USB:บทที่ 689 สับเปลี่ยน

รถยนต์คันนั้นค่อย ๆ ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า และทันได้ก็บนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยแสงสว่าง บ้างก็เป็นแสงที่ส่องออกมาจากโคมไฟ ในขณะแสงอื่น ๆ นั้นส่องมาจากสิ่งปลูกสร้างที่สูงเสียดฟ้า

"คุณพูดถูก" ผู้หญิงคนนั้นยังคงพูดต่อ "คอนเสิร์ตวันนี้ไม่ใช่ตัวเลือกที่แย่นัก นอกจากฉันจะได้ฟังชิงซวนร้องเพลงแล้วเรายังได้ลาภนิดหน่อย ๆ จากที่นั่นติดไม้ติดมือมาด้วย"

"มันเป็นเพราะผมมีหัวการค้า" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นอย่างอิ่มอกอิ่มใจ

"ค่ะ ค่ะ ค่ะ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ"

เมื่อได้ยินแฟนสาวพูดดังนั้นก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกภูมิใจมากขึ้น เมื่อการเดินทางมาถึงครึ่งทาง ตรงเบาะหลังเกิดแสงจาง ๆ บางอย่างขึ้น แล้วอัลบั้มพร้อมลายเซ็นของชิงซวนก็หายวับไป หลังจากนั้นไม่นานแผ่นเสียงที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อนก็ได้ปรากฎขึ้นแทน และบนหน้าปกของแผ่นเสียงดังกล่าวนั้นยังมีรูปภาพของผู้หญิงคนหนึ่ง  ประมาณ 20 นาทีต่อมารถยนต์คันดังนั้นก็ค่อยลอยต่ำลงมาจากท้องฟ้า และจอดนิ่งสนิทเมื่อถึงจุดหมาย

"เอาละ ไปกันเถอะ" หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นหันไปพูดกับแฟนสาว เขาก็หันไปหยิบแผ่นเสียงจากเบาะหลัง อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีอะไรผิดปกติไป เขาถือแผ่นเสียงนั้นไว้ในมืออย่างไม่ใส่ใจนัก แล้วก็เดินกลับเข้าห้องไปพร้อมกับแฟนสาว

-------------------

เมื่อฮวงเฟิงกลับไปถึงที่พัก ทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึกได้ถึงรังสีเยือกเย็นบางอย่างทำให้เขาเนื้อตัวสั่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว และเมื่อมองตรงไปทางด้านหน้าเขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ารังสีเยือกเย็นนั่นมาจากที่ไหน

"คุณยังไม่นอนอีกเหรอ?" ฮวงเฟิงพูดขึ้น

"รอคุณอยู่" ไป๋เสี่ยวโหรตอบขณะที่มองดูฮวงเฟิงพร้อมกับรอยยิ้มดูร้ายกาจ

และนั่นทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก เขาหัวแห้งแล้วพูดขึ้น "คุณจะรอผมทำไมกัน?"

"ไม่เคยมีใครพูดว่าจะคอยให้ความช่วยเหลือฉัน? ยิ่งถ้าเป็นคนของฉันแล้วละก็ยิ่งไม่ควรทำ" ไป๋เสี่ยวโหรวพูดขึ้น หลังจากที่เดินเข้าไปใกล้ฮวงเฟิงพร้อมกับรอยยิ้มเย็นยะเยือกบนใบหน้า

"ใช่แล้ว นั่นสินะ ใครกันที่บังอาจแบบนั้น?" ฮวงเฟิงรู้ว่าไป๋เสี่ยวโหรวในตอนนี้เธอกำลังโกรธมาก

"นั่นสิ คุณคิดว่าไง?" ไป๋เสี่ยวโหรวใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าอกของฮวงเฟิงแล้วพูดขึ้น

"ผมไม่รู้ ดึกแล้ว รีบพักผ่อนนะ!" หลังจากพูดจบลงฮวงเฟิงก็เอี้ยวตัวหลบอย่างรวดเร็ว ในขณะที่มือของไปเสี่ยวโหรวนั้นคว้าไว้ได้เพียงแค่ลมเท่านั้น

