USB:บทที่ 703 คนที่ตามมา

บรรดาจีนมุงที่อยู่โดยรอบต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ พวกเขาต่างก็ชี้มือไปที่ฮวงเฟิงและพูดคุยเกี่ยวกับฮวงเฟิง แต่ฮวงเฟิงนั้นก็แสร้งทำเป็นเหมือนว่าเขามองไม่เห็น

“ไร้กฎหมาย ไร้กฎหมาย!” จับเขาเลย! ถ้ากล้าขัดขืนก็ยิงได้เลย!” ตำรวจอู๋พูดกับลูกน้องของเขา

สำหรับตำรวจสองสามคนนั้น พวกเขาเพิ่งจะถูกฮวงเฟิงสั่งสอนไป และในเวลานี้เมื่อได้ยินเจ้านายของพวกเขาพูดขึ้นมาเช่นนั้น พวกเขาทั้งหมดก็ดึงปืนออกมา

“ฮวงเฟิง ระวัง!” ซูหยูโม่ กล่าวอย่างกังวลใจที่ด้านข้าง

"ช่างโง่เขลาอะไรแบบนี้นะ" เซี่ยเมิ่งเจียวเองก็ยังตะโกนออกมา

ฮวงเฟิงขมวดคิ้วขณะที่เขามองไปที่พวกนั้น หากบุคคลนั้นไม่ปรากฏ เขาจะเคลื่อนไหว

“นี่พวกคุณจะทำอะไร? พวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่? ใครบอกให้พวกคุณชักปืนออกมา วางปืนลงซะ!”

ในเวลานี้ ก็มีเสียงโวยวายดังมาจากทางด้านนอก ตามมาด้วยตำรวจอีกสองสามนายที่วิ่งสวนเข้ามา

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ตำรวจพวกนั้นมาถึง พวกเขาไม่ได้มาช่วยจับฮวงเฟิง พวกเขาทำความเคารพตำรวจสองสามนายที่มาก่อนหน้านี้ และตำรวจที่นำหน้ามาก็ด่าพวกเขาเสียงดัง

“ท่านหวัง นี่คุณมาที่นี่ทำไม?” แม้ว่าคนอื่นจะเรียกเขาว่าท่านอู๋ แต่เขาเป็นแค่เพียงรองผู้บัญชาการ ท่านหวังที่เพิ่งมาถึงท่านนี้คือผู้บัญชาการที่แท้จริงของกรมตำรวจแห่งจังหวัดเจียง

ในใจของเขานั้น เขาก็แค่ประจบประแจงท่านหวัง เดิมทีแล้วท่านอู่นั้นเป็นรองผู้บัญชาการของกรมตำรวจแห่งจังหวัดเจียง ในตอนนนั้นท่านหวังยังเป็นแค่รองผู้บัญชาการและเป็นเพียงรองอันดับที่สาม และตำแหน่งของเขาก็ยังอยู่หลังของเขาเสียด้วยซ้ำ แต่หลังจากนั้นเพียงไม่นานเมื่อผู้กำกับชิวได้รับการเลื่อนตำแหน่ง จู่ๆ ท่านหวังที่อยู่ภายใต้การดูแลของผู้กำกับชิวก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งข้ามหัวเขาไปและได้กลายมาเป็นผู้บัญชาการของกรมตำรวจแห่งจังหวัดเจียง

ดังนั้น ไม่เพียงแต่ท่านอู๋จะไม่เชื่อมั่นในตัวของท่านหวังแล้วเขาก็ยังมีเรื่องขุ่นเคืองใจต่อกันอีกด้วย ในความเห็นของเขาตำแหน่งของผู้บัญชาการนี้เดิมทีต้องเป็นของเขา ท่านหวังแย่งชิงตำแหน่งไปจากเขา

“ผมมาไม่ได้งั้นเหรอ?” น้ำเสียงของท่านหวังฟังดูแย่มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้เห็นตำรวจหลายคนจ่อปลายกระบอกปืนไปที่ฮวงเฟิง อารมณ์ของเขาก็ยิ่งแย่ลงไปอีก: “พวกคุณได้ยินไหม วางปืนลง!”

