USB:บทที่ 556 โรงกลั่น

"สองล้าน ไม่มีปัญหาครับ งั้นเราก็เซ็นสัญญากันได้เลย" ฮวงเฟิงตอบตกลงโดยที่มีไม่ต้องเสียเวลาคิดนานนัก

เขาได้เรียนรู้วิธีการกลั่นสุรามามากจากอินเตอร์เน็ต และเขาก็พอเห็นโรงงานกลั่นสุราในวันนี้มาบ้าง ดังนั้นข้อเสนอนี้จึงค่อนข้างสมเหตุสมผล นอกจากนี้แล้วฮวงเฟิงไม่ได้สนในกับจำนวนเงินที่ใช้จ่ายไปกับการซื้อโรงงานกลั่นสุราในขณะนี้ ทั้งหมดนี้ถึงแม้ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นแต่ก็ไม้ได้มากเกินความจำเป็น

"ตัดสินใจง่าย ๆ อย่างนี้นะเหรอ? ลองคิดทบทวนดูอีกครั้งไหม?" ประธานหวู ตกใจกับการตัดสินใจของฮวงเฟิง  ในตอนแรกที่ฮวงเฟิงมาหาเขาเพื่อติดต่อขอซื้อโรงงาน เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่คิดว่าเขาจะสามารถหาเงินจำนวนมากเช่นนี้มาได้ พูดกันตามตรงแล้วก็ ต่อให้เป็นประธานหวูเอง การที่เขาจะนำเงินจำนวนสองล้านออกมาเพื่อซื้อโรงงานสักแห่งหนึ่ง เขายังต้องคิดหนักเลย แต่สำหรับฮวงเฟิงคนนี้กลับใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงในการตัดสินใจ ทำให้แม้แต่ประธานหวูยังรู้สึกละอายใจต่อความกล้าของฮวงเฟิง

"ไม่จำเป็นครับ" ฮวงเฟิงส่ายหน้า เขารู้ตัวดีว่าตัวเองยังคงทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ตราบใดที่เขายังไม่ได้ลาออก เขาก็ไม่สามารถขอลาหยุดแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ได้อีก ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเสียเวลาอีก

"เอาละ ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว ก็เซ็นสัญญากัน" ประธานหวูไม่ทักท้วงอีกต่อไป นอกจากนั้นแล้วเขายังต้องกางเงินไปหมุนต่อ เงินจำนวน 2 ล้าน ถึงแม้ว่าจะไม่มากมายนัก แต่มันก็มากพอที่จะสามารถแก้วิกฤติของเขาในช่วงนี้ได้ ถึงแม้วาเขาจะรู้สึกผิดหวังกับโรงงานเครื่องดื่มที่ไม่สามราถดำเนินต่อไปได้อีก

การเซ็นสัญญาของทั้งสองฝ่ายผ่านไปอย่างราบรื่น ในขณะนั้นความรู้สึกของพวกคนงานก็ไม่ต่างอะไรไปจากพวกคนงานที่ทำงานในโรงงานผลิตอุปกรณ์บำบัดน้ำเสียเลย พวกเขารู้สึกเป็นกังวลกับอนาคตของพวกเขาเอง พวกเขารู้อยู่แล้วเจ้านายของพวกเขากำลังหาคุณมาซื้อต่อโรงงานจากเขา และวันนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะหาคนคนนั้นได้แล้ว แต่พวกคนงานก็ไม่มั่นใจว่าเจ้านายคนใหม่ยังจะยอมให้พวกเขาทำงานต่อไปหรือไม่ สุดท้ายแล้วฮวงเฟิงก็ไม่ได้ไล่คนงานเก่าออกไปแม้แต่คนเดียว

