USB:บทที่ 571 นัดเจอ

หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วฮวงเฟิงก็ตรวจดูกล่องจักรวาล ปรากฏว่าเขาไม่ได้รับสิ่งใดเลย จากนั้นเมื่อไป๋เสี่ยวโหรวเข้าไปอาบน้ำ เขาก็เทเลพอตไปยังวิลล่าที่เคยไปเมื่อครั้งที่แล้ว ฮวงเฟิงค่อนข้างแปลกใจเมื่อพบว่าเสี่ยวไป่สามารถเดินทางมาพร้อมกับเขาได้ เห็นชัดแล้วว่าเสี่ยวไปก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เขาได้รับมาจากกล่องจักรวาล

ดังนั้นการเทเลพอตโดยพวกเขาจึงเป็นสิ่งทีสามารถยอมรับได้ เมื่อพวกเขามาถึงจุดหมายใหม่ ดูเหมือนเสี่ยวไป่จะตื่นตาตื่นใจกับสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ตัวอย่างมาก มันวิ่งไปรอบ ๆ อย่างสนุกสนาน มันส่งเสียงเห่าพร้อมกับวิ่งไปยังชั้นบนสุดของอาคาร เนื่องจากมีเพียงแต่ฮวงเฟิงเท่านั้นที่สามารถมองเห็นอีกโลกหนึ่งได้ ดังนั้นจึงมีเพียงแต่เขาเท่านั้นทีสามารถเรียกประชุมพนักงานจากที่อื่นได้ แต่เนื่องจากเขาเพิ่งได้ประชุมกับหุ่นตัวนั้นไม่นานนัก  ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะเรียกหาหุ่นยนต์ตัวนั้นในครั้งนี้ ที่เขามาในคราวนี้ก็เพราะว่าจากการเดินเที่ยวชมวิลล่าครั้งที่แล้ว เขาพบว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่วิเศษมากจริง ๆ มันตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหรามากมาย แม้กระทั่งพรหมปูผืนก็น่าจะขายได้ราคาไม่ต่ำกว่าหกหลักอย่างแน่นอน สิ่งสำคัญที่สุด ที่นี่ฮวงเฟิงยังได้พบกับตู้ไวน์ขนาดใหญ่มากใบหนึ่ง เขายังเห็นไวน์แดงจำนวนมากอยู่ภายในตู้นั้นด้วย

อันที่จริงแล้วในหมู่ไวน์แดงจำนวนมากนั้น มีบางแบรนด์ที่เขาเดยเห็นหรือเคยได้ยินมาบ้าง แต่ก็มีอีกจำนวนหนึ่งที่เขาไม่รู้จักมาก่อน มันอาจมาจากโลกอื่นก็เป็นไปได้  การมาในครั้งนี้ของเขาก็เพื่อลองนำสิ่งของต่าง ๆ จากที่นี่ออกไปสู่โลกแห่งความจริงเป็นครั้งแรก พรหมปูพื้นและเฟอร์นิเจอร์พวกนั้นมีขนาดใหญ่เกินไปไม่เหมาะที่จะพาออกไป ดังนั้นฮวงเฟิงจึงเลือกหยิบเอาไวน์แดงดี ๆ ขวดหนึ่งออกมาจากตู้ไวน์ เขาถือไวน์แดงขวดหนึ่งไว้ในมือแล้วเทเลพอตกลับสู่โลกแห่งความจริง และเขาก็ค่อนข้างประหลาดใจเป็นที่สุดเมื่อพบว่าไวน์ขวดนั้นยังคงอยู่ในมือเขา

"มันสามารถนำมายังโลกแห่งความจริงได้หรือนี่?!" ฮวงเฟิงพึมพำขึ้นอย่างประหลาดใจ

อย่างไรก็ตามเขามีความสุขอยู่ได้ไม่นานนัก จู่ ๆ เขาก็ได้รับข้อความแจ้งเตือนจากธนาคารว่าเงินจำวนวน 50,000 หยวนถูกหักออกจากบัตรของเขา

"น่าแปลก ฉันไม่ได้จ่ายค่าอะไรนี่น่า แล้วทำไมเงินถึงถูกหักออกไปได้ละ?" ฮวงเฟิงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย "หรือว่าจะมีใครขโมยบัตรฉันไป? แต่ถ้าหัวขโมยนั้นรู้รหัสบัตรของฉัน แล้วทำไมเขาไม่ขโมยเงินทั้งหมดไปเลย?"

