USB:บทที่ 149 สูสี

ขณะที่ต่อสู้กับเขานั้น ไม่มีใครที่จะสามารถต้านทานเขาได้นานกว่าสามวินาทีเลยสักคน เป็นเพราะว่าภายในสามวินาทีนั้น ฮวงเฟิงสามารถที่จะชกได้มากกว่าสิบสองครั้ง

และยิ่งด้วยกำลังภายในของเขาและพลังจากหมัดโลหะของเขาแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะสามารถต้านทานได้

ส่วนใหญ่พวกเขาคิดว่าฮวงเฟิงมีความแข็งแกร่งมากและอาจจะเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้บางประเภทไปพร้อมๆ กัน

มิฉะนั้นคงจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะก้าวหน้ารวดเร็วเช่นนี้และไม่มีใครคิดถึงเรื่องเวทมนตร์เลย และนี่คือสิ่งที่ฮวงเฟิงต้องการให้เกิดขึ้น

อย่างไรก็ตามไม่ใช่ว่าฮวงเฟิงจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เพราะว่ามีผู้คนมากมายที่อยู่รายรอบตัวเขาและไม่เพียงแค่ความแข็งแกร่งของเขาเท่านั้น แต่ความเร็วในการโจมตีของเขาก็เพิ่มมากขึ้นด้วย

แต่ทว่าความเร็วในการตอบสนองของเขายังคงเท่ากับคนธรรมดาหรืออาจจะแค่สูงกว่าคนธรรมดาเล็กน้อย

โชคดีที่พวกเขาไม่มีไม้เบสบอลติดตัวมาด้วย ดังนั้นแม้ว่าจะถูกพวกนั้นตี แต่อาการบาดเจ็บของฮวงเฟิงก็ไม่ได้ร้ายแรงนัก และเขายังคงมีกำลังภายในที่จะปกป้องร่างกายของเขาได้อีกด้วย

“ปัง!”

ขณะที่ฮวงเฟิงกำลังต่อยลูกสมุนของพวกนั้นอยู่ ทันใดนั้นหางตาของเขาก็พลันเห็นร่างหนึ่งกำลังเข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็ว

เขาไม่มีเวลาพอที่จะคิดและทำได้แค่เพียงใช้แขนข้างซ้ายยกขึ้นโดยอัตโนมัติเพื่อป้องกันศีรษะของเขา

วินาทีต่อมาเขาก็รู้สึกถึงลมที่วูบผ่านแขนของเขาอย่างแรงและร่างทั้งร่างของเขาก็ต้องถอยหลังมาถึงสองก้าว

คนทึ่จู่โจมเขาก็คือชิวหัว และหลังจากที่ชิวหัวเข้าโจมตีได้สำเร็จ เขาก็ยังไม่ยอมแพ้

ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่ได้รุกเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง ขาขวาของเขาก็ระดมเตะไปที่ฮวงเฟิง และความแข็งแรงของขาของเขานั้นเทียบเท่าได้กับความแข็งแรงเมื่อตอนที่ฮวงเฟิงใช้กำลังภายในเลยทีเดียว

แน่นอนว่า เป็นเพราะพวกนั้นคิดว่าเขานั้นไม่ได้ฝึกฝนกำลังภายในมาเป็นเวลานานแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็สามารถที่จะกล่าวได้ว่าความแข็งแรงของขาของชิวหัวนั้นไม่อาจที่จะประมาทได้

ฮวงเฟิงนั้นยังคงถูกดันให้ถอยหลัง แต่เขาก็ยังคงประคับประคองไม่ให้บาดเจ็บรุนแรง

ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้ว่าพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาในตอนนี้นั้นอยู่ที่มือทั้งสองข้างของเขา ดังนั้นเขาจึงผนึกกำลังภายในและปล่อยมันออกมาที่หมัดทั้งสองข้างของเขา

อีกทั้งมีทักษะหมัดโลหะ ความแข็งแกร่งของหมัดเขาในตอนนี้ได้มาถึงระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน

“ปัง!”

