USB:บทที่ 719 แผน

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าพวกเขาจะเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยตัณหาราคะในดวงตาของโอวหยางซิงเหวินแต่พวกเขาก็แสร้งทำเป็นไม่เห็น พวกเขาทุกคนมองไปที่โอวหยางซิงเหวินอย่างหมายมาดพร้อมแววตาประหลาดที่ฉายขึ้นในแววตาของพวกเขา

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ในเวลานี้มีเสียงของใครคนหนึ่งดังมาจากทางประตูและร่างของโอวหยางจงก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าของทุกคน เมื่อเห็นโอวหยางซิงเหวินเห็นเขาก็ยิ้มออกมาทันทีและตะโกนออกมาว่า “ท่านอา ช่วยข้าด้วย!”

เมื่อเปรียบเทียบกับผู้อาวุโสสูงสุดและคนอื่นๆ แล้ว โอวหยางซิงเหวินนั้นไว้ใจโอวหยางจงมากกว่านั่นเป็นเพราะว่าโอวหยางจงเป็นน้องชายของบิดาเขานั่นเอง

“โอวหยางซิงเหวินงั้นเหรอ? ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้? เกิดอะไรขึ้น? นี่ในมือของเจ้ากำลังถือมีดอยู่งั้นเหรอ?” ดูเหมือนว่าโอวหยางจงจะประหลาดใจที่ได้เห็นโอวหยางซิงเหวิน

เมื่อได้ยินคำพูดของโอวหยางจง โอวหยางซิงเหวินก็ตะลึงไปพักหนึ่งแต่หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกตัวและรีบขว้างมีดสั้นในมือทิ้งไปและกล่าวว่า “ท่านอา นี่มันไม่ใช่อย่างที่ท่านเห็นนะ”

“ข้าจะเล่าให้ฟัง” วันนี้น่ะ ข้าเห็นว่าคุณชายซิงเหวินอารมณ์ไม่ค่อยจะดีเพราะงั้นข้าก็เลยเชิญเขามาดื่มเหล้าด้วยกัน ข้าไม่คิดเลยว่าสหายคนนี้จะกล้าทำเรื่องไม่มีกับข้า และในขณะที่ข้ากำลังเมาเหล้านั้นเขาก็ต้องการที่จะทำเรื่องไม่มีกับซิงเอ๋อสนมของข้า ซิงเอ๋อเองก็ได้ต้านทานเขาเอาไว้อย่างสุดกำลังแล้วแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ โชคดีที่ข้าตื่นมาเห็นเสียก่อนและได้ห้ามเขาเอาไว้

ลูกพี่ลูกน้องของโอวหยางซิงเหวินกล่าวพร้อมกับโชว์บาดแผลที่แขนของเขาให้กันคนที่รายล้อมอยู่ในตอนนั้นดู ถึงแม้ว่าจะไม่มีเลือดไหลออกมาจากบาดแผลนั้นแล้วแต่คราบเลือดที่เกรอะกรังก็ยังคงเห็นได้ชัดเจน

ส่วนซิงเอ๋อนั้น เธอกอดเสื้อผ้าของเธอเอาไว้และแอบอยู่ด้านหลังของสามีพร้อมกับปาดน้ำตาไปด้วย

ผู้อาวุโสสูงสุดพยายามละสายตาจากร่างที่งดงามของซิงเอ๋อด้วยความยากลำบากและกล่าวว่า “โอวหยางซิงเหวินเจ้ามีอะไรจะพูดไหม” ตระกูลโอวหยางของเราต้องมาจบสิ้นด้วยสิ่งที่ชั่วร้ายยิ่งกว่าสัตว์อย่างเจ้าได้อย่างไรกัน? นี่เจ้ากำลังจะล่วงเกินพี่สะใภ้ของเจ้าจริงๆ ใช่ไหม? เจ้านี่มันยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียจริงๆ!”

“ที่เขาพูดมันเรื่องไร้สาระ เรื่องมันไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย!” โอวหยางซิงเหวินตะโกนเสียงดัง “ข้ายังไม่ได้ล่วงเกินนาง นางทำตัวของนางเองต่างหาก!”

