USB:บทที่ 738 แย่งชิง

"ผู้หญิง 500 เหรียญทองต่อตน ส่วนผู้ชายก็จะอยู่ที่ 300 เหรียญทองต่อคน!" พ่อค้าทาสสาธยาย

ฮวงเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น "ไม่แพงไปหน่อยเหรอ?"

อย่างที่รู้ ๆ กันว่าแต่เดิมทาสนั้นไม่สามารถมีเหรียญทองไว้ในครอบครองได้แม้แต่เหรียญเดียว มิหนำซ้ำอาต้าและอาหลี้ซึ่งฮวงเฟิงได้ซื้อตัวไว้ก่อนหน้านี่ยังเป็นปีศาจที่มีพละกำลังร่างกายแข็งแรง นอกจากนั้นแล้วอาหลี้ยังดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล ฮวงเฟิงยังเสียเงินเพื่อซื้อตัวพวกเขาเพียงแค่ 20 เหรียญทองเท่านั้น แต่ครั้งนี้ 300 และ 500 เหรียญทองที่ออกมาจากปากชายคนนี้ออกจะแพงเกินไปสักหน่อย

"เรียนคุณชายตามตรง แต่ก่อนนั้นราคาของเอลฟ์นั้นเพียงแค่ไม่กี่สิบเหรียญทองเท่านั้น เพียงแต่ว่าการที่จะจับตัวพวกมันได้นั้นช่างเป็นเรื่องที่ยากมากฉะนั้นค่าจ้างในการจับตัวเอลฟ์นั้นจึงสูงมากถึง 100 เหรียญทอง อย่างไรก็ตามในระยะนี้การจับตัวมันก็เป็นยิ่งยากและยากมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นนี้แล้วจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ราคาทาสเผ่าพันธุ์เอลฟ์จึงถูกปรับสูงขึ้น นอกจากนั้นแล้วเอลฟ์จะถูกส่งมาถึงตลาดค้าทาสเพื่อการประมูล ชนชั้นสูงจะแข่งขันกันเสนอราคาเพื่อจะได้ครองเจ้าทาสพวกนี้ ไม่ทันจบวันทาสพวกนี้ก็จะถูกขายออกจนหมดข้าไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ตลอดทั้งวัน" พ่อค้าทาสกล่าว

แม้ได้ยินคำบอกเล่าของพ่อค้าทาสเช่นนั้น ฮวงเฟิงเองก็ยังรู้สึกว่าราคาดังกล่าวมันก็ยังคงแพงไปอยู่ดี ทำให้เขานึกลังเลใจไม่รู้ว่าจะซื้อเอลฟ์พวกนี้ดีหรือไม่ อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงยังได้ยินคนพวกนี้พูดกันว่าพวกเอลฟ์นั้นเป็นนักแม่นธนูตั้งแต่เกิด ส่วนทางด้านเวทย์มนต์พวกเอลฟ์นั้นยังมีพรสวรรค์อย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวทย์มนตร์เกี่ยวกับป่านับว่ามีความเชี่ยวชาญอย่างมาก ดังนั้นการซื้อหาพวกเอลฟ์ไว้ใช้เป็นกำลังทหารนับว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า เห็นได้ชัดว่าชนชั้นสูงพวกนั้นต้องการซื้อเอลฟ์ไว้เป็นทาสเพื่อหาความสนุกเท่านั้นหาใช่เพื่อเป็นหทารแต่อย่างใด

"เอาละ ตกลงข้าจะซื้อเอลฟ์ทั้งห้าตนนี้ไว้เอง" ในที่สุดฮวงฟิงก็ตัดสินใจที่จะซื้อเอลฟ์เหล่านี้ไว้เป็นทาส แม้ว่าราคาจะสูงเกินไปสักหน่อย แต่สำหรับเขาแล้วนับว่ายังคุ่มค่าต่อการลงทุน

"วิเศษเลย" พ่อค้าทาสพูดด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกกังวลกับการขายเอลฟ์พวกนี้ แต่อย่างน้อยเขาก็ยังรอไปจวบจนเกือบตลอดทั้งวัน และถ้าหากมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นก็อาจจะทำให้เขาสูญเสียเงินจำนวนมากได้ เพราะเอลฟ์พวกนี้มีความหยิ่งทนงในตัวเองเป็นอย่างมากถ้าหากพวกมันไม่เต็มใจเป็นทาสพวกมันก็อาจจะฆ่าตัวตายได้ หากมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นเขาคงต้องร้องให้จนตายแน่

ในขณะที่ฮวงเฟิงกำลังจะจ่ายเงินให้กับพ่อค้าทาส ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านนอกวงล้อมของผู้คน "ช้าก่อน!"

