USB:บทที่ 292 กลับมาที่โรงงาน

พวกเขาทั้งสองเดินไปรอบ ๆ ถนนเป็นเวลาสักพัก เนื่องจากชิวหนิงช่วงเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ดังนั้นร่างกายของเธอจึงยังไม่ฟื้นตัวดีนัก ฮวงเฟิงจึงบอกให้เธอกลับไปก่อน เมื่อพวกเขาแยกกันกลับฮวงเฟิงจึงรีบไปโรงงานอีกครั้ง

"กลับมาแล้วเหรอ ผู้กำกับชิวก็กลับไปแล้วเหรอ?" กัวเหลียงพูดขณะที่เขามองไปที่ฮวงเฟิงที่เพิ่งกลับมา

"อืม หลังจากกินมื้อค่ำเสร็จเราจะแยกกัน" ฮวงเฟิงกล่าว

"พวก นายไปรู้จักคนอย่างผู้กำกับชิวได้ยังไงกัน?" กัวเหลียงกล่าวพร้อมมองไปที่เขามองไปที่ฮวงเฟิงอย่างอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาคิดเรื่องนี้เป็นเวลานานแต่ก็ยังคงไม่เข้าใจ

“ ลูกสาวของเขาเป็นเพื่อนกับฉัน” ฮวงเฟิงไม่ได้พยายามปกปิดความจริงเรื่องนี้เนื่องจากไม่มีอะไรจะต้องปิดบัง นอกจากนี้จากการที่พูดคุยกับชิวหนิงช่วงก่อนหน้านี้ เธอเองก็ดูเหมือนจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับโรงงานแห่งนี้มากเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายที่อ่อนแอของเธอในวันนี้ เธอคงมาดูโรงงานกับเขาด้วยแล้ว

“ เพื่อนเหรอ? เป็นแฟนไม่ได้เหรอ?” กัวเหลียงกล่าว

“ นี่นายพูดเรื่องไร้สาระอะไร? พวกเราเป็นแค่เพื่อนกัน” ฮวงเฟิงพูดอย่างอารมณ์เสีย แต่เมื่อเขานึกย้อนกลับไปก็จำได้ว่าตอนที่พ่อแม่ของชิวหนิงช่วงคุยกับเขา พวกเขาก็มักจะถามคำถามส่วนตัวกับเขาเสมอและนั้นอาจเป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาเองก็คิดแบบเดียวกัน

"โอ้ เป็นอย่างนั้นเองเหรอหรือ แต่ก็เอาเถอะ ฉันก็พูดในสิ่งที่ฉันเห็นแล้วอีกอย่างผู้กำกับชิวก็ค่อนข้างดีกับนาย" เมื่อได้ยินคำพูดของฮวงเฟิง เขาก็ถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะเขาเองก็อยากให้ฮวงเฟิงกับกัวเมิ่งหานเป็นแฟนกัน แต่เขาเพียงคิดไม่ถึงว่ามาก่อนว่าผู้หญิงที่อยู่รอบตัวฮวงเฟิงนั้นฐานะของแต่ละคนนั้นไม่ได้ธรรมดาเลย ไม่ว่าจะเป็นเจ้านายของเขาหรือแม้กระทั่งลูกสาวของผู้กำกับชิว แม้ว่าสุดท้ายมันจะเป็นไปได้ยากที่พวกเธอเหล่านี้จะมามีส่วนเกี่ยวข้องกับฮวงเฟิงแต่ยังไงกัวเหลียงก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี

"ฉันอยากจะให้หรูหรานถามความรู้สึกของเมิ่งหานว่าเธอคิดอะไรเพราะถ้าเธอมีความรู้สึกดี ๆ ต่อฮวงเฟิง เธอก็ควรจะเริ่มแสดงออกบ้างได้แล้ว" กัวเหลียงคิด

"นั่นเป็นเพราะฉันเคยช่วยลูกสาวของเขาไง" ฮวงเฟิงกล่าวและเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการให้คนอื่นคิดถึงแต่ประเด็นนี้ ดังนั้นเขาจึงพูดต่อว่า

“อย่าเพิ่งพูดเรื่องพวกนี้ก่อนเลย ฝ่ายการผลิตไปถึงไหนแล้ว?”

