USB:บทที่ 226 ยอมรับ

"ห๊ะ!" คำถามของถังมู่เสวี่ยทำเอาซูหยูโม่ที่ขับรถอยู่ไม่ทันได้ตั้งตัวขับรถบิดไปมาบนถนน โชคดีที่ไม่มีรถคันอื่นตามหลัง ไม่งั้นคงเกิดอุบัติเหตุแหงๆ

“ ถังมู่เสวี่ย! นี่ เธอบ้าไปแล้วเหรอ?!” เซียเมิ่งเจียวไม่สนใจว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ตวาดถังมู่เสวี่ยเสียงดังลั่น

"นี่ เธอพูดว่าจะเอาผู้ชายคนนั้นเป็นแฟน ขอถามหน่อย สมองเธอมีปัญหาใช่ไหม?!"

ขนาดซูหยูโม่ที่หยุดรถแล้วยังหันมาจ้องถังมู่เสวี่ยที่ดูเหมือนปกติดี

ในทางกลับกัน ถังมู่เสวี่ยดูสนุกกับการที่ทั้งสองตกใจจึงตอบกลับไปด้วยท่าทางสบาย ๆ ว่า "เซียเมิ่งเจียวทำไมเธอต้องตะโกนเสียงดังด้วยเล่า? เขาไม่ใช่แฟนของคุณสักหน่อย ทำไมถึงได้ประหม่าขนาดนี้ด้วยล่ะ?"

"ฉ..ฉันไม่ได้ประหม่าเพราะเขาสักหน่อย! ฉันแค่คิดว่าเธอไม่มีสมองและสายตาไม่ดี  เธอคิดว่าผู้ชายอย่างหมอนั่นเหมาะสมกับสาวสวยอย่างฉันเหรอ? ฉันจะไปคิดอะไรกับผู้ชายคนนั้นได้ยังไงกัน!?" เซียเมิ่งเจียวกรีดร้อง

"ฉันคิดว่าเขาเป็นคนดีมาก ขนาดพี่หยูโม่ยังคิดว่าเขาเป็นคนดีเลย ไม่ใช่เหรอ? งั้นแสดงว่า ถ้าเธอเกลียดเขา เธอก็จะเกลียดฉันด้วยละสิ ถ้าอย่างงั้น การที่ฉันได้คบกับเขา ก็เป็นคือสิ่งที่เธอต้องการน่ะสิ? "ถังมู่เสวี่ยกล่าว

“เอ๊ะ ก็...ใช่...” เซียเมิ่งเจียวถึงกับอึ้ง แต่จู่ๆก็ตระหนักถึงเรื่องบางเรื่อง

ก่อนหน้านี้ เธอมักจะแย้งกลับทันทีที่ได้ยินคนอื่นบอกชอบฮวงเฟิง แต่นั่นก็เป็นเพียงสัญชาตญาณที่ทำให้เธอตกใจและยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ มาตอนนี้ เธอได้ยินว่าคนที่ชอบฮวงเฟิงก็คือยัยจิ้งจอกที่เธอเกลียดที่สุด

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เซียเมิ่งเจียวจึงตอบอีกฝ่ายด้วยความยินดีในทันที "ถังมู่เสวี่ย ฉันคิดว่าพวกเธอทั้งสองคนเข้ากันได้ดีมาก ฉันยินดีสนับสนุนเธอเต็มที่เลย!"

"มู่เสวี่ย เธอพูดจริงเหรอ? เธอกับฮวงเฟิงรู้จักกันมานานแล้วเหรอ แต่ทำไมเธอถึงต้องทำตัวเหมือนไม่รู้จักเขาด้วย" ซู่หยูโม่กล่าวด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

"ระยะเวลาที่พวกเรารู้จักกันไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญคือตอนที่สบตากันต่างหาก" จริงๆแล้ว ตอนที่ ถังมู่เสวี่ยพูดคำนั้น เธอกลับสนใจแต่ท่าทางของซูหยูโม่ตลอดเวลา ขนาดตอนที่อีกฝ่ายเกือบขับรถออกนอกถนน เธอก็ยังผุดยิ้มบางๆที่มุมปากได้

