USB:บทที่ 637 งานเลี้ยง

ที่จริงแล้ว ขณะที่ฮวงเฟิงกำลังต่อสู้เมื่อวานนี้ เขาตระหนักได้ถึงพลังงานในร่างกายของตนเองที่หมุนเวียนในอัตราเร็วกว่าปกติมาก ขณะนั้นยังอยู่ในสนามรบ เขาไม่มีเวลาตรวจสอบอย่างละเอียด และตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะฟื้นตัวได้ในอัตราที่เร็วเหมือนก่อนหน้านี้

'เป็นไปได้ไหมว่าในระหว่างการต่อสู้อันดุเดือด การไหลเวียนของพลังภายในร่างกายจะเร็วขึ้น และยังสามารถเพิ่มปริมาณพลังทั้งหมดได้อีกด้วย? ' ฮวงเฟิงคาดเดาในใจ เพราะพลังงานในร่างกายของเขาดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่มาก แต่ก็ก้าวหน้าขึ้นเล็กน้อย

ในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่มีหนทางทดสอบการคาดเดาของตนเอง ดังนั้นจึงได้แต่รอจนกว่าจะถึงการต่อสู้ครั้งต่อไปเท่านั้น

หลังจากนั้น ฮวงเฟิงฝึกฝนจนถึงค่ำก่อนทีหยุดมือ แม้ว่าพลังการต่อสู้ในตอนนี้ของเขาดูเหมือนยังไม่มีใครถือเป็นคู่ต่อสู้ได้ในเวลาและพื้นที่แห่งนี้ หากเขาถูกเทเลพอร์ตไปยังเวลาและพื้นที่ที่สูงกว่านี้ ความสามารถของเขาคงจะไม่เพียงพอ และลืมเรื่องการไปยังพื้นที่อื่นได้เลย แม้กล่าวได้ว่าเขาได้รับบางสิ่งมาจาก "มิติสำนักเจ็ดนพเคราะห์" ซึ่งมีปรมาจารย์ชั้นหนึ่งมากมายที่นั่น และเมื่อเทียบกับปรมาจารย์ชั้นหนึ่งบางคน ถ้าเขาวาร์ปไปที่นั่น เขาจะถูกจัดอยู่ในลำดับที่สองของขั้นสูงสุด แต่ก็ยังคงไม่เพียงพออยู่ดี

ดังนั้น ฮวงเฟิงจึงรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ต้องทำอย่างเร่งด่วน

หลังออกจากห้อง ฮวงเฟิงก็บังเอิญเห็นหนิงอู๋ซวง เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ท้ายที่สุด เขาไม่ได้เลือกที่จะพาหนิงอู๋ซวงไปด้วย แม้ซูเผยเคยกล่าวไว้แล้วว่าสามารถพาสมาชิกในครอบครัวไปที่นั่นในตอนกลางคืนได้ แต่ก็ชัดเจนว่าหนิงอู๋ซวงไม่ใช่สมาชิกในครอบครัวของเขา

“พี่ใหญ่ฮวง ท่านจะไปร่วมงานเลี้ยงเหรอ?” โดยไม่คาดคิด หนิงอู๋ซวงเป็นคนที่เดินเข้ามาและเริ่มถามก่อน

"ใช่" ฮวงเฟิงตอบ

"ข้าขอไปกับท่านได้ไหม?" หนิงอู๋ซวงถามอย่างระมัดระวังราวกับกลัวว่าฮวงเฟิงจะไม่เห็นด้วย

"หืม?" ฮวงเฟิงไม่เคยคิดว่าหนิงอู๋ซวงจะเป็นฝ่ายขอร้องขึ้นมาก่อน

“ไม่ได้เหรอ?” หนิงอู๋ซวงกล่าวด้วยท่าทางหดหู่เล็กน้อย นางรวบรวมความกล้าและรอให้ฮวงเฟิงมาปรากฏตัวที่นี่ ต้องการเข้าร่วมงานพร้อมกับเขา แต่นางไม่ได้คาดคิดว่าฮวงเฟิงจะไม่ตกลง