เด็กหนุ่มคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดในแบบของชนชั้นสูงได้เดินตรงเข้ามา ดวงตาของเขาจับต้องอยู่ที่เอลฟ์สาวสองตนก่อนที่จะหันมามองยังฮวงเฟิงและพ่อค้าทาส แล้วพูดขึ้นด้วยความหยิ่งยโส "ข้าอยากได้เอลฟ์ทั้งห้านี้"

จากนั้นราคาทาสเผ่าพันธุ์เอลฟ์พวกนี้พุ่งสูงถึง 5,000 เหรียญทอง! ซึ่งเป็นจำนวนที่คนหลายคนไม่กล้าฝันถึง บางทีทั้งชีวิตนี้พวกเขาบางกันก็ไม่อาจหาเงินจำนวนนี้ได้ แต่ทว่าในตอนนี้ชายหนุ่มคนนี้กำลังใช้มันเพื่อซื้อทาสเพียงแค่ห้าคนเท่านั้น! อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นผู้คนจำนวนหนึ่งก็จำคุณชายน้อยผู้นี้ขึ้นมาได้

"คุณชายน้อยคนนี้คืออันจื่อชิง บุตรชายของตระกูลชั้นสูง เขาช่างมีจิตใจที่เมตตาจริง ๆ!"

"ก็แค่คนไม่รู้จักค่าของเงิน ห้าพันเหรียญทองสามารถซื้อทาสได้นับพันคนเลยทีเดียว"

"หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นกับตระกูบโอวหยาง ตระกูลอันก็จะสามารถขึ้นเป็นตระกูลใหญ่อันดับหนึ่งในเมืองเฮาเทียนได้ในอีกไม่ช้า คุณชายน้อยอันจื่อชิงผู้นี้ก็จะรุ่งโรจน์ขึ้นกว่าเดิม"

เมื่อได้ยินคนรอบข้างพูดถึงชายหนุ่มผู้นั้นก็ทำให้หลายคนพากันหันไปมองบุคคลที่ถูกพูดถึงด้วยความรู้สึกริษยาอยู่ในที แต่นั้นกลับทำให้อันจื่อชิงรู้สึกภาคภูมิใจและพึงพอใจอย่างมาก นับตั้งแต่ที่เขารู้ข่าวการตายของโอวหยางเทียนและบุตรชายก็นิ่งทำให้เขารู้สึกทั้งภูมิใจและยินดีเป็นอย่างมาก เป็นเพราะนับจากนี้ไปเขาก็จะเป็นคุณชายน้อยอันดับหนึ่งในเมืองเฮาเทียนแห่งนี้ จากนี้ต่อไปจะไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำให้เขาขุ่นเคืองใจอีกต่อไป และการที่เขาออกมาเที่ยวเล่นในวันนี้ก็เหมือนกับว่าเขากำลังจะมองหาอาณาเขตของตัวเองในฐานะเจ้าเมืองคนหนึ่ง เขาบังเอิญเห็นตลาดค้าทาสแห่งนี้คราคร่ำไปด้วยผู้คน จึงอยากเข้ามาดูสักหน่อย

ในฐานะหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองเฮาเทียน ตระกูลอันมีทาสรับใช้เป็นจำนวนมาก รวมถึงทาสเผ่าพันธ์ปีศาจเช่นเดียวกับอาต้า อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยมีทาสเผ่าพันธ์เอลฟ์มาก่อน ซึ่งนั่นก็ทำให้อันจื่อชิงรู้สึกเสียดายอยู่ในใจ คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้เขาจะได้พบกับพ่อค้าขายเอลฟ์ สำหรับคุณชายน้อยผู้นี้แล้วการที่จะต้องจ่ายสูงถึง 5,000 เหรียญเขาก็ยังรู้สึกว่ามันคุ้มค่า หลังจากที่อันจื่อชิงขานราคาประมูลเจาก็เดินดิ่งเข้าไปหาฮวงเฟิงและพ่อค้าทาสโดยที่ไม่ต้องรอให้พวกเขาได้พูดอะไรดูเหมือนว่าเขาพร้อมที่จะเข้าไปตรวจสอบทาสใหม่ของเขาแล้ว แต่เพียงแค่ย่างก้าวเท้าคุณชายหนุ่มผู้นั้นก็รู้รั้งไว้ด้วยฮวงเฟิง

