าของเธอแดงด้วยความเขินอายพร้อมถามฮวงเฟิงอย่างกังวล

"ข้าสบายดี" ฮวงเฟิงกล่าวต่อ: "ข้ายังมีข่าวดีมาบอกเจ้า"

"ข่าวอะไรเหรอ?" หนิงอู๋ซวงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ข้าพาคนมาด้วยสองสามคน เจ้าจะได้ไม่เหงาอีกต่อไป” ฮวงเฟิงบอกด้วยรอยยิ้ม

"ใครกัน?"

"พวกเขา!" ฮวงเฟิงชี้ไปยังกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง

"คุณหนู!" มีร่างสองสามคนวิ่งออกมาจากด้านหลังฮวงเฟิง หนึ่งในนั้นเป็นเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับหนิงอู๋ซวง ทันทีที่เห็นหนิงอู๋ซวง เธอก็ออกมาตะโกนอย่างตื่นเต้น

“เสี่ยวชุ่ย!” เมื่อหนิงอู๋ซวงเห็นคน ๆ นี้ เธอก็ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น เธอไม่เคยคิดว่าฮวงเฟิงจะพาคนรับใช้ส่วนตัวของเธออย่างเสี่ยวชุ่ยมาที่นี่ ตั้งแต่ที่แยกจากกัน พวกเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย นอกจากนี้ ครั้งล่าสุดที่มณฑลเม่ยได้รับความวุ่นวาย เธอคิดว่าเสี่ยวชุ่ยคงประสบกับเคราะห์ร้ายไปแล้ว

พวกเขาใช้เวลาฟื้นตัวจากน้ำตาและโอบกอดกันอยู่นานพอสมควร ในเวลานี้ ฮวงเฟิง ซูเผย และคนอื่น ๆ พูดคุยกันเสร็จแล้ว และกำลังเดินเข้าสู่มณฑลหลี่

เมื่อเทียบกับมณฑลเม่ย สภาพแวดล้อมของมณฑลหลี่นั้นไม่ถือว่าเลวร้าย หลังจากที่ฮวงเฟิงและคนอื่น ๆ เข้ามาในเมืองก็แยกย้ายกันไป และเมื่อถึงยามค่ำค่อยมุ่งหน้าไปงานฉลองที่ซูเผยเป็นเจ้าภาพ ในช่วงเวลานี้พวกเขาสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ของตัวเองได้ ส่วนฮวงเฟิงก็พาหนิงอู๋ซวงและคนอื่น ๆ กลับไปที่บ้านของพวกเขาเอง