USB:บทที่ 700 เป็นแค่ รปภ.

หลังจากที่ฮวงเฟิงและไป๋เสี่ยวโหรวกลับมาจากหยางโจว ด้วยเพราะความเป็นห่วงซูหยูโม่ทำให้เขาตัดสินใจขับรถมาหาเธอที่นี่

"คุณเป็นใคร? รีบออกไปดีกว่า ไม่เห็นหรือไงว่าพวกเรากำลังทำงานกันอยู่?" เมื่อฮวงเฟิงปรากฏตัวขึ้นเพื่อช่วยเหลือซูหยูโม่ ผู้ชายที่อยู่ในเครื่องแบบก็เปิดฉากขึ้นทันที ไม่แน่อาจเป็นเพราะพวกเขากำลังรู้สึกอิจฉาฮวงเฟิงก็เป็นได้ เนื่องจากซูหยูโม่จัดว่าเป็นหญิงสาวที่ทีหน้าตาสะสวยมากคนหนึ่ง และตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดของฮวงเฟิง  ทำให้คนพวกนั้นต่างจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาริษยาอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อได้ยินดังนั้นฮวงเฟิงก็ปล่อยซูหยูโม่แล้วหันมาพูดกับคนพวกนั้น " ผมเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของที่นี่ นั่นก็หมายความว่าผมก็เป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ด้วย แล้วทำไมผมจะอยู่ที่นี่ไม่ได้?"

เมื่อคนพวกนั้นได้ยินว่าฮวงเฟิงเป็นเพียงแค่ รปภ. พวกเขาก็แสดงท่าทีรังเกียจออกมาอย่างเห็นได้ชัด "เป็นแค่ รปภ. ตำแหน่งเล็ก ๆ มีหน้ามาสะเออะอะไรอยู่ตรงนี้? รีบ ๆ ออกไปให้พ้น"

"ทำไมผมต้องไปด้วย? คุณใช่สิทธิอะไรมาสั่งผิดร้านของเรา? ตอนนี้ผมชักจะสงสัยฐานะที่แท้จริงของพวกคุณขึ้นมาแล้วซิ  ใครที่ไหนจะรู้ได้ว่าที่แท้แล้วพวกคุณเป็นใครกันแน่ ถึงกล้าทำเรื่องหลอกลวงต่อหน้าสาธารณชนแบบนี้"

"แกพูดเรื่องอะไร? ใครบอกแกว่าพวกเรากุเรื่องขึ้น? ระวังปากเอาไว้ ฉันอาจจะจับแกเข้าคุกได้" ผู้ชายคนที่บอกว่ามากจากสำนักงานการค้าและการพาณิชย์ก้าวออกมา เขาชี้หน้าฮวงเฟิงแล้วตะคอกเสียงดังขึ้น

"พวกคุณคงรวมหัวกันสินะ? สามารถจับใครขังคุกก็ได้อย่างนั้นเหรอ?" ฮวงเฟิงพูดขึ้นขณะที่เขามองไปที่อีกฝ่าย ด้วยท่าทีที่นิ่งสุขุมเช่นเดิม

"ปากดีจริงนะ พูดจาคมคาย ฉันจะขอเตือนแกเป็นครั้งสุดท้าย รีบออกไปให้พ้นหน้าฉัน ไม่เช่นนั้นก็รอดูผลลัพธ์ได้เลย!" ผู้ชายอีกคนเดินตรงเข้ามาหาฮวงเฟิง แล้วพูดจาข่มขู่เขา

"ผลลัพธ์อย่างนั้นเหรอ? ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน" ฮวงเฟิงยังคงพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน เขาปัดมือของชายคนที่ชี้หน้าเขาอยู่แล้วพูดต่อขึ้นอีก "อีกอย่างผมไม่ชอบให้ใครมาชี้หน้าแบบนี้!"

ชายคนนั้นตกตะลึงกับการกระทําของฮวงเฟิงแม้แต่พนักงานของ เฮฟเว่นกรุ๊ปเองก็ตกตะลึงเช่นกัน พวกเขาไม่คิดว่าฮวงเฟิงจะกล้าทำแบบนี้กับเจ้าหน้าที่ของรัฐบาล

"แก แกกล้าทำร้ายฉันจริง ๆ เหรอ?" ชายคนนั้นพูดขณะที่เขามองฮวงเฟิงอย่างไม่อยางเชื่อสายตา

"แล้วจะทําไม? ตัวของคุณเป็นทองหรือไง? ผมถึงแตะต้องไม่ได้? " ฮวงเฟิงกล่าว "ถ้ามีคนแบบคุณเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐจริง ผมก็ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาท!"