“ ทุกอย่างปกติดี” กัวเหลียงกล่าว: "แบบพิมพ์เขียวของนายอันนี้ไม่เพียงแต่จะใช้ต้นทุนต่ำเท่านั้น แต่ความเร็วในการผลิตยังเร็วมากอีกเท่าตัว ฉันประเมินได้ว่าในช่วงบ่ายก่อนที่เราจะเลิกงาน เราจะได้เห็นเครื่องบำบัดน้ำเสียชิ้นแรกและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่คนงานของเราเป็นคนผลิตแม้ว่าพวกเราจะไม่เคยผลิตมาก่อนก็ตาม"

กัวเหลียงพอใจกับความเร็วในการผลิตครั้งนี้มากแม้คนงานในโรงงานจะยังไม่คุ้นเคยกับความเร็วในการผลิตครั้งนี้ก็ตาม อีกอย่างพวกเขาไม่ได้มีจำนวนคนงานที่นี่มากนักมันจึงส่งผลให้อัตราการผลิตน้อยตามไปด้วย แต่สำหรับพวกเขาแล้วการที่ได้ผลลัพธ์เร็วทั้ง ๆ ที่จำนวนคนงานน้อยเช่นนี้ เขาก็พอใจแล้ว

ความเร็วในการผลิตครั้งนี้ทั้งไม่ช้าทั้งต้นทุนไม่สูงและหากประสิทธิดีตรงตามที่ฮวงเฟิงกล่าวไว้จริง ๆ ของสิ่งนี้จะเป็นผลิตภัตฑ์ที่ยอดเยี่ยมมาก อย่างไรก็ตามยังไงพวกเขาก็ต้องทดสอบของสิ่งนี้ด้วยตัวเองก่อนและต้องรู้ผลก่อนเลิกงานในวันนี้ด้วยไม่เช่นนั้นคนอื่น ๆ คงไม่เชื่อว่าสิ่งนี้จะใช้งานได้ดีจริง

ฮวงเฟิงค่อนข้างพอใจกับความเร็วในการผลิตของเขาแต่แน่นอนว่าเขายังไม่พอใจมากนักเพราะเมื่อเปิดตลาดแล้วเขาจะต้องเพิ่มการผลิตขึ้นไปอีกอย่างแน่นอน

"มาเถอะ ไปดูกัน" แม้ว่าเขาจะรู้แล้วว่าของสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องที่อุปโลกข์จากการแนะนำของกล่องจักวาล แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มต้นธุรกิจ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ตื่นเต้น

แน่นอนกัวเหลียงก็เข้าใจความคิดของฮวงเฟิงเช่นกัน ความจริงเขาเองก็อยู่ในโรงงานตลอดเวลาก่อนที่ฮวงเฟิงจะกลับมาเสียอีก ถึงเขาจะทำอะไรได้ไม่ค่อยมากแม้ว่าอยากจะทำแค่ไหนก็ตาม นอกจากนี้สภาพแวดล้อมรอบโรงงานก็ไม่ค่อยดีนัก เขาจึงไม่อยากจะออกไปเช่นกัน

ในขณะที่ฮวงเฟิงและกัวเหลียงกำลังดูอุปกรณ์ยังชีพของคนงานในโรงงานอยู่ ชิวหนิงช่วงก็กลับถึงบ้านพอดีและได้พบกับแม่ที่กลับมาก่อนแล้ว ส่วนผู้กำกับชิวมีธุระที่ต้องออกไปทำข้างนอก ดังนั้นตอนนี้จึงเหลือเพียงงสองสาวสองแม่ลูกอยู่คฤหาสน์ชิวเพียงสองคน

"กลับมาแล้วเหรอ? แม่คิดว่าลูกจะไปหาอะไรกินต่อกับฮวงเฟิงเสียอีก?" แม่ของชิวหนิงช่วงถามด้วยรอยยิ้ม

"เขาบอกว่าหนูเพิ่งออกจากโรงพยาบาลควรจะกลับไปพักผ่อนก่อน เขาเลยมาส่งหนูกลับบ้านค่ะ" ชิวหนิงช่วงนั่งลงบนโซฟาพลางพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนักและเห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่ต้องการกลับมาบ้านก่อนนัก

“ แต่นั่นก็เพื่อตัวของลูกเองนะ” แม่ของชิวหนิงช่วงกล่าว เมื่อเห็นว่าตอนนี้ไม่มีคนนอกอยู่ด้วยแล้ว แม่ของชิวหนิงช่วงจึงตัดสินใจคุยเรื่องฮวงเฟิงกับลูกของเธอ

"ที่นี่ไม่มีคนอื่นแล้ว บอกแม่ได้ไหมว่าลูกคิดยังไงกับเฟิง" แม่ของชิวหนิงช่วงถาม

เมื่อชิวหนิงช่วงได้ยินเช่นนั้นเธอก็เกิดอาการเขินเล็กน้อย นี่เธอแสดงออกชัดขนาดนั้นเลยหรือ?

