USB:บทที่ 557 ลาออก

เช้าวันต่อมาฮวงเฟิงก็ตัดสินใจไปทำงานอีกครั้ง ถึงแม้ว่าเขายังมีเรื่องอื่นต้องทำ แต่เขาก็รู้สึกละอายใจที่จะขอลาหยุดเพิ่มอีก นอกจากนั้นเขายังไม่ได้พบกับซูหยูโม่มาหลายวันแล้ว ทำให้รู้สึกอดเป็นห่วงไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงใช้การรายงานสถานการณ์ในตอนเช้าเพื่อเข้าไปในสำนักงานของซูหยูโม่ แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ได้พบกับคนที่เขาไม่อยากเจออยู่ที่นั่นด้วย คนคนนั้นก็คือเซี่ยเมิ่งเจียว

"ในที่สุดคุณก็กลับมาทำงานได้สะทีนะ? คนที่มีธุระมากมาย!" เซี่ยเมิ่งเจียวแสดงออกถึงความไม่พอใจทันทีที่เห็นฮวงเฟิง เดิมทีเธอก็รู้สึกไม่ชอบฮวงเฟิงอยู่ก่อนแล้ว เนื่องจากฮวงเฟิงคอยตามจีบซูหยูโม่พี่ของเธอ

"ผมมีบางอย่างต้องทำ เมื่อเสร็จธุระแล้ว ผมกก็ต้องกลับมาทำงานสิ" ฮวงเฟิงกล่าว

"ฮึ่ม! ถ้าหากไม่ใช่เพราะพี่หยูโม่ ฉันคงไล่คุณออกไปนานแล้ว!" เซี่ยเมิ่งเจียวพูดขึ้น เดิมที่เธอต้องการใช้สัญญาฉบับใหม่เพื่อบังคับให้ฮวงเฟิงอยู่ที่นี้และ ลงโทษเขาตามกฎ หากแต่ว่าท้ายที่สุดแล้วฮวงเฟิงไม่ใช่คนขี้ขลาด นอกจากเขาจะไม่กลัวการลงโทษเท่านั้น แต่เขายังสร้างความไม่พอใจให้กับเซี่ยเมิ่งเจียวมานานแล้ว

"อีกอย่างต้องขอบคุณคุณ อ้อไม่สิ ต้องขอบคุณน้ำลายของคุณมากกว่า!" ฮวงเฟิงพูดพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย และจงใจเน้นคำ "น้ำลาย" เมื่อซูหยูโม่ได้ยินดังนั้นสีหน้าของเธอก็เผยให้เห็นถึงความรู้สึกกระดากใจขึ้นมาทันที  แต่เธอก็ไม่ได้ปริปากพูดอะไรออกมา ส่วนทางด้านของเซี่ยเมิ่งเจียวนั้นตอนนี้เธอรู้สึกโกรธมากยิ่งขึ้นอีก

"ฮึ่ม พี่หยูโม่ พี่ก็ด้วย กลังจากกลับมาพร้อมกับเขาแล้ว พี่ก็ไม่สนใจฉันอีกเลย มันน่าโมโหจริง ๆ ฉันไปก่อนละ" ทันทีที่พูดจบลง เซี่ยเมิ่งเจียวก็หันหลังเดินออกไป ที่จริงแล้วเธอยังไม่อยากออกไปจากที่นี่ หากแต่เป็นเพราะไม่ต้องการเห็นความสนิทสนมระหว่างฮวงฟิงกับซูหยูโม่ต่างหาก

"นิสัยของเธอไม่ต่างจากเด็กน้อยเลย" ฮวงเฟิงพึมพำขึ้น ขณะที่มองดูแผ่นหลังของเซี่ยเมิ่งเจียว

ซูหยูโม่หัวเราะขึ้น แต่ก็ไม่ได้สานต่อหัวข้อการสนทนานั้นแต่อย่างได้ เธอหันมามองฮวงเฟิงแล้วถามขึ้น "คุณจัดการธุระของคุณเรียบร้อยแล้วเหรอ?"

