USB:บทที่ 701 ไม่เดือดร้อน

“ไอ้ลูกหมา แกรอก่อนเถอะ!” คนที่รู้จักกับผู้กำกับสำนักงานตำรวจของจังหวัดเจียงกล่าวกับฮวงเฟิงอย่างภาคภูมิใจหลังจากที่เขาวางสายไปแล้ว

พวกเขาได้ตัดสินใจแล้ว ไม่เพียงแต่พวกเขาจะต้องลากให้ฮวงเฟิงเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ซึ่งเขาเป็นไอ้บ้าระห่ำที่กล้าทำร้ายพวกเขา พวกเขายังต้องลากซูหยูโม่ เซี่ยเมิ่งเจียวและคนอื่น ๆ ให้ติดร่างแห ลงไปด้วยกัน ไม่ว่าในกรณีใด เหตุผลที่พวกเขาได้รับมอบหมายให้ทำงานนี้ก็เพื่อมาสร้างปัญหาให้กับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปนั่นเอง

“ช่างกล้าเสียจริงๆ! แล้วมันยังกล้าทำร้ายเจ้าหน้าที่รัฐเสียอีกด้วย!”

“ใช่แล้ว แม่งเอ้ย นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันถูกคนทำร้ายแบบนี้ คราวนี้ฉันต้องฆ่าไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ให้ได้”

พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ฮวงเฟิงด้วยความโกรธ

อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงก็ไม่สนใจพวกเขา เขายกโทรศัพท์ขึ้นโทรออกแล้วหันหลังและเดินไปทางซูหยูโม่และคนอื่นๆ

“ฮวงเฟิง ทำไมคุณถึงได้หุนหันพลันแล่นขนาดนี้นะ ทำไมคุณถึงไม่ชกฉันเสียนะ? มันจบแล้ว คราวนี้มันจบแล้วจริงๆ” เมื่อฮวงเฟิงเข้ามาหา เธอก็อดไม่ได้ที่จะบ่น ในตอนแรกคนที่จงใจมาก่อปัญหาก็เพียงพอที่จะทำให้เธอต้องปวดหัวอยู่แล้ว แต่ในท้ายที่สุดฮวงเฟิงก็ไปชกเขาแถมยังฉีกเอกสารออกเป็นชิ้นๆ แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นงานของฮวงเฟิง และฮวงเฟิงก็เพิ่งจะพูดออกไปว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป พวกเขาจะต้องคว้าเอาจุดอ่อนนี้และลากเขามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแน่ๆ

“ฮวงเฟิง นี่คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? คุณได้รับบาดเจ็บหรือเปล่าฒ” ซึ่งแตกต่างจากสิ่งที่เซี่ยเมิ่งเจียวเพิ่งจะบ่นไป เมื่อเธอเห็นว่าฮวงเฟิงเดินเข้ามาหาเธอก็เป็นคนแรกที่เป็นห่วงฮวงเฟิงว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากการทะเลาะกันหรือไม่ สำหรับเรื่องของบริษัท แม้ว่าเธอจะกังวลและประหม่ามากอยู่ในใจแต่เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงเห็นฮวงเฟิงสำคัญกว่า

“ไม่เป็นไร พวกสวะนั่นทำอะไรผมไม่ได้หรอก” ฮวงเฟิงหัวเราะและกล่าวออกมา จากนั้นก็มองไปที่เซี่ยเมิ่งเจียและกล่าวว่า “อย่าบ่นอีกเลยครับ ก็ผมบอกแล้วไงว่าให้เป็นหน้าที่ของผม ไม่เป็นอะไรหรอก”

“ถ้าปล่อยให้นายจัดการ แล้วนายจะจัดการยังไง? ชกพวกเขาแบบนั้นน่ะเหรอ? นายนี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย แล้วยังสร้างปัญหาให้อีก นายคิดว่าแค่นายชกพวกเขาแล้วพวกเขาจะไม่สร้างปัญหาให้กับบริษัทของพวกเรางั้นเหรอ?” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์

“งั้นจะให้ผมทำยังไงล่ะ? ไปขอโทษพวกเขาแล้วก็บอกว่าผมขาดสติไปชั่วขณะงั้นเหรอ และบอกว่ามันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปยังงั้นเหรอ?” ฮวงเฟิงกล่าวขณะที่มองดูเซี่ยเมิ่งเจียว

“แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปขอโทษตอนนี้กันล่ะ? นายคิดว่าพวกเขาจะเชื่อคิดว่าพวกเขาโง่งั้นเหรอ?” เซี่ยเมิ่งเจียวบ่นออกมาอย่างเร็ว “และอีกอย่างนะฉันก็ไม่ชอบไอ้พวกนั้นด้วย ฉันเองก็อยากจะชกหน้าพวกมันจริงๆ”

เซี่ยเมิ่งเจียวเองก็ไม่ได้รู้สึกดีกับคนพวกนั้น ยิ่งไปกว่านั้นฮวงเฟิงก็ได้ซัดพวกเขาไปแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะขอโทษออกไปตอนนี้มันก็คงจะเปล่าประโยชน์ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เธอเพิ่งจะเห็นว่าคนพวกนั้นถูกคว่ำโดยฮวงเฟิง จริงๆ แล้วเธอเองก็รู้สึกดีมาก แต่เหตุผลที่เธอบ่นให้ฮวงเฟิงนั่นก็เพราะว่าเธอเป็นห่วงบริษัท

ฮวงเฟิงยิ้มให้กับซูหยูโม่ เมื่อเห็นว่าฮวงเฟิงไม่ได้โกรธเธอซูหยูโม่เองก็ลอบถอนหายใจ จากนั้นเธอก็กล่าวกับฮวงเฟิงว่า “ทำไมคุณไม่ไปเสียก่อนล่ะ?”

เห็นได้ชัดว่าซูหยูโม่กลัวว่าฮวงเฟิงจะต้องถูกตำรวจจับ ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นถึงแม้ว่าเธอจะสามารถช่วยฮวงเฟิงได้ แต่ฮวงเฟิงก็คงจะรู้สึกพ่ายแพ้อยู่ในใจ และเธอเองก็ไม่ต้องการที่จะเห็นฮวงเฟิงต้องเจ็บปวดกับการพ่ายแพ้

“พวกเราจะทำแบบนั้นได้ยังไง? ถ้าผมไปตอนนี้และปล่อยเรื่องนี้ให้คุณสะสาง ผมก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วล่ะ” ฮวงเฟิงยิ้มให้กับซูหยูโม่ “อะไรกัน นี่คุณไม่เชื่อว่าผมจะจัดการเรื่องนี้ได้งั้นเหรอ?”

“เปล่านะ ฉันก็แค่กลัวว่าคุณจะเสียใจ” ซูหยูโม่ส่ายหัวและกล่าว

“ไม่เป็นไรหรอก ด้วยความสามารถของคนพวกนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะทำให้ผมต้องเสียใจกับความพ่ายแพ้” ฮวงเฟิงกล่าว

“นี่ ฮวงเฟิง ก็คุณเป็นแค่ รปภ. ไม่ใช่เหรอ? ตามที่ฉันเห็นนะ ดูเหมือนว่าคุณจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรอยู่ใช่ไหม?” เมื่อเห็นว่าฮวงเฟิงดูเหมือนจะมั่นใจมาก เซี่ยเมิ่งเจียวจึงอดไม่ได้ที่จะสงสัย

“นี่ เซี่ยเมิ่งเจียว ผอ.เซี่ย ผมลาออกไปแล้วนะ ผมไม่ได้เป็น รปภ. ลูกน้องของคุณอีกต่อไปแล้วนะ” ฮวงเฟิงกล่าวด้วยความไม่พอใจเมื่อได้ยินเซี่ยเมิ่งเจียวเรียกเขาว่า รปภ.

“ก็คุณเพิ่งจะบอกเองไม่ใช่เหรอว่าคุณเป็น รปภ. ของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป?” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวอย่างภูมิใจ “ยิ่งไปกว่านั้นยังไงซะคุณก็เคยเป็น รปภ.ของบริษัทเรามาก่อน ไม่ว่าอนาคตคุณจะไปอยู่ที่ไหน คุณก็ยังคงเป็นรปภ.ของบริษัทเราอยู่ดี!”