“ไม่ต้องเขินไป แม่ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลเสียหน่อย ” แม่ของชิวหนิงช่วงกล่าว

"แม่คะ หนูคิดว่าหนูมีความรู้สึกดี ๆ กับเขาค่ะ" แม้ว่าชิวหนิงช่วงจะรู้สึกเขินอายเล็กน้อยแต่เธอก็ยังยอมรับมัน

“แล้วเขาคิดยังไงกับลูกล่ะ?” แม่ของชิวหนิงช่วงถามต่อ

ความจริงหลังจากที่พ่อและแม่ของชิวหนิงช่วงแยกตัวออกมาจากชิวหนิงช่วงและฮวงเฟิง พวกเขาทั้งสองแยกออกมาเพื่อคุยเรื่องความสัมพันธ์ของลูกสาวตนกับฮวงเฟิงไม่มีทางเป็นเรื่องอื่นเป็นแน่

จากการสังเกตของทั้งพ่อและแม่ของชิวหนิงช่วงก่อนหน้านี้ พวกเขาตระหนักได้ว่าลูกสาวของพวกเขานั้นดูชอบฮวงเฟิงมากแต่ดูเหมือนว่าฮวงเฟิงจะปฏิบัติกับเธอในฐานะเพื่อนเท่านั้น นี่คือสิ่งที่พวกเขาเป็นกังวลว่าลูกสาวของพวกเขาอาจต้องเจ็บปวดจากความรักครั้งนี้ได้

ในเมื่อพ่อและแม่ของชิวหนิงช่วงทราบแล้วว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับฮวงเฟิงและแน่นอนว่าความรู้สึกที่มีนั้นก็มากเสียอีกด้วย แต่เมื่อเธอได้ยินคำถามของผู้เป็นแม่ ก็ทำให้รู้กสึกเศร้าใจเล็กน้อย: "เขาคงมองหนูเป็นแค่เพื่อนธรรมดาคนหนึ่ง"

แม่ของชิวหนิงช่วงถามต่อว่า "แล้วลูกคิดอย่างไงล่ะ?"

“หนูไม่มีทางยอมแพ้แน่นอนค่ะ !” ชิวหนิงช่วงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

"อื้ม ต้องแบบนี้สิลูกสาวแม่ ในเมื่อเป็นความสุขของลูก แม่ก็จะไม่ห้าม" แม่ของชิวหนิงช่วงกล่าวด้วยรอยยิ้ม จริงๆ แล้วทั้งตัวเธอและผู้กำกับชิวเองแม้จะกลัวว่าลูกสาวตนอาจต้องเสียใจในภายหลัง แต่ตราบใดที่ตอนนี้ลูกสาวของพวกเขาทำแล้วมีความสุข พวกเขาก็จะตามใจเธอ

ในตอนแรกทั้งพ่อและแม่ของชิวหนิงช่วงไม่เชื่อว่าลูกสาวตนจะชอบคนฐานะเช่นนี้ซึ่งเป็นคนที่ไม่แม้แต่จะสามารถคว้าดอกฟ้าอย่างหนิงช่วงมาได้ด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อเห็นความมุ่งมั่นของลูกสาวตัวเองแล้ว พวกเขาจึงไม่คิดห้ามและให้การสนับสนุนแทน อีกทั้งไม่ว่าชายคนนั้นจะมีฐานะเช่นไรพวกเขาก็ยินดีเปิดในและไม่คิดรังเกียจด้วย

ด้วยการสนับสนุนและกำลังใจจากทั้งพ่อแม่ของเธอ ตอนนี้จึงทำให้ชิวหนิงช่วงมีกำลังใจอย่างเต็มเปี่ยม แม้ว่าเธอเองจะยังคงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อนึกถึงว่าจะต้องเริ่มรุกฮวงเฟิงแล้ว แต่ในเมื่อได้รับทั้งการสนับสนุนและกำลังใจจากพ่อแม่ขนาดนี้แล้ว เธอจึงคิดได้ว่าไม่มีเวลาที่จะต้องอายอีกต่อไปแล้ว

ในขณะที่ฮวงเฟิงเองก็ยังไม่รู้ว่าตอนนี้มีหัวใจของผู้หญิงอีกคนหนึ่งมาอยู่ที่เขาแล้วในระหว่างที่เขากำลังมุ่นอยู่กับเครื่องบำบัดน้ำเสียเครื่องแรกอย่างใจจดใจจ่อ