USB:บทที่ 587 หาเรื่อง (3)

"มีคนไม่กลัวตายจริง ๆ หรือนี่?" หลังจากได้ยินคำบอกเล่าจากบริกรสาวประจำห้อง ผู้จัดการก็พึมพำขึ้นกับตัวเองทันที ถูกต้องที่นี่ พวกเขามีเหล้าปลอมอยู่จริง แต่พวกเขารู้ดีว่าควรขายให้กับใครเวลาไหน  ดังนั้นผู้จัดการจึงมั่นใจว่าเหล้าที่เสริฟเข้าไปในห้องของฮวงเฟิงนั้นเป็นของแท้แน่นอน เนื่องจากพวกเขาเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ไม่มีทางที่คนของไนท์คลับจะโง่พอที่จะขายเหล้าปลอมให้กับฮวงเฟิงตั้งแต่แรก ต่อให้คิดที่จะทำจริงก็ต้องรอจังหวะให้เมามายจนได้ที่เสียก่อน เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาก็ไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเหล้าที่ดื่มเข้าไปนั้นแท้หรือปลอม แน่นอนว่าผู้จัดการเชื่อว่าว่าฮวงเฟิงและคนของเขาต้องการที่จะเข้ามาก่อกวน โดยเฉพาะอย่างที่บริกรสาวประจำห้องพูด  เป็นไปได้ว่าพวกเขาต้องการหาเรื่องกินฟรี

"ผมจำได้ว่าวันนี้หัวหน้าฟางเข้ามาที่นี่ ใช่ไหม?" จู่ ๆ ผู้จัดการคนนั้นก็ถามขึ้น

"ใช่ค่ะ เข้ามาได้สักพักแล้ว ตอนนี้เซี่ยวคุยกำลังดูแลไอ้คนวิปริตนั่น! นอกจากที่มันชื่นชอบการทรมานแล้ว ฉันยังได้ยินมาจากเซี่ยวคุยและคนอื่นพูดกัน ดูเหมือนหัวหน้าฟางคนนี้จะชอบเล่นพิเรนทร์ และ ทรมานพวกเธอ!" บริกรสาวคนนี้พูดถึงฟางหัวโต เห็นได้ชัดว่าเธอรู้จักและคุ้นเคยกับลูกค้าที่นี่จากคำบอกเล่าของเซี่ยวคุยเพื่อนสาวคนสนิทของเธอ นอกจากนั้นเธอยังรู้อีกว่าช่วงนี้ฟางหัวโตได้ถูกว่าจ้างให้ทำงานงานพิเศษงานหนึ่ง นั่นก็คือให้จับใครคนหนึ่งมาทรมานและขังเขาไว้สักสองสามวันจนกว่าผู้ว่าจ้างจะรักษาตัวจนหายดี

"พอเถอะ ผมรู้ดีว่าเขาเป็นคนเลว ยังไงก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ อย่างไรเสียเขาก็ไม่ได้เข้ามาทุกวันนี่ ตราบใดที่ที่นี่ยังมีเขาคอยคุ้มครอง ไนท์คลับของเราก็จะปลอดภัย" ผู้จัดการพูดปลอบใจบริกรสาว

"ฉันรู้ค่ะ แต่ก็แค่รู้สึกสงสารเซี่ยวคุยกับคนอื่นเท่านั้น"

"ไม่ต้องไปสงสารพวกหล่อนหรอก บางทีพวกลึก ๆ แล้วพวกหล่อนอาจจะดีใจก็ได้ที่ได้ดูแลเขา อย่างไรก็ตามหลังจากหัวหน้าฟางก็มักจะเมตตา มีน้ำใจ ตอบแทนผู้หญิงพวกนั้นอย่างงาม หลังจากที่เขาพอใจแล้ว" หลังจากนั้นเขาหยุดพูดครู่หนึ่งราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วในที่สุดก็พูดขึ้นอีก "เอาละ หยุดพูดถึงเรื่องนี้ได้แล้ว ในเมื่อตอนนี้หัวหน้าฟางก็อยู่นี่แล้ว เธอไปบอกเขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้อง 217 ให้เขาเป็นคนจัดการ"

