USB:บทที่ 533 ตัดสินใจ

“ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ดีนักล่ะ?”

ฮวงเฟิงคุยกับซูหยูโม่ได้ไม่นานก็ถามขึ้น ตอนนี้ซูหยูโม่กำลังอารมณ์ดีสุดๆ

"อืม ไม่รู้ว่าวันนี้เมิ่งเจียวเป็นอะไร สงสัยคงจะคิดมากเกินไปละมั้ง วันนี้ฉันไม่อยากรบกวนนายน่ะ ก็เลยไม่ได้โทรหา" ซูหยูโม่ตอบ

"จริงเหรอ? เยียมไปเลย!" ฮวงเฟิงร้องอย่างมีความสุข

นอกจากนี้เซี่ยเมิ่งเจียมักจะพูดถึงเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ในตอนที่เขาไม่อยู่ แบบนี้ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ ถึงฮวงเฟิงจะรู้ว่าซูหยูโม่ไม่ได้เชื่ออะไรใครง่ายๆ แต่ในฐานะเพื่อนสนิท ถ้าเซี่ยเมิ่งเจียวยังพูดจาไม่ดีใส่เธออาจจะกระทบกับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองได้

และตอนนี้ถึงเขาจะไม่รู้ว่าทำไมเซี่ยเมิ่งเจียวถึงคิดได้ แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี ไม่แปลกที่ฮวงเฟิงจะรู้สึกยินดี

"อืม จริงๆแล้วเมิ่งเจียวไม่ใช่คนไม่ดีนะ เธอแค่เป็นห่วงฉันมากไป เธอกลัวว่าฉันจะเสียใจน่ะ" ต่อหน้าฮวงเฟิง ซูหยูโม่ก็เริ่มพูดถึงเรื่องดีๆ ของเซี่ยเมิ่งเจียว ระหว่างนั้นเธอทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากพยายามทำให้ทั้งสองคนสนิทกันให้ได้มากที่สุด

"อืม ฉันเข้าใจ ยัยนั่นน่ะถึงจะติ๊งต๊องแต่ก็เป็นห่วงเธอจริงๆนั่นแหละ" ฮวงเฟิงกล่าว

เมื่อรู้ว่าเซี่ยเมิ่งเจียวไม่ได้ขวางทางเขากับซูหยูโม่แล้ว อารมณ์ของฮวงเฟิงก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เขาคุยกับซูหยูโม่เกือบหนึ่งชั่วโมงก็ยังไม่ได้ยินเสียงบ่นจากเซี่ยเมิ่งเจียว เรื่องนี้ทำให้เขาพอใจมาก

"ตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้ว เธอควรเข้านอนได้แล้ว ไว้คุยกันพรุ่งนี้นะ" หลังจากได้ยินเสียงหาวของซูหยูโม่ ฮวงเฟิงก็รีบพูดกับเธอทันที

"ได้ วันนี้ฉันทำงานงานเยอะมากเลย เหนื่อยสุดๆ นายเองก็รีบๆเข้านอนล่ะ" ซูหยูโม่ตอบ

จากนั้นทั้งสองก็วางสาย แต่ซูหยูโม่ยังไม่ได้เข้านอนในทันทีเพราะคนที่อยู่ข้างๆ นั่งรอเธอมาสักพักแล้ว

“คุยกับหมอนั่นเสร็จแล้วเหรอ?” เซี่ยเมิ่งเจียวถามขณะมองไปที่ซูหยูโม่

“อืม เธอยังไม่นอนอีกเหรอ” ซูหยูโม่ตอบ

"ใช่" เซี่ยเมิ่งเจียวตอบ จากนั้นเธอก็จ้องมองซูหยูโม่ด้วยสีหน้าจริงจัง "พี่หยูโม่ พี่ชอบฮวงเฟิงจริงๆเหรอ?"

คำถามนี้เป็นคำถามที่กวนใจเธอมาตลอด จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจ จึงไม่แปลกที่เธอจะนอนไม่หลับ

"ใช่" ซูหยูโม่ตอบคำถามเซี่ยเมิ่งเจียวโดยไม่ลังเล

"จริงๆแล้วฉันไม่ได้เพิ่งชอบเขาเมื่อวานนะ ฉันชอบเขามาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะบอกเขายังไง ไม่คิดเลยว่าการที่เขาเป็นฝ่ายถามฉันก่อนจะทำห้ฉันรู้ใจตัวเอง"

แค่ซูหยูโม่พูดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกเขินขึ้นมา ความจริงแล้วฮวงเฟิงไม่ได้ตั้งใจจะพูดถึงมัน แต่เพราะเธอกดดันฮวงเฟิง จนในที่สุดเขาก็ยอมพูดมันออกมา

แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร เพราะเรื่องที่สำคัญที่สุดคือความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนที่พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น

"แต่พี่หยูโม่ แล้วคนในตระกูลล่ะ... " ครั้งนี้เซี่ยเมิ่งเจียวไม่ได้พูดถึงฮวงเฟิงในแง่ลบ เธอหันไปถามซูหยูโม่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล

สถานะทางบ้านของซูหยูโม่ไม่ต่างกับของเธอ คนในครอบครัวไม่มีทางยอมให้คนธรรมดาได้เป็นแฟนหรือสามีของเธอนอกเสียจากพวกเขาจะเป็นคนเลือกเอง มิหนำซ้ำคนธรรมดาคนนี้ดันเป็นรปภ.ของบริษัทที่เป็นเจ้าของอีกด้วย

