USB:บทที่ 598 ลูกรัก

ด้วยเหตุนี้เขาเลยลดการสนับสนุนบางอย่างที่เคยให้ต่อผู้นำฉีอู่ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคนพวกนี้จะกล้ารุกรานเขา ไม่น่าเชื่อเลยว่าเหล่าทหารเลวพวกนี่จะกล้าล้อมและบุกเข้ามาในบ้านเขาด้วยเหตุผลที่ว่าเขานั้นได้สมรู้ร่วมคิดกับศัตรู! มันเป็นเพียงแค่ข้อกล่าวหาอย่างเลื่อนลอย! แม้ว่าหนิงจื่อหาวจะไม่เหลือมุมมองที่ดีต่อท่านผู้นำฉีอู่อีกต่อไป แต่ทว่าครอบครัวของเขาก็เคยได้รับความทุกข์ยากจากกองทัพขององค์จักรพรรดิมาก่อน เช่นนี้เขาจะทำเรื่องผิดต่อกฎของทหารได้อย่างไร? นอกจากนี้แล้ว เขาก็เป็นเพียงพ่อค้าธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นสิ่งที่เขาให้ความสนใจก็มีเพียงแต่เรื่องการค้าขายเท่านั้น นอกจากนี้แล้วเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องอื่นเลย ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะต้องทำเรื่องที่ผิดต่อกองทัพ  อย่างไรก็ทหารกบฏพวกนี้ก็ไม่ได้สนใจที่รับฟังคำอธิบายของเขาแต่อย่างใด พวกทหารบุกเข้าควบคุมตัวเหล่าคนรับใช้ภายในบ้าน หนึ่งในคนใช้เงอะงะงุ่มง่ามจึงถูกสังหารทันที ซึ่งการกระทำดังกล่าวของพวกทหารถือว่าขัดต่อกฎหมาย หนิงจื่อหาวเห็นพวกทหารกวาดเอาข้าวของมีค่าไปทำให้เขาโกรธจนแทบกระอักออกมาเป็นเลือด

"ท่านพ่อ นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมทหารพวกนี้ถึงได้บุกเข้ามาในบ้านของเราเจ้าคะ?" หนิงอู๋ซวงเอ่ยถามหนิงจื่อหาวผู้เป็นพ่อด้วยความหวั่นวิตก ขณะที่เฝ้ามองดูการกระทำอันป่าเถื่อนของพวกทหารกบฏ

"อู๋ซวง ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรมันอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน เมื่อพ่อได้พบกับท่านผู้นำฉีอู่แล้วจะอธิบายให้เขาเข้าใจทุกอย่างก็จะจบ" ถึงแม้ว่าในใจของหนิงจื่อหาวจะเต็มไปด้วยความหวั่นวิตกแต่ทว่าเขาก็พยายามสงบสติเอาไว้ให้มากที่สุดเมื่อเห็นท่าทางความหวาดกลัวของบุตรสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า หนิงอู่ซวงกลับไม่เชื่อคำพูดของผู้เป็นพ่อแม้แต่น้อย นางไม่ใช่คนโง่ เมื่อเห็นการกระทำของทหารพวกนี้ที่จู่ ๆ ก็บุกเข้ามาในบ้านของนางเช่นนี้ หนิงอู๋ซวงรู้ดีว่านี่ไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิดอย่างที่พ่อของนางพูดหากแต่ทุกอย่างได้มีการเตรียมการไว้นานแล้ว จากหญิงสาวหน้าตางดงามแต่ด้วยความหวาดกลัวทำให้หนิงอู๋ซวงผู้นี้ดูน่าเวทนายิ่งนัก หัวใจของนางเต้นระทึกด้วยความหวาดกลัว

