USB:บทที่ 301 เครื่องบำบัดน้ำเสียเครื่องแรก

“ ในที่สุดก็เสร็จแล้ว!”

ภายในโรงงานของฮวงเฟิงมีเสียงร้องเชียร์ดังขึ้นเนื่องจากเครื่องบำบัดน้ำเสียงเครื่องแรกได้ถูกตั้งระบบและประกอบจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหล่าคนงาน กัวเหลียงและรวมถึงฮวงเฟิงต่างพากันล้อมรอมอุปกรณ์ที่เพิ่งทำขึ้นมาพร้อมมองหน้ากันอย่างอยากรู้อยากเห็น

“ มันจะออกมาดีอย่างที่นายพูดใช่ไหม?” กัวเหลียงถามอย่างไม่ค่อยเชื่อ

"แน่นอนสิ!" ฮวงเฟิงยังคงมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม จากนั้นเขาก็พูดกับผู้เชี่ยวชาญเหอว่า: "ฉันจะไม่ทำให้นายต้องหนักใจรับรองได้"

"ไม่เป็นไรครับบอส" สิ่งที่ฮวงเฟิงขอให้เขาทำนั้นเป็นเพียงความเห็นส่วนตัวของเขาและแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นเครื่องบำบัดน้ำเสียแบบนี้มาก่อนแต่ก็เคยเห็น

ผู้เชี่ยวชาญเหอเริ่มสตาร์ทเครื่องและได้นำน้ำที่เจือปนโลหะหนักและสิ่งสกปรกทั้งหลายเทลงไปในเครื่อง จากนั้นช่องที่เป็นส่วนของทางออกของน้ำก็ได้ปรากฎเป็นน้ำใส ๆ ไหลออกมาซึ่งความเร็วในการไหลของน้ำถือว่าเร็วเป็นอย่างมากและไม่นานหลังจากนั้น สิ่งปฏิกูลทั้งหลายที่ถูกเทลงไปในเครื่องก็ได้ถูกชำระล้างทั้งหมดและสิ่งสกปรกที่เหลือก็ได้ไหลออกมาจากทางออกของเครื่องอีกด้าน

"ลองทดสอบคุณภาพน้ำเร็วเข้า!" การแสดงออกอย่างวิตกกังวลของกัวเหลียวดูจะมีมากกว่าฮวงเฟิงเสียอีกขณะที่เขาพูดกับผู้เชี่ยวชาญเหอ

ในฐานะที่โรงงานของพวกเขาเป็นผู้ผลิตเครื่องบำบัดน้ำเสียนี้จึงต้องมีเครื่องมือวัดที่หลากหลาย ในเมื่อผู้เชี่ยวชาญเหอยังไม่คุ้นชินกับอุปกรณ์เครื่องนี้เขาจึงต้องใช้เครื่องมือวัดหลายประเภทในการทดสอบคุณภาพน้ำและเมื่อเขาวัดไปเรื่อย ๆ สีหน้าของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นจริงจังและจริงจังมากขึ้นเรื่อย ๆ

แม้แต่ฮวงเฟิงเองก็โดนบรรยากาศรอบข้างกดดันจนทำให้เป็นกังวลไปด้วยจนหันมองผู้เชี่ยวชาญเหอด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลในระหว่างรอคำตอบจากเขา

หลังจากนั้นไม่นานผู้เชี่ยวชาญเหอได้หยิบเครื่องมือตรวจสอบขึ้นมาพร้อมกับพูดอย่างตกใจว่า "ไม่น่าเชื่อ!"

“ เป็นยังไงบ้างครับผู้เชี่ยวชาญเหอบอกผมที” กัวเหลียงพูดอย่างเป็นกังวลเนื่องจากเขาให้ความสำคัญกับโรงงานแห่งนี้อย่างใจจริงแม้ว่าเขาจะไม่ได้มีส่วนแบ่งมากนักแต่เขาก็ใช้เงินออมทั้งหมดของเขาในการลงทุนซึ่งแตกต่างจากฮวงเฟิงที่สามารถใช้กล่องจักวาลหาเงินจากช่องทางอื่นได้และแม้ว่าโปรเจคนี้อาจจะล้มเหลวแต่มันคงไม่สำคัญอะไรสำหรับเขา ส่วนกัวเหลียงตั้งความหวังไว้กับโปรเจคนี้ไว้เป็นอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการพบกับความล้มเหลว