"ผมคิดว่าคงใช่ ผมยังมีบางเรื่องให้ต้องจัดการ แต่ไม่จำเป็นต้องไปที่นั่นด้วยตัวเอง" ฮวงเฟิงกล่าว นอกจากนั้นเมื่อคืนนี้เขายังได้โทรหาเลขาชิว เพื่อขอให้เขาบอกต่อกับคนอื่น ๆ ถึงสิ้นค้าตัวใหม่ที่เขาจะนำออกสู่ตลาด มันจะอำนวยความสะดวกให้กับเขามากขึ้นเมื่อกระบวนการผลิตเสร็จสิ้นแล้ว  ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงการพูดคุยผ่านทางโทรศัพท์เท่านั้น แต่เลขาชิวก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด ถึงแม้ว่าเขาจะค่อนข้างประหลาดใจอย่างมากทีรู้ว่าฮวงเฟิงกำลังเปิดโรงงานกลั่นสุราขึ้นอีกหลังจากที่เขาเพิ่งเปิดโรงงานผลิตอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียได้ไม่นาน

"ดีแล้ว" ซูหยูโม่พยักหน้า จากนั้นเธอก็มองดูฮวงเฟิงด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจบางอย่าง

"เป็นอะไรไปครับ? เกิดอะไรขึ้น?" ฮวงเฟิงถามด้วยน้ำเสียงเครียดขึ้น เมื่อเขาสังเกตเห็น เหมือนว่าซูหยูโม่รู้สึกลังเลใจที่จะพูดอะไรบางอย่าง

"ฮวงเฟิง คุณเคยคิดที่จะลาออกจากเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปบ้างไหม?" หลังจากหยุดคิดครู่หนึ่ง ซูหยู่โม่ก็พูดขึ้น

"อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้อยากจะไล่คุณออก แต่ เป็นเพราะ..." ซูหยูโม่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดีเหมือนกัน เนื่องจากเธอกับฮวงเฟิงเพิงจะเริ่มออกเดทกัน และเธอก็ไม่อยากที่ให้เขาได้รู้ถึงฐานะทางครอบครัวเธอมากนัก ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ก็เท่ากับว่าเธอสร้างความกดดันให้กับเขา อย่างไรก็ตามถ้าเธอไม่พูดถึงฐานะของเธอ แล้วมีเหตุผลอะไรที่จะใช้แสดงความจริงใจของเธอ? เธอยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนั่นเลย

ก่อนหน้านี้ฮวงเฟิงรู้สึกได้ชัดเจนว่าซูหยูโม่ไม่อยากให้เขาไปจากเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ป และนั่นก็คือเหตผลที่เขาตัดสินใจที่จะยังคงอยูที่นี่ต่อไปหลังจากคิดที่จะทำธุระกิจเป็นของตัวเองแล้ว นั่นก็เป็นเพราะซูหยูโม่ ถึงแม้ว่าในตอนนั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่จะยังไม่ชัดเจนเหมือนอย่างเช่นในเวลานี้

อย่างไรก็ตามนั่นก็เป็นเหตุผลผลที่เขาไม่คิดจะจากไป แต่เวลานี้ท่าทางของซูหยูโม่ดูเหมือนว่าเธอต้องการให้เขาจากไป หรือว่าอาจเป็นเพราะข่าวลือก่อนหน้านี้? พวกเขาทั้งคู่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน ดังนั้นไม่อาจทำใจยอมรับกับข่าวลือนั่นได้จริง ๆ เหรอ? เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ฮวงเฟิงจึงพูดขึ้น

"บอกมาสิ มันเป็นเพราะข่าวลือก่อนหน้านี้ใช่ไหม? ถ้าคุณยอมรับมันไม่ได้จริง ๆ งั้นก็จะไป"

ถ้าจะไปพูดกันตรง ๆ แล้ว สำหรับฮวงเฟิงในตอนนี้ การที่เขาจะลาออกไปจะดีกว่าที่เขายังคงอยู่ที่นี่เสียอีก ยิ่งไปกว่านั้นแล้วที่นี่ไม่มีให้เขาทำมากไปกว่าการเป็นยาม  แต่ด้านนอกโน้นเขาเป็นเจ้าของธุรกิจ นอกจากนั้นแล้วเป็นไปได้ว่าต่อไปข้างหน้าธุรกิจของเขาจะยุ่งมากขึ้นอีก และเขาต้องการเวลามากขึ้นด้วย

"ปัญหาไม่ใช่อยู่ที่ข่าวลือพวกนั้นหรอกค่ะ ฉันก็พอได้ยินมาบ้าง และฉันก็ไม่สนใจเลยสักนิด" ซูหยูโม่ส่ายหน้า

"แล้วมันคืออะไร?"