"ฮวงเฟิงกลับมานี่นะ!" ไป๋เสี่ยวโหรวตะโกนขึ้นแต่ว่าสิ่งที่ตอบกลับมานั่นเป็นเสียงปิดประตูดังปัง

" เฮอะ!" เมื่อเห็นฮวงเฟิงที่หนีไปอย่างรวดเร็วแล้วขังตัวเองไว้ในห้อง ไป๋เสี่ยวโหรวก็หัวเราะเยาะขึ้นทันที

ความจริงแล้วทั้งไป๋เสี่ยวโหรวและคนอื่น ๆ ไม่ได้ถือสาฮวงเฟิง แม้ว่าเธอจะโกรธและรู้สึกอับอายเพราะคำพูดของฮวงเฟิง  แต่เธอรู้สึกเขินอายมากว่า และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เธอไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้แม้กระทั่งในเวลานี้  ไป๋เสี่ยวโหรวรู้ดีว่าคืนนี้ฮวงเฟิงเพิ่งกลับมาจากไปจัดการเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า  อีกอย่างมือปืนพวกนั้นไม่ใช่มือปืนธรรมดา แม้แต่ฮวงเฟิงผู้ที่มีความสามารถในการต่อสู้ยังได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ ไป๋เสี่ยวโหรวไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อฮวงเฟิงจากไปแล้วเธอเอาแต่คิดถึงภาพที่ฮวงเฟิงบอกว่าเขาจะทำตามคำสั่งเธอ และยิ่งคิดถึงเรื่องที่เขาเห็นเธอเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำก็ยิ่งทำให้เธอรู้สีกเขินอายมากยิ่งขึ้น และความรู้สึกดังกล่าวก็เริ่มทวีมากขึ้น และตอนนี้เธอก็เริ่มรู้สึกหวั่นวิตกถึงความปลอดภัยของฮวงเฟิง จนทำให้ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้

จนกระทั่งตอนนี้ไป๋เสี่ยวโหรวเห็นว่าฮวงเฟิงกลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว ก็ค่อยรู้สึกสบายใจขึ้น หญิงสาวปิดทีวีแล้วเดินกลับเจ้าไปยังห้องของตัวเองเพื่อพักผ่อน ส่วนทางด้านฮวงเฟิงนั้นทันทีที่เขาได้ยินเสียงปิดประตูลง เขาก็ถอนหายใจด้วยความรู้โล่งใจขึ้นทันที

"ทำไมเมื่อก่อนฉันถึงกล้าลองดีกับแม่เสือตัวนี้นะ?" ฮวงเฟิงครุ่นคิดในใจ เขารู้สึกว่าบรรดาผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขา เขาจะสนใจหรือล้อเล่นกับใครก็ได้ยกเว้นแต่แม้เสือสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้เท่านั้น ฮวงเฟิงรู้ดีว่าภายใต้รูปร่างบอบบางของไป๋เสี่ยวโหรวนั้น เธอกลับมีความคิดและวิธีการที่โหดร้ายอย่างไม่น่าเชื่อเพื่อที่จะจัดการกับเรื่องต่าง ๆ อย่าคิดว่าเธอดูเหมือนสาวงามที่ไร้พิษสงแต่ความจริงแล้วแน่นอนว่ามีหลายคนที่ต้องจบชีวิตในมือเธอ

อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าแม่เสือตัวนี้ไม่ได้คิดที่จะฆ่าเขาแต่อย่างใด ดังนั้นจึงพอทำให้ฮวงเฟิงรู้สึกโล่งใจขึ้นได้บ้าง หลังจากนั้นเขาก็ค่อย ๆ แอบเปิดประตูออกไปพยายามให้เกิดเสียงดังน้อยที่ เพื่อที่จะไปล้างเนื้อล้างตัวสักหน่อยเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็กลับเข้าไปในห้องแล้วเปิดกล่องจักรวาล ในเวลานี้กล่องจักรวาลได้รับสิ่งที่มาจากโลกใหม่แล้ว มันต้องการเพียงแค่สามสิ่งเท่านั้นในการเทเลพอรต์ และสิ่งที่เพิ่งได้รับมานั้นก็ไม่ได้ทำให้ฮวงเฟิงผิดหวัง