“จะเป็นไปได้อย่างไร? ข้าแค่เกรงว่าเจ้าจะเบื่อ ถ้าเจ้าอยากไป ก็ไปกันเถอะ” ฮวงเฟิงตอบ การพาหนิงอู๋ซวงไปด้วยใช้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องทำให้นางไม่มีความสุข

"เจ้าค่ะ งั้นเราไปกันเถอะ" หนิงอู๋ซวงตอบด้วยน้ำเสียงมีความสุขทันที นางรู้ดีถึงการไปด้วยกันในวันนี้ และชื่อเสียงในตอนนี้ของฮวงเฟิงภายในมณฑลหลี่ก็ไม่ใช่ย่อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ข่าวชัยชนะของเขาเหนือมณฑลเม่ยได้แพร่กระจายออกไป เขาได้กลายเป็นตัวเลือกแรกสำหรับหญิงสาวทุกคนที่ยังไม่ได้ออกเรือน

เหตุผลที่หนิงอู๋ซวงต้องการไปกับเขา คือการบอกคนอื่นว่าฮวงเฟิงมีครอบครัวแล้ว แน่นอน ว่านางไม่ได้ห้ามฮวงเฟิงแต่งหญิงสาวคนอื่นเข้ามา อีกอย่าง แม้ว่านางจะกลายเป็นผู้หญิงของฮวงเฟิงแล้ว แต่ฮวงเฟิงคงไม่หยุดที่ผู้หญิงเพียงคนเดียว แม้พ่อของนางจะรักแม่ของนางมากนัก แต่กลับมีอนุอยู่มากมาย นับประสาอะไรกับฮวงเฟิงที่มีความโดดเด่นยิ่งกว่า?

หนิงอู๋ซวงเพียงแค่ต้องการเป็นภรรยาเอก

“ท่านแม่ทัพฮวง ท่านอยู่ที่นี่หรือ?”

“สายัณห์สวัสดิ์ ท่านแม่ทัพฮวง!”

"แม่ทัพฮวง ท่านต่อสู้ได้อย่างงดงามที่มณฑลเม่ย"

ขณะที่ฮวงเฟิงพาหนิงอู๋ซวงมาถึงงานเลี้ยง มีคนจำนวนมากมาถึงก่อนแล้ว เมื่อคนเหล่านี้เห็นฮวงเฟิง พวกเขาทั้งหมดต่างก็เข้ามาทักทายอย่างอบอุ่น

แม้ว่าฮวงเฟิงจะจัดการกับพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แต่เขาก็ยังสงสัยอยู่ในใจเล็กน้อย เขาไม่รู้จักคนเหล่านี้ และไม่คิดว่าคนเหล่านี้จะรู้จักเขาอย่างแท้จริง

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ เพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีกับกองทัพพันธมิตร เดิมที สถานที่แห่งนี้เคยถูกกองทัพพันธมิตรยึดครอง แต่ตอนนี้กองทัพพันธมิตรสามารถเอาชนะกองทัพจักรวรรดิได้อีกครั้งแล้ว พวกเขาย่อมรู้สึกประทับใจกับกองทัพพันธมิตรมากขึ้น

นอกจากนี้ หัวหน้ากองทัพพันธมิตรได้เปลี่ยนไปแล้ว หากพวกเขาไม่มาคารวะก็เป็นความผิดพลาดของพวกเขาเอง

สำหรับฮวงเฟิง ชายหนุ่มที่จู่ ๆ ก็พุ่งออกหน้า ทุกคนต่างยกย่องเขามาก เขามีความกล้าหาญและการมองการณ์ไกล และความสำเร็จของเขาในอนาคตย่อมไม่ตกต่ำ แน่นอนว่ามันคือการใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่า เวลานี้ฮวงเฟิงยังไม่ได้พัฒนาความสามารถของเขาอย่างเต็มที่ จึงต้องรีบสร้างความสัมพันธ์อันดีกับเขาเอาไว้

อย่าประมาทอำนาจของตระกูลเหล่านี้ ในตอนที่ฮวงเฟิงอยู่ในมณฑลเม่ย เขาได้เรียนรู้ประสบการณ์จากจางหมิงมาแล้ว

