USB:บทที่ 552 โจรคนเดิม

ผู้นำฉีอู่รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ฐานะของเขาในปัจจุบันนี้ต่างไปจากเมื่อก่อนมาก ตอนนี้เขามีบริวารของเป็นของตัวเอง รวมถึงนางบำเรอมากมายของเขา ชีวิตของเขาสุขสำราญกว่าเมื่อก่อนมากนัก และนี่ก็คือเหตุผลเดียวที่ผู้นำฉีอู่หวงแหนชีวิตมากกว่าที่เคยเป็น เขาไม่กล้าเสี่ยงหรือล้อเล่นกับชีวิตของเขาเอง และตอนนี้ สำหรับคนที่สามารถขโมยของไปจากเขาได้ตลอดเวลานั้น ดูเหมือนว่าไม่มีเหตุผลใดที่จะต้องปล่อยเขาไป

มีผู้คนจำนวนมากที่ยืนออกันอยู่หน้าบ้านพักของผู้นำฉีอู่ พวกเขาก็คือเหล่าวคนรับใช้ของเขานั่นเอง นอกจากนั้นแล้วยังมี เฒ่าโกว รวมถึงผู้นำทางทหารระดับสูงคนอื่น ๆ ที่เข้ามาสอบถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แต่คนรับใช้พวกนั้นต่างรู้แค่เพียงว่าท่านผู้นำได้ขว้างปาข้าวของจนแตกกระจาย แต่ไม่อาจรู้ได้ว่าเพราะอะไร

"ท่านโกว ท่านน่าจะเข้าไปดูสักหน่อย ปกติแล้วท่านผู้นำไว้วางใจท่านเป็นที่สุด" ทหารรับดับสูงคนหนึ่งได้พูดกับเฒ่าโกว คำพูดของคนคนนั้นทำให้เฒ่าโกวรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก แต่ตัวเขาเองไม่อยากที่จะต้องอยู่กับความหวาดกลัวและโชคร้ายเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะเข้าไป แต่เขาหันกลับไปถามคนรับใช้ของท่านผู้ว่า "เจ้า สาวใช้คนนั้น เจ้ารู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น?"

"ไม่ค่ะ บ่าวไม่รู้" สาวใช้คนที่คนที่ถูกถามก็ตอบด้วยความร้อนรน "เมื่อเช้าตอนที่ท่านผู้นำตื่นขึ้น ก็ยังอารณ์ดีอยู่เลย จากนั้นก็บอกว่าจะไปเล่นกับหยกหรูอี้ ไม่นานหลังจากนั้นท่านผู้นำก็เป็นอย่างที่เห็นค่ะ บ่าวไม่รู้จริง ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

"หยกหรูอี้เหรอ?" เมื่อเฒ่าโกวได้ยินคำบอกเล่าจากสาวใช้ หนังตาของเขาก็กระตุกขึ้นทันที สีหน้าของเขาแสดงให้เห็นว่าเขามีปัญหายุ่งยากใจ เป็นไปได้หรือไม่ สิ่งที่ทำให้ท่านผู้นำรู้สึกไม่พอใจในตอนนี้ อาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับหยกหรูอี้ที่เขามอบให้? แต่นั่นมันก็เป็นเพียงข้อสันนิฐานเท่านั้น เฒ่าโกวยังไม่คิดที่ที่จะเข้าไปในตอนนี้ เขาจะรอจนกว่าผู้นำฉีอู่จะหยุดขว้างปาสิ่งของเพื่อระบายความโกรธเสียก่อน

จากนั้นเขาค่อยเขาไปดูสิว่ามันเกี่ยวกับหยกหรูอี้ของเขาจริงหรือไม่ หลังจากที่ได้ระบายโทสะออกไปบ้างแล้ว ผู้นำฉีอู่ก็ใจค่อยใจเย็นลงบ้าง เขารู้ดีว่าการระบายกับอารณ์โกรธของเขานั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย  ดังนั้นเขาจึงค่อย ๆ สงบใจแล้วพูดลอย ๆ ออกไปว่า

"ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร? อย่างไรก็ตาม ระหว่างเราไม่น่าจะมีเรื่องบาดหมางกัน ในเมื่อเจ้าคอยจับตามองข้าอยู่ เจ้าก็น่าจะรู้ถึงฐานะปัจจุบันของข้าดี ถ้าหากว่าเจ้ายอมออกมา แล้วเข้าร่วมกับข้า ข้ารับปากว่าจะเรื่องที่แล้วมาก็ให้แล้วกันไป เป็นทีชัดเจนว่าคำพูดของท่านผู้นำนั้นพุ่งเป้าไปที่หัวขโมย เขาไม่รู้ว่าจะติดต่อเจ้าหัวขโมยคนนั้นได้อย่างไร ก็ได้แต่หวังว่าเจ้าหัวขโมยนั่นยังคงอยู่บริเวณนี้และได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกไป เห็นได้ชัดว่าผู้นำฉีอู่คิดว่าอีกฝ่ายมาเพื่อที่นี่ก็เพื่อเงิน และเรื่องนี้มันก็เกิดขึ้นเมื่อเขาพอที่จะมีเงินบ้างแล้วในเวลานี้ ถ้าหากอีกฝ่ายยินดีที่จะยอมเข้าร่วมกับเขาจริง ๆ เขาก็จะไม่ใส่ใจหากต้องมอบผลประโยชน์ให้กับคนผู้นั้นบ้าง เพียงแต่ไม่อาจจะรู้ว่าหัวขโมยนั่นไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด หรือว่าเขาไม่สนใจกับข้อเสนอของผู้นำฉีอู่ แต่หลังจากที่ผู้นำฉีอู่พูดจบลง รอบตัวเขาก็ไม่มี่สิ่งใดเกิดขึ้น อีกทั้งยังไม่มีใครปรากฎตัวขึ้นด้วย

"ใครอยู่ตรงนั้น เข้ามา!" ผู้นำฉีอู่ตะโกนขึ้น หลังจากนั้นทุกคนที่อยู่ด้านนอกต่างพากันเดินเข้าไป ผู้นำฉีอู่จึงพูดขึ้นอีกว่า "พวกเจ้า พาคนมา ตรวจดูรอบห้องของข้า  ค้นทุกซอกทุกมุมอย่างละเอียด หาดูว่ามีอะไรน่าสงสัยบ้างหรือไม่!"

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ต้องการที่จะเข้าร่วมกับเข้า ผู้นำฉีอู่ก็ไม่คิดที่จะปล่อยให้เขารอดออกไปได้ นอกจากนั้นแล้วอีกฝ่ายยังแข็งแกร่งกว่าเขาด้วย และดูเหมือนวาพวกเขาคือเป้าหมายของเขา

"รับทราบ!"

เฒ่าโกวยังคงไม่ได้กลับออกไป เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของท่านผู้นำค่อยสงบลงบ้างแล้ว เข้าก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาท่านผู้นำแล้วเอ่ยถามขึ้น "ท่านผู้นำ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น?"

"หยกหรูอี้ที่ท่านมอบให้ข้าถูกขโมยไป" ผู้นำฉีอู่ไม่คิดที่จะมีความลับใด ๆ ต่อนายทหารคนสนิท

"ถูกขโมยไป?" เฒ่าโกวถึงกับอึ้งไปชั่วครู่ เขาคิดว่ามันปัญหาที่เกิดขึ้นนี้ต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับหยกหรูอี้ที่เขามอบให้กับท่านผู้นำ หรือมันเป็นของปลอมจึงทำให้ท่านผู้นำไม่พอใจอย่างมาก

"ท่านผู้ ข้าจะรีบจัดเวรยามคอยตรวจตราที่นี่ให้เข้มงวดขึ้น" เฒ่าโกวรีบกล่าวขึ้น

"ไม่มีประโยชน์" ผู้นำฉีอู่โบกมือขึ้นแล้วพูดต่อว่า "ไม่ว่าจะจัดมาสักกี่คน ก็ไม่มีประโยชน์!"

ภายในใจของผู้นำฉีอู่นั้น เขาคิดว่าคนที่สามารถขโมยของไปจากตัวเขาได้ แน่นอนว่าต้องมีความสามารถในระดับมหาโจร ทั้ง ๆ ที่มันถูกป้องกันอย่างดีแล้วกับถูกขโมยไปได้ เท่านี้ก็พียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ความสามารถของคนคนนั้น เฒ่าโกวไม่รู้ถึงเรื่องนี้ และนั่นทำให้เขาไม่รู้ว่าทำไมท่านผู้นำถึงได้พูดเช่นนั้น