"แผ่นซีดีอัลบั้มครบรอบห้าปีของชิงซวน ดาวรุ่งหนึ่งในสิบซุปเปอร์สตารในสามยุคและอายุน้อยที่สุดในสาวมยุคด้วย เธอทั้งดารา นักแสดง และนักร้อง มีแฟนคลับอยู่ทั่วทุกมุมโลก ไม่เพียงแค่นั้นนี่คือแผ่นซีดีพร้อมลายเซ็นของเธอ เป็นของขวัญจากคอนเสิร์ตครบรอบห้าปี มีเพียงแค่หนึ่งร้อยแผ่นเท่านั้น เป็นของสะสมที่มีคุณค่า"

"ชิงซวน? ชื่อเพราะดีนี่ แถมยังดูดีด้วย เธอเป็นซุปเปอร์สตาร์แห่งยุคทั้ง ๆ ที่อายุน้อยแบบนี้เลยหรือนี่? โด่งดังมากกว่าแม่สายน้อยหลี่ปิงอวิ๋นเสียอีก" ฮวงเฟิงพึมพำอยู่คนเดียว ขณะที่จ้องมองดูรูปชิงซวนที่ปรากฎอยู่บนหน้าปกแผ่นซีดีนั่น เด็กสาวที่ชื่อชิงซวนคนนี้ดูสวยมาก ๆ ดูไปดูมาความสวยของเธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหลี่ปิงอวิ๋นเลย นอกจากนั้นเธอยังดูสดใสบริสุทธิ์ ลักษณะของเธอช่างคล้ายคลึงกับหลี่ปิงอวิ๋นอย่างมาก  ประเด็นสำคัญคือชิงซวนนั้นมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฮวงเฟิงแต่สามารถเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์แห่งยุคและมีแฟนคลับอยู่ทั่วโลก ซึ่งเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก ฮวงเฟิงนึกสงสัยว่าอาจเป็นเพราะชาติกำเนิดหรือไม่ก็รูปร่างและหน้าตาที่สวยงามของเธอก็เป็นได้

อย่างไรก็ตามในเมื่อเขายังไม่รู้จักลักษณะนิสัยของอีกฝ่าย ไม่เหมาะนักที่เขาจะรีบด่วนตัดสินคนแต่ภายนอก เพราะอย่างไรก็แล้วการที่หญิงสาวผู้นี้สามารถเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ระดับโลกได้ด้วยวัยเพียงเท่านี้ นั้นแสดงให้เห็นว่าเธอต้องมีความสามารถและศักยภาพบางอย่าง

"ในเมื่อเป็นซุปเปอร์สตาร์แห่งยุค งั้นแสดงว่าเพลงของเธอในแผ่นนี้จะต้องโดดเด่นมาก ๆ แน่" ฮวงเฟิงพึมพำกับแผ่นเสียงที่อยู่ในมือเขา  เหตุผลที่ฮวงเฟิงตัดสินใจที่จะซื้ออัลบั้มนี้ก็เป็นเพราะการที่เขาได้พูดคุยกับหลี่ปิงอวิ๋นทางโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ และอีกฝ่ายก็ตำหนิว่าเขาไม่รู้จักเพลงของเธอเลย และนั่นทำให้เขาตัดสินใจชื้ออัลบั้มของหลี่ปิงอวิ๋นประการแรกเพื่อฟังเพลงของเธอ และอีกประการเขาจะโชว์อัลบั้มของเธอต่อหน้าเธอเมื่อได้พบกันอีกเพื่อพิสูจน์ว่าเขาได้ฟังเพลงของเธอจริง ๆ แต่หลังจากที่เขาเปิดฟังครั้งล่าสุดฮวงเฟิงก็เก็บมันไว้ในกล่องจักรวาลสุดท้ายแล้วเขาก็ลืมมันไปเสียสนิทใจ

"ฉันเดาว่าต้องเป็นนวัตกรรมจากโลกอนาคต" ฮวงเฟิงคิดในใจ