USB:บทที่ 327 ลงมือ (3)

“อ๊าก” ถงเฉียนจุ้นเอามือกุมจมูกไว้และถอยหลังไปสองสามก้าว เลือดไหลนองออกมาจากจมูกของเขาผ่านช่องระหว่างง่ามนิ้วแต่เลือดก็ยังไม่หยุดไหล!

ถงเฉียนจุ้นไม่เคยคิดเลยว่าในเวลานี้คาวาชิมะจะยังสามารถตอบโต้และทำร้ายเขาได้อีกด้วยซ้ำ!

"เร็วเข้า ฆ่ามันซะ!" ถงเฉียนจุ้นคำราม!

เสียงปืนที่ด้านล่างทวีความรุนแรงขึ้น ความแข็งแกร่งและความคล่องตัวของคาวาชิมะนั้นไม่เลวเลย แต่ด้วยดงกระสุนที่หนาแน่นขนาดนี้เขาก็ยังโดนยิง โชคดีที่อาการบาดเจ็บของเขาไม่ได้ร้ายแรงเกินไปนัก

ดังนั้นคาวาชิมะจึงต้องหลบซ่อนและล่าถอย และเส้นทางการหลบหนีของเขาก็มุ่งขึ้นสู่ชั้นสอง

โชคดีที่ชั้นสองมีห้องมากมาย ฮวงเฟิงและไป๋เสี่ยวโหรวต้องการที่จะรอจนถึงที่สุด ทั้งสองคนจึงได้หาห้องซ่อนตัวและรอผลที่จะตัดสินใจก่อนที่จะหนีไป

ช่างบังเอิญนัก ไม่นานหลังจากที่ทั้งสองคนเข้ามาในห้อง ประตูก็เปิดออกอีกครั้ง ฮวงเฟิงและไป่เสี่ยวโหรวตกตะลึงเล็กน้อยเพราะมีห้องมากกว่าสิบห้องบนชั้นสอง และทั้งสองคนจึงเลือกห้องหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ

แน่นอนว่าผลการต่อสู้ของเขาไม่แย่นัก อย่างน้อยเขาก็ได้ฆ่าคนไปแล้วสามคนและในการล้อมกรอบโดยผู้คนจำนวนมากมันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะฆ่าอีกสักสามคนหรือแม้แต่จะทำร้ายถงเฉียนจุ้นได้

อย่างไรก็ตามเวลาก็กระชั้นเข้ามามาก และหลังจากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาฮวงเฟิงและไป่เสี่ยวโหรว ในสถานการณ์ที่มีคนไล่ตามอยู่ข้างหลังและผู้คนขัดขวางเส้นทางการหลบหนี เขาจึงเลือกฮวงเฟิงและคนที่เหลือที่มีคนค่อนข้างน้อย

เมื่อวานนี้ไป่เสี่ยวโหรวเคยมาที่นี่แล้ว แต่เธอแอบออกไปข้างนอก หลังจากนั้นเธอก็ถูกพบตัวโดยลูกน้องคนหนึ่งของคาวาชิมะและทำให้ต้องหนีไป เธอไม่ได้เผชิญหน้ากับคาวาชิมะตรงๆ ดังนั้นเขาจึงจำเธอไม่ได้

ฮวงเฟิงและไป่เสี่ยวโหรวเองก็รู้สึกหมดหนทางเช่นกัน ตอนแรกพวกเขาต้องการที่จะซ่อนตัวให้ถึงที่สุด แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว

เมื่อมีลมจากฝ่ามือฟาดลงมาดวงตาของฮวงเฟิงก็เปลี่ยนไปเป็นจริงจังขึ้นทันที เขากำหมัดแน่น เหวี่ยงหมัดสายฟ้าพุ่งตรงเข้าที่ไปใบหน้าของคู่ต่อสู้

เดิมทีตอนที่เขาเห็นคนสองคนอยู่ในห้อง เขาก็คิดว่าพวกนี้คงจะเป็นคนของถงเฉียนจุ้นเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเพิ่งจะประจักษ์ถึงความแข็งแกร่งของคนของถงเฉียนจุ้น ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่าถึงแม้จะไม่มีปืน เขาคนเดียวก็ยังสามารถต่อสู้กับคนของถงเฉียนจุ้นหลายสิบคนได้

ดังนั้นเมื่อเห็นว่าฮวงเฟิงและไป่เสี่ยวโหรวไม่มีอาวุธ คาวาชิมะจึงไม่ได้ใส่ใจ นอกจากนี้ตัวเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ดังนั้นหมัดนี้จึงไม่สามารถแสดงพลังได้อย่างเต็มที่นัก

ในทางกลับกัน ฮวงเฟิงได้เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้เอาไว้แล้วและเขารู้ว่าคาวาชิมะนั้นมีพลังมากเพียงใด ดังนั้นเขาจึงไม่ออมมือโดยหมัดนี้โดยเขาใช้กำลังทั้งหมดที่มี

ดังนั้นหลังจากทั้งสองฝ่ายแลกเปลี่ยนการโจมตีกันแล้ว ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ถอยกลับไปสองสามก้าว แต่จำนวนก้าวของพวกเขาไม่มีอะไรเทียบกันได้ หัวใจของฮวงเฟิงนั้นสงบถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บและค่อนข้างประมาทเขาก็คงไม่สามารถที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของคาวาชิมะได้

เขาไม่ได้คาดคิดว่าคนธรรมดาตรงหน้าเขานี้จะมีความแข็งแกร่งขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะประเมินคู่ต่อสู้ของเขาต่ำไปเนื่องจากอาการบาดเจ็บ แต่ความแข็งแกร่งของฮวงเฟิงก็ยังคงทำให้เขาประหลาดใจ