ตอนนี้น้ำที่ผ่านเครื่องบำบัดน้ำเสียมีปริมาณของมลพิษที่ลดลงจนอยู่ในระดับที่ปลอดภัยมากและรวมไปถึงธาตุโลหะหนักที่เป็นอันตรายต่อร่างกายของมนุษย์เป็นอย่างมากยังมีปริมาณที่ลดลงไปด้วย แต่ในส่วนของแร่ธาตุรองที่จำเป็นต่อร่างกายของมนุษย์ก็พบว่ามีอยู่ไม่น้อยเลยในน้ำนี่ มันสามารถพูดได้เลยว่าน้ำที่ผ่านอุปกรณ์เครื่องนี้ดีกว่าน้ำที่เราใช้กันในชีวิตประจำวันตอนนี้เสียอีก อีกทั้งยังสะอาดกว่าพวกน้ำแร่อีกด้วยซ้ำ แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญเหอยังกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่ตกใจแต่ก็ยังคงอยู่ในท่าทีที่สงบ

แม้ว่าฮวงเฟิงจะกล่าวซ้ำอีกครั้งว่าอุปกรณ์นี้สามารถกำจัดสิ่งปฏิกูลได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก่อนผู้เชี่ยวชาญเหอยังไม่เชื่อใจเขาเท่าไหร่นักเพราะเขายังไม่เห็นกับตาของตัวเอง แต่ตอนนี้กลับดูเหมือนว่าสิ่งที่ฮวงเฟิงพูดก่อนหน้านั้นแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้พูดเกินจริงไปเลยแม้แต่น้อยและดูค่อนข้างเหมือนหัวอนุรักษ์นิยมเสียอีกด้วย

"อ่า มันออกมาดีจริง ๆ เหรอ?" กัวเหลียงถามด้วยสีหน้าประหลาดใจปนยินดีหลังจากที่ได้ยิน ผู้เชี่ยวชาญเหอพยักหน้ายืนยัน จากนั้นเขาก็พูดออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า: "นั่นเยี่ยมมาก เยี่ยมมาก"

คนงานที่อยู่โดยรอบก็ดูมีความสุขไปด้วยเช่นกันถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงลูกจ้างธรรมดาที่ไม่ได้รับเงินส่วนแบ่งจากบริษัทแต่อย่างใด แต่อย่างไรเสียพวกเขาก็ยังคงมีความสุขที่สินค้าของโรงงานนั้นออกมาดี เช่นนั้นถ้าพวกนายจ้างของพวกเขาสามารถขายอุปกรณ์เครื่องนี้ได้พวกเขาก็จะมีงานทำต่อและไม่ต้องเผชิญกับปัญหาตกงาน อีกทั้งถ้าสินค้านี้เป็นที่นิยมพวกเขาก็สามารถต่อรองขอค่าแรงเพิ่มได้ ถูกต้องใช่ไหม

“ ตอนนี้คุณโล่งใจหรือยัง?” ฮวงเฟิงกล่าวกับกัวเหลียงด้วยรอยยิ้ม

"โล่งสิ โล่งอกไปมากเลยล่ะ" กัวเหลียงพูดพลางหัวเราะ

แม้ว่าในตลาดปัจจุบันจะมีเครื่องบำบัดน้ำเสียเป็นจำนวนมากแต่ประสิทธิภาพของพวกมันกลับเทียบกับอุปกรณ์เครื่องนี้ของเขาไม่ได้เลย นอกจากนี้เครื่องบำบัดน้ำเสียโดยทั่วไปสามารถจัดการกับสิ่งปฏิกูลได้เพียงชนิดเดียวในขณะที่อุปกรณ์ของพวกเขาไม่เพียงแต่สามารถจัดการกับมลพิษทางกายภาพและเคมีภาพเท่านั้น แม้แต่สารจุลินทรีย์ที่ปนเปื้อนในน้ำก็สามารถจัดการได้ภายในครั้งเดียว

ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ตาบอด พวกเขาก็คงเห็นแล้วว่าอุปกรณ์เครื่องนี้ดีแค่ไหน ด้านกัวเหลียงแองก็เชื่อว่าอุปกรณ์เครื่องนี้สามารถขายออกสู่ตลาดได้เช่นกัน

"ทุกคน เติมเชื้อเพลิงและผลิตมันต่อให้เรียบร้อย หลังจากอุปกรณ์เครื่องแรกได้แล้ว พวกคุณจะได้รับค่าแรงเพิ่มแน่นอน!" ฮวงเฟิงกล่าวเสียงดังกับพนักงาน

"ขอให้บอสจงเจริญ!"

