USB:บทที่ 650 โจมตี

“เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น ทำไมที่นี่ถึงมีการซุ่มโจมได้” เมื่อเห็นศัตรูวิ่งออกมาจากพื้นที่รอบๆ ผู้บัญชาการประจำกองทัพไม่ได้ออกคำสั่ง แต่กลับตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก

จากนั้นเขาก็ตอบสนองและตะโกนบอกคนรอบตัว "อย่าแตกตื่น อย่า...!"

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ก็มีลูกศรหลายร้อยดอกพุ่งมา ครั้งนี้ฮวงเฟิงและพวกพ้องต้องการกำจัดศัตรู แต่ก็ต้องการฝึกทหารไปพร้อมกัน ดังนั้นเขาจึงนำผู้คนจำนวนมากมากับเขา กองทัพของซูเผยที่ตอนนี้มีประมาณเก้าหมื่นคน ถูกฮวงเฟิงพามาพร้อมกับลูกศรเจ็ดหมื่นดอก

เนื่องจากเชลยในกองทัพตะวันตก กองทัพของฮวงเฟิงจึงมีนักธนูจำนวนไม่น้อย และมีมากกว่าพันคน มากกว่าคนสองสามร้อยคนที่เขามีในตอนแรกเป็นเท่าตัว

ภายใต้คำสั่งของฮวงเฟิง ลูกธนูทั้งหมดถูกยิงไปทางผู้ที่ขี่อาชาเพียงไม่กี่คน ด้วยเหตุนี้โศกนาฏกรรมจึงเกิดขึ้นกับนายพลผู้นี้ ก่อนที่เขาจะพูดจบ ร่างกายของเขาก็ถูกแทงด้วยลูกศรและ ชายคนนั้นตกจากหลังม้าที่ขี่อยู่ ทำให้มันส่งเสียงร้องและล้มลงที่พื้น และตายไปในที่สุด ลูกธนูที่ปักบนตัวมันไม่น้อยไปกว่าผู้เป็นนาย

หลังจากพบว่าพวกเขาถูกล้อมแล้ว พวกเขาไม่มีเวลามองดูไปรอบๆว่ามีคนอยู่ที่นี่ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มตื่นตระหนก พวกเขาไม่สนนายพลและวิ่งเบียดเสียดกันไปทั่ว กระแทกกันและอยากจะหนีจากที่แห่งนี้โดยเร็วที่สุด

ส่งผลให้ตอนที่ฮวงเฟิงและคนอื่นๆ ยังคงปาหินที่กองอยู่บนพื้น กองทัพพันธมิตรด้านล่างก็วุ่นวายแล้ว พวกเขาทั้งผลักทั้งเหยียบคนพวกเดียวกัน จำนวนคนตายจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

การตายของคนเหล่านี้แทบไม่ได้มาจากฮวงเฟิงและพวกพ้องเลย การการของคนส่วนใหญ่ล้วนเกิดจากความวุ่นวายในกลุ่มของพวกเขาเองทั้งสิ้น

นอกจากความหวาดกลัว ก็ไม่มีสิ่งอื่นหลงเหลืออยู่ในความคิดของพวกเขาแล้ว ไม่มีแม้กระทั่งใครสักคนที่คิดจะแก้แค้น สิ่งที่พวกเขาต้องการในตอนนี้คือวิ่งออกไปจากสถานที่แห่งนี้ ตั้งแต่ทั้งกลุ่มตกอยู่ในความวุ่นวายแล้ว

เพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง กองทัพพันธมิตรจากเมืองถัดไปได้ส่งทหารจำนวนมากออกไปด้วย แต่ถึงอย่างไร คนเหล่านี้ไม่ได้ฆ่าศัตรู แต่กลับได้รับผลตรงกันข้ามกลับมาแทน เพื่อที่จะหนีจากสถานที่แห่งนี้ ผู้คนจำนวนมากเริ่มทำร้ายคนที่อยู่ข้างๆ

ส่งผลให้จำนวนผู้บาดเจ็บล้มตายเพิ่มขึ้น และในตอนที่ฮวงเฟิงนำคนไปวิ่งลงเขา เหตุการณ์ชุลมุนก็เงียบลงแล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องทำตอนนี้คือจับตัวเชลยและตามล่าคนที่หนีทัพ!

พวกเขาเพียงต้องการหลบหนี แต่ไม่มีเจตนาที่จะหยุดและตอบโต้ ในทางกลับกัน ทหารระดับกลางบางส่วนต้องการตั้งท่าโจมตีแม้จะไม่สามารถสังหารฮวงเฟิงและพวกพ้องได้ ทว่าอย่างน้อยเขาก็ยื่อเวลาให้สหายของตนหลบหนีไปได้ไปพร้อมกับขัดขวางฮวงเฟิงและพวกพ้อง

น่าเสียดายที่ในเวลานี้ไม่มีใครฟังเขา เหตุการณ์ทุกอย่างพลิกผัน ฮวงเฟิงและพวกพ้องเป็นฝ่ายได้เปรียบจากการซุ่มโจมตี และมีกำลังคนมากกว่าพวกเขา ไม่มีใครอยากสู้เลยสักคน

