USB:บทที่ 268 บทสรุปที่ผิดออกไป

สำหรับชะตากรรมที่เขาจะต้องเผชิญหลังจากที่พ่ายแพ้ เขาเองก็ได้คิดมาก่อนหน้านี้แล้วดังนั้น เขาจึงไม่จำเป็นต้องฟังเรื่องไร้สาระของลุงหลี่อีกต่อไป

อย่างไรก็ตามในขณะที่หลินจื่อเฉิงกำลังจะสูญสิ้นความหวังทั้งหมดและลุงหลี่ก็รู้สึกภาคภูมิใจกับน้องเล็กที่ภักดีต่อหลินจื่อเฉิงที่เขาหยิบปืนออกมาและยิงใส่ลุงหลี่

แต่บางทีอาจเป็นเพราะเขาได้รับบาดเจ็บแล้วหรืออาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกะทันหันเกินไปและกระสุนปืนของเขาก็ถากเข้าที่ต้นขาของลุงหลี่และยังไม่ได้ฆ่าลุงหลี่

อย่างไรก็ตาม ลุงหลี่เองก็สูญเสียการทรงตัวในทันทีและดวงตาของหลินจื่อเฉิงก็สว่างวาบขึ้น

ขณะที่เขากำลังจะโจมตีลุงหลี่และลุงหลี่เองก็กำลังยกปืนขึ้นเพื่อยิงไปที่หลินจือเฉิง แต่ดูเหมือนว่ามันจะสายเกินไปเสียแล้ว มุมปากของหลินจื่อเฉิงเผยให้เห็นรอยยิ้มที่โหดร้าย

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้ารอยยิ้มของเขาก็ต้องชะงัก เขาดีใจเร็วเกินไป ในตอนนี้หลุมดำได้ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขาและเลือดก็ไหลพรั่งพรูออกมา

หลินจื่อเฉิงขยับศีรษะด้วยความยากลำบากและมองไปที่ชิวฮ่าวที่อยู่ไม่ไกลซึ่งกำลังเอนกายอยู่บนโซฟา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและเสียใจ

หลังจากที่ชิวฮ่าวยิงเสร็จ เขาก็ใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาและไม่มีแรงแม้แต่จะถือปืนเอาไว้ในมือ ขณะที่เขาร่วงลงบนพื้น อย่างไรก็ตามเขามองไปที่หลินจื่อเฉิงแล้วหัวเราะ หัวเราะอย่างพอใจ

เขาและหลินจื่อเฉิงใช้เวลากับลุงหลี่เกือบจะเท่าๆ กันและฝีมือของทั้งสองคนก็ใกล้เคียงกันอีกด้วย

ด้วยเหตุนี้แม้ว่าทั้งสองคนดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีแค่เพียงผิวเผิน แต่ทั้งสองคนก็แข่งขันกันอย่างลับๆ ในใจของพวกเขาเองและไม่มีใครยินดีที่จะเสียเปรียบ

ตอนนี้ชิวฮ่าวรู้แล้วว่าเขาอาจจะทำไม่ได้ แต่ดูเหมือนว่าหลินจื่อเฉิงจะมีโอกาสพลิกกลับมาได้ เขาไม่ยินดีที่จะยอมรับความเป็นจริงนี้ที่ว่าหลินจื่อเฉิงจะกลายเป็นเจ้านายเพียงคนเดียวหากว่าเขาตาย

และถ้าทั้งเขาและลุงหลี่ตาย หลินจื่อเฉิงก็จะเข้ามาแทนที่ลุงหลี่และแต่งตั้งตัวเองเป็นหัวหน้า ถึงแม้ว่าเขากำลังจะตาย แต่ชิวฮ่าวก็ไม่ยินดีที่จะยอมรับความจริงนี้

ดังนั้นชิวฮ่าวจึงใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาเพื่อยิงปืนนัดนี้และผลที่ได้ก็ไม่เลวเลย

"ฉันชนะ!" ชิวฮ่าวหัวเราะและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่ยังเผยให้เห็นความอ่อนแอที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเขา เห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขาอยู่ในสภาพที่แย่มาก

อย่างไรก็ตามหลินจื่อเฉิงตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด เพราะเขาพูดไม่ได้แล้วและเพิ่งจะตายไปพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง!

ลุงหลี่เองก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ เช่นกัน ในขณะที่ลูกน้องที่มีความสามารถทั้งสองคนของเขาจ้องมองหน้ากันด้วยความตกใจ

ในตอนนี้เขาก็ได้ฆ่าคนที่ทำร้ายเขาไปแล้วและจากนั้นก็ฆ่าคนอื่น ๆ ที่ภักดีต่อหลินจื่อเฉิง

ด้วยวิธีนี้คนทั้งหมดที่เหลืออยู่ในปัจจุบันจะมีแค่คนของเขา และแม้ว่าจะมีแค่เพียงสามคน แต่พวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บทั้งหมด

"ฮ่าฮ่า ในที่สุดฉันก็ชนะ!" ลุงหลี่เห็นว่าสถานการณ์ได้ถูกกำหนดไว้แล้วจึงพูดอย่างภาคภูมิใจ

แม้ว่าใบหน้าของเขาจะซีดเซียวอยู่เล็กน้อย แต่เขาก็ยังพอใจกับตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเขายอมรับและพอใจกับผลลัพธ์นี้

แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บและอาจสูญเสียลูกน้องที่มีความสามารถมากที่สุดถึงสองคนนั่นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

สิ่งที่สำคัญคือเขาสามารถแก้ปัญหานี้ได้และรักษาตำแหน่งของเขาเอาไว้ได้ ไม่มีใครสามารถคุกคามเขาได้อีกต่อไป

"ไม่ แกยังไม่ชนะหรอกนะ!" เสียงของชิวหนิงช่วงดังขึ้นภายในห้องนั้น: "วางปืนลง แล้วยกมือขึ้นไว้บนหัว!"

