USB:บทที่ 334 เสื้อคลุมเงา

“หัวหน้า ผมขอถามหน่อยสิ ถ้าอย่างนั้นพอจะมีเงินอุดหนุนอะไรบ้างไหม?” ในเวลานี้ฮวงเฟิงมองไปที่สาวสวยคนหนึ่งและกล่าวออกมา

"ไม่มี" ขณะที่ไป่เสี่ยวโหรวกินอาหารเธอก็พูดอย่างเด็ดเดี่ยวว่า "คุณเป็นสมาชิกภายนอก คุณไม่มีเงินอุดหนุนค่าอาหารและยิ่งไปกว่านั้นคุณทำอาหารให้หัวหน้าทีมกินเป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรอกเหรอ?"

แม้ว่าหรงหนิงจะยังไม่ได้ยืนยันการทำหน้าที่ของฮวงเฟิงอย่างเป็นทางการ แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับไป่เสี่ยวโหรว ไม่ต้องพูดถึงว่าฮวงเฟิงได้ทำความดีความชอบในเรื่องนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้สร้างคุณงามความดีอะไรและตราบเท่าที่เขาได้รับการแนะนำว่าเป็นสมาชิกภายนอกขององค์กร หรงหนิงก็ยังคงไว้หน้าเขาอยู่บ้าง เพียงแค่ว่าฮวงเฟิงจะต้องถูกซักอย่างละเอียดก็เพียงเท่านั้น

ความเป็นจริงแล้ว สิ่งที่ฮวงเฟิงไม่รู้ก็คือว่าสมาชิกภายนอกในหน่วยงานความมั่นคงแห่งชาตินั้นมีเป็นจำนวนมาก แต่ทุกๆ ปีพวกเขาจะแสดงความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นหรือลดลงขึ้นอยู่กับผลงานของพวกเขาในเวลาหนึ่งปี ผู้ที่ทำผลงานได้ดีจะได้รับการอนุมัติให้เป็นสมาชิกถาวรในเวลาที่เหมาะสมและยังมีผู้ที่จะใช้ตัวตนของพวกเขาในการทำสิ่งที่ไม่ดีและไม่เพียงแต่พวกเขาจะถูกลบออกจากรายชื่อสมาชิกภายนอกเท่านั้น พวกเขายังจะต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรงอีกด้วย

ผู้ที่ทำผลงานไม่ดีแต่มีส่วนช่วยเหลือองค์กรจะไม่ถูกลงโทษ แต่สถานะของพวกเขาในฐานะสมาชิกภายนอกจะถูกเพิกถอนไป เป็นผลให้จำนวนสมาชิกภายนอกที่ถูกยกเลิกในแต่ละปีมีจำนวนมาก แต่จำนวนสมาชิกที่ได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการนั้นมีน้อยมาก

ดังนั้นด้วยสถานะของไป่เสี่ยวโหรวจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะแนะนำสมาชิกจากวงนอกที่ไม่สำคัญนัก

ฮวงเฟิงกลอกตากับคำพูดของไป่เสี่ยวโหรว ทำไมเขาต้องมารับมือกับหัวหน้าทีมแบบนี้กันเนี่ย?

สิ่งที่ฮวงเฟิงไม่รู้ก็คือตอนที่ไป่เสี่ยวโหรวอยู่ในเมืองหลวง มีคนต้องการที่จะเชิญเธอไปทานอาหารค่ำตั้งมากมายแต่เธอก็ไม่เคยตกลงเลย แต่เมื่อเธออยู่กับฮวงเฟิงเธอกลับรู้สึกสบายใจ เธอไม่เคยรู้สึกว่าฮวงเฟิงนั้นมีความคิดที่พิเศษกับเธอ ดังนั้นพวกเขาทั้งสองคนจึงปฏิบัติต่อกันดั่งเพื่อน

ไม่เช่นนั้นแล้วมันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่ไป่เสี่ยวโหรวจะยอมมาทานข้าวที่บ้านของฮวงเฟิง และถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ที่บ้านของเขา ซึ่งเห็นได้ชัดว่าฮวงเฟิงไม่รู้ว่าเขานั้นเป็นคนพิเศษมากกว่าสถานที่เสียอีกในความคิดของไป่เสี่ยวโหรว

หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ ไป่เสี่ยวโหรวก็ไม่ได้คิดที่จะล้างจานดังนั้นเขาจึงต้องล้างจานเอง วันนี้กัวเมิ่งหานไม่ได้มาทำงานที่โรงงานจึงค่อยข้างยุ่งเมื่อสองสามวันที่ผ่านมานี้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องทำงานล่วงเวลา อีกในสองสามวันนี้ทุกอย่างน่าจะลงตัวและจะผ่านไปด้วยดี

อย่างไรก็ตามเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ถ้ากัวเมิ่งหานมาเจอว่าไป่เสี่ยวโหรวอยู่ที่นี่เขาเองก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีแต่สำหรับคนทั่วไปแล้ว ตัวตนของไป่เสี่ยวโหรวนั้นจะต้องเก็บไว้เป็นความลับถึงแม้ว่าสำหรับสมาชิกภายนอกอย่างฮวงเฟิงนั้น ถ้าไม่จำเป็นเขาเองก็ไม่อยากที่จะเปิดเผยตัวตนของเธอ

แน่นอนว่าเขานั้นยังไม่ใช่สมาชิกภายนอกเพราะว่าเขายังไม่ได้รับบัตรประจำตัวที่เขาต้องการมาครอบครองเป็นอย่างมาก

เมื่อไป่เสี่ยวโหรวไปอาบน้ำ ฮวงเฟิงก็กลับมายังห้องนอนของเขาและพบว่ามีบางสิ่งอยู่ในกล่องจักรวาล

เสื้อคลุมเงา (อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์): การป้องกันทางกายภาพ 190, การป้องกันเวทย์มนตร์ 390, ความแข็งแกร่ง + 30, ความคล่องตัว + 50, ทักษะเพิ่มเติม: การล่องหน, การลอยตัว

การล่องหน: สามารถล่องหนได้ในขณะที่ไม่เคลื่อนไหว เมื่อเกิดการเคลื่อนไหวการล่องหนจะหายไป

ลอย: สามารถบินไปในอากาศได้

“อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์?!” ฮวงเฟิงแทบจะร้องไห้ออกมา ในฐานะคนที่เล่นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ในมหาวิทยาลัยเขาจึงรู้อยู่แล้วว่าอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์คืออะไร ในหลายๆ เกมอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์แทบจะไม่มีให้เห็นและอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ทุกชิ้นสามารถเปลี่ยนความแข็งแกร่งของผู้เล่นทำให้พวกมันมีการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพได้

สำหรับคุณลักษณะของอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่า "เสื้อคลุมเงา" นั้นฮวงเฟิงไม่รู้จัก เพราะจำเป็นต้องเปรียบเทียบกับอุปกรณ์อื่นๆ ถึงจะรู้ แต่เพียงแค่ดูทักษะทั้งสองที่มาพร้อมกับมันในความคิดของฮวงเฟิงนั้นคิดว่ามันค่อนข้างดีเลยทีเดียวโดยเฉพาะเทคนิคการลอยตัวนั้น

ไม่ว่าจะเป็นในเกมหรือชีวิตจริงผู้คนต่างโหยหาท้องฟ้า ในชีวิตจริงมีเพียงเครื่องบินเท่านั้น แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ต้องการบินขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยตรง

ในเกมบางครั้งความเสียใจเหล่านี้อาจเกิดขึ้นได้ อุปกรณ์บางอย่างเช่นเสื้อคลุมตัวนี้และสัตว์เลี้ยงบางชนิด เช่นนกขนาดใหญ่เหล่านั้นสามารถช่วยให้คนๆ หนึ่งไปถึงสวรรค์ได้

