USB:บทที่ 707 แค่ รปภ. ธรรมดาคนหนึ่ง

ฮวงเฟิงนั้นก็เป็นเพียงแค่ รปภ. ธรรมดาคนหนึ่ง ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นเขาหรือว่าใครก็ตามพวกเขาก็จะคิดเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้จัดการหยวนที่เคยเจอกับฮวงเฟิงมาก่อนและเคยมีเรื่องกันมาก่อน ดังนั้นเขาจึงยิ่งรู้จักตัวตนที่แท้จริงของฮวงเฟิงว่าเป็นเพียง รปภ. สำหรับเหตุผลที่ฮวงเฟิงลาออกนั้นเขาเองก็ไม่รู้เช่นกัน ในเมื่อมันก็เป็นไปได้สำหรับเขาที่จะต้องออกมาตอบโต้ในฐานะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปนั่นเอง

ดังนั้นในเวลานี้ ทุกคนต่างพากันคิดว่าท่านหวังนั้นช่างโง่นักที่เขาได้ตัดสินใจทำเช่นนี้เขาช่างโชคไม่ดีเสียจริงๆ

“ฉันสงสัยว่าท่านผู้บัญชาการหวังคนนี้สามารถไปถึงตำแหน่งของเขาในปัจจุบันได้ยังไงกันนะ มันไม่โง่ไปหน่อยเหรอ?”

ผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ ได้มารวมตัวกันอีกครั้งในวันนี้ก็เพื่อที่จะหารือร่วมกันเกี่ยวเนื่องกับเรื่องของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป

“หรือว่าไม่ใช่ล่ะ? เจ้า  รปภ.คนนั้นทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่ของรัฐต่อหน้าธารกำนัลเขาต้องซวยแน่ๆ แต่ท่านหวังก็ยังช่วยเขาอย่างออกนอกหน้า นี่เขารนหาที่ตายใช่ไหม?” คนอื่นๆ ก็เห็นด้วย

“ถูกต้อง ไม่ว่าเจ้า รปภ. คนนั้นจะแก้ตัวอย่างไร คนจากอีกสามหน่วยงานก็จะไม่ปล่อยเขาลอยนวลไปอย่างแน่นอน และเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน”

“ไม่ดีเหรอ?” ผู้จัดการหยวนหัวเราะและพูดว่า: “เพราะพฤติกรรมที่ไร้สมองของไอ้เจ้า รปภ. คนนั้น เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปจึงพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังเกี่ยวข้องกับผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปซึ่งยิ่งเป็นประโยชน์ต่อพวกเรามากยิ่งขึ้นไปอีก"

"ไม่เลว ไม่เลว" ทุกคนหัวเราะและพูดว่า "เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปรนหาที่จริงๆ ถึงแม้ว่าพวกเราจะพยายามขัดขวางมันแต่พวกเราก็ไม่สามารถหยุดมันได้"

และตำแหน่งหน้าที่ของผู้บัญชาการหวังก็สะท้อนประเด็นนี้อย่างชัดเจน สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือว่าผู้บัญชาการหวังนั้นยังคงต้องการหาคนที่จะมาสนับสนุนพวกเขา แล้วในเมื่อฮวงเฟิงก็อยู่ที่นั่นด้วย แล้วเขาจะกล้าอ้างว่าเขาอยู่เบื้องหลังของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปได้อย่างไรกัน?

บรรยากาศในที่เกิดเหตุดีขึ้นกว่าเดิม ถึงแม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะแตกต่างไปจากที่วางแผนไว้เล็กน้อย และแม้ว่าร้านค้าปลีกของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปจะไม่ถูกปิดในวันนี้แล้วธุรกิจก็ยังดีขึ้นอีกด้วย แต่พวกเขาก็ไม่เป็นกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทั้งหมดเป็นเพียงภาพลวงตา ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งหรือสองวัน การตอบโต้ของหน่วยงานเหล่านั้นก็จะต้องกลับมาและเมื่อถึงเวลานั้น มันก็จะเป็นจุดสิ้นสุดของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปและยิ่งไปกว่านั้น จุดจบของพวกเขาก็จะเลวร้ายเสียยิ่งกว่าที่พวกเขาคิดไว้เสียอีก

ทุกคนต่างพากันแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อผู้จัดการ หยวนขึ้นรถของเขาแล้วเขาก็เริ่มฮัมเพลงเล็กน้อยซึ่งเขาอารมณ์ดีมาก

อย่างไรก็ตาม เมื่อรถเริ่มเคลื่อนตัวซึ่งเขากับคนเหล่านั้นได้แยกย้ายกันไปแล้ว เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดหมายเลขโทรออก

“นี่ คุณน่าจะได้ยินเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่ร้านค้าปลึกวันนี้แล้วสินะ ผมคิดว่าคุณควรจะมีความชัดเจนเกี่ยวกับผลที่จะตามมาที่บริษัทของคุณจะต้องเผชิญนะ”

ปลายสายได้เงียบไป เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าผู้จัดการหยวนกำลังพูดถึงอะไรอยู่

ผู้จัดการหยวนไม่สนใจและพูดต่อว่า: “ก็เหมือนก่อนหน้านี้ ถ้าคุณให้สูตรกับผม ผมก็จะให้คุณ 10 ล้าน หรือคุณจะมารับตำแหน่งของคุณที่ออคิดบีนกรุ๊ปทันทีเลยก็ได้ หลังจากเหตุการณ์วันนี้ บริษัทของคุณน่ะจบสิ้นแล้วแล้ว เอกสารทางราชการทั้งหมดถูกฉีกทิ้งกลายเป็นเศษขยะ หรือคุณแค่คัดลอกมันออกมาให้ได้ไหมล่ะ? ถ้าไม่ใช่คนโง่ใครๆ ก็น่าจะรู้ได้แล้วว่าอนาคตของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปน่ะไม่สวยหรูอีกต่อไปแล้ว!”

