USB:บทที่ 600 ความแค้น (2)

หวังต้าเหนียวจากไปด้วยความร้อนใจ ทว่าซู่เป่ยก็ไม่ได้คาดหวังว่าหวังต้าเหนียวจะทำอะไรได้มาก ถ้าหากท่านผู้นำเป็นห่วงเรื่องพวกนี้จริง เขาก็จะไม่เลือกลงมือกับตระกูลหนิงในเวลาเช่นนี้ นอกจากนั้นยิ่งพวกเขาระวังตัวมากเท่าไหร่ ตระกูลใหญ่ในเมืองพวกนั้นก็จะถูกจับกุม และนั่นก็จะส่งผลร้ายแรงยิ่งขึ้นอีก ซูเป่ยรู้สึกเป็นกังวลถึงอนาคตของกองกำลังพันธมิตร

อย่างไรก็ตามฉีอู่ในฐานะผู้นำของกองทัพหาได้กังวลถึงเรื่องนี้แต่อย่างใด ถึงแม้ว่านอกเมืองเม่ยจะถูกล้อมรอบด้วยทหารจำนวนห้าหมื่นนายจากทางการนั้น ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องเป็นกังวล ที่สำคัญทหารจำนวนดังกล่าวเทียบไม่ได้กับทหารจำนวนมากที่อยู่ภายใต้บัญชาการของผู้นำฉีอู่   ดังนั้นเขาคิดที่จะใช้โอกาสนี้เพิ่มชื่อเสียงให้กับตนเอง ต่อไปจะได้ไม่มีใครกล้าหยามเกียรติเขาทั้งต่อหน้าและลับหลังอีก สิ่งที่สำคัญที่สุดในเวลานี้เขาได้ตัวผู้หญิงที่ตัวเองหมายตาแล้ว ในเวลานี้ผู้นำฉีอู่รู้สึกดีใจที่ตัวเองเลือกที่จะก่อกบฏ ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ต้องฟังคำสั่งใครแล้ว เขายังสามารถครอบครองผู้หญิงทุกคนที่เขาต้องการได้ด้วย ในเวลานี้ใบหน้าของผู้นำฉีอู่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขขณะที่มองไปยังที่ปรึกษาโกวที่อยู่ตรงหน้า แล้วพูดขึ้น "ผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง?"

"เรียนท่านผู้นำ ตอนนี้หนิงอู๋ซวงได้ฟื้นแล้วแต่อารมณ์ของนางไม่สงบนัก จึงได้ขังนางไว้ก่อนขอรับ" เหตุผลที่ที่ปรึกษาโกวจับตัวหนิงอู๋ซวงมาจากบ้านหนิงในครั้งนี้ไม่ใช่เพียงเพราะเรื่องเงิน ๆ ทอง แค่อย่างเดียว หากแต่เหตผลสำคัญเป็นเพราะต้องการมอบตัวนางให้กับท่านผู้นำ   ตราบใดที่นางยังคงมีชีวิตอยู่ แน่นอนว่าท่านผู้นำฉีอู่จะไม่มีกะจิตจะใจจะทำสิ่งอื่น นอกเสียจากนางจะตายตามพ่อของนางที่ถูกใส่ร้ายว่าคบคิดกับศัตรูแล้วเท่านั้น ท่านผู้นำฉีอู่ถึงจะละความสนในจากนาง

"จับนางขังไว้เช่นนั้นได้อย่างไร? รีบไปพาตัวนางมาที่สวนของข้า และดูแลนางอย่างดี ห้ามทำให้นางได้รับบาดเจ็บแม้แต่รอยขีดข่วน" เห็นได้ชัดว่าท่านผู้นำฉีอู่ไม่พอใจกับการจัดการของที่ปรึกษาโกว ที่ขังผู้หญิงที่ต้องการไว้ในคุกแบบนั้น?

"ขอรับ ท่านผู้นำ" ที่ปรึกษาโกวรับคำสั่ง ก่อนที่จะถามขึ้นว่า "ถ้าเช่นนั้นแล้วท่านจะให้ข้าจัดการอย่างไรกับคนอื่น ๆ รวมถึงพวกคนใช้จากบ้านหนิงขอรับ?"

