USB:บทที่ 601 ความแค้น (3)

“นายท่าน นางอยู่แบบนี้มาตลอดเลยตั้งแต่นางเข้ามา นางไม่ยอมขยับตัวและไม่ปริปากพูดแม้แต่คำเดียว นางอยู่ท่านี้มาตลอดเลย” ผู้คุมกล่าวตอบอย่างรวดเร็ว

“อืม” ที่ปรึกษาโกวพยักหน้า ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาได้พูดกับผู้นำก่อนหน้านี้นั้นเป็นความจริงที่ว่าหนิงอู่ซวงคนนี้กำลังอารมณ์ไม่ดี

“เปิดประตู ข้าจะพาตัวนางไป” ที่ปรึกษาโกวกล่าว และเสริมว่า “นี่เป็นประสงค์ของท่านผู้นำ”

“ขอรับนายท่าน ข้าจะเปิดประตูให้ประเดี๋ยวนี้” ผู้คุมกล่าว

ที่ปรึกษาโกวพยักหน้า หลังจากที่ประตูได้เปิดออก เขาก็เดินเข้าไปข้างใน ถึงแม้ว่าหนิงอู่ซวงจะอยู่เพียงคนเดียวในห้องคุมขังนี้ แต่ก็คงจะนานมากแล้วที่ไม่ได้ทำความสะอาดทำให้ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว เป็นเหตุให้ที่ปรึกษาโกวต้องยกมือขึ้นปิดจมูกและเขาก็กล่าวว่า “หนิงอู่ซวง โชคดีของเจ้ามาถึงแล้ว ผู้นำของเราชอบเจ้า ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องอยู่ในคุกนี้อีกต่อไปแล้ว ลุกขึ้นสิและไปพบผู้นำกับข้า”

เมื่อได้ยินคำพูดของที่ปรึกษาโกว หนิงอู่ซวงก็ยังไม่ยอมขยับเขยื้อนนางไม่ได้มีปฏิกริยาตอบสนองเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่านางไม่ได้ยินและผู้คุมที่อยู่ข้างๆ ถึงกับหน้าเปลี่ยนสีด้วยความอิจฉาและความกลัว ถ้าหนิงอู่ซวงถูกเลือกโดยผู้นำจากนั้นชะตาของนางก็จะเปลี่ยนและนางก็จะกลายเป็นคนที่ร่ำรวยและมั่งคั้งในอนาคต

ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกหวาดกลัว เพราะนี่คือผู้หญิงที่หัวหน้าของเขาชอบ โชคดีที่ก่อนหน้านี่เขาปฏิบัติต่อนางค่อนข้างดีและแม้ว่าเขาจะเคยวางแผนอะไรไว้ แต่เขาก็ยังไม่ได้ทำอะไรตามที่เคยได้วางแผนเอาไว้

"หนิงอู่ซวง นี่ข้ากำลังคุยกับเจ้านะ ได้ยินข้าไหม?" เมื่อเห็นว่าหนิงอู่ซวงไม่แยแสกับคำพูดของเขาที่ปรึกษาโกวก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ หากแต่เมื่อเขาคิดว่านี่คือผู้หญิงที่หัวหน้าของเขาชอบ เขาก็ควรที่จะสุภาพกับนางสักหน่อย

“หนิงอู่ซวง แม่นางหนิง ท่านผู้นำชอบเจ้า เจ้าจะได้เป็นภรรยาของท่านผู้นำตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เจ้าไม่จำเป็นต้องมาอยู่ในสถานที่ที่สกปรกเช่นนี้อีกต่อไปแล้วล่ะ เร็วเข้า รีบออกมาพร้อมข้าสิ” ที่ปรึกษาโกวกล่าว

ในที่สุดหนิงอู่ซวงก็เงยหน้าขึ้นมองที่ปรึกษาโกวในขณะที่นางกล่าวอย่างไร้อารมณ์ว่า “ฝันไปเถอะ ถึงข้าต้องตาย ข้าก็จะไม่แต่งงานกับเขาหรอก!”