"เราไม่ได้แอบอ้าง นี่คือเอกสาร!" หนึ่งในนั้นอาจเป็นผู้นําเขาเอากระดาษออกมาและส่งมอบให้กับฮวงเฟิง

เนื่องจากผู้จัดการหยวนและคนอื่น ๆ ได้ร่วมกันวางแผนที่จะจัดการกับเฮฟเว่นไพรมานานแล้ว ดังนั้นเรื่องจำเป็นต่าง ๆ จึงได้มีการจัดกเตรียมไว้นานแล้ว  อย่างไรก็ตามเมื่อฮวงเฟิงรับเอาเอกสารนั่นมาเขาก็ยังไม่อ่านมันในทันที แต่กลับหันไปมองคนอื่น ๆ และถามว่า "แล้วพวกคุณล่ะ?"

เมื่อซูหยูโม่และเซี่ยเหมิ่งเจียวเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า ท่าทีของพวกเธอก็แสดงออกถึงความวิตกมากขึ้น  ซึ่งนี่ก็หมายความว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ได้วางแผนที่และเตรียมการกับพวกเขามานานแล้ว มันคงไม่ดีแน่ถ้าหากพวกเธอผลีผลามทำอะไรลงไม่ในตอนนี้ แน่นอนว่าพวกเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเหล่านี้  มีเพียงแต่ฮวงเฟิงเท่านั่นที่สีหน้าของเขาไม่ได้แสดงออกถึงความวิตกกังวลเลยแม้แต่น้อย  นอกจากนั้นแล้วท่ามมกลางความตกตะลึกของผู้คนมากมาย เขายังฉีกกระดาแผ่นนั้นออกเป็นชิ้น ๆ

"ทำอะไรของแก!? หยุดเดี๋ยวนี้!" เมื่อเจ้าหน้าที่ของรัฐพวกนั้นเป็นการกระทำของฮวงเฟิง พวกเขาก็โวยวายเสียงดังขึ้นทันที คิดไม่ถึงเลยว่าฮวงเฟิงจะบ้าบิ่นถึงขนาดกล้าทำลายเอกสารของทางการเช่นนี้ ในเวลานั้นแม้กระทั่งซูหยูโม่และเซี่ยเหมิ่งเจียวเองก็ยังตกตะลึงกับการกระทำของเขา พวกเธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าฮวงเฟิงจะทำเรื่องแบบนี้ได้

"ไม่ต้องกลัว เชื่อใจเขา" ซูหยูโม่หันไปพูดกับเซี่ยเหมิ่งเจียว แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าฮวงเฟิงกำลังคิดที่จะทำอะไรกันแน่ แต่เธอก็ยังเชื่อมั่นในตัวเขา และถึงแม้ว่าสิ่งที่เขาทำมันจะร้ายแรงจนถึงขั้นที่เขาอาจจะถูกจับตัวไป ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ยามทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่างขอร้องให้ครอบครัวของเธอช่วยเหลือเขา ถึงแม้ว่าจะเป็นที่รู้กันดีว่าที่ผ่านมาต่อให้ต้องเจอกับอุปสรรคที่ใหญ่โตและมากมายแค่ไหนเธอก็ไม่เคยเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากครอบครัวของเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

"หยุดอยู่ตรงนั้น ไม่งั้นผมจะไม่เกรงใจอีกต่อไป!" ฮวงเฟิงมองเจ้าหน้าที่ของรัฐที่กำลังรีบวิ่งเข้ามาเพื่อแย่งเอกสารในมือเขา  มีหรือที่คนพวกนี้จะเชื่อคำขู่ของ รปภ.? ดูเหมือนคนพวกนี้จะไม่สนใจกคำเตือนของฮวงเฟิง พวกเขากรูกันเข้าไปหาเขาอย่างต้องการจะคุกคาม เพราะฉะนั้นแล้วฮวงเฟิงเองก็ดูจะไม่คิดที่จะรักษามารถยาทหรือให้เกียรติคนพวกนี้เช่นกัน ก่อนหน้านี้คนพวกนี้ได้ข่มขู่และคุกคามซูหยูโม่และเซี่ยเหมิ่งเจียวระดับหนึ่ง เพราะฉะนั้นฮวงเฟิงจึงต้องการที่จะให้บทเรียนเล็ก ๆ น้อย ๆ กับคนพวกนี้มานานแล้ว เขาก็เลยชกเข้าไปที่คนพวกนั้นทีละคนอย่างรวดเร็ว  ทุกคนถูกหมัดของฮวงเฟิงกระแทกเข้าอย่างแรง  ดวงตาพร่ามัวขณะที่กำลังจะล้มลงกับพื้น  คิดไม่ถึงว่าจะมีใครกล้าทำร้ายเจ้าหน้าที่ของรัฐตอนกลางวันแสก ๆ เช่นนี้