ตำรวจเหล่านั้นไม่ได้วางปืนลงในทันที แต่พวกเขามองไปที่ท่านอู๋ด้วยความลังเลอยู่เล็กน้อย พวกเขาติดตามท่านอู๋มาที่นี่ และโดยปกติแล้วพวกเขาก็ค่อนข้างสนิทสนมกัน

เพราะว่าท่านหวังนั้นได้รับการเลื่อนตำแหน่งไปสู่ตำแหน่งสูงสุดแค่เพียงเวลาอันสั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่เพียงคนเดียวที่รับผิดชอบกิจการปัจจุบันในจังหวัดเจียงแห่งนี้

“พวกเราปล่อยเขาไปไม่ได้นะครับ!” ท่านอู่กล่าว จากนั้นก็มองไปที่ท่านหวัง “ท่านหวัง ชายคนนี้ เขาได้ทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่ที่มาจากสามหน่วยงานเขาเป็นคนที่อันตรายมาก ผมกำลังจะจับกุมตัวเขาและนำตัวไปที่กรมตำรวจเพื่อสอบสวนครับ”

คนรอบข้างไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะได้เห็นด้านที่น่าสนใจของฮวงเฟิงในขณะที่พวกเขาอยู่ที่นี่ และตำรวจที่กำลังชี้ปลายกระบอกปืนมาที่เขาก็ยังไม่ยอมวางปืนลงตามที่ท่านหวังสั่ง เห็นได้ชัดว่าในที่สุดแล้วพวกเขาก็ยังคงเชื่อฟังท่านอู๋

“ไม่นะ คุณฮวงน่ะ พวกคุณเอาตัวเขาไปไม่ได้!” ท่านหวังส่ายศรีษะอย่างเด็ดขาด เขารู้จักตัวตนของฮวงเฟิง ถ้าฮวงเฟิงถูกจับกุมตัวไปที่กรมตำรวจแล้วล่ะก็เขานั่นแหละที่จะเป็นคนที่ต้องเดือดร้อน

“ทำไมล่ะครับ? เขาทำผิดกฎหมายด้วยการทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่! ทำไมผมถึงจะจับกุมตัวเขาไปไม่ได้?” ท่านอู๋มองไปที่ท่านหวังโดยไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิ้วเดียว: “หรืออาจเป็นเพราะท่านหวังรู้จักกับคนๆ นี้และต้องการที่จะสืบสวนเขาเป็นการส่วนตัวหรือครับ?”

“ฉันรู้จักคุณฮวงดี แต่มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดหรอกนะ” ท่านหวังส่ายศรีษะและกล่าวออกมา

“ไม่ใช่อย่างที่ผมคิดเหรอครับ? ฮ่าฮ่าฮ่า” เห็นได้ชัดว่าท่านอู่ไม่เชื่อที่เขาพูด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังตั้งใจที่จะทำลายชื่อเสียงของท่านหวังและดูถูกศักดิ์ศรีของเขาต่อหน้าลูกน้องทั้งหลาย

อย่างไรก็ตามเพียงแค่เขาพูดแค่นั้นเขาก็เห็นร่างๆ หนึ่งเข้ามาใกล้เขาก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไรเขาก็รู้สึกว่าเขาถูกตบที่ใบหน้าและร่างของเขาก็ลอยหวือออกไป

“ฮ่าฮ่า คุณหัวหน้า! สนุกไหมล่ะที่สั่งให้คนเอาปืนจ่อผมน่ะ?” คนที่ต่อยเขาจนลอยออกไปก็คือฮวงเฟิงนั่นเอง

ในขั้นต้นฮวงเฟิงคิดว่าเขาสามารถแก้ปัญหาได้โดยการเรียกผู้บัญชาการหวังมา อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในกรมตำรวจของจังหวัดเจียงนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เหมือนแผ่นเหล็ก และผู้บัญชาการกรมตำรวจหวังคนนี้ก็ไม่ได้รีรอเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นฮวงเฟิงจึงไม่มีทางเลือกเขาจึงต้องเคลื่อนไหวอะไรสักอย่าง