แล้วปลายสายก็เงียบไปอีก

“คุณเหลือเวลาไม่มากแล้วนะ เมื่อเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปล่มสลายลงอย่างแท้จริง การต่อรองของคุณจะอ่อนลงด้วย จริงไหม?” ผู้จัดการหยวนกล่าวต่อ

“ของที่อยู่ในมือผมแล้ว และเมื่อถึงตอนนั้นมันก็จะยังมีค่ามาก!” ในที่สุดก็มีเสียงมาจากปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์

เมื่อในที่สุดได้ยินว่าอีกฝ่ายพูด ผู้จัดการหยวนก็ดีใจ นี่แสดงว่าอีกฝ่ายได้คลายใจลงแล้ว เขาจึงพูดต่อว่า “ผมยอมรับว่าของที่อยู่ในมือคุณมีค่ามากมายแต่เมื่อถึงเวลานั้นเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปก็ได้ล่มสลายไปแล้ว ดังนั้นพวกเราจึงไม่ต้องการไอเทมนั้นอีกต่อไป พวกเราสามารถที่จะค้นคว้าด้วยตนเองก็ได้อย่างช้าๆ และมูลค่าของมันจะต้องลดลงอย่างแน่นอน"

อีกฝ่ายเงียบไปอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาเงียบไปเพียงไม่นาน แล้วพูดต่ออย่างรวดเร็ว: “โอนเงินเข้าบัญชีของฉัน แล้วจ่ายเงินส่วนหนึ่งที่จัตุรัส แต่ฉันจะไม่ไปที่ออร์คิดบีนกรุ๊ป”

"ไม่มีปัญหา!" ผู้จัดการหยวนตกลงอย่างมีความสุข

หลังจากวางสายไปแล้ว ผู้จัดการหยวนก็เผยรอยยิ้มที่น่ายินดียิ่งขึ้นบนใบหน้าของเขา อันที่จริงแล้วหลังจากที่เขาล้มเหลวในการขโมยสูตรในครั้งที่แล้ว เขาก็ยังไม่ยอมแพ้แต่กลับยิ่งระมัดระวังมากขึ้นไปอีก เพราะว่าการที่จะได้สูตรยามาสามารถเสริมความแข็งแกร่งของเขา ลดเวลาที่จำเป็นในการวิจัยและพัฒนา และในขณะเดียวกันก็โจมตีความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้อีกด้วย

คนอื่นอาจคิดแค่เรื่องการทำลายเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป แต่ผู้จัดการหยวนเป็นห่วงเรื่องสูตรยาของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปมาโดยตลอด ตราบใดที่เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปแสดงสัญญาณของการล่มสลาย มันก็จะเป็นประโยชน์มากกว่าสำหรับเขาที่จะโน้มน้าวให้อีกฝ่ายตกลงซื้อขายสูตร

คนที่เพิ่งตกลงซื้อขายกับเขานั้นเป็นผู้บริหารระดับสูงในเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปซึ่งมีอำนาจมากกว่าผู้จัดการฝ่ายรักษาความปลอดภัยคนก่อนมาก มิฉะนั้นแล้วเขาก็คงจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับสูตรนี้ และคนเหล่านั้นก็ล้วนเป็นคนที่ซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวไว้วางใจมาก เพียงแต่ว่าพวกเธอทั้งสองไม่เคยคาดคิดว่าปราการของพวกเธอจะถูกทำลายจากภายในและผู้บริหารคนหนึ่งของพวกเธอถูกปลดออกจริงๆ

อีกด้านหนึ่ง ผู้บริหารที่วางสายมีสีหน้ามุ่งมั่น เขาพึมพำกับตัวเอง: “ผู้อำนวยการเซี่ย ผู้อำนวยการซู อย่าโทษผมเลย ถ้าคุณอยากจะตำหนิอะไรก็ให้โทษตัวเองที่ทำเรื่องโง่ๆ แบบนั้น”

ที่จริงแล้ว แม้ว่าเขาจะค่อนข้างประทับใจกับคำพูดของผู้จัดการหยวนก่อนหน้านี้ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้บริหารของเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปแต่เงินสิบล้านนั้นก็ไม่ใช่งินจำนวนน้อยๆ อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเขาเองก็ยังไม่ได้ตกลงปลงใจและเขารู้เพียงเล็กน้อยว่าผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ กำลังจะจัดการกับเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้รายงานเรื่องนี้ต่อเจ้าหน้าที่ แต่คอยดูเพื่อดูว่าเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปจะชนะหรือไม่ หรือผู้จัดการหยวนและคนอื่นๆ จะเป็นฝ่ายชนะ

พวกเขาสามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้ แต่เขาเข้าใจดีว่าเรื่องในวันนี้ทำให้เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปสร้างความขุ่นเคืองให้กับเจ้าหน้าที่จากหน่วยงานของรัฐเหล่านั้นอย่างสมบูรณ์ จากนั้น การพัฒนาของ เฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปจะได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน และอย่างที่ผู้จัดการหยวนได้กล่าวไว้ มันก็อาจจะเป็นไปได้ว่าเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปจะล้มเหลวในที่สุด

ดังนั้นเมื่อผู้จัดการหยวนโทรหาเขาอีกครั้ง เขาจึงได้ตัดสินใจ อย่างไรก็ตาม เขาอาจรู้สึกว่าเขาเป็นหนี้บุญคุณเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ป ดังนั้นเขาจึงเตรียมตัวที่จะออกจากเมืองเจียง และออกจากจังหวัดชิงเพื่อมุ่งหน้าไปยังเมืองอื่นเพื่อสร้างตัวใหม่