USB:บทที่ 333 แย่งบอส

ดังนั้นทุกคนจึงพยักหน้าเห็นด้วยและเฝ้ามองดูจากด้านข้าง

ผู้คนจากหุบเขาหลิงเซียวรู้ว่าบอสนี้ยังคงมีฝีมือทางด้านอื่นที่ทรงพลังอีกเพียงแค่ยังไม่ได้ใช้เท่านั้น ดังนั้นผู้คนจากแซมซาราจึงต้องไม่ลืมเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้ต่อสู้ด้วยความระมัดระวัง เพราะว่าพวกเขาไม่รู้ว่าทักษะประเภทใดที่บอสมีและมันจะทำให้เกิดดาเมจอะไรขึ้นบ้าง

ค่าการโจมตีของบอสแมงมุมนั้นได้ลดลงอย่างต่อเนื่องภายใต้การจับตามองของทั้งคนจากหุบเขาหลิงเซียวและแซมซาราถึงแม้ว่ามันจะเหลือค่าการโจมตีเพียงแค่สามส่วน อยู่ๆ มันก็ยกหัวขึ้นมา อ้าปากออกและพ่นเส้นไหมสีขาวออกมาเป็นจำนวนมาก เส้นไหมเหล่านี้เกิดเป็นรูปร่างของใยแมงมุมอย่างรวดเร็วและพันอยู่โดยรอบผู้คนจากแซมซารา

“เร็วเข้า เมจไฟ ใช้ไฟสิ” เมื่อเห็นว่าใยแมงมุมนั้นกำลังพันตัวพวกเขาทั้งกลุ่มเอาไว้ หัวหน้าทีมจึงได้ตะโกนออกมาทันที

ด้านเมจไฟเองก้ไม่ได้ลังเลเลยแม้แต่น้อยและรีบใช้ทักษะของเขาในทันที่ ใยแมงมุมกลุ่มใหญ่นั้นก็ได้ถูกเผาจนมอดไหม้ไปในทันทีแต่ผู้เล่นอีกฝ่ายนั้นก็ตกอยู่สภาพที่ไม่ดีนัก มือและเท้าของพวกเขายังติดอยู่ในใยแมงมุมทำให้การเคลื่อนไหวของพวกเขาช้าลงและยากที่จะแสดงฝีมือของพวกเขาได้

อย่างไรก็ตามในบรรดาพวกเขาประมาณสิบคนนั้นมีเพียงห้าหรือหกคนเท่านั้นที่เป็นพวกเมจ และในบรรดาพวกเมจเหล่านั้นก็มีเมจไฟเพียงแค่สองคนเท่านั้น จึงต้องใช้เวลาพอสมควรเพื่อที่จะเผาใยแมงมุมที่อยู่บนร่างกายของพวกเขาให้หมดไป

ในขณะที่มันก็ยังคงพ่นใยแมงมุมออกมาอย่างต่อเนื่อง ส่วนท้องของมันก็สั่นอย่างต่อเนื่องและเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย จากนั้นเพียงไม่นานแมงมุมตัวเล็กๆ จำนวนมากก็วิ่งกรูกันออกมาจากหน้าท้องของมัน และมุ่งหน้าไปยังกลุ่มคนของแซมซารา

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าทัพของแซมซาราจะถูกล้อมรอบไปด้วยใยแมงมุมและไม่สามารถที่จะโจมตีเจ้าแมงมุมได้ พวกเขาก็ยังคงสามารถที่จะป้องกันตัวเองได้อยู่บ้าง นั่นเพียงเพราะว่าแมงมุมนั้นมีจำนวนมากและร่างกายของพวเขาก็ค่อยๆ ล้าลงเช่นกัน

อย่างไรก็ตามตราบใดที่ไฟยังคงเผาไหม้ใยแมงมุมบนร่างกายของพวกเขาและมือของพวกเขายังคงเป็นอิสระ พวกเขาก็จะสามารถโจมตีได้อย่างอิสระ

