USB:บทที่ 702 คนมาใหม่

คนที่มาก่อเรื่องรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นเมื่อเห็นว่าฮวงเฟิงยังคงทำเจ้าชู้กับซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียว

คนเหล่านี้ไม่มีความสุขเอาเสียจริงๆ พวกเขาได้โทรเรียกกำลังเสริมแล้ว แต่สิ่งที่พวกเขาต้องการเห็นก็คือ ฮวงเฟิง ซูหยูโม่และคนอื่นๆ กำลังร้องขอความเมตตาราวกับว่าพวกเขากำลังหวาดกลัว

อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่พวกเขาทั้งสามคนจะไม่ร้องขอความเมตตาแต่ตอนนี้ยังกล้าหือเสียอีกด้วย ในใจของพวกเขานั้นฮวงเฟิงนั้นเป็นแค่ไอ้บ้าคนหนึ่งที่กล้าชกเจ้าหน้าที่ของรัฐในเวลากลางวันแสกๆ ยิ่งไปกว่านั้นประเด็นสำคัญก็คือพวกเขาไม่อาจที่จะคว่ำฮวงเฟิงได้ทั้งที่มีคนดูอยู่ตั้งมากมาย

“ฮึ ฉันจะให้พวกแกหยิ่งผยองอยู่ได้ไม่นานหรอก แล้วพวกเราจะให้มันได้เห็นว่าพวกเราจะจัดการกับพวกมันยังไงในอนาคต!” คนในเครื่องแบบเหล่านั้นจ้องมองไปที่ฮวงเฟิงและคนอื่นๆ ขณะที่คิดอย่างโหดเหี้ยม

“หลีกทาง หลีกทางไป ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็หลีกทางไป เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังมาจัดการคดีนี้แล้ว อย่าได้ขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่!”

ไม่นานนักหลังจากนั้น ก็มีเสียงรถของเจ้าหน้าที่ตำรวจดังมาจากทางด้านนอกและเจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ได้เห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ เจ้าหน้าที่จากสามหน่วยงานที่ถูกฮวงเฟิงทำร้ายก็เผยรอยยิ้มออกมาทันทีและมองไปที่ฮวงเฟิงด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรยิ่งกว่าเดิม

ไม่ต้องพูดถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจเหล่านั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะคุ้นเคยกันอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่แต่พวกเขาก็ล้วนแล้วแต่เห็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักกันแต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไรก็พูดจากันได้ง่ายๆ เหมือนเครือญาติกัน

“ที่นี่มันเกิดอะไรกันขึ้น? ใครเป็นคนก่อเรื่อง?” หัวหน้าตำรวจกล่าวขณะที่เขาเดินเข้าไปภายในร้าน ในเวลานี้ไม่มีลูกค้าอยู่ในร้านอีกแล้วแต่กลับมีคนมุงดูอยู่ทางด้านนอกร้านมากมาย เมื่อมองอีกมุมหนึ่ง ร้านขายตรงของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปแห่งนี้เต็มไปด้วยเสียงอึกทึกและความตื่นเต้นอย่างมากในวันนี้ เพียงแค่ว่าบรรยากาศที่คึกคักนี้ไม่ใช่สิ่งที่ซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวต้องการอย่างเห็นได้ชัด

“ท่านอู๋ ในที่สุดคุณก็มาซะทีนะ” ชายคนหนึ่งที่มาจากสามหน่วยงานงั้นก้าวออกมาและเดินเข้าไปหาหัวหน้าตำรวจและกล่าวว่า “พวกเขานั่นแหละที่มีปัญหาตั้งมากมายเกี่ยวก้บร้านนี้ พวกเรามาจากหลายหน่วยงานเพื่อที่จะมาปิดร้านนี้ แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาไม่เพียงแต่จะไม่ปฏิบัติตามพวกเขายังฉีกเอกสารของเราและทำร้ายร่างกายพวกเราด้วย พวกเราทุกคนโดนพวกเขาทำร้าย!”

“คุณตำรวจ ภรรยาของผมกินอาหารตัวนี้ของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปและตอนนี้เธอก็ถูกพิษ ทำไมคุณถึงไม่มาตัดสินให้พวกเราล่ะ?” จากนั้นก็มีอีกสองสามคนที่นำเอา “คนป่วย” เข้ามาร่วมสร้างความโกลาหลเช่นกัน ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่อยากที่จะสร้างสถานการณ์ให้โกลาหลมากกว่านี้แต่หลังจากที่ได้เห็นสิ่งที่ฮวงเฟิงทำพวกเขาจึงได้ตัดสินใจเลือกที่จะรอให้ตำรวจมาจัดการเรื่องนี้