ซูหยูโม่หมดคำพูด ถึงเธอจะรู้สึกอึดอัดอยู่ลึกๆแล้วในใจก็ตาม

ก่อนหน้านี้ถึงเธอจะรู้ว่าตัวเองรู้สึกกับฮวงเฟิง แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกเป็นกังวล ในความคิดของเธอ ฮวงเฟิงยืนอยู่ตรงนั้นเสมอ เธอถึงเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอทีละนิด

แต่ถึงอย่างไร คำพูดของถังมู่เสวี่ยทำให้ซูหยูโม่เข้าใจว่าฮวงเฟิงไม่ใช่สมบัติส่วนตัว และคนอื่น ๆ ก็มีสิทธิ์ตกหลุมรักเขาได้เช่นกัน ในทำนองเดียวกัน ถ้าเขาไม่ตกหลุมรักถังมู่เสวี่ยซะก่อน เขาต้องตกเป็นของฉันแน่

"ฮ่า ฮ่า นี่ พวกเธอคงไม่ได้เชื่อฉันจริงๆใช่ไหม? ฉันแค่ล้อเล่นน่า" ถังมู่เสวี่ยมองหน้าทั้งสองคนที่สีหน้าเปลี่ยนสีแล้วหัวเราะเสียงดังลั่น

"ฉันเพิ่งจะรู้จักเขาเองนะ ฉันจะไปตกหลุมรักเขาได้ยังไงกัน? แถมฉันชอบผู้ชายหล่อๆ ฮวงเฟิงไม่ใช่ผู้ชายแบบที่ฉันชอบสักหน่อย”

"ทำไมล่ะ? ฉันคิดว่าพวกเธอทั้งสองคนเหมือนกันจะตาย น่ารำคาญทั้งคู่ ทำไมเธอไม่เก็บเรื่องนี้ไปคิดดีๆอีกสักรอบล่ะ" เมื่อกี้ที่เธอได้ยินว่าถังมู่เสวี่ยสนใจฮวงเฟิง เธอเองก็รู้สึกดีใจมาก คนน่ารำคาญสองคนคบกัน ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว!

“แหม ถ้าฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ เกรงว่าจะมีคนแถวนี้เสียใจน่ะสิ” ถังมู่เสวี่ยกล่าวพลางมองไปทางซูหยูโม่

ซูหยูโม่สัมผัสได้ถึงสายตาของถังมู่เสวี่ย เลยรู้สึกว้าวุ่นใจเล็กน้อย แต่แล้วก็ถอดถอนใจเฮือกหนึ่งด้วยความโล่งอก

ซูหยูโม่ตระหนักได้ว่าฮวงเฟิงไม่ได้รอเธออยู่ที่นั่นตลอดไป เพราะยังมีคนอื่นที่ชอบเขา และเขาก็อาจตกหลุมรักคนอื่นได้เช่นกัน

นอกจากสิ่งที่ถังมู่เสวี่ยพูดออกมา ซูหยูโม่ก็ตระหนักด้วยว่าตำแหน่งของฮวงเฟิงที่อยู่ในใจสูงกว่าที่ตัวเองคิดไว้เสียอีก

ที่สำคัญกว่านั้นคือ ครั้งแรกที่ได้ยินว่าถังมู่เสวี่ยพูดว่าเธอชอบฮวงเฟิง เธอกลับรู้สึกถึงความสูญเสียและกระวนกระวาย

นอกจากนี้คำพูดของถังมู่เสวี่ยยังช่วยให้ซูหยูโม่เข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงในใจของตัวเองด้วยเช่นกัน

ในขณะที่ทั้งสามคนมาถึงที่หมาย ถังมู่เสวี่ยจึงค่อยๆก้าวเดินอย่างมีสติไปพร้อมๆกับซูหยูโม่ แต่เซียเมิ่งเจียวที่รู้สึกกังวลเล็กน้อย ไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งแปลกปลอมจึงเดินไปข้างหน้าเพียงลำพัง

"พี่หยูโม่ นี่ พี่ชอบฮวงเฟิงคนนั้นจริงๆใช่ไหม?" ถังมู่เสวี่ยถามซูหยูโม่ด้วยเสียงเบา

"ใครบอกเธอ?" ซูหยูโม่ถามด้วยความตระหนก เธอคิดว่าตัวเองได้เก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้อย่างดีและมั่นใจมากว่าไม่ใครจับผิดเธอได้แน่นอน

“หึ ฉันเห็นเองเต็มสองตาเลย” ถังมู่เสวี่ยไหวไหล่แล้วพูดต่อ

"ก็คืนที่ฉันเพิ่งมาถึง ฉันเห็นพี่กินข้าวกับเขาที่ร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งตามลำพัง และทั้งชีวิตนี้ ฉันไม่เคยเห็นพี่กินข้าวกับผู้ชายสองต่อสองมาก่อน..."