“ตอนนี้ล่ะ!” คนจากหุบเขาหลิงเซียวที่กำลังเฝ้ามองสถานการณ์อยู่ตลอดเวลาดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าตอนนี้ที่นั่นกำลังเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“คนพวกนั้นขยับเขยื้อนไม่ได้แล้วและทำได้แค่โจมตีศัตรูจากระยะไกล ระวังอย่าไปเข้าไปติดในใยแมงมุมล่ะ” คนจากหุบเขาหลิงเซียวพากันลุกขึ้นยืนและมีคนหนึ่งสั่งการ

ผู้คนจากหุบเขาหลิงเซียวพยักหน้า จากนั้นพวกเขาก็คลานออกไปเพื่อเข้าโจมตีแซมซาราจากระยะไกล

พลังเวทย์ได้โจมตีเข้าใส่คนของแซมซาราทีละคนๆ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้สนใจพวกแมงมุมตัวเล็กๆ และใยแมงมุมเลย เพราะอย่างน้อยที่สุดในตอนนี้เหล่าแมงมุมตัวน้อยนั้นก็เป็นพันธมิตรของพวกเขา

“มีคนกำลังมา!”

คนของแซมซาราสังเกตเห็นคนที่โจมตีพวกเขาในทันที แต่เนื่องจากคนของหุบเขาหลิงเซียวไม่ได้มีเครื่องหมายใดๆ บนร่างกาย คนของแซมซาราจึงไม่รู้ว่าคนที่ทำร้ายพวกเขาคือใคร อย่างไรก็ตามตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะสืบสวนเรื่องนี้ในเชิงลึก

คนของแซมซาราจึงเปลี่ยนเป้าหมายและเล็งไปที่คนที่โจมตีพวกเขา แต่เจ้าแมงมุมนั้นยังไม่สามารถที่จะบรรลุเป้าหมายของมันได้อย่างง่ายดาย ใยแมงมุมในปากของมันยังคงพ่นออกมาพันไปรอบๆ ตัวของผู้คนของแซมซารา ราวกับว่ามันไม่มีที่สิ้นสุด

เป็นผลให้กองกำลังของแซมซารานั้นอ่อนแอลงและสามารถเฝ้าดูได้อย่างไร้ประโยชน์ในขณะที่ผู้โจมตีเข้ามาใกล้พวกเขาและเริ่มการโจมตีของพวกเขา

คนจากหุบเขาหลิงเซียวย่อมไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป เมื่อทักษะทุกอย่างที่มีได้ถูกปล่อยออกไปอย่างต่อเนื่องราวกับว่าเขาไม่ต้องการเงินและผู้คนของแซมซาราก็พากันล้มตายลงทีละคนๆ และแสงสีขาวที่แสดงถึงความตายก็เปล่งออกมาอย่างต่อเนื่อง ผู้บัญชาการคนนั้นทำได้แค่รู้สึกกังวลแต่ก็ไม่มีทางออกใด

“พวกแกเป็นใครกัน? พวกเรามาจากแซมซารา นี่พวกแกอยากจะสู้กับกิลด์ของพวกเราจริงๆ ใช่ไหม?” ผู้บัญชาการไม่มีทางเลือกอื่นจึงทำได้แค่ขู่ออกไปเสียงดังหวังว่าจะหยุดการกระทำของคนพวกนี้ได้

แซมซารานั้นค่อนข้างที่จะมีชื่อเสียง ในอดีตนั้นเมื่อประกาศชื่อกิลด์ของพวกเขาออกไป คู่ต่อสู้ธรรมดาๆ จะไม่กล้าทำอะไรพวกเขาเลย และต้องทำอะไรที่ไว้หน้าพวกเขาบ้าง และผู้บัญชาการคนนี้ก็คิดว่าคนที่กำลังโจมตีพวกเขาอยู่นี้เป็นเพียงคู่ต่อสู้ธรรมดา

เขาไม่คิดว่าคนที่โจมตีพวกเขาจะเป็นผู้เล่นที่มีความเชี่ยวชาญ แต่เป็นเพียงแค่ศัตรูก็เท่านั้น พวกเขาจึงได้ทำเช่นนั้นเพราะรู้ว่าแซมซาราได้มาถึงแล้ว