"ฉันก็แค่คิดว่าคุณจะเป็นที่จับตามองถ้าขืนยังอยู่ที่นี่ต่อไป" ซูหยูโม่ส่ายหน้า และพร้อมกับกัดฟันแน่น

"เหตุผลเพียงแค่นั้นนะเหรอ?" ฮวงเฟิงพูดอย่างไม่อยากเชื่อ

"ตอนนี้ยังมีอะไรให้ฉันพูดได้อีกหรือค่ะ" ซูหยูโม่พยายามฝืนพูดออกมา เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากโกหก แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเหมาะสมที่จะพูดถึงเรื่องนี้ เธอไม่อยากทำให้ฮวงฟิงต้องรู้สึกถึงความกดดันใด ๆ โดยเฉพาะอย่างในเวลาที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาได้เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเช่นนี้

"เอาละ ผมจะไม่ถามคุณอีก ที่จริงแล้วผมก็เคยคิดที่จะออกจากที่นี่เหมือนกัน แต่ที่ผมยังอยูก็เพราะคุณ" ฮวงเฟิงไม่คิดที่จะถามหาเหตุผลจากเธออีก เขารู้สึกว่าเธอจะบอกเขาด้วยตัวเองเมื่อถึงเวลา

ซูหยูโม่มองฮวงเฟิงด้วยแววตาขอบคุณ แล้วพูดขึ้น "ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ฉันรู้สึกรังแต่จะทำให้คุณเสียเวลาเปล่า ๆ ถ้าคุณยังคงเป็นยามต่อไปเรื่อย ๆ แบบนี้ ตอนนี้มู่เสวี่ยเพิ่งเปิดโรงงานกลั่นสุราขึ้น และดูเหมือนจะเป็นไปได้ดีด้วย"

"อะไรนะ คุณหมายความว่าจะให้ผมออกจากเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปเพื่อที่ไปทำงานให้กับถังมู่เสวี่ยเนี่ยนะ?" ฮวงเฟิงพูดขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้ว เขาไม่อาจยอมรับกับความคิดของซูหยูโม่ได้

"ไม่ใช่ไปทำงาน หากแต่คนทั้งสองร่วมมือกันทำธุรกิจต่างหาก พวกคุณร่วมหุ้นกันก่อตั้งบริษัทใหม่ เหมือนกับเมิ่งเจียว กับฉันไงละ" ซูหยูโหม่อธิบาย "สำหรับเรื่องเงินทุน คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะเป็นคนจ่ายหุ้นในส่วนของคุณให้เอง"

ซูหยูโม่ไม่เคยรู้สถานการณ์แท้จริงของฮวงเฟิงเลย เธอรู้แค่เพียงว่าหลังจากที่เขาเรียนจบออกมาก็ไม่เคยเข้าทำงานที่มีความมั่นคงเลย และเขาต้องไม่มีเงินฝากอย่างแน่นอน เธอได้คิดหาทางช่วยเหลือเขาเรื่องเงินมานานแล้ว

"อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ ฉันรู้ว่าคุณภูมิใจในตัวเองและไม่ต้องการเงินของฉัน ดังนั้นคิดเสียว่าฉันให้คุณยืมก่อน เมื่อคุณมีแล้วค่อยเอามาคืนฉันก็ได้" ซูหยูโม่รีบพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าฮวงเฟิงกำลังจะปฏิเสธไม่ยอมรับเงินจากเธอ กลัวว่าฮวงเฟิงจะปฏิเสธคววามหวังดี "นอกจากนั้นแล้ว บริษัทใหม่ของมู่เสวี่ย ไม่ต้องใช้เงินลงทุนมากด้วย เขามันใจในเส้นสายของเขา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องใช้เงินมากนัก" ซูหยูโม่ยังคงพูดต่ออีก