USB:บทที่ 305 เวทมนตร์

ฮวงเฟิงเองก็รู้ดีหรือบางทีเขาก็อาจจะพอเดาได้ เดิมทีแล้วเขาต้องการที่จะหาข้อแก้ตัวแต่เมื่อเห็นว่าชิวหนิงซวงยิ่งขุดลงไปลึกมากเท่าไหร่ เขาก็เลยเปลี่ยนใจ

พูดตามสัตย์จริงแล้ว ฮวงเฟิงนั้นยังคงไว้ใจชิวหนิงซวงเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้เขาได้เปิดเผยถุงมือและผลไม้สีแดงให้เธอได้เห็นมาแล้ว ดังนั้นอีกฝ่ายก็ต้องอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมากแต่หลังจากที่เขาขอให้เธอเก็บไว้เป็นความลับ อีกฝ่ายก็ไม่ได้ตี๊อที่จะอยากรู้ และยังช่วยเขาเก็บเป็นความลับเอาไว้อีกด้วย

สำหรับเรื่องนี้นั้น เธอจึงเป็นคนที่ไว้วางใจได้

“สิ่งที่ผมให้คุณเมื่อครั้งที่แล้วน่ะไม่ใช่ของธรรมดานะ” ฮวงเฟิงคิดทบทวนเกี่ยวกับเรื่องนี้และตัดสินใจที่จะเล่าความจริง

“แน่นอนสิ ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่ของธรรมดา มันเป็นยาวิเศษ คุณเคยบอกฉันแล้ว” ชิวหนิงซวงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ขบขัน แน่นอนว่าเธอเองก็รู้ว่าฮวงเฟิงพยายามที่จะโกหกเธอเมื่อครั้งที่แล้วแต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขากำลังจะเล่าความจริงให้เธอฟัง

เมื่อได้ยินคำพูดของชิวหนิงซวง ฮวงเฟิงก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย เพราะไม่ว่าเขาจะเริ่มที่จุดไหนครั้งที่แล้วเขาก็ได้โกหกไปแล้ว สำหรับคนที่เชื่อใจเขาการโกหกจึงไม่ใช่สิ่งที่น่าพอใจสักเท่าไร

“ของสิ่งนั้นสามารถที่จะช่วยรักษาได้ตราบใดที่คนๆ นั้นยังคงมีชีวิตอยู่ หลังจากที่กินสิ่งนั้นเข้าไปแล้ว มันสามารถที่จะรักษาได้ไม่ว่าบาดแผลของคนๆ นั้นจะร้ายแรงสักแค่ไหน” ฮวงเฟิงกล่าว

ใบหน้าของชิวหนิงซวงเปลี่ยนมาเป็นจริงจังมากขึ้น หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฮวงเฟิง เธอเองก็ตระหนักได้ว่าของนั้นมีค่าเพียงใดและเธอก็ไม่เคยคิดว่าฮวงเฟิงนั้นกำลังโกหกเธอเลย เพราะว่าเธอได้เห็นฤทธิ์ของสิ่งๆ นั้นด้วยตัวของเธอเอง

“ขอบคุณนะ!” ชิวหนิงซวงกล่าวอย่างขรึมๆ

ฮวงเฟิงโบกมือและไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งที่เขาพูดไปนั้นไม่เพียงแต่ทำให้ชิวหนิงซวงรู้สึกขอบคุณเขาแต่ยังทำให้เธอรู้ว่าของสิ่งนั้นมีค่ามากมายจริงๆ

“ของสิ่งนั้นเรียกว่าผลไม้สีแดง นอกเหนือไปจากที่ช่วยรักษาคนได้แล้ว มันก็ยังมีความสามารถในการต่อชีวิตให้ยืนยาวและแม้แต่สามารถที่จะเสริมสร้างร่างกายของคนได้ด้วย” ฮวงเฟิงกล่าวต่อไปว่า “แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวข้องกับการไหลเวียนของพลังงานในร่างกายของคุณ แต่สิ่งที่เกี่ยวข้องอย่างแท้จริงก็คือมันมีผลอีกอย่างหนึ่งที่สามารถเพิ่มความเร็วในการฝึกตนของผู้ที่กินมัน! "

"เพิ่มความเร็วในการฝึกตนงั้นเหรอ?" ชิวหนิงซวงเบิกตากว้างและมองไปที่ฮวงเฟิงด้วยความตกใจ อย่างไรก็ตามความประหลาดใจของเธอนั้นแตกต่างจากที่ฮวงเฟิงคิดเล็กน้อย "การเพิ่มความเร็วในการฝึกฝนกำลังภายในของคุณใช่ไหม? กำลังภายในมีอยู่จริงใช่ไหม?!"