ดังนั้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของคนๆ นั้นไม่เพียงแต่ผู้คนจากหุบเขาหลิงเซียวจะไม่หยุดแต่พวกเขากลับเร่งความเร็วขึ้นอีกเล็กน้อยด้วย

อย่างไรก็ตามขณะที่พวกเขาฆ่าคนของแซมซารา ในที่สุดแมงมุมตัวเล็ก ๆ ที่ปล่อยออกมาจากบอสแมงมุมนั้นก็เบนความสนใจไปที่พวกเขา มีแมงมุมตัวเล็กๆ จำนวนมหาศาลคลานมาหาพวกเขา

โชคดีที่วิญญาณแมงมุมไม่ได้โจมตีพวกเขา แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลต่อการเคลื่อนไหวของพวกเขาเลย

“เร็วเข้า นักเวทย์ทุกคนจงใช้เวทย์มนต์เพื่อกำจัดแมงมุมตัวเล็กๆ พวกนี้เสีย ส่วนที่เหลือยังคงโจมตีกองกำลังของแซมซารา ต่อไป” ผู้บัญชาการชั่วคราวจากหุบเขาหลิงเซียวกล่าวขึ้นเสียงดัง

แม้ว่าแมงมุมที่อยู่ที่นี่จะมีอยู่ไม่ใช่น้อย แต่การโจมตีและการป้องกันของพวกมันก็ต่ำมาก ในทางกลับกันเมจทั้งหลายที่มีเวทมนตร์จะรู้วิธีที่เหมาะสมที่สุดที่จะจัดการกับแมงมุมเหล่านี้

ในขณะที่พวกเขาติดกับอยู่ในใยแมงมุม ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ต้องอดทนต่อการโจมตีของหุบเขาหลิงเซียวมากจนพวกเขาแทบจะไม่สามารถตอบโต้ได้ เมจไฟสองคนที่หลบหนีไปได้เป็นคนแรกก็ได้รับการดูแลทันทีโดยคนของหุบเขาหลิงเซียวและพวกเขาก็ไปที่จุดฟื้นฟูก่อนเพื่อฟื้นคืนชีพ

คนที่เหลือจึงทำได้แค่เป็นเป้าจนกว่าพวกจะถูกฆ่าจนหมด ในเวลานี้เวลาของบอสแมงมุมดูเหมือนว่าจะหมดลงแล้ว ไม่มีแมงมุมตัวเล็กโผล่ออกมาอีกแล้วและก็ไม่มีใยแมงมุมให้เห็นอีกเลย

"ทุกคนมารวมตัวกัน เราจะฆ่าบอสซะ!" ผู้บัญชาการชั่วคราวกล่าวเสียงดัง

"มันคือบอสที่เราแย่งมาจากมือของแซมซารา!" มีคนกล่าวเสริม

"เจ๋งไปเลย! เจ๋งไปเลย!" ทุกคนอารมณ์ดีมากอย่างเห็นได้ชัด ไม่เพียงเพราะพวกเขาได้บอสมาเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะพวกเขาขโมยมันจากผู้เล่นของแซมซาราอีกด้วย พวกเขารู้สึกถึงความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่

อย่างไรก็ตามบอสแมงมุมนี้ดูเหมือนจะใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีจนหมดแล้ว ต่อมาเมื่อผู้เล่นของหุบเขาหลิงเซียวเข้าโจมตีมันก็เพียงแค่ใช้การโจมตีปกติไม่ใช่เพียงแค่ทักษะเดียวจนกว่ามันจะระเบิด

เมื่อพวกเขาเห็นไอเท็มที่หล่นลงมาหลังจากที่บอสแมงมุมตายไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของทุกคนก็ยิ่งกว้างขึ้น อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกเขากำลังชื่นชมยินดีพวกเขาไม่ทันได้สังเกตว่าหลังจากที่เกิดแสงระเบิดขึ้นไอเท็มชิ้นหนึ่งบนพื้นได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยสิ่งอื่น