และความกังวลของหนิงอู๋ซวงก็ไม่ผิดพลาด ขณะที่นางกำลังพูดคุยกับฮวงเฟิง พวกเขาต่างเข้ามาแนะนำหญิงสาวที่เป็นทายาทสายตรงของตนเองให้รู้จักกับฮวงเฟิงทั้งทางตรงและทางอ้อม ทั้ง ๆ ที่ฮวงเฟิงมีหนิงอู๋ซวงยืนอยู่เคียงข้างเขาแล้ว พวกเขาก็ยังกล้าที่จะทำสิ่งนี้ หากไม่มีหนิงอู๋ซวง พวกเขาคงจะทำมากกว่านี้

ในท้ายที่สุด การปรากฏตัวของซูเผยก็ช่วย ฮวงเฟิงจากการรุมล้อมของคนเหล่านี้

“เป็นอะไร? ไม่ชินหรือ? เหมือนกับข้าในช่วงแรก ๆ อีกสักพักเจ้าจะชินกับมัน” ซูเผยดึงฮวงเฟิงไปอยู่ด้านข้างแล้วพูดกับเขา คนอื่น ๆ ย่อมไม่กล้าเข้ามารบกวนพวกเขาสองคนยกเว้นสายตาที่คอยจับจ้อง

"ข้าไม่คุ้นชิน" ฮวงเฟิงกล่าว เหตุผลหลักเป็นเพราะคนพวกนั้นกระตือรือร้นมากเกินไป เป็นไปได้ไหมที่ทุกคนบนโลกนี้ชอบที่จะแนะนำตัวเอง?

“มิใช่ว่าเจ้าจะทำกิจการหรอกหรือ? การคบหาพวกเขาไว้ถือเป็นการดี” ซูเผยบอก: “โอ้ ใช่แล้ว เจ้าจะทำอย่างไรต่อไป? มาคุยกันก่อน ข้าไม่คัดค้านการทำกิจการของเจ้า แต่เราทำได้เพียงให้ผู้อื่นออกหน้า ในเวลานี้ข้าจำเป็นต้องมีแม่ทัพอย่างเจ้า รวมถึงเหล่าพี่น้องใต้บังคับบัญชาของข้าก็ต้องการเจ้าเช่นกัน”

“ฮ่า ฮ่า คำพูดของท่านทำให้ข้าประทับใจยิ่งนัก” ฮวงเฟิงหัวเราะและพูดว่า: “ข้ายังไม่ได้วางแผนกิจการดี ๆ เลย”

ในเวลานี้ ซูเผยมองหนิงอู๋ซวงที่ยืนอยู่ไม่ไกลและพูดกับฮวงเฟิงด้วยรอยยิ้มว่า: "ข้าคิดว่าควรทำกิจการค้าผ้า"

“หืม?” ฮวงเฟิงรู้สึกสงสัยเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมซูเผยจึงกล่าวเช่นนั้น

“คฤหาสน์หนิงของหนิงอู๋ซวงเคยทำกิจการนี้มากก่อน แม้ว่าพวกเขาจะถูกปล้น แต่ก็ยังหลงเหลือสายสัมพันธ์ในพื้นที่นี้อยู่บ้าง หลังจากที่เจ้าแต่งงานกับนางแล้ว ความสัมพันธ์เหล่านี้มิใช่ว่าจะตกเป็นของเจ้าหรอกหรือ? ดังนั้นจึงสะดวกต่อกิจการค้าผ้ายิ่งนัก”

“ใครบอกว่าข้าจะแต่งงานกับนาง?” ฮวงเฟิงถาม

“เจ้าไม่ถูกใจหญิงงามเช่นนั้นเลยหรือ? ข้าบอกได้เลยว่าคนพวกนั้นต่างสนใจเจ้า เจ้าจะปฏิเสธความหวังดีของพวกนางเหรอ?” ซูเผยกล่าว

ฮวงเฟิงมองไปยังหนิงอู๋ซวงที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพึมพำ: "เหตุใดข้าจะไม่เห็นเล่า?"