ในเวลานี้ ฮวงเฟิงและชิงหนิงช่วงได้เข้ามาในห้องแล้ว

เมื่อพวกเขาเห็นว่าสถานการณ์ภายในมีความเสถียรไม่มากก็น้อยและถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะต้องปรากฏตัว และพื้นก็เต็มไปด้วยคราบเลือด

ทั้งฮวงเฟิงและชิงหนิงช่วงต่างก็รู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าพวกเขาจะได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยตาของพวกเขาเอง แต่พวกเขาก็ยังค่อนข้างตกใจ

อาจกล่าวได้ว่าอำนาจได้คร่าชีวิตผู้คน ถ้าไม่ใช่เพราะความหวังอันป่าเถื่อนในใจของหลินจื่อเฉิงแล้วล่ะก็ เขาก็คงจะไม่กลับมาเมื่อรู้ว่าลุงหลี่กำลังจะทำร้ายเขาและเรื่องดังกล่าวก็จะไม่เกิดขึ้น

เมื่อเขาเห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญทั้งสองคนอยู่ในห้อง ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ

เขาไม่เคยคิดเลยว่าในเวลานี้จะมีคนสองคนปรากฏตัวขึ้นมาจริงๆ และผู้หญิงคนหนึ่งก็กำลังจ่อปืนมาที่เขา

เขารู้ว่าตราบใดที่เขาไม่ขยับตัว อีกฝ่ายจะไม่ลังเลที่จะยิง

และในเวลานี้ชิวฮ่าวที่กำลังจะตายก็เห็นฮวงเฟิงและชิงหนิงช่วง เขาไม่รู้ว่าชิวหนิงช่วงคือใคร

แต่เขายังจำฮวงเฟิงได้อย่างแม่นยำ ว่าเป็นคนที่หักขาเขา

ตอนแรกเขาตกตะลึง แต่แล้วเขาก็เริ่มหัวเราะเสียงดัง หัวเราะและไอ

"แกนั่นเองเหรอ?" แกอีกแล้วงั้นเหรอ? ฮ่าๆ พวกเราโดนหลอก เราโดนหลอกกันทั้งหมดเลย!" ชิวฮ่าวหัวเราะเบาๆ อย่างหยิ่งผยองและขณะที่เขาหัวเราะ เขาก็ไอออกมาเป็นเลือดมากมาย

หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่ลุงหลี่และพูดว่า: "ไอ้แก่ แกไม่ชนะแล้วล่ะ ฮ่าๆ แกไม่ชนะแล้วล่ะ!"

ถึงแม้ว่าเขาจะช่วยลุงหลี่ทางอ้อม แต่ในใจของชิวฮ่าวนั้น เขาก็ไม่ได้มีความประทับใจใดๆ ต่อลุงหลี่

เมื่อเขายอมแพ้ต่อหลินจื่อเฉิง นี่เป็นช่วงเวลาที่เขามีความรู้สึกนั้นเขารู้ว่าเขาและหลินจื่อเฉิงต่างก็เป็นเครื่องมือของลุงหลี่และลุงหลี่ก็ไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อเขา

ด้วยวิธีนี้ ชิวฮ่าวจึงไม่มีความประทับใจใดๆ กับเขาและเคยคิดที่จะกำจัดลุงหลี่เพื่อแทนที่ตำแหน่งของลุงหลี่เสียด้วยซ้ำ

ในขั้นต้น ชิวฮ่าวคิดว่าเนื่องจากทั้งเขาและหลินจื่อเฉิงตายไปแล้วตแล้ว ลุงหลี่ก็จะเป็นผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

แต่เพราะว่ามีหลินจื่อเฉิง เขาจึงจะมีคำอธิบายสำหรับเรื่องที่เกี่ยวกับพี่เปียว

แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าในช่วงเวลาสุดท้าย ช่วงเวลาที่ลุงหลี่กำลังจะได้รับชัยชนะ อยู่ๆ ฮวงเฟิงจะปรากฎตัวขึ้นมา พร้อมกับคนที่ถือปืนที่อยู่ข้างกายเขา

ไม่ว่าทั้่งสองคนจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับลุงหลี่แน่ๆ ซึ่งนั่นก็คือเหตุผลที่ว่าทำไมชิวฮ่าวถึงได้พูดว่าลุงหลี่ยังไม่ชนะ

แม้กระทั่งวันนี้ ลูกน้องที่มีความสามารถที่สุดทั้งสองคนของเขาก็ยังแสดงอาการไม่ซื่อสัตย์ต่อเขา แม้ว่าชิวฮ่าวจะไม่ได้ยิงปืนมากนัก แต่ลุงหลี่ก็รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ในใจหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด

แม้ว่าวันนี้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าชิวฮ่าวจะทรยศต่อเขาในอนาคต

"ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเราทั้งหมดถูกหลอกแล้ว!" ชิวฮ่าวพูดซ้ำคำพูดเดิมของเขาอยู่ตลอดเวลา

แต่หลังจากนั้นเขาก็เริ่มไออย่างหนัก จากนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก