USB:บทที่ 475 มาช่วย

ขณะที่ฉ่ายเถียนเริ่มรู้สึกตัวหลังจากที่เขาหมดสติเนื่องจากขาหัก เสียงฝีเท้าดังมาจากไม่ไกล

"เร็วเข้า คุณชายฉ่ายอยู่ข้างหน้า ไอ้สารเลวถงเฉียนก็อยู่ตรงนั้นด้วย!" เสียงที่คุ้นเคยของเหลาอวี้ดังออกมา

"เหลาอวี้ ฉันอยู่ตรงนี้ รีบๆมาช่วยฉันหน่อย!"

เมื่อได้ยินเสียงของเหลาอวี้ ฉ่ายเถียนทำราวกับว่าเขาได้ยินเทวดา และทนต่อความเจ็บปวดบริเวณขาและร้องเริ่มตะโกน แต่เมื่อเขาเปิดปากพูด เขาก็ถูกเตะเข้าที่ใบหน้าและร้องตะโกนอย่างน่าสังเวชอีกครั้ง

"คุณชายฉ่าย ไม่ต้องห่วงครับ ผมเรียกคนมาช่วยคุณแล้ว!" เสียงของเหลาอวี้ดังขึ้นอีกครั้ง "ถงเฉียน ถ้านายกล้าทำอะไรคุณชายฉ่าย ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่ และมันจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันเคยทำ!"

“ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเหลาอวี้คนนี้จะซื่อสัตย์ขนาดนี้?” ร่างกายของฉ่ายเถียนรู้สึกปวดร้าว แต่หัวใจกลับรู้สึกเจ็บปวดไปกับคำพูดและการกระทำของเหลาอวี้ ตอนแรกเขายังรู้สึกต่อต้านอยู่บ้าง ทว่าตอนนี้เขาได้ปฏิบัติต่อเหลาอวี้ในฐานะลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ที่สุด

ในไม่ช้าคนกลุ่มหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นตัวต่อหน้าฉ่ายเถียนและคนที่เหลือ เนื่องจากพื้นที่ตรงนี้เป็นทางตัน พวกเขาจึงไม่สามารถออกไปจากที่ตรงนี้ได้

“ถงเฉียน ไอ้สารเลว นั่นแกทำอะไรคุณชายฉ่าย?!” เหลาอวี้เป็นคนแรกที่เห็นฉ่ายเถียนนอนอยู่บนพื้น เขาตกใจจนหน้าซีดแล้วเอ่ยถามถงเฉียนทันที

"อยู่ดีไม่ว่าดี เหลาอวี้ ขานายหายดีแล้วสินะ!" ถงเฉียนว่าพลางมองเหลาอวี้ด้วยใบหน้าไม่เป็นมิตร เขาต้องการที่จะเอาชนะเหลาอวี้อีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้เหลาอวี้ไม่ได้อยู่ที่นี่เพียงคนเดียวยังมีพรรคพวกคนอื่นๆ อีกด้วย

ดูเหมือนคนพวกนั้นจะยืนอยู่รอบๆ ตัวเขา พวกเขาทั้งหมดเป็นอันธพาล เขาชำเลืองมองอีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าเขาไม่สามารถต่อกรกับอีกฝ่ายได้ง่ายๆ

ในตอนที่ถงเฉียนพูดถึงขาของเขา ดวงตาของเหลาอวี้ก็ขุ่นมัว ขาของเขาไม่ได้รับการรักษาหรือไม่มีทางรักษาให้หายขาดได้ แต่เพื่อโอ้อวดต่อหน้าฉ่ายเถียน เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกเสียจากลากสองขาของเขาที่ยังไม่หายดีถ่อมาที่นี่

แต่เขาจะไม่ลงมือกับอีกฝ่ายในทันที เขาจะรอจนถึงเวลาที่เหมาะสม ในตอนที่ขาข้างหนึ่งของฉ่ายเถียนใช้การไม่ได้ เขาก็จะออกโรงทันทีและการปรากฏตัวของเขาในตอนนั้นจะทำให้ฉ่ายเถียนได้รู้ซึ้งว่ามันสำคัญกับเขาขนาดไหน

นอกจากนี้ หากขาของฉ่ายเถียนพิการ ในอนาคต เขาเองก็จะไม่ล้อเลียนเรื่องขาของฉ่ายเถียน ฉ่ายเถียนเป็นคนแบบไหน เหลาอวี้นั้นทราบดี อีกฝ่ายเป็นคนที่จะข่มเหงและล้อเลียนคนอื่น

"ถงเฉียน อย่าได้ใจไป วันนี้ฉันจะทำให้นายชดใช้ในสิ่งที่นายทำลงไป นายกล้าทำกับคุณชายฉ่ายแบบนี้ นายคงไม่อยากมีชีวิตแล้วใช่ไหม ไปจัดการเขา ไม่ต้องยั้งมือ!" เหลาอวี้กล่าวกับถงเฉียนอย่างดุเดือด

แม้ว่าตอนนี้เขาจะพูดกับถงเฉียน แต่ความหมายที่เขาจะสื่อก็คือเขาจะแก้แค้นแทนฉ่ายเถียนให้ได้ อย่างน้อย ฉ่ายเถียนที่สามารถไม่รับรู้อะไรได้อีกแล้ว รู้สึกซาบซึ้งต่อคำพูดของเหลาอวี้อย่างมาก

เนื่องจากเหลาอวี้เห็นว่าถงเฉียนทำร้ายฉ่ายเถียน เขาจึงต้องการที่จะวางก้ามใส่ฉ่ายเถียน และเขาก็ไม่ได้มาที่นี่โดยไม่ได้เตรียมแผนสำรอง แท้จริงแล้วในหมู่อันธพาลเขากลับมีพวกพ้องมากกว่าถงเฉียนเสียอีก

ด้วยเหตุนี้จึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาที่จะพาคนเหล่านั้นมาก และจำนวนคนที่เขาพามาในครั้งนี้ก็มีมากกว่าของถงเฉียนอีกด้วย

ไม่นาน ทั้งสองฝ่ายก็เริ่มต่อสู้กัน เว้นแต่เหลาอวี้ที่ไม่ได้ร่วมวง เขารู้อยู่แล้วว่าต้องออกโรงตอนไหนอีกทั้งยังไม่อยากสร้างปัญหาให้ตัวเอง

ในเวลาเดียวกัน ฉ่ายเถียนที่นอนอยู่บนพื้นก็ไม่ต้องการเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้ น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาไม่มีแรงที่จะขยับตัว เขาจึงทำได้เพียงนอนร้องขอความช่วยเหลือบนพื้นต่อ

แต่เหมือนว่าเหลาอวี้จะไม่ได้ยินเสียงของเขา อีกทั้งฉากด้านหน้าก็ชลมุนวุ่นวายมากจนทำให้เขาไม่ได้ยินคำเสียงร้องขอความช่วยเหลือของฉ่ายเถียน

ด้วยเหตุนี้ ฉ่ายเถียนจึงถูกทำร้ายอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนเหยียบเขา และก็ไม่รู้ด้วยว่าใครเป็นคนใช้ไม้ทุบตีเขา

ในขณะเดียวกัน คนที่ถูกทำร้ายอีกคนหนึ่งก็คือถงเฉียน เนื่องจากเขาไม่ได้ยกพวกมาเยอะเท่าอีกฝ่าย และเขาก็เป็นหนึ่งในคนที่เหลาอวี้ต้องการสอนบทเรียน

ดังนั้นเขาจึงได้รับการดูแลเป็นอย่างดี หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็มีสภาพไม่ต่างกับฉ่ายเถียน เขานอนอยู่บนพื้นและไม่สามารถหลบการโจมตีโดยรอบได้

ผลของการต่อสู้ถูกตัดสินอย่างรวดเร็ว และเหลาอวี้ที่ได้เตรียมการมาก่อนจึงเป็นฝ่ายได้เปรียบ คนที่เขาพามาเอาชนะทุกคนที่ถงเฉียนพามาแล้ว และในตอนนั้น เหลาอวี้ก็รีบวิ่งไปช่วยพยุงตัวฉ่ายเถียนให้ลุกขึ้น

“คุณชายฉ่าย เป็นเจ็บมากไหมครับ?” เหลาอวี้ถามด้วยความเป็นห่วง

"นี่นายตาบอดรึไง!? ฉันเหมือนคนสบายดีตรงไหน?" ในตอนนี้ร่างกายของฉ่ายเถียนรู้สึกเจ็บไปหมด ในตอนี่ได้ยินคำถามของเหลาอวี้ เขาจะมีอารมณ์ไปตอบอีกฝ่ายดีๆได้ยังไง?

แต่เมื่อเขาคิดว่าเหลาอวี้ต้องรีบมาหาเขาให้ทันเวลา เขาก็รู้ว่าเขาพูดกับอีกฝ่ายแรงเกินไปแล้ว

"คุณชายฉ่าย ถงเฉียนยอมแพ้และรอให้คุณจัดการเขาอยู่ครับ" เหลาอวี้ยิ้มที่มุมปาก จากนั้นก็พูดกับฉ่ายเถียน

"อืม" ฉ่ายเถียนตอบ จากนั้นก็เดินไปหาถงเฉียนด้วยการช่วยเหลือจากเหลาอวี้ เขายกเท้าเหยียบอีกฝ่าย แต่เพราะขาของเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บ ลูกเตะนั้นทำให้เขาถึงกับแค่นยิ้มเพราะความเจ็บปวด

"สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ถงเฉียน คิดไม่ถึงละสิว่าตัวเองจะจะต้องมานอนแทบเท้าฉันเร็วขนาดนี้" แม้ว่าร่างกายของเขาจะเจ็บปวด แต่ฉ่ายเถียนก็ยังคงระบายยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจพลางพูดกับถงเฉียนที่อยู่ใต้เท้า

"ถุย!" โดยไม่คาดคิด ถงเฉียนยกศีรษะขึ้นแล้วถ่มน้ำลายใส่ฉ่ายเถียน น้ำลายที่เปื้อนอยู่บนหน้าฉ่ายเถียนทำให้เขารู้สึกรังเกียจ

"ฉ่ายเถียน นายอย่าได้ใจไปหน่อยเลย วันนี้ฉันจะใจดีกับนายยอมไม่ฆ่านาย แต่วันหน้า ถ้าฉันเจอนาย ฉันจะฆ่านายให้ได้!" ถงเฉียนพูดกับฉ่ายเถียนด้วยดวงตาแดงก่ำ

"แม่งเอ้ย!" ฉ่ายเถียนใช้ความพยายามอย่างมากในการเช็ดน้ำลายบนใบหน้า แต่เมื่อเขานึกถึงน้ำลายที่เปื้อนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา เขาก็รู้สึกมวลท้องและมีความคิดที่จะจัดการถงเฉียนตรงหน้าให้ถึงตาย!