“นี่ฝีมือคุณใช่ไหม?” เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินไปหยุดที่ตรงหน้าของฮวงเฟิงและคนอื่นๆ พร้อมกับกล่าวว่า ถึงแม้ว่าเขาจะกล่าวเช่นนั้นแต่ดวงตาของเขาก็จับจ้องไปที่ฮวงเฟิงเพียงคนเดียว เพราะท่ามกลางคนเหล่านั้นเห็นได้ชัดว่าฮวงเฟิงเป็นคนที่เป็นไปได้มากที่สุดที่จะทำเช่นนั้น

“ไม่ใช่พวกเรานะ แต่เป็นผมเอง ผมต้องใช้คนมากมายขนาดนั้นเลยเหรอในการจัดการคนพวกนี้?” ฮวงเฟิงเองก็ก้าวไปข้างหน้า ยืนอยู่ตรงหน้าของซูหยูโม่และกล่าวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้น

ความสงบนี้ทำให้เซี่ยเมิ่งเจียวเกิดความเคารพเขาในระดับใหม่ เพราะว่าในใจของเธอนั้นฮวงเฟิงเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาๆ คนหนึ่ง และเมื่อคนธรรมดาเห็นตำรวจ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ก่ออาชญากรรมใดๆ ก็ตาม พวกเขาก็จะยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่เล็กน้อย นอกจากนี้ฮวงเฟิงเองก็เพิ่งจะได้รับบาดเจ็บเมื่อสักครู่ แต่ตอนนี้เขายังคงดูสงบมาก

“คุณยังยะโสได้อีกนะทั้งๆที่ทำร้ายร่างกายพวกเขา เจ้าหน้าที่ คุมตัวเขากลับไปด้วย” ตำรวจพูดเสียงดัง

“จะไม่ถามหน่อยเหรอว่าทำไมผมถึงได้ทำร้ายคนพวกนี้แล้วยังจะคุมตัวผมไปแบบสั่วๆ แบบนี้อีก?” ฮวงเฟิงกล่าวขณะที่เขามองไปที่อีกฝ่าย

“มีอะไรจะต้องพูดล่ะ? ผู้คนมากมายที่อยู่ที่นี่ก็เห็นว่าคุณเป็นคนเริ่มก่อน คุณไม่ปฏิเสธได้ จริงไหม?” ตำรวจกล่าว

“ใช่ ผมเป็นคนเริ่มก่อน แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นพวกเขาคือคนที่พุ่งเข้ามาหาผมก่อน ยิ่งไปกว่านั้น ก็มีคนจำนวนมากที่เริ่มเคลื่อนไหวก่อน จะไม่ให้ผมป้องกันตัวเองได้ยังไง?" ฮวงเฟิงกล่าว

“คุณต่างหากที่ฉีกเอกสารของพวกเราทิ้ง พวกเราก็ต้องการแค่เอกสารคืน!” ชายในเครื่องแบบตะโกน

“มีอะไรจะพูดอีกไหม?” หัวหน้าตำรวจมองไปที่ฮวงเฟิงอย่างภาคภูมิใจและกล่าวว่า

"แน่นอน!" ฮวงเฟิงกล่าวว่า: "คนเหล่านี้แกล้งทำเป็นเจ้าหน้าของรัฐบาลและกำลังทำเอกสารปลอม คุณตำรวจ ผมคิดว่าคุณควรนำพวกเขากลับไปสอบปากคำด้วยนะ"

“ไอ้บ้า!”

“แกนั่นแหละตัวปลอม!”

“มันช่างยะโสนัก แม้แต่ตอนนี้มันก็ยังคงดื้อด้านอยู่อีก!”

คำพูดของฮวงเฟิงทำให้ผู้คนจากทั้งสามหน่วยงานโกรธเป็นอย่างมากและบางคนถึงกับสบถออกมา

“ดูสิ นี่คือคุณสมบัติของเจ้าหน้าที่ของรัฐงั้นเหรอ? แล้วคุณยังจะไม่คุมตัวพวกเขาไปงั้นเหรอ?” ฮวงเฟิงกล่าวขณะที่มองไปที่ตำรวจที่อยู่ตรงหน้าเขา

“ผมเป็นตำรวจมาตั้งหลายปีแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคนที่ช่างยะโสเช่นคุณ” เมื่อตำรวจได้ยินคำพูดของฮวงเฟิง แต่เขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรและมองไปที่ฮวงเฟิงด้วยท่าทางเยาะเย้ย

“ผมก็แค่พูดความจริง ผมจะยะโสโอหังได้ยังไง?” ฮวงเฟิงกล่าว

“พอเถอะ หยุดพูดไร้สาระแล้วมากับผมซะดีๆ” เห็นได้ชัดว่าตำรวจไม่ต้องการที่จะติดร่างแหในเรื่องนี้ไปด้วยกับฮวงเฟิง ในขณะที่เขาพูดออกมาอย่างหมดความอดทน

แล้วเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ตามเขามาก็เดินเข้ามาเพื่อที่จะใส่กุญแจมือและนำตัวเขาไป