"ได้ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!" เมื่อพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับคนที่มาก่อกวน ปกติแล้วพวกเขาจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ประจำร้านเป็นคนจัดการก่อน และถ้าหากเจ้าหน้าที่พวกเขาไม่สามารถจัดการได้ พวกเขาก็จะสั่งให้ผู้คุ้มครองที่อยู่ด้านนอกเข้ามาช่วย และนั่นก็หมายความว่าพวกเขาจะต้องจ่ายค่าคุ้มครองเพิ่มขึ้น  อย่างไรก็ตามในเมื่อตอนนี้หัวหน้าฟางก็อยู่ที่นี่แล้ว  ดังนั้นมันจึงเป็นความคิดที่ดีที่จะให้เขายื่นมือเข้ามาช่วย

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก!" บริกรสาวเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องหมายเชลข 308 เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเคาะประตู

"เข้ามา!" เสียงอู้อี้ดังออกมาจากภายในห้อง

หลังจากที่บริกรสาวประจำห้องคนนั้นพลักประตูเข้าไป ภาพภายในห้องทำให้เธอรู้สึกหวั่นกลัวเล็กน้อย  อย่างไรก็ตามภาพของหญิงสาวคนหนึ่งในตอนนี้พูกห้อหุ้มไปด้วยผลไม้ และมือทั้งสองข้างของเธอถูกมัดไพล่หลังเอาไว้ เธอนั่งคุกเข่าลงกับพื้น ที่คอของเธอยังมีโซ่เส้นหนึ่งที่ดูเหมือนโซ่ล่ามสุนัขผูกติดกับคอของเธอเอาไว้ ปลายโซ่อีกด้านหนึ่งถูกถือไว้โดยผู้ชายคนหนึ่งที่มีศีรษะใหญ่โตผิดปกติจากคนทั่วไป

"เปรี๊ยะ!"

ผู้ชายหัวโตคนนั้นฟาดเซี่ยวคุยด้วยโซ่ในมือเขา  เปรี๊ยะ! เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเซี่ยวคุยหลุดหลอดออกมาจากริมฝากเธอ หากว่ามันเธอไม่ได้กรีดร้องจนเสียงดัง

"มีอะไร?" ผู้ชายที่เฆี่ยนตีเซี่ยวคุยถามขึ้น ขณะที่มองช้อนสายตาขึ้นมองไปที่บริกรสาวประจำห้องที่เพิ่งเดินเข้ามาในในห้อง เสียงของเขาปลุกให้บริกรประจำห้องตื่นขึ้นจากภวังค์ หญิงสาวรีบก้มหน้าลงแล้วพูดขึ้น "มีผู้ชายสองคน เข้ามาก่อนเรื่องขึ้นที่นี่ค่ะ ผู้จัดอยากให้คุณช่วยจัดการกับพวกเขาให้หน่อย พวกเขาอยู่ที่ห้อง 217 ค่ะ"

"เธอถึงกับเข้ามารบกวนฉันเพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้เนี่ยนะ?"  น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้นแสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเขาก็หันกลับไปสั่งคนติดตามทั้งสามคน "พวกแก ใครก็ได้ไปจัดการกับเศษสวะพวกนั้น สั่งสอนให้มันรู้ว่าใครคุ้มครองที่นี่อยู่!"

"ครับพี่ใหญ่!" ท่ามกลางผู้คุ้มกันทั้งสามคน ใครคนหนึ่งลุกขึ้นยืนแล้วพูดพูดขึ้น หลังจากนั้นหมุนตัวเพื่อที่จะเดินออกไปจากห้อง แต่ขณะที่เขาหมุนตัวนั้นสายตาของเขาก็หันไปมองที่เซียวคุยสองถึงสามครั้ง

"ส่วนเธอ ไม่ต้องไปไหน อยู่กับฉัน!" ขณะที่บริกรสาวประจำห้องซึ่งกำลังจะเดินกลับออกมานั้นถึงกับตัวแข็งทื่อ เมื่อได้ยินคำพูดของพี่ใหญ่ฟาง  เธออยากที่จะปฏิเสธ และต้องการออกจากรที่นั่นให้เร็วที่สุด ทั้งนี้และทั้งนั้นเป็นเพราะเธอหวาดกลัววิธีการของฟางซิง แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามหญิงสาวก็ไม่กล้าที่จะออกมาโดยไม่คิดจะเดินออกมาดื้อ ๆ เช่นนั้น เนื่องจากรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้มีความสำคัญต่อเจ้านายของเธออย่างไร อีกทั้งยังรู้จักนิสัยโหดร้ายป่าเถื่อนของฟางซิงดี ถ้าหากขืนเดินออกมาโดยไม่ไว้หน้าเขา นอกจากเขาจะถูกจับตัวไว้แล้ว เธอยังต้องถูกทรมานอย่างโหดร้ายทารุณ และนอกจากนั้นพรุ่งนี้เธออาจจะต้องตกงานอีกด้วย