“นายจะเป็นคนเดียวที่เสียใจงั้นเหรอ? ถ้านายไม่มาเป็น รปภ.ที่บริษัทของเราล่ะ? นายจะได้แตะต้องตัวพี่หยูโม่ไหม? พี่หยูโม่เป็นคนดีขนาดนี้ แล้วจะมาถึงคิวนายได้ยังไงกัน?” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวด้วยน้ำเสียงหนัก

ฮวงเฟิงมองดูซูหยูโม่ที่อยู่ด้านข้างและจากนั้นก็กล่าวว่า “ที่คุณพูดมาก็มีเหตุผล เอาล่ะ ผมจะไม่เสียใจอีกต่อไปแล้ว กรี๊ดเลยสิ”

“แบบนั้นมากกว่า!” อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอมองไปที่เจ้าหน้าที่ของรัฐที่อยู่รอบๆ ที่กำลังมองพวกเขาอย่างโลภ รอยยิ้มของเธอก็หายไปในทันที เธอมองไปที่ฮวงเฟิงด้วยความกังวลและพูดว่า"เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัวน้อย คุณมีวิธีแก้ไขปัญหานี้ไหมล่ะ?"

“มีสิ” ฮวงเฟิงพยักหน้า ด้วยสายตาของเขา เขาสามารถบอกได้เลยว่าคนที่มาหาเรื่องพวกนี้ไม่ใช่คนที่มีตำแหน่งสูงและกับคนเหล่านี้ เขาจะไม่มีปัญหาเลยหากว่าเป็นพวกที่มีตำแหน่งสูงกว่านี้สักหน่อย ฮวงเฟิงคงจะต้องขอความช่วยเหลือจากผู้กำกับชิวแน่นอนว่าอีกฝ่ายจะเคลื่อนไหวหรือไม่นั่นก็เป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน

“เอาล่ะ ตราบใดที่นายจัดการเรื่องนี้ได้ ฉันจะเลี้ยงข้าวนายก็แล้วกัน!” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวกับฮวงเฟิง

“ลืมเรื่องกินไปไดเเลย คราวหน้าฉันจะออกไปกับหยูโม่สองคน ตราบใดที่เธอไม่ได้จงใจสร้างปัญหา” ฮวงเฟิงมองไปที่ซูหยูโม่และกล่าวว่า

“ฮวงเฟิง หยุดกล่าวหาเมิ่งเจียวผิดๆ ได้แล้วนะ เธอไม่ได้ก่อปัญหาสักหน่อย” ซูหยูโม่ กล่าว

เซี่ยเมิ่งเจียวยังกล่าวอีกว่า: “ถูกต้อง แม้ว่าตอนแรกฉันจะต่อต้านนาย แต่ฉันก็ไม่ได้สร้างปัญหาในภายหลังนะ ถ้านายแก้ปัญหานี้ได้ ไม่เพียงแต่ฉันจะไม่สร้างปัญหาใดๆ ให้กับนายแต่ฉันยังจะอำนวยความสะดวกให้นายอย่างมากมายอีกด้วย

ตัวอย่างเช่น ถ้านายไปที่บ้านของเรา ฉันก็จะหายตัวไป และฉันยังจะช่วยพาถังมู่เสวี่ยไปและปล่อยให้นายกับพี่หยูโม่ได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันตามลำพัง นายคิดว่ายังไงล่ะ?”

"เอาล่ะ ตกลงตามนั้น!" "คุณห้ามกลับคำนะ!" ฮวงเฟิงกล่าวในทันที

“ฉันจะไม่คืนคำเด็ดขาด!” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าว

“เมิ่งเจียว นี่เธอจะขายฉันแบบนี้เลยเหรอ?” ซูหยูโม่ กล่าว

"จะขายพี่ได้ยังไง? ฉันกำลังช่วยพี่ต่างหาก พี่ก็คงจะแอบหัวเราะอยู่ในใจเหมือนกันสินะ" เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าว

“ให้ตายสิ เขากำลังจะตาย แต่เขาก็ยังมีอารมณ์ที่จะไปจีบสาวๆ เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น เจ้าเด็กคนนี้ช่างโชคดีที่มีผู้หญิงดีๆ และทั้งสองคนนั้นก็สวยจริงๆ”