ฮวงเฟิงโบกมือขึ้นพร้อมกับกล่าวว่า "ต้องขออภัยด้วย คุณชายน้อยมาช้าไปแล้ว ข้าได้ซื้อเอลฟ์ทั้งห้าตนนี้แล้ว"

หลังจากนั้นฮวงเฟิงก็หันไปพูดกับพ่อค้าทาสว่า "รับเงินนี้ไปซะ แล้วข้าก็จะพาทาสทั้งห้าของข้าไปจากที่นี่"

"นี่มัน?" พ่อค้าทาสถือตั๋วเงินไว้ในมืออย่างไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไปดี แน่นอนว่าเขาต้องการเงินในจำนวนที่มากกว่า แต่ติดตรงที่เขาได้รับปากฮวงเฟิงไว้แล้ว เพราะฉะนั้นฮวงเฟิงพูดถูก ทาสทั้งห้านี้ต้องตกเป็นของฮวงเฟิง

"เจ้าจะทำอะไร? ข้าบอกแล้วอย่างไรว่าข้าต้องการทาสพวกนี้ หูหนวกหรือไง?" ด้วยวินาทีก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะรู้สึกว่าตนเองคือคุณชายน้อยอันดับหนึ่งแต่ตอนนี้แม้กระทั่งอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายฮวงเฟิงกลับยังไม่ไว้หน้าเขา ทำให้เขาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

"อาต้าเปิดกรง พาพวกเขาออกมาแล้วไปกัน" จะอย่างไรก็ตามฮวงเฟิงก็หาได้ใส่ใจอันจื่อชิง เขากลับหันไปพูดกับอาต้าแทน

"ขอรับคุณชาย!" เป็นธรรมดาที่อาต้าจะเชื่อฟังก็เพียงแต่คำสั่งของฮวงเฟิงเท่านั้น เพราะฉะนั้นแล้วเมื่อได้ยินคำสั่งเขาก็ปฏิบัติตามทันที่โดยไม่ได้ใส่ใจต่อสีหน้าถมึงถึงของอันจื่อชิงแต่อย่างใด อาต้าเดินตรงไปที่กรงขัง เพื่อที่จะนำตัวเอลฟ์ทั้งห้าออกมา

"หยุดน่ะ!" อันจื่อชิง ตะโกนขึ้น "พวกเจ้าไม่รู้หรือว่าข้าเป็นใคร? ในเมื่อข้าบอกว่าพวกมันคือทาสของข้า พวกเจ้าก็จงรับเงินแล้วรีบใสหัวไปซะ!"

"เอ่อ คือว่า คุณชายท่านนี้" เมื่อเห็นเงินในมือของอันจื่อชิง เจ้าของทาสก็ตาโตขึ้นมาก เขาหันไปพูดกับฮวงเฟิงด้วยท่าทีลังเลใจ นึกอยากจะเปลี่ยนใจ

"เราตกลงกันเรียบร้อยแล้ว เวลานี่ทาสเหล่านี้เป็นของข้า ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเจ้าอีกต่อไป" ฮวงเฟิงมองไปยังพ่อค้าทาสแล้วพูดขึ้น "ส่วนคนอื่นนั้นขึ้นอยู่ว่าข้าพอใจที่จะขายพวกเขาให้หรือไม่"

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในสายงานเดียวกัน แน่นอนว่าพวกเขาต้องมีผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง หากแต่ว่าคำพูดนั้นสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด ในเมื่อเขาตกลงที่จะขายทาสเหล่านั้นให้กับฮวงเฟิงแล้ว ดังนั้นการที่ฮวงเฟิงจะขายต่อทาสพวกนี้หรือไม่นั้นก็สุดแล้วแต่เขา เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วหลังจากที่พ่อค้าทาสรู้สึกลังเลใจอยู่ครู่หนึ่งเขาก็รับเงินจากฮวงเฟิงแล้วจากไปทันที โดยที่ไม่สนใจเรื่องตรงนั้นอีกต่อไป