“นี่โอวหยางซิงเหวิน เจ้ากล้าพูดว่าเจ้าไม่ได้ทำอะไรซิงเอ๋ออย่างนั้นเหรอ? เจ้าต้องการที่จะล่วงเกินนางไม่ใช่เหรอ?” ลูกพี่ลูกน้องของโอวหยางซิงเหวินถาม

“นั่นมัน นั่นมัน?” ความละอายใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าของโอวหยางซิงเหวิน เขาเองก็อยากที่จะมีอะไรกับซิงเอ๋อจริงๆ นั่นแหละและเขาก็ไม่รู้เลยว่าทำไมวันนี้เขาถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ บวกกับความจริงที่ว่าซิงเอ๋อนั้นปรนนิบัติเขาอย่างสุดตัวซึ่งนั้นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาจึงได้ทำเรื่องเช่นนั้น

“ข้าก็ไม่รู้จะพูดว่าไงดี แต่เจ้าต้องสมควรที่จะรู้สึกละอายใจ!”

“ไม่นะ นางต่างหาก หญิงสำส่อนคนนี้นางยั่วยวนข้าเอง!” โอวหยางซิงเหวินกล่าวพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ซิงเอ๋อ

“ข้าเปล่านะ สามี ท่านต้องเชื่อข้านะ ข้าน่ะเหรอจะทำแบบนั้น? ข้าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว!” ซิงเอ๋อร้องไห้คร่ำครวญออกมาด้วยความโศกเศร้า จากนั้นเธอก็ถลาเข้าใส่กำแพงแต่โชคดีที่สามีของเธอคว้าเอวเธอเอาไว้ได้ทันท่วงที

“ท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย ได้โปรดช่วยพวกข้าทั้งสองสามีภรรยาด้วย” ลูกพี่ลูกน้องของโอวหยางซิงเหวินกล่าวด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก “ถ้ารู้มาก่อนว่าชายคนนี้มันแย่ยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานข้าก็คงจะไม่มีทางเชิญเขามาร่วมดื่มเหล้าด้วยเป็นแน่?”

“โอวหยางซิงเหวิน นี่เจ้ารู้ความผิดของเจ้าหรือไม่” ถึงแม้ว่าซิงเอ๋อจะเป็นฝ่ายยั่วยวนเจ้าจริงๆ แต่สิ่งที่เจ้าทำนั่นมันทำให้ตระกูลของเราต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง แล้วจะให้คนอย่างเจ้ามาเป็นผู้สืบทอดของตระกูลโอวหยางได้อย่างไรกัน?” ผู้อาวุโสสูงสุดชี้นิ้วไปยังโอวหยางซิงเหวินและกล่าวออกมา

“พวกมันต่างหาก! พวกมันเป็นคนจัดฉากให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น!” โอวหยางซิงเหวินกล่าว

“ทำไมพวกเขาจะต้องใส่ร้ายเจ้าด้วยล่ะ? พวกเขาไม่ได้เป็นศัตรูกับเจ้าไม่ใช่หรือ?” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าว

โอวหยางซิงเหวินพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เพราะสิ่งที่ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลพูดนั้นไม่ผิดเลย ความสัมพันธ์ของเขากับลูกพี่ลูกน้องของเขานั้นไม่ได้ถือว่าดีแต่ก็ไม่ได้ถือว่าแย่เช่นกันและเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงตั้งเป้ามาที่เขา

นอกจากนี้โอวหยางซิงเหวินเองก็รู้ดีว่าเขาเป็นคนที่ทำผิดก่อนจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดความยับยั้งชั่งใจของเขาถึงได้อ่อนแอนักจนมาถึงจุดที่คิดทำเรื่องแย่ๆ เช่นนี้กับภรรยาของลูกพี่ลูกน้องซึ่งความจริงแล้วเขาก็เข้าใจเป็นอย่างดีว่าเขานั้นทำผิดจริงๆ

อีกอย่างโอวหยางซิงเหวินก็เคยชินที่จะถูกคนในบ้านประจบประแจง เขาไม่เคยถูกบังคับด้วยคนมากมายเช่นนี้มาก่อนเลย?