คำพูดของหนิงอู่ซวงทำให้สีหน้าของที่ปรึกษาโกวเปลี่ยนไป

เขาได้มอบทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามีให้แก่ผู้นำฉีอู่ ดังนั้นเขาจึงต้องทำให้หนิงอู่ซวงตกลงปลงใจให้ได้ ถ้านางไม่ยอมเข้าใจเขาก็จะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

“แม่นางหนิงข้าหวังว่าเจ้าคงจะไม่หุนหันพลันแล่นจนเกินไป เจ้าต้องพิจารณาเรื่องนี้อย่างรอบคอบนะ ถ้าเจ้าทำตามผู้นำของเราเจ้าจะมีแต่ความมั่นคงและมั่งคั่งและเจ้าจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานที่นี่ต่อไปอีกเลย ดูความอึกทึกครึกโครมที่นี่สิ มันไม่เข้ากับสถานะของเจ้าเลยนะ"

เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้หวั่นไหวกับคำพูดของเขา ดังนั้นเจ้าโก๋วจึงพูดต่อไปว่า: "ผู้นำของเราจริงใจต่อเจ้านะ หลังจากที่ท่านได้พบเจ้าแล้วครั้งหนึ่ง ท่านก็ลืมเจ้าไม่ได้เลย หลังจากที่เจ้าได้แต่งงานกับท่านแล้วเจ้าจะสามารถมีชีวิตที่สุขสบายอย่างแน่นอน"

ที่ปรึกษาโกวที่ไม่มีทางเลือกอื่นในตอนนี้เขาจึงทำได้เพียงทำตัวเหมือนแม่สื่อ แต่เขาเองก็ไม่ได้คุ้นชินกับมันนักและไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร ถ้าเป็นหญิงสาวธรรมดาคนอื่นนางจะต้องดีใจเป็นอย่างมากที่จะได้มีชีวิตที่ดีเพราะว่าในตอนนี้มีแต่ความสับสนวุ่นวายในสนามรบ ก็ยังดีถมไปแล้วที่ยังได้มีชีวิตรอดอย่าพูดถึงเรื่องที่จะมีชีวิตที่สุขสบายเลย

แต่สำหรับหนิงอู่ซวงนั้นแตกต่างออกไป นางเป็นคุณหนูของตระกูลที่ร่ำรวยมาก่อน แล้วชีวิตที่ดีแบบไหนกันล่ะที่นางจะไม่เคยมีมาก่อน? ทำให้สิ่งที่ที่ปรึกษาโกวพูดมาทั้งหมดนั้นไม่ได้ดึงดูดความสนใจของนางเลย

อย่างไรก็ตามแววตาของหนิงอู่ซวงเป็นประกาย ดูเหมือนว่านางจะเข้าใจบางอย่างที่ที่ปรึกษาโกวพูด “ถ้าเขาชอบข้าจริงๆ เขาจะช่วยเหลือครอบครัวของข้าได้อย่างไรบ้าง?”

“ไม่ใช่เพราะว่าครอบครัวของเจ้าดื้อดึงอย่างนั้นหรือ? เขาไม่ยอมตกลงรับข้อเสนอของท่านผู้นำ!” ที่ปรึกษาโกวกำลังคิดหาวิธีรับมือ แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของหนิงอู่ซวงเขาก็ไม่ได้คิดทบทวนอีกเป็นครั้งที่สองและกล่าวออกมาอย่างไม่รู้ตัว

หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงพูดอย่างช้าๆ ว่า: "เปล่านะ ข้าหมายถึงพ่อของเจ้ากำลังทำหน้าที่เป็นสายลับในราชสำนักของจักรวรรดิและทรยศต่อผู้นำของเรา แม้ว่าท่านผู้นำจะชอบเจ้า แต่พวกเราก็ไม่อาจที่จะเพิกเฉยต่อความรู้สึกของพี่น้องของเราได้ ดังนั้นพวกเราจึงทำได้เพียงต้องฆ่าพ่อของเจ้าเสีย”

“อ้อ แบบนี้สินะ” หนิงอู่ซวงพยักหน้า ก่อนหน้านี้นางไร้เดียงสา แต่นางไม่ได้โง่เขลาและการแสดงออกของที่ปรึกษาโกวในตอนนี้ก็เพียงพอแล้ว ความจริงที่ว่าพวกเขาเอานางมาแก้แค้นมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น ครอบครัวของนางไม่ได้เป็นสายลับแต่เป็นเพราะพ่อของนางไม่ยอมตกลงให้นางแต่งงานกับผู้นำฉีอู่ เขาจึงแก้แค้นครอบครัวของนาง!