ทหารบางคนได้ยินว่าสหายของพวกเขาถูกซุ่มโจมตีก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปในหุบเขา ก็รีบวิ่งตามไป แม้ว่าบางคนจะพยายามตอบโต้ แต่ก็ถูกสหายนำตัวไป

ดังนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ การโจมตีของฮวงเฟิงและพวกพ้องจึงเป็นไปอย่างราบรื่น อีกทั้งยังไม่ประสบกับการต่อต้านใด ๆ

อาจเป็นเพราะครึ่งเดือนก่อนหรือไม่ก็เดือนที่แล้ว พวกเขายังเป็นแค่ชาวนา แต่ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีก คนเหล่านี้ไม่ได้รับการฝึกฝน ดังนั้นพวกเขาจึงตายไปอย่างง่ายดาย การปล่อยให้พวกเขาเดินตามสายลมนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่การต่อสู้กับลมนั้นช่างเป็นเรื่องน่าขันสิ้นดี

แม้ว่าจะมีคนที่เคยติดตามผู้นำฉีอู่ และแม้ว่าพวกเขาจะมีประสบการณ์การต่อสู้ พวกเขาก็ยังถูกรายล้อมไปด้วยคนที่ไม่มีประสบการณ์เลย แม้ว่าพวกเขาต้องการต่อสู้กับฮวงเฟิงและพวกพ้อง ก่อนที่พวกเขาจะได้พบกับฮวงเฟิงและคนเหล่านั้น คนของพวกเขาก็จะแยกย้ายไปคนละทางแล้ว

ด้วยเหตุนี้ ฮวงเฟิงและกองทัพจึงติดตามทหารที่พ่ายแพ้ไปตลอดทางไปยังเมืองใกล้เคียง อีกทั้งยังสังหารและจับตัวพวกเขา

ขณะนี้ คนที่วิ่งอยู่ด้านนอกสุดของเมืองได้มาถึงด้านล่างของกำแพงเมืองแล้ว พวกเขากรีดร้องขอให้คนด้านบนกำแพงเมืองเปิดประตูให้พวกเขาเข้าไป เพราะหาไม่แล้ว พวกเขาจะถูกศัตรูที่อยู่ข้างหลังฆ่าตาย

“เปิดประตูไม่ได้เด็ดขาด!” ยังคงมีคนที่มีสติเฝ้าบนประตูเมือง พวกเขารู้ว่าตนไม่สามารถเปิดประตูเมืองได้ในตอนนี้  เพราะหากพวกเขาเปิดประตูเมือง ฮวงเฟิงและกองทัพก็จะตามคนพวกนั้นเข้ามาในเมืองด้วย

“มารดาเจ้าเถอะ! ลูกพี่ลูกน้องข้าอยู่ข้างล่างนั่น หากเจ้าไม่เปิดประตู พวกเขาต้องถูกคนพวกนั้นฆ่าตายแน่!” มีคนตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจทันที

ครั้นที่คนเหล่านี้ก่อกบฏ ส่วนใหญ่ล้วนมาจากหมู่บ้านเดียวกัน พวกเขารู้จักกันและเป็นญาติกัน จึงไม่แปลกที่เวลานี้ เขาจะไม่สามารถนั่งดูพวกพ้องและญาติมิตรตายไปต่อหน้าต่อตา

ด้วยเหตุนี้ แม้จะมีคนที่ไม่ต้องการเปิดประตู แต่ก็มีหลายคนที่เปิดประตูโดยไม่สนผลที่ตามมา ในตอนนั้น พวกเขาไม่เห็นแม้แต่เงาของฮวงเฟิงและกองทัพของศัตรู หากพวกเขาไม่เปิดประตูตอนนี้ เมื่ออีกฝ่ายมาถึง แม้พวกเขาจะต้องการเปิดประตูก็ช้าไปเสียแล้ว

ดังนั้น แม้ว่าจะมีคนคัดค้าน แต่ประตูเมืองก็ยังเปิดออกอย่างช้าๆ คนเหล่านั้นไม่ได้รายงานข่าวให้ผู้นำทราบก่อนจะเปิดประตูเมืองเป็นการส่วนตัว เตรียมนำญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงเข้ามา

"โอกาสมาถึงแล้ว สหาย โจมตี!" ห่างออกไปไม่ไกลจากประตูเมือง ฮวงเฟิงนำแม่ทัพระดับสูงจำนวนหนึ่งแยกจากกลุ่ม และตามทหารที่ถอยทัพเพื่อดูว่าพวกเขาจะเข้าไปในเมืองได้หรือไม่ ทว่าเขาไม่คิดเลยว่าประตูเมืองจะเปิดได้ง่ายดายเช่นนี้ จึงเป็นธรรมดาที่เขาจะไม่พลาดโอกาสนี้

บางคนรีบวิ่งเข้าไปในเมือง ขณะที่บางคนไม่กล้าวิ่งเข้าไปในเมือง และบางคนถึงกับคุกเข่าลงบนพื้นเพื่อมอบตัว แม้ว่าจะไม่มีใครมารับพวกเขาไป พวกเขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย เพราะเวลาผ่านไปเพียงครึ่งวัน พวกเขาก็ถูกกองทัพของฮวงเฟิงสังหารทั้งหมด!