อย่างไรก็ตามเขาประหลาดใจอยู่ได้ไม่นาน การโจมตีของเขาก็มาถึงอีกครั้งและโดยธรรมชาติไป่เสี่ยวโหรวก็คงจะไม่นั่งเฉยๆ อยู่ข้างๆ และดูการต่อสู้ระหว่างฮวงเฟิงและคาวาชิมะ ดังนั้นเมื่อฮวงเฟิงเคลื่อนไหวเธอก็เคลื่อนไหวด้วย

ทั้งสองฝ่ายยืนอยู่ตรงหน้าเขาสกัดกั้นการโจมตีและสกัดกั้นการเตะอันทรงพลังของไป่เสี่ยวโหรว เป็นผลให้เขาต้องถอยกลับไปสองสามก้าวอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาถอยกลับมากกว่าเดิมและมาจนถึงประตูทางเข้าแล้ว

"พวกแกเป็นใครกันเนี่ย?" บางทีอาจเป็นเพราะเขาอยู่ในประเทศจีนเป็นเวลานานระดับภาษาจีนของคาวาชิมะจึงดีมากทำให้ผู้คนไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเขาเป็นชาวต่างชาติ

"เป็นคนที่จะมาจับแกไงล่ะ!" กล่าวว่า ในขั้นต้นพวกเขาได้วางแผนที่จะแสดงตัวหลังจากที่มีการตัดสินผู้แพ้ชนะแล้วระหว่างการต่อสู้ของคาวาชิมะและถงเฉียนจุ้น อย่างไรก็ตามเนื่องจากพวกเขาถูกพบตัวแล้วดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะปล่อยให้คาวาชิมะไป

สำหรับถงเฉียนจุ้นเขาจะต้องถูกจับอย่างแน่นอนไม่ว่าเขาจะลักลอบค้ามนุษย์หรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตาม แต่จากข้อเท็จจริงที่ว่าเขาวางยาคนจำนวนมากจนตายในคืนนี้ ก็เพียงพอแล้วที่เขาจะต้องถูกยิงเป้ามากกว่าแปดครั้ง

ในทางกลับกัน ไป่เสี่ยวโหรวและฮวงเฟิงได้รุดเข้าไปหาคาวาชิมะ เมื่อทั้งสองประสานหมัดกันและเตะกันเป็นครั้งแรกพวกเขายังไม่ค่อยคุ้นเคยกันสักเท่าไรซึ่งมักจะสกัดกั้นการโจมตีของกันและกัน อย่างไรก็ตามหลังจากเคลื่อนไหวไม่กี่ครั้งทั้งสองก็เข้ากันได้ดี

ยิ่งคาวาชิมะต่อสู้เขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้น ถ้าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บการจัดการกับคนใดคนหนึ่งในนั้นคงจะเป็นเรื่องง่าย แต่การรับมือกับทั้งสองคนในเวลาเดียวกันจะต้องลำบากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออีกฝ่ายเชี่ยวชาญในการประสานงานกับพวกเขาก็เก่งมากขึ้นเรื่อย ๆ และตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บเขาก็ยิ่งแผ่วลง

ส่งผลให้การบาดเจ็บของคาวาชิมะแย่ลง อย่างไรก็ตามความสับสนวุ่นวายมาจากภายนอกอย่างรวดเร็ว บอดี้การ์ดของถงเฉียนจุ้นมาถึงแล้ว

ฮวงเฟิงและคนอื่นๆ รวมทั้งคาวาชิมะต่างรู้สึกเสียใจต่อไป่เสี่ยวโหรว เพราะไม่ว่าจะเป็นใครพวกเขาล้วนแต่เป็นศัตรูกับถงเฉียนจุ้น

ฮวงเฟิงมั่นคงมากขึ้น แม้แต่คาวาชิมะก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงเสียงปืนของบอดี้การ์ดได้อย่างสมบูรณ์และนั่นจะยิ่งแย่ไปกว่านั้น อย่างไรก็ตาม ไป่เสี่ยวโหรวก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าเธอและฮวงเฟิงจะถูกปิดกั้นอยู่ในห้องที่ไม่มีที่กำลังมากนัก และแม้จะไม่มีหน้าต่างก็ตาม เขาก็ยังรู้สึกกังวลเล็กน้อยอยู่ในใจ

“ปัง ปัง ปัง”

บอดี้การ์ดสองสามคนได้มาถึงประตูแล้ว เมื่อเห็นผู้คนที่กำลังต่อสู้กันอยู่ในห้อง พวกเขาก็ไม่ลังเลที่จะสาดกระสุนใส่ กระสุนปลิวว่อนไปทุกที่ทันที

ฮวงเฟิงและไป่เสี่ยวโหรวไม่ได้สนใจคาวาชิมะแล้วในตอนนี้ ทั้งสองคนกระโดยไปอีกด้านหนึ่งของเตียงทันทีเพื่อกำบังตัวซึ่งเป็นสิ่งเดียวในห้องนี้ที่สามารถใช้เป็นกำบังได้ แต่ทั้งสองไม่มีทางออกอื่นใด พวกเขาติดกับเสียแล้วและความตายก็เป็นเพียงเรื่องของเวลา

เมื่อตอนที่เขาอยู่ชั้นล่างเขาก็ถูกยิงจนได้รับบาดเจ็บแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ได้ต่อสู้กับฮวงเฟิงและไป่เสี่ยวโหรวมาสักพัก และอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขาก็แย่ลงเรื่อยๆ และการเคลื่อนไหวของเขาก็ไม่สะดวกเหมือนแต่ก่อน เมื่อยิงปืนออกไปปฏิกิริยาของเขาจึงช้าลงเล็กน้อยและด้วยเหตุนี้จึงมีรูกระสุนหลายรูบนร่างกายของเขา