ในช่วงเช้าก่อนหน้านี้ ฮวงเฟิงได้กล่าวไว้ว่าอุปกรณ์เครื่องนี้ของเขาล้ำหน้ากว่าอุปกรณ์เครื่องอื่น ๆ ในวงการอุตสาหกรรมที่พวกเขาเคยทำซึ่งในตอนแรกพวกเขาไม่มีใครเชื่อเนื่องจากพวกเขาทั้งหมดต่างเป็นพนักงานเก่าในวงการอุตสาหกรรมนี้ พวกเขาจึงสามารถใช้ประสบการณ์ในการตัดสินได้ ดังนั้น อุปกรณ์ที่พวกเขาเพิ่งผลิตไปนั้นพวกเขาสามารถพูดได้เลยว่าล้ำหน้ากว่าอุปกรณ์อื่น ๆ ในวงการอุตาหกรรมที่พวกเขาเคยผ่านมาเป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นพนักงานต่างพากันตื่นเต้น ฮวงเฟิงก็พลอยมีความสุขไปด้วย ตอนแรกเขาได้วางแผนจะเพิ่มค่าแรงของพนักงานทุกคนไว้อยู่แล้วเนื่องจากพวกเขาทุกคนเป็นพนักงานกลุ่มแรกในโรงงานและถือว่าเป็นผู้อาวุโสอีกด้วยถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีทักษะไม่มากนักก็ตาม ฮวงเฟิงจึงหวังว่าทุกคนจะร่ำรวยไปพร้อมไปการขายเจ้าอุปกรณ์เครื่องนี้

"ใช่แล้ว พ่อคนสติเฟื่องนายคิดว่าอุปกรณ์เครื่องนี้ของเราควรจะมีชื่อว่าอะไรดี?" กัวเหลียงถาม

"ชื่อเรียกมันว่า รุ่ยเจี๋ย" ฮวงเฟิงคิดอยู่ครู่นึงแล้วจึงกล่าวออกไป

กัวเหลียงพึมพำอยู่สองสามประโยคจากนั้นเขาก็รู้สึกว่าชื่อนี้ก็ดูไม่เลวร้ายเกินไปและดูไม่ขัดด้วย ต่อมาทั้งสองคนได้ตัดสินใจตั้งชื่อโรงงานโดยใช้ชื่อ รุ่ยเจี๋ยและเปลี่ยนป้ายชื่อหน้าโรงงานอย่างรวดเร็ว

“ ตอนนี้อุปกรณ์ได้ทำการผลิตเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อไปคือส่งขายให้ได้เร็วที่สุด ตอนนี้ยังมีคนในโรงงานน้อยเกินไปและยังไม่มีแม้แต่พนักงานขายโดยเฉพาะ แบบนั้นเราขายได้ช้าแน่” ฮวงเฟิงกล่าว ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเขาเข้าไปสำรวจในโรงงานโดยรอบเขาพบว่ามีเพียงกัวเมิ่งหานและโจวหรูหรานที่อยู่ที่นั่น หากเขาจะเริ่มขายอย่างเป็นทางการทรัพยากรบุคคลเพียงสองคนที่มีอยู่ตอนนี้คงไม่สามารถทำให้งานบรรลุเป้าหมายได้

"ใช่ ฉันรู้ งั้นฉันคิดว่าการเปิดรับสมัครน่าจะเป็นวิธีที่เร็วที่สุด" กัวเหลียงกล่าว ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มีความมั่นใจในอุปกรณ์นี้มากนักจึงไม่คิดเปิดรับสมัครใครเข้ามา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาต้องทำเช่นนั้นแล้ว

"พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ งั้นยังพอมีเวลา ฉันจะไปบริษัทจัดหารคนหาคนมาสมัครงาน ส่วนนายก็อยู่ดูแลโรงงาน" ฮวงเฟิงกล่าว

"ได้ ไม่มีปัญหา แต่แทนที่นายจะอยู่คนเดียวให้เมิ่งหานไปช่วยนายไม่ดีกว่าเหรอ" กัวเหลียงคิดสักพักแล้วกล่วขึ้นมา

"ได้!" ฮวงเฟิงไม่ปฏิเสธ