ฮวงเฟิงได้ใช้แขนซ้ายของเขาป้องกันเอาไว้แต่มือขวาของเขากลับพบว่ามีโอกาสที่จะปะทะกับขาขวาของชิวหัวได้อย่างดุเดือด

ในเวลานี้ ไม่เพียงแค่ฮวงเฟิงเท่านั้นที่ถูกผลักให้ถอยหลัง

ใบหน้าของชิวหัวเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะถูกผลักให้ถอยหลังได้

ดังนั้นเมื่อทั้งสองคนแลกหมัดกัน เขาจึงกระเด็นถอยหลังมา

ถึงแม้ว่าเขาจะตกใจอยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่มากมายนัก เพราะว่าเขารู้ว่าส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาไม่ใช่ที่หมัดแต่เป็นที่ขา

ความแข็งแกร่งที่ขาของเขานั้นแข็งแรงมาก และมือของเขาเองก็ไม่สามารถที่จะเอามาเปรียบเทียบได้

อย่างไรก็ตามเมื่อขาของเขาปะทะเข้ากับมือของอีกฝ่าย เขากลับกระเด็นถอยหลัง มือของฮวงเฟิงจะต้องแข็งแรงมากขนาดไหนกัน?

“ปัง!”

ฮวงเฟิงไม่ได้มองดูเลยเสียด้วยซ้ำและยังคว่ำคนที่ปล่อยลูกเตะออกมาได้ด้วยหมัดเดียว แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้ใช้เล่ห์เหลี่ยมใดๆ และด้วยการชกเพียงครั้งเดียวคนๆ นั้นก็ถึงกับสูญเสียพลังในการต่อสู้ไปในทันที

ตอนนี้มีเพียงคนเดียวที่สามารถยืนอยู่ได้คือ ฮวงเฟิงและชิวหัว ทั้งคู่มองหน้ากันด้วยความระแวดระวังและมีใครบางคนเดินผ่านไป อย่างไรก็ตามพวกเขาเหลือบตาไปมองสถานที่แห่งนี้เพียงเล็กน้อยก่อนที่จะรีบออกไป

ฮวงเฟิงรู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าของเขานี้แข็งแกร่งกว่าเทียนจุ้นมากนัก อย่างน้อยที่สุดความแข็งแกร่งที่ขาของเขาก็แข็งแรงยิ่งกว่าของเทียนจุ้น

อย่าไรก็ตามปฏิกิริยาของฮวงเฟิงนั้นแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ชิวหัวสามารถที่จะหลบหมัดของเขาได้อย่างง่ายดาย และหลังจากนั้นชิวหัวก็ยกขาของเขาขึ้นมาเตะฮวงเฟิงอีกครั้ง เพี๊ยะ!

“ตอนนี้ล่ะ!”

เมื่อเขาเดินเข้ามาหา เขาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถที่จะโจมตีคู่ต่อสู้ได้และขาของอีกฝ่ายนั้นก็แข็งแรงกว่าหมัดของเขามาก

ดังนั้นเขาจึงใช้ขาของเขาอีกครั้งเขารู้ว่าด้วยปฏิกิริยาของเขาที่มีในตอนนี้ไม่สามารถที่จะหลบได้อย่างแน่นอนแต่เขาไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้คู่ต่อสู้เตะเขาอยู่ฝ่ายเดียวและอดทนกับความเจ็บปวดขณะที่เขากอดขาของคู่ต่อสู้เอาไว้

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่อีกฝ่ายถูกกอดเอาไว้ อีกฝ่ายก็ได้เสียเปรียบ เขาไม่สามารถที่จะใช้ความเร็วในการตอบสนองที่แข็งแรงกว่าในการหลบการปะทะได้

หลังจากที่ฮวงเฟิงได้คว้าขาของเขาเอาไว้ มือขวาของเขาก็ยกขึ้นสูงเตรียมพร้อมที่จะทุบลงบนขาของชิวหัว