"ท่านอยากทำอะไรก็ทำ ตัดสินใจได้เลย" ท่านผู้นำฉีอู่พูดขึ้นแล้วโบกมือขึ้นอย่างหมดความอดทน สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงแค่หนิงอู๋ซวงเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ เขาไม่ใส่ใจ

"รับทราบ ข้ารู้ว่าจะต้องทำอย่างไร" ที่ปรึกษาโกวรับคำสั่ง ก่อนที่เขาจะจากมา เขาได้สำรวจดูผู้คนจากบ้านหนิง และพบว่ายังมีสาวใช้หน้าตาสะสวยอีกหลาย สมกับที่เป็นตระกูลมั่งคั่ง ที่ปรึกษาโกวตั้งใจที่จะพาตัวพวกนางไปที่บ้านพักของตนเอง เพียงแต่เมือยังไม่ได้รับคำอนุญาตจากท่านเจ้าเมือง เขาก็ยังไม่กล้าที่จะลงมือทำสิ่งใดนอกเหนือจากคำสั่ง  ในเมื่อตอนนี้เขาก็ได้รับอนุญาติแล้ว ที่ปรึกษาโกวก็ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทอีกต่อไป

"เอาละ ตระกูลร่ำรวยอื่น ๆ ในเมือง คิดเห็นกับเรื่องนี้อย่างไรบ้าง?" จู่ ๆ ท่านผู้นำฉีอู่ก็เอ่ยถามขึ้น เขารู้ดีว่าไม่อาจปิดบังเรื่องนี้จากตระกูลกใหญ่พวกนั้นได้ แต่สิ่งที่เขาให้ความสนใจมากกว่าคือความคิดของคนพวกนั้น  อย่างไรก็ตามคนพวกนั้นก็เคยให้การสนับสนุนพวกเขามาก่อน ทำให้เขาสามารรถมีอำนาจอยู่ในเมืองเม่ยได้อย่างเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นถ้าหากตระกูลพวกนั้นคิดกระด้างกระเดื่องขึ้นมาเขาอาจประมาทคนพวกนี้ได้

"เรียนท่านผู้นำ ดูเหมือนมีบางคนจะวิพากษ์วิจารณ์ถึงเรื่องนี้" ที่ปรึกษาโกวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบคำถามของท่านผู้นำ เมือเห็นสีหน้าลำบากใจของฉีอู่ ที่ปรึกษาโกวก็เสริมขึ้นอีกว่า "อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ฉลาดพอ ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นมากนัก ข้าน้อยได้จัดให้คอยเฝ้าสังเกตพวกเขาไว้แล้ว"

"อืม ทำดีมาก" ผู้นำฉีอู่พูดขึ้นอย่างพอใจ แน่นอนถึงแม้ว่าคนพวกนั้นจะมีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง แต่พวกเขาก็ยังคงหวาดกลัว  ตราบใดที่เขายังมีอำนาจ และปกครองเมืองเม่ยอยู่ ต่อให้คนพวกนั้นจะไม่พอใจแล้วพวกมันจะทำอะไรได้

"ขอบคุณท่านผู้นำ นี่คือสิ่งที่ข้าน้อยควรทำ" ที่ปรึกษาโกวกล่าว

ด้วยท่าทางอ่อนน้อมของที่ปรึกษาโกวนั้น ยิ่งสร้างความพึงพอใจให้กับท่านผู้นำฉีอู่เป็นอย่างมาก สำหรับเขาแล้ว ความสามารถของคนผู้นี้ไม่ด้อยไปกว่าซูเป่ยเลย แต่ซูเป่ยนั้นหาได้แสดงเคารพต่อเขาอย่างเช่นที่คนผู้นี้ทำไม่ หลังจากที่ท่านผู้นำฉีอู่จากไปแล้ว ที่ปรึกษาโกวตรงก็ตรงเข้าไปในเรือนจำเพื่อนำตัวหนิงอู๋ซวงออกมา เขารู้ดีว่าท่านผู้นำให้ความสนในตัวผู้หญิงคนนี้มาก ดังนั้นเขาจึงต้องทำดีต่อหนิงอู๋ซวงเอาไว้เพื่อสร้างความประทับใจ ซึ่งต่อไปจะส่งผลดีต่อตำแหน่งหน้าที่ของเขา เพียงแต่เขาไม่เคยรู้ถึงข้างในจิตใจของหนิงอู๋ซวงเลย ในสายตาของนางเขานั้นก็ไม่ต่างอะไรไปจากปีศาจร้าย หนิงอู๋ซวงกล่าวโทษถึงสาเหตการตายของบิดารวมถึงสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นนั้น ทั้งหมดเป็นเพราะที่ปรึกษาโกวคนนี้ ความเกลียดชังที่นางมีต่อเขาไม่ได้น้อยไปกว่าความเกลียดชังที่มีต่อท่านผู้นำฉีอู่เลย ดังนั้นนางจะรู้สึกประทับใจต่อผู้ชายตรงหน้าได้อย่างไร?