อย่างไรก็ตามอุปกรณ์และสัตว์เลี้ยงระดับสวรรค์ประเภทนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นในเกมมากนัก ดังนั้นฮวงเฟิงจึงมั่นใจว่าแม้ในเกมอุปกรณ์ชิ้นนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนจะต้องต่อสู้แย่งชิงกันอย่างบ้าคลั่ง ไม่ต้องพูดถึงข้อเท็จจริงที่ว่ามันมีคุณสมบัติและทักษะอื่นๆ

ความจริงแล้วฮวงเฟิงได้ประเมินทักษะการลอยตัวนั้นสูงเกินไป ทักษะนี้ต้องการการใช้เวทมนตร์และอัตราการเผาผลาญก็ไม่ช้าเช่นกัน แม้กระทั่งสำหรับนักเวทย์ที่มีเวทมนตร์มากมายพวกเขาก็ไม่สามารถลอยตัวอยู่ในอากาศได้นาน

อย่างไรก็ตามไป่เสี่ยวโหรวอาจจะออกมาได้ตลอดเวลาดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ระงับความอยากรู้อยากเห็นของเขาเอาไว้และใส่เสื้อคลุมกลับเข้าไปในแหวนมิติก่อนที่จะออกจากห้องไป

"นี่คุณแอบดูฉันตอนอาบน้ำหรือเปล่า?" ไม่นานต่อมาไป่เสี่ยวโหรวก็ออกมาจากห้องน้ำในขณะที่เช็ดผมที่เปียก เธอมองไปที่ฮวงเฟิงที่ดูมีความสุข

“จะเป็นไปได้ยังไงกัน? ผมดูเป็นคนแบบนั้นเหรอ?” ฮวงเฟิงกล่าวด้วยความไม่พอใจ

"แล้วทำไมคุณถึงได้ทำหน้ามีความสุขเหมือนกับไปทำเรื่องไม่ดีมาอย่างนั้นแหละ" ไป่เสี่ยวโหรวกล่าว ในความเป็นจริงเธอรู้อยู่แล้วว่าฮวงเฟิงไม่ได้ไปแอบดูเธออาบน้ำ เพราะว่าเธอเองนั้นก็มีความสามารถอยู่นิดหน่อย และเป็นเพราะเธอคิดว่าเธอมีความสามารถแบบนั้นเธอจึงสามารถอาบน้ำที่บ้านของฮวงเฟิงได้

ในตอนแรกไป่เสี่ยวโหรวเองก็ไม่ได้คิดที่จะอาบน้ำ เพราะว่า

นี่เป็นสภาพแวดล้อมที่แปลกใหม่แล้วยังมีเพศตรงข้ามอยู่ที่นี่ แต่การต่อสู้ในคืนนี้ทำให้ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกมากมาย นอกจากนี้ยังมีคราบเลือดบางส่วนที่เป็นเลือดของเธอเองและคนอื่นอีกด้วย

ด้วยความจริงที่ว่าไป่เสี่ยวโหรวนั้นมีความรู้สึกดีๆ กับเขาและรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้นและความแข็งแกร่งของเธอก็สูงกว่าฮวงเฟิงนัก หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งเธอจึงได้ตัดสินใจอาบน้ำที่นี่ อย่างไรก็ตามหลังจากอาบน้ำแล้วก็มีความคิดแปลกๆ เกิดขึ้นในใจของเธอ

“ผมดูได้ชัดขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฮวงเฟิงคิดกับตัวเองว่าเขาไม่สามารถซ่อนอะไรได้เลย ในอดีตเมื่อเขาได้ของดีๆ เขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และจะหัวเราะออกมาดังๆ

“เมื่อวานนี้ผมถูกลอตเตอรี่และถูกรางวัลตั้งห้าร้อยหยวน ดังนั้นผมก็ต้องมีความสุขมากอยู่แล้ว” Huang Feng อธิบายในขณะที่หัวเราะ แต่จริงๆแล้วเขากำลังดูถูกตัวเองอยู่ในใจ เขามักจะมองหาข้อแก้ตัวที่คล้ายกันและไม่มีอะไรใหม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

อย่างไรก็ตามข้ออ้างนั้นมีอยู่แล้ว ไม่สำคัญว่าอีกฝ่ายจะเชื่อหรือไม่