USB:บทที่ 321 จู่โจม

“แล้วผมจะได้รับประโยชน์อะไรถ้าเข้าร่วมองค์กรของคุณ?” ฮวงเฟิงถาม

“ผลประโยชน์งั้นเหรอ?” จะมีผลประโยชน์อะไรล่ะ ในเมื่อเรารับใช้ประเทศชาติ?” ไป่เสี่ยวโหรวมองดูฮวงเฟิงด้วยสายตาว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่าเธอถึงกับอึ้งกับคำพูดของเขา

อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงกำลังถูกดูถูกอยู่ในใจ ในเมื่อไม่มีผลประโยชน์เขาคงจะไม่ยอมแพ้หรอกนะ

ในเวลานี้ไป่เสี่ยวโหรวเองก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบเช่นกันและกล่าวว่า “มาร่วมกับองค์กรของเรานั่นก็เป็นสิทธิพิเศษอยู่แล้ว ยกตัวอย่างเช่น ถ้าคุณสงสัยว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นอันตรายคุณสามารถที่จะโจมตีและแม้กระทั่งฆ่าเขาได้”

“ฆ่างั้นเหรอ?” ดวงตาของฮวงเฟิงเบิกกว้าง แต่จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าอำนาจนี้ ตัวเขาเองไม่เห็นว่าจะมีประโยชน์ ทำไม่เขาจะต้องฆ่าคนอื่นด้วยในเมื่อเขาไม่เห็นจะต้องทำเช่นนั้น? ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่ใช่คนโง่ เพราะถึงแม้ว่าเขาจะมีสิทธิ์แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะฆ่าก็ได้ตามที่เขาต้องการ ถ้าเขาฆ่าคนผิดเขาก็จะต้องเกิดปัญหาอยู่ดี

ดูเหมือนว่าไป่เสี่ยวโหรวจะต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง เธอได้ยินเสียงเคาะประตู เธอจึงหยุดและไม่ได้พูดอะไรอีกแต่เธอกลับขยิบตาให้กับฮวงเฟิง

“บางทีคงเป็นเพื่อนบ้านน่ะ” ฮวงเฟิงกล่าว เขาคิดว่ากัวเมิ่งหานคงอยู่ที่นี่แต่เขาได้ยินว่ามีหลายเรื่องที่ต้องจัดการที่โรงงาน ดงนั้นกัวเหลียงและอีกสองคนนั้นคงจะกำลังทำโอทีกันอยู่ในคืนนี้ ดังนั้นอาจจะเป็นกัวเมิ่งหานก็เป็นได้ที่กลับบ้านมาก่อน?

ฮวงเฟิงเดินไปดูอย่างสงสัยและเตรียมพร้อมที่จะเปิดประตู แต่ไป่เสี่ยวโหรวนั้นไปซ่อนตัวเสียแล้ว ถึงแม้ว่าคนที่เข้ามาจะไม่รู้จักตัวตนของเธอ แต่เธอก็ไม่ต้องการให้มีคนเห็นเธอมากนัก

“ใครน่ะ?” หลังจากที่ฮวงเฟิงเปิดประตู สิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือคนแปลกหน้าสองคน ซึ่งไม่ว่าเขาจะคิดทบทวนอย่างไรเขาก็ไม่คิดว่าเขาเคยรู้จักสองคนนี้มาก่อน หรือว่าเขาจะมาผิดบ้าน?

“นายคือฮวงเฟิงงั้นเหรอ?” หนึ่งในนั้นถามด้วยภาษาจีนแปลกๆ

เมื่อฮวงเฟิงได้ยินเสียงของอีกฝ่ายเขาก็รู้สึกไม่ดี นี่เป็นเพราะเขาเพิ่งได้ยินสำเนียงจีนเมื่อไม่นานมานี้

"ใช่ ฉันเอง" แม้ว่าเขาจะระมัดระวังอยู่ในใจ แต่ฮวงเฟิงก็ไม่แน่ใจในตัวตนของอีกฝ่าย

หลังจากที่ทั้งสองคนได้ยินคำของฮวงเฟิง พวกเขาก็ไม่พูดอะไรอีก แต่เลือกที่จะโจมตีแทนโดยมีคนหนึ่งชกไปที่ฮวงเฟิง ส่วนฮวงเฟิงเองนั้นก็ตื่นตัวอยู่แล้วดังนั้นเมื่ออีกฝ่ายเรียกเขาก็เตรียมพร้อมไว้แล้ว

ร่างกายของฮวงเฟิงแวบก่อนเพื่อหลบหลีกการโจมตีของพวกเขา จากนั้นด้วยเสียงฟ้าร้องที่แผ่วเบา หมัดของเขาก็กระแทกไปที่อีกฝ่าย

เห็นได้ชัดว่าบุคคลนั้นไม่ได้คาดคิดว่าการตอบโต้ของฮวงเฟิงจะเร็วขนาดนี้ เมื่อหมัดของทั้งสองชนกันทำให้ร่างของเขาลอยออกไปทันที เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของฮวงเฟิงนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถเปรียบเทียบได้

สำหรับคนที่ฮวงเฟิงเพิ่งจะกระโดดหลบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและโจมตีฮวงเฟิงต่อ ฮวงเฟิงก้าวถอยหลังและร่างของเขาก็เข้ามาในบ้าน

ทันใดนั้นเองก็มีร่างหนึ่งลอยออกมาจากห้องด้านในพุ่งเข้าหาชายคนนั้น ชายคนนั้นเห็นเพียงแค่แวบเดียวและลูกเตะก็พุ่งเข้าที่หน้าท้องของเขา เขาลอยเข้าหากำแพงและหลังจากที่ชนกำแพงเขาก็ร่อนลงอีกครั้ง

"เร็วเข้า รีบพาอีกคนเข้ามาด้วย" ไป่เสี่ยวโหรวกล่าวกับฮวงเฟิง

ฮวงเฟิงพยักหน้าเล็กน้อยและร่างของเขาก็ออกจากบ้านไปแล้ว คนที่อยู่ข้างนอกห้องดูเหมือนจะค้นพบว่าเป้าหมายของเขาไม่ได้อ่อนแออย่างที่ทั้งสองคนคิด และยิ่งไปกว่านั้นเป้าหมายก็ยังมีใครบางคนอยู่ในบ้านด้วย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่โดนฮวงเฟิงต่อยแล้ว ในตอนนี้เขาก็ได้รับบาดเจ็บบางส่วน ความเร็วของเขาจึงไม่เร็วเท่าของฮวงเฟิง

"กลับมานี่สิ!" ฮวงเฟิงจับที่ไหล่ของเขาเพราะต้องการจับตัวเขาและพาเขากลับมา

ชายคนนั้นดูเหมือนจะรู้ว่าเขาจะไม่สามารถจะหลบหนีได้ดังนั้นเขาจึงหันกลับมาและด้วยความโหดเหี้ยมในดวงตาของเขา เขาก็ดึงกริชออกมาจากอกของเขาและแทงไปที่ฮวงเฟิง ฮวงเฟิงได้เตะไปที่ข้อมือของชายคนนั้นและปฏิกิริยาของชายคนนั้นก็ไม่ช้าเช่นกันโดยการหมุนตัวเล็กน้อยเขาก็หลบการโจมตีได้ จากนั้นก่อนที่ ฮวงเฟิงจะรวบรวมพละกำลังของเขากริชได้แทงทะลุเข้าไปที่หน้าท้องของฮวงเฟิงแล้ว

อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาของฮวงเฟิงก็ไม่ช้าเช่นกัน ก่อนที่เท้าของเขาจะตกลงบนพื้นหมัดได้ถูกเหวี่ยงออกไปแล้ว

คราวนี้อีกฝ่ายไม่ที่จะสามารถหลบได้และข้อมือของเขาถูกฟาดจากนั้นกริชในมือของเขาก็ร่วงลงที่พื้นทันที อย่างไรก็ตามก่อนหน้านั้นกริชได้ตัดเสื้อผ้าของฮวงเฟิง และโชคดีที่มันไม่ทำให้ฮวงเฟิงเป็นรอย