“ก่อนหน้านี้ เราเลือกที่จะสู้เพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเอง ทั้งหมดที่ทำไปก็เพื่ออนาคตของเราไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ว่าเรามีสิทธิในการตัดสินใจหรือไง?” เมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยเมิ่งเจียว ใบหน้าของซูหยูโม่ก็เริ่มหม่นหมอง

“ตอนแรกฉันก็คิดอย่างนั้น จริงอยู่ที่ความสำเร็จของเราตอนนี้เป็นเรื่องดีในสายตาคนอื่น แต่ในสายตาของคนในครอบครัวมันกลับยังดีไม่พอ ยากที่เขาจะยอมให้เราตัดสินใจเลือกคู่ครองด้วยตัวเอง" ครั้งนี้เซี่ยเมิ่งเจียวไม่ได้ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต ตอนนี้เธอได้กลายเป็นคนที่มีความคิดแบบผู้ใหญ่

คำพูดของเซี่ยเมิ่งเจียวทำให้ซูหยูโม่รู้สึกแย่ลง เพราะเธอรู้ว่าสิ่งที่เซี่ยเมิ่งเจียวพูดนั้นไม่ผิด ความสำเร็จของเธอในตอนนี้ไม่เพียงพอให้เธอสามารถเลือกสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง นับประสาอะไรกับการแต่งงาน

“ถ้าเธอคิดว่าเรายังไม่ดีพอ เราก็ควรทำงานให้หนักขึ้น ฉันเชื่อว่าเราทำได้ เธอเองก็คงไม่อยากให้คนในครอบครัวบังคับให้เธอแต่งงานกับคนที่เธอไม่ชอบหรือแม้แต่คนที่เธอเกลียด ใช่ไหม?” ซูหยูโม่ตอบด้วยท่าทางมั่นใจ

"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ถ้าคนพวกนั้นทำอย่างนั้นจริงๆ วันแต่งงาน ฉันจะเตะผู้ชายคนนั้นให้ตายไปเลย จะทำให้เป็นเจ้าบ่าวไม่ได้อีกต่อเลย คอยดูสิ!" เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประสงค์ร้าย

"ว่าแต่พี่หยูโม่ ทำไมพี่ถึงเลือกฮวงเฟิงล่ะ?" ท่าทางเซี่ยเมิ่งเจียวเปลี่ยนไป หญิงสาวเกิดความสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง "ถึงหมอนั่นจะเป็นอย่างที่พี่พูด ทั้งไม่เจ้าชู้และนิสัยดี แต่ถึงจะนิสัยดี แต่เขาก็เป็นแค่รปภ. ในอนาคต เขาจะดูแลพี่ได้เหรอ?

"ถ้าเขาเลี้ยงฉันไม่ไหว เดี๋ยวฉันเลี้ยงเขาเอง" ซูหยูโม่พูดต่อว่า "แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก จริงๆฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจฮวงเฟิงเท่าไหร่ เขาเป็นคนที่ยึดมั่นในศักดิ์ศรีของตน ถึงฉันจะอยากเลี้ยงเขาขนาดไหน เขาก็คงไม่ยอมหรอก มีอีกเรื่องที่เธอน่าจะยังไม่รู้ ตอนนั้นถ้าฉันไม่รั้งเขาไว้ เขาก็คงลาออกจากบริษัทไปแล้ว”

“ลาออก? หมอนั่นเนี่ยนะ?” นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยเมิ่งเจียวได้ยินเรื่องนี้

"ใช่ ตอนนั้นฉันรู้ตัวว่าฉันชอบเขา ฉันก็เลยขอให้เขาทำงานที่นี่ต่อ ฉันกลัวว่าถ้าเขาลาออกแล้ว ฉันจะไม่มีโอกาสได้เจอกับเขาอีก พูดตามตรง จนตอนนี้ฉันก็ยังรู้สึกผิดต่อเขาอยู่เลย…" ซูหยูโม่กล่าว

พี่หยูโม่ พี่ทำให้หมอนั่นผิดหวังตรงไหนกัน? ถ้าหมอนั่นลาออกจากบริษัท ชีวิตของเขาอาจจะไม่ดีเท่าตอนนี้ก็ได้ แม้ว่าเซี่ยเมิ่งเจียวจะเริ่มมองฮวงเฟิงในแง่ดีเพราะซูหยูโม่ แต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าฮวงเฟิงคู่ควรกับซูหยูโม่

"ฉันไม่ได้สนหรอกว่าเขาจะประสบความสำเร็จหรือไม่ ในเมื่อฉันชอบเขา ต่อให้เขาเป็นแค่รปภ. หรือในอนาคต เขาก็ยังเป็นรปภ.อยู่ ฉันก็ไม่รังเกียจเขาอยู่ดี" ซูหยูโม่ว่า เธอไม่ได้เป็นคนถือตัวและก็ไม่ชอบดูถูกคนอื่นด้วย

“เมิ่งเจียว ในอนาคตถ้าเธอได้เจอคนที่ชอบ เธอก็จะเข้าใจ ไม่สำคัญว่าเขาคนนั้นจะเป็นใคร เธอก็จะชอบเขาอยู่ดี ในโลกนี้ไม่มีอะไรมาทำลายความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาได้หรอก ความต่างของฐานะก็เช่นกัน” ซูหยูโม่กล่าว