เนื่องจากฮวงเฟิงเคยค้าของเขามาก่อน ถึงแม้ว่าเขาจะใช้จ่ายไปกับโรงเไวน์ไปบ้าง แต่เขาก็ยังคงมีเงินเก็บเหลืออยู่ในบัตร ดังนั้นถ้าหากมีใครรู้หมายเลขและรหัสบัตรของเขาจริง ๆ ก็น่าที่จะขโมยเงินทั้งหมดของเขาไปแล้ว

"หรือว่าเป็นเพราะไวน์ขวดนี้?" ฮวงเฟิงคาดการณ์พร้อมกับก้มลงมองดูขวดไวน์ในมือที่เขานำออกมาด้วย เขาเดาว่ากล่องจักรวาลต้องไม่ทิ้งช่องโหว่ให้เขาฉกฉวยผลประโยชน์ฟรี ๆ ได้แน่ ดังนั้นในขณะที่เขามีความสุขอยู่นั้นแต่ตอนนี้ในใจของเขากลับรู้สึกเสียใจขึ้นมา เมื่อเขาก้มลงอ่านข้อความดังกล่าวดูเหมือนว่าจะเข้าใจบางอย่างได้แล้ว  เป็นอีกครั้งที่ฮวงเฟิงเทเลพอตไปยังวิลล่านั้นอีก คราวนี้เขาหยิบไวน์แดงขวดหนึ่งขึ้นมา เป็นไปตามคาดเขาได้รับข้อความจากธนาคารในทันที และคราวนี้เงิน 30,000 หยวนถูกหักออกจากบัญชีเขา เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าเงินที่ถูกหักไปนั้นเป็นค่าไวน์ที่เขานำออกมานั่นเอง แต่ทว่าไวน์ขวดที่สองนั้นถูกกว่าขวดแรกมากนัก

"กล่องจักรวาลนี่ไม่โง่เลยจริง ๆ " ฮวงเฟิงทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ขณะที่บ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง แต่สิ่งสำคัญที่ฮวงเฟิงได้ค้นพบนั่นก็คือ เมื่อเขาหยิบไวน์สองขวดออกมาจากชั้นวางแล้ว ตำแหน่งที่ไวน์สองขวดหายก็ถูกเติมขึ้นมาทันที หรือพูดอีกนัยหนึ่งว่าเขาตราบใดที่เขามีเงินมากพอเขาจะซื้อไวน์ราคาแพงพวกนี้เท่าไหร่ก็ได้

"ธุรกิจเจ้าเล่ห์!" ฮวงเฟิงตำหนิในใจ แต่เรื่องนี้เขาไม่สามารถกล่าวโทษต่อกล่องจักรวาลได้ เนื่องจากมันไม่ได้ขอให้เขาเอาไวน์พวกนั้นไป แต่ทว่าตอนนี้เขาต้องสูญเงินไป 80,000 เพียงเพราะไวน์สองขวดเท่านั้น ในชีวิตฮวงเฟิงไม่เคยใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเช่นนี้มาก่อน หลังจากได้รู้ในสิ่งที่เขานึกข้องใจแล้ว ฮวงเฟิงก็ไม่คิดที่จะอยู่นี่นานอีกต่อไป เขาได้พาเสี่ยวไป่ย้อนกลับไปสู่โลกแห่งความจริง

ในขณะที่หูของเขาได้ยินเสียงน้ำไหลอยู่ในห้องน้ำนั้น แต่ทว่าในใจของฮวงเฟิงกลับคิดไปถึงเหตุการณ์ในตอนบ่าย ในห้องครัวที่บ้านพักของซูหยูโม่ นี่เป็นครั้งแรกสำหรับฮวงเฟิงที่มีสัมพันธ์สวาทกับหญิงสาว มันจึงตราตรึงอยู่ในความคิดของเขาเป็นธรรมดา แต่ช่างโชคร้ายที่เรื่องเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับซูหยูโม่แฟนสาวของเขา ถ้าหากเป็นเธอจิตใจของฮวงเฟิงคงไม่ต้องแบกรับความรู้สึกผิดอยู่เช่นนี้ และในขณะเดียวกันความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซูหยูโม่ก็ค่อย ๆ แนบแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด รอดูว่าพรุ่งนี้ถังมู่เสวี่ยจะว่าไงบ้าง" ฮวงเฟิงคิดในใจ

เช้าวันต่อมา ฮวงเฟิงไม่ได้ที่โรงไวน์ หรือ เช็คสถานการณ์ในโรงงานผลิตอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียแต่อย่างใด หากแต่เขากลับยังสถานที่ที่ได้นัดหมายกับถังมู่เสวี่ยไว้ เขาสั่งกาแฟให้กับตัวเอง ขณะที่นั่งลงเพื่อรอถังมู่เสวี่ย

ถังมู่เสวี่ยไม่ได้ทำให้ฮวงเฟิงต้องรอนาน ไม่นานนักหญิงสาวก็ปรากฏตัวขึ้น เธอสวนแว่นตากันแดด ปล่อยผมดำสยายคลอเคลียไหล่มนทั้งสองข้าง เดรสรัดรูปทำให้สามารถเห็นเห็นเรือนร่างได้สัดส่วนของเธอชัดเจนมากขึ้น ถึงแม้ว่าในตอนนี้ที่คอฟฟี่ช๊อปจะไม่ค่อยมีลูกค้ามากนัก แต่ความสวยสะดุดตาของเธอก็สามารถเรียกความสนใจจากผู้คนได้จำนวนหนึ่ง

"คุณมาแล้วเหรอ? ผมสั่งกาแฟให้คุณแล้ว ไม่รู้ว่าคุณจะชอบหรือมั้ย" ฮวงเฟิงพูดขึ้นเมื่อเห็นถังมู่เสวี่ย

การแต่งตัวของถังมู่เสวี่ยในวันนี้สามารถเห็นได้ว่าเธอค่อนข้างพิถีพิถันกว่าที่เคย หญิงสาวนั่งลงพร้อมกับถอนแว่นตากันแดดออก ทำให้ฮวงเฟิงสามารถสังเกตเห็นรอยคล้ำใต้ตาทั้งสองข้างของเธอ ไม่รู้ว่าเธอนอนนึกหรือเป็นเพราะวิธีการแต่งหน้าของเธอกันแน่ เมื่อถังมู่เสวี่ยเห็นฮวงเฟิง ภายในใจของเธอยังคงรู้สึกไม่พอใจบ้างนิดหน่อย มันไม่ใช่เพราะข้อความสั้น ๆ ที่เธอส่งไปเมื่อวานนี้ และ เรื่องเข้าใจผิดที่เกิดขึ้นในห้องครัว แต่เป็นเพราะฮวงเฟิงที่ทำให้เธอนอนไม่หลับ

ทุกครั้งที่หลับตาลง ภาพที่ฮวงเฟิงจูบเธอก็ผุดขึ้นในความคิดของเธออยู่ร่ำไป และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้แม้เวลาจะล่วงเลยไปถึงดึกดื่นค่อนคืนแล้วก็ตาม ด้วยเหตุนี้เธอจึงต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยคล้ำใต้แบบนี้ และมันก็ยิ่งทำให้เธอโกรธมากขึ้น