"นายท่าน ข้าขอร้องเรียน ข้าถูกใส่ร้าย"

"นายท่าน ข้าขอร้องท่านละ ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะ ข้าไม่ใช่กบฏ"

"ปล่อยข้าไป ปล่อยข้าออกไปนะ!"

เมื่อที่ปรึกษาโกวเข้ามายังคุกใต้ติน เขาก็ได้ยินเสียงวิงวอนจากผู้คนมากมาย เขานิ่วหน้าขมวดคิ้วยุ่งเข้าหากัน นักโทษมากมายในนี้เป็นคนที่เขาจับกุมมาด้วยตัวเอง บ้างก็เป็นสายให้กับทางการ บ้างเป็นพ่อค้าที่มีอำนาจในเมืองแต่กลับไม่ยอมให้การสนับสนุนพวกเขา แม้กระทั่งบางคนก็ยังเคยเป็นทหารเป็นกองกำลังให้กับพวกเขามาก่อนแต่ด้วยทัศนะคติที่ไม่ดีต่อเขา ที่ปรึกษาโกวผู้นี้จึงได้ใช้วิธีการชั่วร้ายบางอย่างจับพวกเขามาขังเอาไว้ เมื่อผู้คุมนักโทษคนหนึ่งเห็นท่าทางความไม่พอใจของที่ปรึกษาโกว ก็ตะคอกใส่นักโทษพวกนั้น "พวกแกจะแหกปากหาอะไร!"

ผู้คุมนักโทษคนนั้นตะโกนขึ้นพร้อมกับโบกสะบัดแส้ในมือใส่เหล่านักโทษพวกนั้นเสียงดังสนั่น ที่ปรึกษาโกวรู้สึกพอใจมากเมื่อเห็นเหล่านักโทษที่พยายามสร้างความรำคาญใจ และดูถูกเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดจากแส้ในมือของผู้คุมนักโทษ

"พาข้าไปยังห้องคุมขังหนิงอู๋ซวง" ที่ปรึกษาโกวถามขึ้นเมื่อเขาได้มีคำสั่งให้แยกขังนาง ซึ่งปกติแล้วในคุกแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายจะถูกคุมขังรวมกัน

"ขอรับ" ผู้คุมนักโทษขานรับคำสั่งเมื่อ เขาทิ้งบุหรี่ในมือแล้วเดินนำไปยังห้องคุมขังหนิงอู๋ซวงในทันที ซึ่งผู้คุมนักโทษผู้นี้เป็นคนจับนางขังไว้ด้วยตัวเอง ในเวลานั้นเมื่อสายตาของเขาปะทะเข้ากับใบหน้าอันงดงามของหญิงสาว ทันใด้นั้นเขาก็มองหาโอกาสที่จะได้เสพสมบนเรือนร่างนางสักครั้ง หากทว่าเมื่อเห็นท่าทางของที่ปรึกษาโกวแล้ว ผู้คุมนักโทษคนนั้นก็รู้ตัวดีว่าเขาไม่มีโอกาสและไม่ควรทำเช่นนั้น ได้แต่นึกเสียดายอยู่ในใจแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านี้

ไม่นานที่ปรึกษาโกวก็มายืนอยู่ตรงหน้านักโทษสาวหนิงอู๋ซวง แม้ว่าเขาจะออกกำสั่งให้แยกขังนางไม่ให้แออัดกับนักโทษคนอื่น ๆ แต่ทว่าสภาพของหนิงอู๋ซวงในตอนนี้ก็ดูไม่แตกต่างไปจากนักโทษคนอื่น ๆ มากนัก  หญิงสาวนั่งกอดเข่าอยู่บนพื้นพร้อมทั้งซุกศีรษะไว้ระหว่างเข่าทั่งสองข้าง

"นางเป็นแบบนี้ตลอดเลยหรือไง?" ที่ปรึกษาโกวถามผู้คุมนักโทษขึ้นเมื่อเห็นสภาพของหญิงสาว