“คุณรู้เรื่องกำลังภายในด้วยเหรอ?” ถึงคราวของฮวงเฟิงบ้างที่อยากรู้อยากเห็น

"ใช่ ฉันเคยได้ยินมาก่อน" ชิวหนิงซวงไม่ได้ปิดบังอะไร

หลังจากนั้นชิวหนิงซวงก็เล่าให้ฮวงเฟิงฟังว่าเธอรู้อะไรบ้าง

จริงๆ แล้วมีผู้คนที่ฝึกตนอยู่ในโลกนี้ แต่ในบรรดาผู้ที่ได้รับการฝึกฝนส่วนใหญ่มาจากสำนักภายนอก มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถฝึกฝนกำลังภายในได้อย่างแท้จริงและชิวหนิงซวงก็ไม่เคยเห็นใครที่ทำได้ แต่อย่างน้อยเธอก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่เธอเคยได้ยินมาว่าในฐานะฮีโร่หญิงที่ได้รับมันมาเพื่อใช้โจมตีอาชญากร ชิวหนิงซวงก็ยังอิจฉาคนที่สามารถฝึกฝนกำลังภายในได้ เพียงแค่ว่าก่อนหน้านี้เธอไม่มีโอกาสแบบนี้ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางที่จะฝึกฝนกำลังภายในได้

และตอนนี้เมื่อเธอได้ยินคำพูดของฮวงเฟิง สิ่งที่เรียกว่า ผลไม้สีแดงที่เธอกินเข้าไปสามารถเพิ่มความเร็วในการฝึกตนของเธอได้ความคิดแรกของเธอคือการใช้กำลังภายใน ถ้าเธอเดาถูกสิ่งที่ฮวงเฟิงพูดก็เป็นความจริงเช่นกัน นั่นหมายความว่ากำลังภายในนั้นมีอยู่จริง

“ถูกต้องผลไม้สีแดงที่คุณกินเข้าไปนั้นสามารถเพิ่มความเร็วในการฝึกฝนกำลังภายในของคุณได้อย่างแน่นอน แต่อย่างไรก็ตามลมปราณในร่างกายของคุณก็ยังไม่ใช่กำลังภายใน” ฮวงเฟิงกล่าว

“อ้อ?!” เมื่อฮวงเฟิงกล่าวว่าผลไม้สีแดงนั้นเกี่ยวข้องกับการฝึกฝนกำลังภายใน เธอก็ยังคงคิดว่ากำลังภายในอาจจะเป็นลมปราณในร่างกายของเธอ ชิวหนิงซวงรู้สึกตื่นเต้นมาก แต่เมื่อเธอได้ยิน ฮวงเฟิงพูดว่าลมปราณนั้นไม่ใช่กำลังภายใน ชิวหนิงซวงก็รู้สึกผิดหวังทันที

“มันไม่ใช่กำลังภายใน แต่เป็นเวทมนตร์” ฮวงเฟิงกล่าวต่อ

"เวทย์มนต์งั้นเหรอ? มันคืออะไรล่ะ?" เห็นได้ชัดว่าชิวหนิงซวงไม่ใช่แฟนนิยายและไม่รู้ว่าเวทมนตร์นี้คืออะไร

ดังนั้นฮวงเฟิงจึงบอกชิวหนิงซวงเกี่ยวกับเวทมนตร์และพลังเวทย์ หลังจากนั้นในที่สุดชิวหนิงซวงก็เข้าใจว่าพลังเวทย์คืออะไร

“แล้วฉันจะใช้เวทมนตร์นี้ได้ยังไงกันล่ะ?” หลังจากที่รู้แน่ชัดว่าพลังปีศาจในร่างกายของเธอคืออะไร ความอยากรู้อยากเห็นของชิวหนิงซวงก็ถูกกระตุ้นขึ้นมา

เธอสนใจที่จะฝึกฝนกำลังภายในมาโดยตลอด ตอนนี้ถึงเธอจะไม่สามารถฝึกฝนกำลังภายในได้แต่เธอก็มีพลังเวทย์มนตร์จำนวนพอๆ กันโดยบังเอิญ ในความเป็นจริงแล้วพลังเวทย์มนต์นั้นหายากกว่ากำลังภายในเสียด้วยซ้ำดังนั้นเธอจึงสนใจที่จะฝึกฝนเรื่องนี้มากกว่า