ทหารที่ได้รับคำสั่งให้ทำการค้นหา พวกเขาเข้าไปทำการตรวจค้นบ้านของผู้นำอย่างละเอียด และเสร็จสิ้นลงอย่างรวดเร็ว ทั้งนอกบ้านและในบ้าน แต่พวกเขาก็ไม่พบอะไรเลย แต่แล้วเฒ่าโกวก็สังเกตเห็นว่าท่านผู้นำกลับไม่รู้สึกแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่อย่างใด อีกทั้งยังทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น คนอื่น ๆ ที่เหลือได้พากันออกไปแล้ว ท่านผู้นำขอให้เฒ่าโกวอยู่ก่อน เพื่อสอบถาม "ท่านรู้จักหัวขโมยขึ้นชื่อในโลกแห่งการฝึกตนหรือไม่?"

นายท่านโกวนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงตอบไป "เรื่องนี้ ผู้น้อยไม่เคยรู้เลยจริง ๆ ขอรับ ท่านผู้นำ ท่านคิดว่าคนคนนั้นเป็นผู้มีทักษะมากจากโลกแห่งการฝึกตนอย่างนั้นเหรอ แล้วเขาเป็นใคร?"

ผู้นำฉีอู่ไม่ยอมตอบอะไร เขาโบกมือบอกให้เฒ่าโกวกลับออกไปได้แล้วเช่นกัน ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจได้  ไม่ว่าเขาจะทำอย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีทางที่จะหาตัวอีกฝ่ายได้พบ  ส่วนเรื่องที่จะจับเขานั้นก็ยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้เลย

"ข้าหวังว่าเจ้าจะยอมเข้าร่วมกับข้า" ผู้นำฉีอู่ได้แต่นั่งครุ่นคิดอยู่ลำพัง อีกฝ่ายมีโอกาสตั้งหลายครั้ง แต่กลับไม่ลงมือ เป็นไปได้ว่าเขากำลังต่อรองเพื่อที่จะได้เงินในราคาค่อนข้างสูง

แน่นอนถ้าหากเขารู้ เขาคงทำได้แค่เพียงทอดถอนหายใจ ถึงโชคชะตาอันโหดร้ายของอีกฝ่าย มันไม่ง่ายเลยสำหรับกล่องจักรวาลที่เอาสถานที่ที่หนึ่ง จากจำนวนสถานที่มากมาย แต่ในดินแดนแห่งนั้นยังมีสมบัติมีค่าอยู่อีกมาก อีกทั้งกล่องจักรวาลได้คอยจับตามองเขา และได้นำเอาสิ่งของมีค่ามากมายไปจากเขาแล้ว สิ่งเดียวที่พอจะพูดได้นั่นก็คือนั่นคือโชคชะตาของเขาช่างโหดร้าย

เมื่อฮวงเฟิงขับรถมาถึงทางเข้าโรงแรมแล้ว เขาก็รีบลงจากรถ และใช้สายตาเพื่อสแกนสภาพแวดล้อมของโรงแรมแทน ตามที่คิดไว้เขาพบคนที่ดูน่าสงสัยสอง สามคน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นปาปารัสซี่

"เฮ้ย ผมอยู่ไปที่ชั้นล่างของโรงแรมที่คุณพัก แต่ดูเหมือนว่าจะมีพวกปาปารัสซี่ สอง สาม คนอยู่ที่นี่" ฮวงเฟิงโทรหาหลี่ปิงอวิ้น เพื่อบอกให้เธอรู้

ข่าวของหลี่ปิงอวิ้นกับแฟนหนุ่มลึกลับของเธอเมื่อครั้งที่แล้ว ถึงแม้จะพิสูจน์แล้วว่านั่นคือข่าวโคมลอย แต่ก็ยังคงมีคนมากมายที่ยังให้ความสนใจเรื่องนี้อยู่ บรรดาปาปารัสซี่พวกนั้นจะต้องให้ความสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่ พวกเขาจึงพากันมารออยู่ที่ด้านหน้าของโรงแรมที่หลี่ปิงอวิ้นเข้าพักในระยะนี้ เพื่อหวังจะได้รูปถ่ายรูปเจ๋ง ๆ สักใบ

"คุณอยู่ใหน? เรื่องคนที่รออยู่ด้านนอก ฉันรูแล้วค่ะ ไปรอฉันที่ประตูด้านหลังโรงแรม ฉันจะออกไปทางประตูนั้น" หลี่ปิงอวิ้นบอกกับฮวงเฟิงผ่านทางโทรศัพท์