ไม่ใช่เพียงเพราะคำขอร้องของประธานหวูเท่านั้น หากแต่เป็นเพราะตัวเขาเองก็ไม่อยากเสียเวลาในการผลิตเหล้าด้วยเหมือนกัน เมื่อฮวงเฟิงจัดการเรื่องซื้อต่อโรงงานเรียบร้อยแล้ว เขาก็เรียกประชุมคนงานห้องประชุมหลักของโรงงานทันที และอธิบายรายละเอียดของเครื่องดื่มตัวใหม่ให้ทุกคนได้เข้าใจกัน ไม่มีใครแปลกใจกับการที่ฮวงเฟิง เจ้าของโรงงานต้องการผลิตเครื่องดื่มตัวใหม่ ในเมื่อเขาตัดสินใจซื้อโรงงานนี่ นั่นก็หมายความว่าเขาจะต้องมีสูตรการกลั่นสุราใหม่ ๆ อะไรที่ไม่เคยมีมาก่อนเขาก็จะจัดซื้อมัน ฮวงเฟิงไม่เคยมีความรู้เกี่ยวกับเครื่องจักรหรือวิธีทางด้านเทคโนโลยีมาก่อน นอกจากนั้นแล้วเขายังไม่ทราบถึงสายการผลิตของโรงงานในปัจจุบันนี้ว่าจะตอบสนองความต้องการหรือไม่ เขารู้แต่เพียงว่าถ้าต้องการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต แน่นอนเขาจะต้องอัพเกรดสายการผลิต ท้ายที่สุดแล้วเข้าได้เรียนรู้การกลั่นเหล้าขาวจากโลกอื่นมาบ้างแล้ว ทำให้เขาพอมีความรู้เกี่ยวกับระบบในการกลั่นสุราบ้างเล็กน้อย

ดังนั้นวันนี้เขาจึงรวบรวมคนงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบเข้าร่วมประชุมไม่ใช่เพื่อเพื่อถามถึงเทคนิคที่เกี่ยวข้องกับการผลิต หากแต่เพื่ออธิบายปัญหาที่ต้องให้ความสนใจและต้องคอยระวังในกระบวนการผลิต คนงานพวกนั้นไม่กล้าอิดออดต่อเจ้านายคนใหม่เลยแม้แต่น้อย เพียงแค่ดูก็รู้ได้ว่าเจ้านายคนใหม่ของพวกเขาค่อนข้างมีความรู้ในการกลั่นสุรา จึงไม่มีใครกล้าตุกติกกับฮวงเฟิง

ฮวงเฟิงประชุมกับพวกคนงาน จัดการทุกอย่างจนดึก เนื่องจากวันพรุ่งนี้เขาต้องไปทำงาน จึงทำให้เขาไม่อาจกลับมาโรงงานได้  ดังนั้นนเขาจึงได้จัดการวางแผนงานทุกอย่างให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเสียก่อน ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะเหน็ดเหนื่อยอย่างมาก แต่หัวใจกลับเปี่ยมไปด้วยพลังงาน บวกกับการศิลปะการต่อสู้ทางจิตวิญญาณที่มีอยู่ในตัวเขา ขณะที่เขากำลังขับรถกลับไปที่พักนั้นพลังในร่างการกายของเขาก็ได้รับการฟื้นฟูเรียบร้อยแล้ว เพียงแค่ฮวงเฟิงเปิดประตูออก เขาก็ได้เสียงฝีเท้าของเสี่ยวไป่เดินวนไปวนมา พร้อมกับเสียงร้องอันน่าเวทนาเมื่อมันแหงนหน้าขึ้นแล้วพบกับฮวงเฟิง

"ฉันขอบอกคุณไว้อย่างหนึ่งเลยว่า คุณจะไม่สนสิ่งมีชีวิตแบบฉันก็ได้ แต่นี้คุณถึงกับจะไม่สนในสัตว์เลี้ยงของคุณเลยหรือไง? คุณอยากให้มันอดตายหรือไงหะ?" ไป๋เสี่ยวโหรวซึ่งยืนพึงอยู่กับผนังห้อง พูดขึ้นขณะที่มองดูฮวงเฟิงที่เดินเข้าไปอุ้มเสี่ยวไป่ขึ้นมา