อย่างไรก็ตามที่นั่นก็ยังมีนักข่าวจำนวนหนึ่งรวมอยู่ด้วย นักข่าวพวกนั้นไม่ได้ตกตะลึงกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาต่างรู้สึกดีใจที่ได้มีส่วนร่วมอยู่ตรงนี้นี่จะต้องเป็นข่าวใหญ่ที่สุดก็ว่าได้ ทุกคนต่างหยิบกล้องถ่ายยรูปขึ้นมา กดชัดเตอร์บันทึกภาพทุกการกระทำของฮวงเฟิงเอาไว้ได้หมด ฮวงเฟิงเฉิดหน้าหันไปมองนักข่าวพวกนั้นแล้วพูดขึ้น "อย่างที่พวกคุณทุกคนได้เห็นแล้ว ผมก็แค่ป้องกันตัว เนื่องจากพวกเขาต้องการรุมทำร้ายผม ทำให้ผมรู้สึกไม่ปลอดภัย ดังนั้นเรื่องนี้จะโทษผมไม่ได้"

อย่างไรก็ตามผู้สื่อข่าวพวกนั้นก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรกับฮวงเฟิง อีกทั้งยังไม่มีใครเชื่อในคำพูดของเขาเช่นเดียวกัน  ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาไม่ได้ตาบอด และภาพที่เห็นนั้นก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าฮวงเฟิงทำร้ายเจ้าหน้าที่พวกนั้น ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะมีจำนวนที่มากกว่าแต่เจ้าหน้าที่พวกนั้นก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

"แก กล้าเหยียบย้ำกฎหมาย! เร็วเข้า รีบโทรเรียกตำรวจ จับตัวไอ้ลูกหมานี้ซะ!" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ถูกฮวงเฟิงทำร้าย ส่งเสียงเอ็ดตะโรลั่นทั่ง ๆ ที่ขณะนั้นตัวเขาก็ยังนอนกองอยู่กับพื้น

"แจ้งตำรวจอย่างนั้นเหรอ? เอาเลย ดีเหมือนกันให้ตำรวจเป็นคนจัดการเรื่องนี้ รีบ ๆ โทรแจ้งเลย" ฮวงเฟิงพูดขึ้น น้ำเสียงของเขาไม่ได้แสดงออกถึงความวิตกเลยสักนิด แม้ว่าหนึ่งในนั้นจะพูดว่าเขาได้โทรแจ้วตำรวจแล้ว แต่ฮวงเฟิงไม่รู้สึกกลัวเลยจริง ๆ ถ้าหากเขามีไม่คนให้พึงพาอยู่เบื้องหลังก็ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่โง่มาก ซึ่งท่าทางของเขาก็ดูเหมือนว่าจะมีเขาจะมีใครบางคนคอยให้ความช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง

อย่างไรก็ตามเนื่องจากฮวงเฟิงเป็นเพียงแค่ รปภ. คนหนึ่งเท่านั้น และในทุก ๆ ที่ที่พวกเขาไปไม่ใครกล้าลงมือทำร้ายพวกเขา จะมีบริษัทไหนบ้างกล้าทำร้ายพวกเขาเช่นนี้? ด้วยหน้าที่และตำแหน่งในฐานะคนของรัฐบาลพวกเขาไม่อาจปล่อยให้ตัวเองถูกเหยียดหยามเช่นนี้ได้ บังเอิญที่หนึ่งในเจ้าหน้าที่พวกนั้นรู้จักผู้กำกับการตำรวจที่ประจำอยู่ในมณฑลเจียง อีกทั้งพวกเขายังมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

ดังนั้นใครคนนั้นจึงตัดสินใจที่โทรหาผู้กำกับตำรวจคนนั้นโดยตรง ต่อให้ฮวงเฟิงจะมีใครคอยให้ความช่วยเหลือก็ตาม มันก็ไร้ความหมาย ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าคำพิพากษาความผิดของเขานั้นจะทำให้เขาต้องได้รับทุกข์ทรมานมากแค่ไหน