“แกกล้าดียังไง!” ดวงตาของชิวหัวเกือบจะถลนออกมา แววของความกลัวฉายอยู่ในดวงตาของเขา เขารู้ว่ามือของฮวงเฟิงนั้นทรงพลังเช่นไร ถ้าเขาถูกทุบทั้งๆ แบบนี้ขาของเขาจะต้องพิการอย่างแน่นอน

ชิวหัวพยายามที่จะขัดขืน แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นเห็นได้ชัดว่าไม่เทียบเท่ากับฮวงเฟิง ร่างทั้งร่างของเขาอาจจะแข็งแกร่งเท่าฮวงเฟิง ซึ่งสามารถเห็นได้จากการปะทะกับความแข็งแกร่งของฮวงเฟิง

เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถที่จะขัดขืนได้ ชิวหัวจึงใช้มือของเขาป้องกันไว้

โชคร้ายที่การเคลื่อนไหวของเขานั้นไม่เป็นผล และยังช้าไปกว่าความเร็วหมัดของฮวงเฟิง

เขาทำได้แค่เพียงเปลี่ยนทิศทางและทุบไปที่ฮวงเฟิง แต่ฮวงเฟิงเองถึงแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บแต่ก็ไม่คิดที่จะปล่อยผ่านไป

“ฮัดช่า!”

ในที่สุดหมัดของฮวงเฟิงก็ทุบลงบนขาของชิวหัว

มันทำให้เขาถึงกับขนหัวลุกขึ้นมาทันทีและเสียงของกระดูกที่หักก็ดังขึ้นขณะที่เสียงร้องไหโหยหวนเขย่าโลกดังออกมาจากปากของชิวหัว

ศรีษะของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่เกิดจากความเจ็บปวด

เขานั้นก็แค่หยุดรถของถงเฉียนไว้แค่ครั้งเดียวและถงเฉียนก็ไม่พอใจและปล่อยเขามาทั้งอย่างนั้น และยังคงส่งคนมาสั่งสอนเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

ยิ่งไปกว่านั้นถ้าไม่หักมือก็คงจะหักขาเขาให้ได้อย่างแน่นอน

ตอนนี้ฮวงเฟิงต้องตกอยู่ในสภาพนี้ เขารู้สึกโมโหมากจริงๆ ดังนั้นเมื่อเขาปะทะกับชิวหัวเขาจึงไม่ได้มีความอาทรเลยแม้แต่น้อย

ฮวงเฟิงไม่คิดที่จะปล่อยคู้ต่อสู้ไปแต่กลับยกหมัดของเขาขึ้นอีกครั้งและทุบลงไปอีก

ขาของคู่ต่อสู้ในตอนนี้ติดอยู่กับเขาและเอียงออกทำมุมที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ และจากนั้นเขาก็กระแทกหมัดเข้าไปที่ใบหน้าของชิวหัวอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกันใบหน้าของเขาก็บวมเป่งและเขาก็สลบไป

หลังจากนั้นฮวงเฟิงก็ทุ่มชิวหัวลงและหันกลับไปมองคนอื่นๆที่เหลือ

เมื่อคนพวกนั้นเห็นว่าฮวงเฟิงกำลังมองมาที่พวกเขา สีหน้าของคนทั้งหมดก็เปลี่ยนไปและพากันล่าถอยไป

“เอาเขาไปให้พ้น จำไว้นะ ถ้าพวกแกยังกล้ามารบกวนฉันอีก ฉันจะหักขาพวกแกให้เบี้ยวกว่าขาของเขาเสียอีก!” ฮวงเฟิงกล่าวเสียงเรียบ

หลังจากที่เขาพูดจบ พวกนั้นก็ไม่กล้าที่จะคิดว่าต่อไปอะไรจะเกิดขึ้นและพากันรีบหันหลังกลับไป

คนที่เหลือพากันมองหน้ากัน ไม่มีใครกล้าที่หยุดฮวงเฟิงหรือพูดอะไรสั่วๆ เลย