แม้แต่พวกที่มาก่อเรื่องให้กับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปก็ถึงกับต้องร้องออกมาด้วยความประหลาดใจที่มีต่อฮวงเฟิง ไอ้คนบ้า! ขนาดว่าถูกปืนหลายกระบอกเล็งเข้าใส่แต่ฮวงเฟิงก็ไม่ได้หวาดกลัวจนต้องร้องขอชีวิตเลย หนำซ้ำเขายังตบหน้าของรองผู้บัญชาการอีกด้วย

ในเวลาเดียวกันเมื่อคนทั้งหลายได้เห็นความแข็งแกร่งของฮวงเฟิงด้วยการตบเพียงครั้งเดียวซึ่งเขาสามารถทำให้คนทั้งคนลอยหวือออกไปได้ นี่เขาเป็นคนแบบไหนกันนี่?

อย่างไรก็ตาม นี่ยังไม่ใช่จุดจบ หลังจากที่ฮวงเฟิงได้ทำให้ท่านอู๋ลอยหวือออกไป เขาก็เปิดใช้งานกระบวนท่าเท้าท่องคลื่นอีกครั้ง และเดินไปที่ตรงกลางของคนสามคนที่กำลังเล็งปืนมาที่เขา ทำให้ตาของคนเหล่านั้นพร่ามัว ทั้งสามคนนี้ไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบโต้ก่อนที่พวกเขาจะถูกฮวงเฟิงทุ่มลงกับพื้นอีกครั้ง และปืนในมือของพวกเขาก็ถูกฮวงเฟิงยึดไปในทันที

“ผู้บัญชาการหวัง ผมสงสัยว่าคนเหล่านี้จะเป็นพวกเดียวกันกับกลุ่มคนก่อนหน้านี้ พวกเขากำลังวางแผนที่จะโจมตีสมาชิกขององค์กรความมั่นคงแห่งชาติ อาจจะเป็นผู้ก่อการร้ายจากนอกเมือง ผมหวังว่าคุณสามารถนำพวกเขากลับไปด้วยและสอบสวนพวกเขาอย่างละเอียด" ฮวงเฟิงควงปืนสองสามกระบอกในมือของเขาจากนั้นก็เดินไปที่ด้านข้างของผู้บัญชาการหวัง และกระซิบกับเขา

ผู้บัญชาการหวังยังคงอึ้งอยู่เล็กน้อยแต่หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของฮวงเฟิงแล้ว เขาก็เข้าใจสิ่งที่ฮวงเฟิงได้กระทำกับคนเหล่านี้ แต่ผู้บัญชาการหวังไม่ได้รู้สึกว่านั่นเป็นเรื่องที่ไม่เลวนัก ทว่าเขาค่อนข้างที่จะพอใจเลยทีเดียว คนเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้บัญชาการอู๋มักจะต่อต้านเขาโดยไม่ค่อยเห็นเขาอยู่ในสายตา ดังนั้นมันจึงแยบยลที่สุดสำหรับฮวงเฟิงที่จะจัดการพวกเขาในครั้งนี้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ผู้บัญชาการหวังก็พูดกับตำรวจที่อยู่ข้างหลังเขาว่า "พวกคุณ คุมตัวพวกเขากลับไปให้ผม ผมอยากจะสอบสวนพวกเขาให้ละเอียด พวกเราไม่อาจที่จะปล่อยให้คนที่เป็นอันตรายต่อสังคมเช่นนี้และแอบอ้างตัวเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐให้ลอยนวลไปได้!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ตำรวจสองสามนายที่มากับผู้บัญชาการหวังก็ถึงกับตกตะลึง พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าผู้บัญชาการของพวกเขาจะพูดแบบนี้ คนเหล่านี้เห็นได้ชัดว่าไม่อาจที่จะแอบอ้างเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐได้

ในทางกลับกันฮวงเฟิงนั้นก็มีพยานอยู่สองส่ามคนทึ่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเขาเป็นฝ่ายเริ่มหาเรื่องก่อน แต่ตอนนี้ผู้บัญชาการของพวกเขากลับออกโรงปกป้องฮวงเฟิงอย่างออกนอกหน้าทั้งๆ ที่มีนักข่าวอยู่ด้วยก็ตามที เห็นได้ชัดว่าเขานั้นบ้าไปแล้ว