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หนิงอู่ซวงก็รู้สึกเสียใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในใจ ถ้านางไม่แอบออกไปเล่นข้างนอกในครั้งนั้น นางก็คงไม่ได้พบกับผู้นำฉีอู่ อีกฝ่ายก็คงจะไม่ได้คิดอะไรกับนางและพ่อของเขาเองก็คงไม่ถูกอีกฝ่ายทำร้ายจนตาย เพียงเพราะท่านปฏิเสธข้อเสนอของพวกเขา!

"ท่านพ่อ ทั้งหมดนี่เป็นความผิดของลูกสาวของท่าน นี่เป็นความผิดของลูกเอง! ลูกเป็นคนทำร้ายท่านและคนอื่นๆ !" หนิงอู่ซวงพึมพำในใจแต่นางไม่แสดงออกเพราะต้องการแก้แค้นให้พ่อและครอบครัวของนางนั่นเอง

"ไปกันเถอะ" หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว หนิงอู่ซวงก็ลุกขึ้นยืนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและพูดเรื่องนี้กับที่ปรึกษาโกวอย่างใจเย็น

“ห๊ะ อะไรนะ?” การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของหนิงอู่ซวงทำให้ที่ปรึกษาโกวตกใจ แต่เขาก็เข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายตกลงที่จะแต่งงานกับผู้นำแล้ว แม้ว่าเขาจะอยากรู้เกี่ยวกับความคิดเห็นที่เปลี่ยนไปของหนิงอู่ซวงที่มีต่อท่านผู้นำ แต่เขาก็ไม่อยากจะใส่ใจมากนักตราบใดที่หนิงอู่ซวงตกลงที่จะแต่งงานกับผู้นำแล้ว ภารกิจของเขาก็จะเสร็จสิ้นแล้ว ดังนั้นเรื่องอื่นๆ จึงไม่สำคัญอีกต่อไป

ผู้คุมรีบเปิดประตูให้ทั้งสองคน เขาเข้าใจแล้วว่านักโทษสาวสวยคนนี้กำลังจะเปลี่ยนใจและเมื่อนางกลายเป็นภรรยาของเจ้านายของเขาแล้ว สถานะของเขาก็จะเปลี่ยนไปทันทีและเขาเองก็ไม่กล้าที่จะทำให้นางขุ่นเคืองใจอยู่แล้ว

หนิงอู่ซวงเดินตามไปข้างๆ ที่ปรึกษาโกวอย่างไร้ความรู้สึกและเดินออกจากห้องขังนั้น มองไปยังแสงแดดที่สวยงามภายนอกแต่หัวใจของนางกลับประดุจทุ่งน้ำแข็ง

“ท่านพ่อ ไม่ต้องห่วงนะลูกจะแก้แค้นให้ท่านเอง และเมื่อลูกแก้แค้นได้สำเร็จแล้วลูกจะตามไปหาท่านพ่อนะ!” หนิงอู่ซวงคิดอยู่ในใจ

หนิงอู่ซวงได้ตัดสินใจแล้ว นางจะต้องแต่งงานกับผู้นำฉีอู่เสียก่อนจากนั้นก็ใช้ตำแหน่งของนางยุยงให้ผู้นำฉีอู่และที่ปรึกษาโกวแตกคอกัน นางจะต้องหาโอกาสกำจัดที่ปรึกษาโกวไปซะและจากนั้นก็ฆ่าผู้นำฉีอู่เพื่อแก้แค้นให้กับพ่อของนาง

อย่างไรก็ตามเมื่อคิดว่าถ้านางทำเช่นนั้น นางจะต้องหลับนอนกับคนที่นางขยะแขยงเป็นเหตุให้นางเกิดรู้สึกขยะแขยงอยู่ในใจ อย่างไรก็ตามนางนั้นก็เป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอและในสังคมที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้นี่ก็เป็นเพียงทางเดียวที่นางจะแก้แค้นให้กับพ่อของนางได้