USB:บทที่ 539  ลองรักษา

“รอนานหรือเปล่า?”

ในตอนที่ชิวหนิงซวงมาถึงสถานที่ที่เธอนัดกับฮวงเฟิง เธอก็เห็นว่าฮวงเฟิงนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“เปล่า ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน” ฮวงเฟิงที่ได้เห็นชิวหนิงซวงที่ยืนอยู่ตรงหน้าถึงกับช็อค ครั้งแรกที่เธอพบกับชิวหนิงซวงเธอสวมเครื่องแบบตำรวจและไม่ได้แต่งหน้าจัด

ชิวหนิงซวงสังเหตุเห็นแววตาชื่นชมปนตกใจจากฮวงเฟิง มันทำให้เธอดีใจมากและรู้สึกว่าที่เธอเตรียมตัวก่อนออกมานั้นไม่เสียแรงเปล่า

ทุกครั้งที่ชิวหนิงซวงไปทำงาน เธอจะแต่งหน้าแบบเรียบง่ายและทุกครั้งที่ต้องแต่งหน้า เธอจะนึกว่าควรนำเวลานี้ไปฝึกทักษะการต่อสู้ยังจะดีซะกว่า

ทว่าการมาพบฮวงเฟิงในวันนี้เป็นเรื่องที่เธอไม่คาดฝัน เธอจึงตั้งใจแต่งตัวมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ และผลที่ออกมานับว่าไม่เลวเลย

“ทำไมถึงได้นัดกะทันหันแบบนี้ล่ะ?” หลังจากที่ชิวหนิงซวงสั่งกาแฟเสร็จ เธอก็คลี่ยิ้มแล้วถามฮวงเฟิง

“ก็แค่อยากเลี้ยงกาแฟเธอสักแก้ว ไม่ได้เหรอ?” ฮวงเฟิงถาม

“การทีนายโทรหาฉันทั้งๆที่นายไม่เคยโทรหาฉันก่อนเลยสักครั้ง เพื่อเลี้ยงกาแฟแก้วเดียวเนี่ยนะ?” ชิวหนิงซวงพูดเหมือนกับเธอรู้จักฮวงเฟิงเป็นอย่างดีขณะพูดกับเขา

“แฮะๆ” ฮวงเฟิงยิ้มเขินๆ แล้วตอบว่า "จริงๆที่ฉันโทรหาเธอวันนี้ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันจำได้ว่าเธอยังไม่ได้รับการผ่าตัด ฉันก็เลยอยากถามเธอเกี่ยับเรื่องนี้นิดหน่อย"

หลังจากที่ได้ยินฮวงเฟิงถามถึงอาการบาดเจ็บของเธอ ชิวหนิงซวงก็รู้สึกมีความสุขมาก เธอยิ้มแล้วตอบว่า "ก็เหมือนเดิม กระสุนยังอยู่ในร่างกายแต่ไม่ได้มีผลกระทบต่อการใช้ชีวิตหรือการฝึกวิชา หมอกำลังปรึกษากันอยู่ว่าจะทำการผ่าตัดแบบไหน"

เดิมที การผ่าตัดเอากระสุนออกจากร่างคนไข้ได้อย่างปลอดภัยนั้นยากมาก แต่ตอนนี้ได้หัวหน้าชิวได้กลายเป็นผู้กำกับชิวแล้ว ทำให้พวกหมอไม่กล้าแตะต้องชิวหนิงซวง เพราะถ้าเกิดอะไรเกิดขึ้นกับเธอ พวกเขาต้องเป็นคนรับผิดชอบ และไม่มีใครยินดีรับความเสี่ยง

ชิวหนิงซวงไม่ได้คิดมากกับเรื่องนี้ เธอคิดว่าถึงกระสุนจะยังอยู่ในร่าง แต่ถ้ามันกระทบกับการใช้ชีวิตและการรฝึกวิชา ก็ไม่ต้องเอามันออกก็ได้

ทว่าฮวงเฟิงกลับไม่ได้คิดอย่างนั้น หลังจากเกิดหตุการณ์นั้นขึ้น เขายังใช้ชีวิตได้ปกติขณะที่ชิวหนิงซวงได้รับบาดเจ็บ ความสัมพันธ์ของเขากับชิวหนิงซวงนับว่าไม่เลว เขาจึงไม่อยากเห็นเธอได้รับบาดเจ็บ

และเขาเคยรักษาอาการบาดเจ็บของเทียนหลิน ฮวงเฟิงจึงมีประสบการณ์ในการใช้กำลังภายในรักษาคน

จากนั้นฮวงเฟิงก็บอกกับชิวหนิงซวงว่า "ยื่นมือมาสิ เดี๋ยวฉันช่วยดูให้"

"อะไรนะ นายศึกษาแพทย์แผนจีนด้วยเหรอ?" แม้ว่าเธอจะถามเขาด้วยความสงสัย แต่ชิวหนิงซวงก็ทำตามที่เขาบอกโ้ดยไม่ลังเล เธอยื่นแขนที่ขาวซีดและบอบบางให้ฮวงเฟิงดู