ก่อนที่คู่ต่อสู้จะทันได้ตอบสนอง ฮวงเฟิงก็ออกหมัดอีกครั้งทำให้เขาล้มลง

หลังจากนั้นฮวงเฟิงก็ลากอีกฝ่ายกลับเข้าไปในห้องของเขา เขาแน่ใจว่าเขาต้องเข้าใจที่มาที่ไปของคนเหล่านี้ถ้าไม่เช่นนั้นเขาคงจะไม่สบายใจ

"คุณเอามันกลับมางั้นเหรอ?" ภายในบ้าน ไป่เสี่ยวโหรวได้ปราบอีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว

"ใช่" ฮวงเฟิงวางคนในมือของเขาไว้ข้างๆ คนที่อยู่ในห้อง ตอนนี้พวกเขาสองคนอาจได้ถูกนำให้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

"เป็นแกนั้นเอง?!" คนที่ถูกฮวงเฟิงลากเข้าไปในห้องเห็นไป่เสี่ยวโหรวและร้องออกมาด้วยความตกใจ เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเธอที่นี่จริงๆ

ไป่เสี่ยวโหรวขมวดคิ้วขณะมองไปที่พวกเขา "แกเป็นคนของคาวาชิมะใช่ไหม?"

คนๆ นั้นส่งเสียงฮึดฮัดและไม่ตอบกลับ แต่ไป่เสี่ยวโหรวก็มีคำตอบอยู่ในใจแล้ว

ในบรรดาพวกเขาสองคนหนึ่งในนั้นเคยเห็นไป่เสี่ยวโหรวมาก่อนเขาจึงรู้จักเธอ

“คุณรู้จักพวกเขาไหม?” ฮวงเฟิงกล่าวขณะที่เขามองไปที่ไป่เสี่ยวโหรว

"อืม ถ้าฉันจำไม่ผิดพวกเขามาจากคาวาชิมะ คนที่ไล่ล่าฉันเมื่อวานนี้" ไป่เสี่ยวโหรวกล่าว

“เป็นพวกนั้นแหละ แล้วทำไมพวกมันถึงไล่ตามพวกเรามาถึงนี่? พวกเขารู้เรื่องผมเหรอ?” เมื่ออีกฝ่ายจำไป่เสี่ยวโหรวได้เขาก็ประหลาดใจ นอกจากนี้เมื่อเขาอยู่ที่ทางเข้า พวกนั้นได้ถามชื่อของเขาซึ่งหมายความว่าอีกฝ่ายมาที่นี่เพื่อตามหาเขาไม่ใช่ไป่เสี่ยวโหรว

นี่คือคำพูดของคนเหล่านั้นจากเมื่อวานนี้ นี่เขาถูกเปิดโปงแล้วใช่ไหม? ฮวงเฟิงรู้สึกกังวลเล็กน้อยเขามีความคิดที่ดีว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหน หากเขาตกเป็นเป้าหมายของอีกฝ่ายจริงๆ วันเวลาของเขาคงไม่ดีนักและเขาจะตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ

"ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน" ไป่เสี่ยวโหรวกล่าวขณะที่เธอขมวดคิ้ว ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ฮวงเฟิงก็ตกอยู่ในอันตรายเพราะเขาช่วยชีวิตไว้ดังนั้นเธอจึงรู้สึกไม่ดีนัก

ฮวงเฟิงและไป่เสี่ยวโหรวเริ่มซักถามพวกเขาทั้งสองคน แต่ทั้งสองคนไม่ได้ปริปากและในช่วงเวลาสั้นๆ ฮวงเฟิงและไป่เสี่ยวโหรวจึงไม่ได้อะไรจากพวกเขาเลย

“เราจะทำยังไงดี?” ฮวงเฟิงถาม เห็นได้ชัดว่าเขามีประสบการณ์มากขึ้นในการจัดการเรื่องเหล่านี้

"งั้นก็ทำให้พวกมันสลบเสียก่อน คราวนี้ฉันมาที่นี่เพื่อจัดการเรื่องนี้ไม่ต้องกังวลฉันจะรับประกันความปลอดภัยของคุณเอง" ไป่เสี่ยวโหรวกล่าว

“แค่เธอคนเดียวงั้นเหรอ?” เมื่อวานเขาเห็นไป่เสี่ยวโหรวถูกตามล่าดังนั้นเขาจึงไม่สบายใจที่ไป่เสี่ยวโหรวมาคนเดียวในครั้งนี้