ซูหยูโม่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะจับได้เพราะเธออยู่กับฮวงเฟิง ในวันที่เธอมาที่นี่

"แถมพี่ก็ปฏิบัติต่อฮวงเฟิงดีมาก ก่อนหน้านี้ที่ฉันพูดแบบนั้นในรถ เพราะฉันอยากเห็นปฏิกิริยากับสีหน้าของพี่หยูโม่ยังไงล่ะ เมื่อกี้สีหน้าของพี่มีแต่ความผิดหวังกับความกังวลใจ อืม..พี่จะไม่ดุฉันที่แกล้งพี่ใช่ไหม?" ถังมู่เสวี่ยพูดต่อ

ซูหยูโม่เงียบไปชั่วขณะแล้วตอบว่า "อันที่จริง ฉันควรขอบคุณเธอนะ ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อกี้เธอแกล้งฉัน ฉันก็คงไม่รู้ว่าเขาสำคัญกับฉันมากขนาดไหน อืม.. จริงๆแล้วฉันชอบเขา”

เมื่อเห็นว่าซูหยูโม่เอ่ยปากยอมรับ ถึงก่อนหน้านี้เธอพอจะดูออกอยู่บ้าง ถังมู่เสวี่ยก็ยังคงตกใจมากอยู่ดี

"พี่หยูโม่ ทำไมพี่ถึงมองเขาด้วยสายตาแบบนั้นล่ะ? อ๋า ฉันยังไม่ได้บอกว่าเขาเป็นคนไม่ดีเลยนะ แต่พวกพี่ทั้งสองต่างมาจากโลกที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน ที่เมืองหลวงมีชายหนุ่มที่มีความสามารถโดดเด่นตั้งเยอะที่อยากได้ความสนใจจากพี่ ฉันไม่เห็นว่าฮวงเฟิงจะดีกว่าผู้ชายพวกนั้นเลยนะ"

แม้ว่าก่อนหน้านี้ ถังมู่เสวี่ยจะชื่นชมในความดีของฮวงเฟิง แต่เพราะฮวงเฟิงเป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ไม่สามารถนำมาเปรียบกับคุณชายแห่งเมืองหลวงได้เลยสักนิด

"บางทีสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้ก็อาจจะใช่..." ซูหยูโม่ยิ้มแล้วพูดต่อ

"แต่เธอรู้อะไรไหม ครั้งแรกที่ฉันเจอกับเขา ฉันเห็นเขากำลังไล่จับขโมยอยู่ล่ะ ตอนนั้นเขาวิ่งเร็วมากเลย ผู้คนที่เดินอยู่ตามท้องถนนต่างพากันมองเขาด้วยความตกใจ ตอนนั้นฉันเองก็คงทำหน้าแบบนั้นอยู่เหมือนกัน..."

"หลังจากนั้น ฉันก็รู้ว่าจริงๆแล้วเขาเป็นพนักงานของบริษัทเรา หัวใจของฉันก็เริ่มรู้สึกเปลี่ยนไป จากนั้นฉันก็เริ่มติดต่อกับเขา ฉันรู้ว่าเขาแตกต่างกับฉันมาก แต่ฉันกลับตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าเขาต่างจากฉันตรงไหน... " ซูหยูโม่เหม่อมองไปข้างหน้าแล้วพึมพำกับตัวเองเบาๆ

"พี่หยูโม่ พี่รู้ไหมว่าพี่เสร็จเขาแล้ว! ฉันว่าพี่ต้องถูกเขาวางยาแล้วแน่ๆ" ถังมู่เสวี่ยกล่าว ถึงเธอจะไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนมาก่อน แต่รอบกายของเธอก็มีผู้ชายเข้ามาอยู่บ้าง เธอถึงได้เข้าใจความรู้สึกของซูหยูโม่เป็นอย่างดี