ในความเป็นจริงโชคของชิวหนิงซวงก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไรนัก ใครๆ ต้องรู้ว่าเมื่อฮวงเฟิงฝึกฝนเวทมนตร์แล้วเขาจะสามารถฝึกฝนเวทมนตร์ได้หลังจากกินยาเสริมความฉลาดเข้าไปแล้ว หลังจากที่ฝึกฝนไประยะหนึ่งเขาก็จะดูดซับธาตุเวทมนตร์ในอากาศและเปลี่ยนเป็นเวทมนตร์เพื่อที่เขาจะสามารถใช้เวทมนตร์ได้

ในทางกลับกันเนื่องจากผลของผลไม้สีแดง ชิวหนิงซวงไม่จำเป็นต้องฝึกฝนด้วยตัวเองเพราะมีการไหลเวียนของลมปราณอยู่แล้วในร่างกายของเธอ ซึ่งเรียกอีกอย่างว่าพลังเวทย์มนตร์ ตราบใดที่เธอสามารถนำทางพลังเวทย์นี้ได้อย่างถูกต้องเธอก็จะสามารถฝึกฝนร่วมกับฮวงเฟิงได้ซึ่งเป็นกระบวนการที่น้อยกว่าฮวงเฟิง นอกจากนี้เธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้ยาเสริมความฉลาดและจะเป็นคนที่สองในโลกที่ฝึกฝนเวทมนตร์ได้

“คุณเอาสิ่งนี้กลับไปอ่านที่บ้านก็ได้นะ” ฮวงเฟิงนำเอาคัมภีร์การฝึกสมาธิออกมาและยื่นให้กับชิวหนิงซวง “แต่ยังไงก็ตาม คุณต้องสัญญากับผมนะ ว่าคุณจะไม่บอกให้ใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้แม้แต่พ่อแม่ของคุณ”

ฮวงเฟิงรู้สึกเป็นกังวลอยู่นิดหน่อย ในเวลานี้มันแตกต่างจากผลไม้สีแดงเมื่อครั้งก่อนนี้ เพราะผลไม้สีแดงนั้นได้ถูกกินไปแล้วและไม่ว่าจะมีใครสงสัยยังไงมันก็เปล่าประโยชน์

อย่างไรก็ตาม ถ้าคัมภีร์เล่มนี้ถูกคนอื่นเห็นเข้า จะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่ถ้าฮวงเฟิงคิดว่าชิวหนิงซวงไม่น่าไว้วางใจเขาก็คงจะไม่เอาคัมภีร์เล่มนี้ออกมาให้ดูอย่างแน่นอน

ชิวหนิงซวงพยักหน้า เธอรับคัมภีร์นั้นไปและอ่านมันอยู่นาน และเธอก็คืนคัมภีร์ให้กับฮวงเฟิง

“นี่คุณหมายความยังไง?” ฮวงเฟิงรู้สึกสงสัย

“ฉันจำเนื้อหาในคัมภีร์ได้แล้วล่ะ คัมภีร์นี้มันจะไม่ปลอดภัยถ้าอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันว่ามันคงจะดีกว่าถ้ามันอยู่กับคุณ”

ชิวหนิงซวงกล่าว ก็เพราะเธอเห็นตอนที่ฮวงเฟิงหยิบเอาคัมภีร์เล่มนี้ออกมา ชิวหนิงซวงจึงรู้ว่าคัมภีร์เล่มนี้คงจะไม่มีที่ไหนที่จะปลอดภัยไปกว่าที่เดิมที่เคยเก็บมันไว้

“ทำไมเร็วขนาดนั้นล่ะ?” ฮวงเฟิงประหลาดใจนิดหน่อย

“อืม” ชิวหนิงซวงพยักหน้า “แต่ถ้าเผื่อว่าฉันลืม ฉันขอยืมดูอีกหน่อยนะ”

ฮวงเฟิงพยักหน้าเห็นด้วย ภายในแหวนมิตินี้ เขารู้ว่ามันจะปลอดภัยกว่าอยู่กับชิวหนิงซวง ยิ่งไปกว่านั้นท่าทางของชิวหนิงซวงก็ยิ่งทำให้เขาเชื่อมั่นในตัวเธอมากยิ่งขึ้น