"ช่างงดงามจริง ยิ่งมองใกล้ก็ยิ่งงามมากขึ้น น่าเสียดายที่ข้าทำได้แค่มองแต่ไม่อาจแตะต้องนางได้" ขณะนั้นเองนายท่านโกวที่เดินเข้ามา และเมื่อสายตาของเขาพบเข้ากับความงามของหนิงอู๋ซวงก็อดที่จะมองนางด้วยอารมณ์แห่งความปรารถนาไม่ได้  เขาคือผู้ที่ได้รับมอบหมายให้มาจัดการเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าการมาเยือนของเขาในวันนี้จุดประสงค์ก็เพื่อคนอื่น ซึ่งแม้แต่เขาเองก็ไม่อาจขัดใจได้เช่นกัน เมื่อนายท่านโกวได้พบกับหนิงอู๋ซวงเขาเองก็ปรารถนาที่จะได้ตัวนางไว้ครอบครองเช่นกัน

หากทว่าเขารู้ดีว่าหญิงสาวนางนี้คือผู้ที่ท่านผู้นำได้หมายตาไว้ จึงไม่กล้าคิดเป็นอย่างอื่นได้นอกมองดูความงามของนางตรงหน้าเท่านั้น พูดกันตามตรงแล้วเขาเองก็อดตื่นตะลึงกับข้าวของในบ้านหนิงไม่ได้ ทุกอย่างมันช่างห่างไกลจากความคาดหมายของเขามาก ครั้งนี้นอกจากท่านผู้นำฉีอู่จะได้ตัวหญิงสาวที่เขาต้องการแล้วในขณะเดียวกันก็ยังโชคดีสามารถยึดเอาทรัพย์สินมีค่ามากมายของบ้านหนิงด้วย

"นายท่านโกว ท่านเองมานี้ด้วยเหรอ? ดีแล้ว! เร็วเข้า ท่านรีบบอกกับทหารพวกนี้ด้วยว่าทุกอย่างมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน สั่งให้พวกเขาหยุดเดี๋ยวนี้!" หนิงจื่อหาวพูดขึ้นด้วยครวมตื่นเต้นดีใจเมื่อเห็นนายท่านโกวปรากฎตัวขึ้น

เขารู้จักนายท่านโกวผู้นี้ค่อนข้างดี แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะมีเรื่องขัดใจกันบ้าง แต่เพื่อปกป้องครอบครัวจากการถูกรุกราน เวลานี้หนิงจื่อหาวยินดีที่จะบอบของขวัญมีค่ามากมายให้กับอีกฝ่าย อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ไม่ได้แย่นัก การที่นายท่านโกวผู้นี้ได้มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ในเวลานี้ หนิงจื่อหาวเชื่อว่าอีกฝ่ายต้องรู้ข่าวเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาแน่ ดังนั้นเขาจึงมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือตน โชคร้ายที่หนิงจื่อหาวต้องพบกับความผิดหวัง เมื่อนายท่านโกวมองมายังเขาแล้วพูดขึ้นอย่างไม่ใยดี

"บังอาจ หนิงจื่อหาว โทษสำหรับผู้ที่สมคบคิดกับทหารแหงองค์จักรพรรดิคือตายสถานเดียว หลักฐานพร้อมขนาดนี้แล้ว เจ้ายังไม่ยอมรับอีกหรือนี่?"

ได้ยินดังนั้น หนิงจื่อหาวถึงกับยืนนิ่งตกตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นรอยยิ้มเยือกเย็นก็ผุดขึ้นบนใบหน้าเขา หนิงจื่อหาวมองดูอีกฝ่ายอย่างไม่อย่างเชื่อ ไม่คิดว่านายท่านโกวคนนี้จะเปลี่ยนไป เขาคิดว่าอีกฝ่ายมาเพื่อให้ความช่วยเหลือ แต่ที่ไหนได้คนผู้นี้กลับมาเพื่อตัดสินโทษ!