“ไม่ใช่แพทย์แผนจีนแต่เป็นกำลังภายใน เธอก็น่าจะรู้ว่ากำลังภายในรักษาอาการบาดเจ็บได้” ฮวงเฟิงตอบ เนื่องจากชิวหนิงซวงรู้จักกำลังภายใน เขาจึงพูดกับเธอตรงๆ

"นายรู้เรื่องกำลังภายในด้วยเหรอ?" ชิวหนิงซวงถามอย่างประหลาดใจ เธอรู้แค่ว่าฮวงเฟิงรู้พลังเวท แต่ไม่คิดว่าเขาจะรู้จักกำลังภายในด้วย “นายช่วยสอนฉันบ้างสิ”

"ได้สิ แต่ก่อนอื่นเธอต้องเรียกฉันว่าอาจารย์ เพราะนั่นคือสิ่งที่ระบุไว้ในนิยายวรยุทธ์ทุกเรื่อง" ฮวงเฟิงยิ้มพลางบอกกับเธอ จากนั้นก็วางนิ้วลงบนแขนของชิวหนิงซวง

‘นายอยากได้ฉันเป็นลูกศิษย์ละสิ’

ไม่รู้ว่าชิวหนิงซวงกำลังคิดอะไร ถึงได้มีสีหน้าลังเลแต่แล้วเธอก็พูดว่า "ฝันไปเถอะ"

"อะไรละนั่น แค่เรียกฉันว่าอาจารย์ มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ" ฮวงเฟิงถาม

"ก็ใช่น่ะสิ ไม่ต้องมาขอให้ฉันเรียกนายว่าอาจารย์เลยนะ ฉันสนแค่พลังเวท" ชิวหนิงซวงว่า

เธอจะยอมรับเรื่องที่ฮวงเฟิงมีสถานะสูงกว่าเธอได้ยังไง? ถึงฮวงเฟิงจะไม่คิดอะไร แต่เธอก็ไม่สามารถทำใจยอมรับอยู่กี

ฮวงเฟิงไม่รู้ว่าชิวหนิงซวงกำลังคิดอะไรอยู่ เขาคิดว่าตอนนี้ชิวหนิงซวงสนใจเฉพาะพลังเวท์เท่านั้น เขาจึงไม่ถามต่อ จากนั้นฮวงเฟิงก็ใช้สมาธิไปกับการควบคุมกำลังภายใน

สายพลังอันอบอุ่นไหลเข้าสู่ร่างของชิวหนิงซวง พลังนี้ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคย จากนั้นเธอก็ค่อยๆ หลับตาลง

สายพลังนี้มีพลังเวทย์แฝงอยู่ และชิวหนิงซวงก็ฝึกพลังเวทย์ นี่คือเหตุผลที่เธอรู้สึกว่าพลังนี้คุ้นเคยอย่างไม่ต้องสงสัย

ฮวงเฟิงไม่สนเรื่องนั้น ขณะนั้นพลังที่เขาควบคุมมาถึงหัวใจของชิวหนิงซวงแล้ว ที่ตรงนั้น พลังสายนี้กำลังหมุนเวียนไปอย่างลื่นไหล แต่จู่ๆ ก็สัมผัสได้ถึงการต่อต้าน

ฮวงเฟิงขมวดคิ้วมุ่น เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างที่ไม่ใช่กายเนื้อของชิวหนิวซวง ต้องเป็นกระสุนเม็ดนั้น นอกจากนี้ ฮวงเฟิงยังตระหนักได้ว่ากระสุนเม็ดนี้ไม่เหมือนกับที่ชิวหนิวซวงบอก ไม่ใช่ว่ามันไม่ส่งผลเสียต่อร่างกายเธอสักหน่อย

สาเหตุที่ชิวหนิงซวงไม่รู้สึกถึงมันเป็นเพราะอาการยังไม่กำเริบ และการที่เธอฝึกพลังเวทจะช่วยบรรเทาอาการบาดเจ็บได้ในระยะหนึ่ง

แต่ถ้าปล่อยไว้นานเกินไปจะต้องเกิดปัญหาตามมาอย่างแน่นอน

ฮวงเฟิงพยายารวมพลังไว้รอบ ๆ กระสุน วิธีนี้ทำให้เขานำกระสุนออกมาได้ง่ายขึ้น

ทว่าในตอนที่เขาพยายามนำกระสุนออกจากร่างชิวหนิงซวง เขารู้สึกว่ามันติดกับอะไรบางอย่างทำให้เอาออกมาไม่ได้ อีกทั้งใบหน้าของชิวหนิงซวงก็ได้เผยความเจ็บปวดออกมา

จากนั้นฮวงเฟิงก็หยุดการมือทันที จากนั้นใช้พลังค่อยๆทำความสะอาดกระสุน ทว่าเขาไม่เห็นอัตรายจากกระสุนที่ยังติดอยู่ตรงนั้น

ทั้งจากหนังสือและโทรทัศน์ ฮวงเฟิงเคยเห็นคนที่มีกำลังภายในสามารถกำจัดลูกศรที่เสียบร่างของพวกเขา บินผ่านอากาศได้ แน่นอนว่ากระสุนเม็ดนี้สามารถ "พุ่ง" ออกมาจากร่างกายได้ แต่ดูเหมือนฮวงเฟิงที่เป็นถึงยอดฝีมือระดับสองจะไม่สามารถทำอย่างนั้นได้