ไป๋เสี่ยวโหรวอยู่ที่นี่มาได้สักพักแล้วและเธอก็เริ่มคุ้นเคยกับเสี่ยวไป่บ้างแล้ว นอกจากนั้นเธอยังชอบเสี่ยวไป่ และเสี่ยวไป่ก็ชอบเธอมากด้วย ทั้งสองมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน ไป๋เสี่ยวโหรวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวไป่ เธอคิดแค่ว่าเสี่ยวไป่นั้นเป็นเพียงแค่สุนัขธรรมดาเท่านั้น

"เสี่ยวไปเด็กดี ฉันจะหาอะไรให้แกกินน่ะ" ฮวงเฟิงพูดขึ้นขณะลูบไล้ขนนุ่มของเสี่ยวไป่

ทุก ๆ ครั้งที่ได้ยินฮวงเฟิงเรียกสุนัขของเขาว่า "เสี่ยวไป่" ก็มักจะทำให้ไป๋เสี่ยวโหรวรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังพูดอยู่กับเธอ แต่อย่างไรก็ตามนั่นเป็นชื่อสัตว์เลี้ยงของเขาก่อนที่เธอจะมาอยู่ที่นี่อีก ดังนั้นไป๋เสี่ยวโหลวจึงไม่ได้ว่าอะไร

"ผมมีเรื่องธุระต้องทำ ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน" ฮวงเฟิงอธิบายกับไป๋เสี่ยวโหรว

"คุณมันก็แค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ในทุก ๆ วันมีอะไรให้ต้องทำมากมายขนาดนั้นเลยหรือไง?" ไป๋เสี่ยวโหรวช้อนสายตาขึ้นมองอีกฝ่ายแล้วพูดขึ้น ทำให้ฮวงเฟิงหัวเราะขณะที่เดินเข้าไปในห้องครัว

"การสอบสวนหทารรับจ้างปีศาจไปถึงไหนแล้วครับ?" ฮวงเฟิงถามไป๋เสี่ยวโหลว ขณะที่พวกเขานั่งทานอาหารกันอยู่

"ยังไม่มีอะไรคืบหน้า" เมื่อไป๋เสี่ยวโหรวพูดถึงเรื่องนั้น ท่าทีของเธอก็ดูไม่ดีนัก ในช่วงนี้นอกจากที่เธอต้องคอยฝึกลมปราณที่ได้รับถ่ายทอดมาจากฮวงเฟิงแล้ว อีกอย่างที่เธอต้องทำคือสืบสวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น

"คนของคุณไม่ได้อะไรเพิ่มเติมเลยหรือ?" ฮวงเฟิงถามขึ้นอีก

"พวกเราจะสอบสวนอีกครั้ง!" ไป๋เสี่ยวช้อนสายตาแล้วพูดขึ้น ในช่วงนี้ความแข็งแกร่งของพวกเขากลับเป็นที่ยอมรับอีก แต่ก็ไม่ได้ความหมายว่าพวกเขาจะจัดการกับทุก ๆ เรื่องได้หมด

"ไม่ต้องห่องหรอก เรื่องนี้พวกเราไม่มีวันยอมแพ้แน่  อีกอย่างการสืบสวนของพวกเราต้องได้อะไรเพิ่มเติมแน่"

ฮวงเฟิงพยักหน้า เขารู้ดีว่ามีศัตรูมากมายแฝงตัวอยู่ในมณฑลเจียง เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าอีกว่าอีกฝ่ายเป็นใครกันแน่ และนั่นก็ทำให้เขารู้สักไม่สบายใจเลย ที่จริงแล้วเขาต้องการสืบสวนคนพวกนั้นด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่อาจทำได้เนื่องจากตำแหน่งของเขาที่ต่ำกว่าไป๋เสี่ยวโหรวและคนอื่น ๆ  ดังนั้นฮวงเฟิงก็ได้แต่หวังว่าไป๋เสี่ยวโหรวจะสามารถจัดการเรื่องนี้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้