"ไม่เป็นความจริง ข้าไม่ได้ทำ! ข้าถูกใส่ร้าย ข้าไม่เคยติดต่อกับศัตรู ข้าค้าขายอย่างสุจริตมาโดยตลอด เคยทำเรื่องคิดคดทรยศที่ไหนกัน หลักฐานพวกนี้ล้วนแต่สร้างขึ้นมาเองทั้งนั้น!"  หลังจากที่หนิงจื่อหาวเรียกสติกลับคืนมาได้ เขาก็เอะอะโวยวายลั่นขึ้น

"ยังจะปากแข็งอีก ทหารโบยมัน!" นายท่านโกวพูดขึ้นอย่างไม่สนใจใยดีต่อคำพูดของอีกฝ่าย

จากนั้นทหารสองนายก็ลากตัวหนิงจื่อหาวออกมาจากกลุ่มคน กดเขาลงกับพื้น แล้วใช้ไม้พลองยาวที่อยู่ในมือพวกเขาโบยลงบนร่างของคนที่ถูกกดอยู่กับพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อได้รับสัญญาณจากนายท่านโกวทหารทั้งสองคนก็ลงมือเฆี่ยนตีชายวัยกลางคนอย่างไม่คิดที่จะยั้งมือเลยสักนิด

"ข้ารู้แล้ว! ข้ารู้แล้ว ที่เจ้าทำไปทั้งหมดก็เพื่อที่จะยึดเอาทรัพย์สมบัติของข้า!" หนิงจื่อหาวตะโกนด่าทอนายท่านโกว อย่างไรก็ตามนายท่านก็หาได้สนใจคำพูดของอีกฝ่ายแต่อย่างใด เขากลับเดินตรงเข้าไปตรวจดูบัญชีของอีกฝ่ายแทน ในขณะที่เสียงตะโกนด่าของหนิงจื่อหาวค่อย ๆ อ่อนแรงและเบาลงดูเหมือนว่าเขาจะหมดสติไปแล้ว  ด้วยฐานะผู้นำของตระกูลร่ำรวย หนิงจื่อหาวไม่เคยได้รับความเจ็บปวดเช่นนี้มาก่อน แล้วเขาจะสามารถทนต่อความโหดร้ายทารุณจากคนพวกนี้ได้อย่างไร?

หนิงอู๋ซวงซึ่งร้องให้คร่ำครวญอยู่นาน พยามดิ้นรนเพื่อเข้าไปช่วยเหลือบิดา หากทว่านางก็ไม่อาจเข้าไปได้เนื่องจากถูกควบคุมตัวเอาไว้ ดังนั้นจึงทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูผู้เป็นบิดาถูกคนพวกนั้นเฆี่ยนจนตายไปต่อหน้า ถึงแม้ว่าหนิงอู๋ซวงจะพยายามอ้อนวอนขอความเมตตาต่อนายท่านโกว แต่ก็ไร้ประโยชน์

เมื่อเห็นหนิงจื่อหาวที่กำลังใกล้ตาย นายท่านโกวก็เดินเข้าไปกระซิบกับเขาว่า "ท่านผู้นำต้องตาต้องใจในตัวบุตรสาวของท่าน แต่ท่านกลับไปเห็นด้วย ดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้วิธีนี้ โทษข้าไม่ได้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวท่านเอง ใครใช่ให้ท่านมีบุตรสาวที่งดงามเช่นนี้!"

เมื่อได้ยินดังนั้นหนิงจื่อหาวก็ถึงกับเบิกต้ากว้างจ้องมองดูอีกฝ่ายอย่างไม่อยากเชื่อ คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้เป็นเพียงเพราะว่าท่านผู้นำต้องการตัวบุตรสาวของเขาแต่เขาไม่ยินยอมก็เท่านั้น ทันใดนั้นเขาก็นึกเป็นห่วงในตัวบุตรสาวขึ้นมา ถ้าหากเขาตายไปแล้วใครเล่าจะสามารถปกป้องนางได้? ดูเหมือนว่าหนิงจื่อหาวต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายแล้วก็ได้หันไปมองบุตรสาวด้วยความเป็นห่วงก่อนที่จะกล้ำกลืนลมหายใจเหือกสุดท้าย!