เขาเป็นผู้สืบทอดของตระกูลโอวหยางและเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลนี้ ในอนาคตเขาจะเป็นผู้นำของตระกูลโอวหยาง แต่คนเหล่านี้กลับกล้าที่จะกดดันเขาแบบนี้จริงๆ นี่มันชักจะมากเกินไปแล้ว!

“ใช่ ข้าต้องการที่จะมีอะไรกับนาง แล้วยังไงล่ะ นางก็เป็นแค่สนมและข้าก็เป็นถึงผู้สืบทอดของตระกูลโอวหยาง” โอวหยางซิงเหวินกล่าวเสียงดัง

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาคนที่อยู่รอบข้างต่างก็พากันหัวเราะ ภายใต้แรงกดดันของพวกเขา โอวหยางซิงเหวินก็ไม่ใจเย็นอีกต่อไปถ้าเขาไม่ยอมรับมันคงยากที่จะบอกได้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้เขาได้สารภาพออกมาเองแล้วดังนั้นเรื่องนี้จึงถือได้ว่าเป็นความจริง

อันที่จริงสิ่งที่โอวหยางซิงเหวินไม่รู้ก็คือตอนที่เขากำลังจดจ่ออยู่กับซิงเอ๋อก่อนหน้านี้ ลูกพี่ลูกน้องของเขาคนนั้นได้วางยาไว้ในแก้วเหล้าของเขาในตอนที่เขาเผลอ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกมีอารมณ์และยาก็ออกฤทธิ์ต่อร่างกายของเขา นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงพูดจาเช่นนั้นออกมาได้

"เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไร?" หลังจากได้ยินสิ่งที่โอวหยางซิงเหวินพูด ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลก็ไม่หันมามองเขาอีกต่อไป แต่เขามองไปที่โอวหยางจงซึ่งเห็นได้ชัดว่าต้องการที่จะฟังความคิดเห็นของเขา

“ซิงเหวิน ทำไมเจ้าถึงได้โง่ขนาดนี้นะ! ถ้าเจ้าอยากจะได้ผู้หญิงสักคนที่เรือดอกไม้ข้างนอกนั่นก็มีสาวงามให้เจ้าเลือกตั้งมากมาย อีกอย่างซิงเอ๋อก็เป็นสนมของลูกพี่ลูกน้องของเจ้าเอง อีกอย่างเจ้าก็เป็นคนที่แทงลูกพี่ลูกน้องของเจ้าจริงๆ ซึ่งนั้นเป็นความผิดที่ใหญ่หลวงนัก! ว่าด้วยกฎของตระกูลโอวหยาง ถ้ามีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นพวกเราจะต้องโบยเจ้าให้ตายในทันที!” โอวหยางจงกล่าวกับโอวหยางซิงเหวินด้วยใบหน้าที่ดุดัน

“ใช่แล้ว!” ตามกฎของตระกูล มันต้องเป็นแบบนั้นแหละ!” ผู้อาวูโสสูงสุดหันหน้าไปทางโอวหยางซิงเหวินและกล่าวออกมา

ใบหน้าของโอวหยางซิงเหวินซีดเผือดไปในทันที เขาไม่ได้คิดที่จะอธิบายเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ เขาก็แค่พูดว่าเขาต้องการที่จะล่วงเกินซิงเอ๋อแต่ท่านอาของเขากลับพูดเรื่องที่เขาต้องการที่จะฆ่าลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง

ในเวลานี้ ในใจของโอวหยางซิงเหวินนั้นมีเพียงคำเดียวก็คือ “โบยให้ตาย” เขาไม่เคยคิดเลยว่าเหตุการณ์จะกลายมาเป็นเลวร้ายเช่นนี้

“ไม่นะ เจ้าทำแบบนั้นไม่ได้! ข้าคือโอวหยางซิงเหวินนะ ผู้สืบทอดของตระกูลโอวหยาง เจ้าไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้!” โอวหยางซิงเหวินตะโกน