"หัวหน้าฟาง เอ่อ ฉัน คือฉันยังมีแขกรออยู่ที่ห้องของฉันค่ะ"  เธอหันหลับมาแล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มฝืน ๆ ภาวนาให้หัวหน้าฟางเปลี่ยนใจ

"แขกชั้นต่ำพวกนั้นเป็นใครกัน? ให้มันรอไปก่อน หรือไม่ก็ไม่พวกเราก็แลกกันก็ได้! ในเมื่อหมายตาใคร พวกมันกล้าแย่งหรือ?!" เห็นได้ชัดว่าฟางหัวตัวไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจ

ต่อให้บริการสาวประจำห้องคนนั้นจะไม่เต็มใจสักแค่ไหน สิ่งที่เธอทำได้ก็แค่เพียงค่อย ๆ เดินเข้าไปหาคุณฟางแล้วทำหน้าที่แทนเพื่อนรักของเธอเซี่ยวคุย ในเวลานั้นเธอในใจของเธอรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ถ้ารู้มาก่อนว่าจะเป็นเช่นนี้เธอจะไม่มีทางออกมาจากห้องของฮวงเฟิงเด็ดขาด ถึงแม้ว่าผู้ชายสองคนนนั้นจะร่ำรวยแต่พวกเจาก็ไม่มีวันทารุณเธอเหมือนสัตว์แบบนี้ เธอยินดีที่จะได้เงินนิดหน่อยดีกว่าจะต้องมาทรมานแบบดี อย่างไรก็ตามไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่จะมาคิดเอาตอนนี้ หญิงสาวได้แต่โทษฮวงเฟิงและเทียนจุนถ้าหากไม่เป็นเพราะเขาเธอก็คงไม่ต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ เธอคงไม่ต้องเจ็บปวดทรมานมากขนาดนี้

ส่วนทางด้านลูกน้องของฟางหัวโต หลังจากที่ออกไปจากห้องแล้วเจาก็เขาไปหาลูกน้องคนอื่น ๆ ของเขาที่ทำงานเป็นการ์ดของไนท์คลับแห่งนี้ "มีคนมาก่อกวน รีบไปจัดการ" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น

"คนที่กล้ามาหาเรื่องในเขตปกครองของลูกพี่ มันต้องไม่อยากอยู่แล้แน่!"

"นั่นสิ ทำไมมันไม่รู้จักแหกตาดูเสียบ้างว่าใครให้ความคุ้มครองที่นี่อยู่?"

"พวกมันมากันกี่คน? พวกมันใจกล้าจริง ๆ ไม่รู้หรือไง ครั้งก่อนที่มีคนมาก่อกวนที่นี่ นับแต่นั้นมาก็กลายเป็นไอ้เป๋ถึงทุกวันนี้?"

คนของฟางหัวโตทั้งหมดเริ่มเอ็ดตะโร  ในขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจที่จู่ ๆ มาเกิดปัญหาขึ้นในวันนี้ ซึ่งเป็นวันที่หัวหน้าของพวกมันมาที่นี่  เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่เท่ากับเป็นการตบหน้าเหล่าสมาชิกของแก๊งที่ประจำอยู่ที่นี่หรอกหรือไง? ที่สำคัญพวกมันกำลังดื่มกินและคุยสนุกอยู่กับพวกผู้หญิง มันคงน่าแปลกถ้าพวกเขารู้สึกอารมณ์ดีที่มีเรื่องเกิดขึ้นในเวลานี้

"ดูเหมือนว่านี้จะเป็นครั้งครั้งแรก ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องนี้อยู่ใต้ความรับผิดชอบของหัวหน้าด้วย พวกนายไปให้บทเรียนมันซะหน่อย อ้อแล้วหัวหน้าสั่งมาอีกว่า ไม่ต้องปรานี" ผู้คนส่งสารกล่าว