USB:บทที่ 660 กลับ

เป็นฮวงเฟิงที่คิดมากเกินไป!

ฮวงเฟิงไม่คิดว่าหนิงอู๋ซวงจะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไปอย่างสนิทใจ โดยที่เขาไม่ต้องอธิบายในสิ่งที่เขาได้คิดไว้ก่อนหน้านี้เลยสักคำ

“พี่ฮวง เล่าเรื่องโลกของท่านให้ข้าฟังหน่อยสิ!” หนิงอู๋ซวงมองฮวงเฟิงด้วยความสงสัยแล้วพูด เห็นได้ชัดว่านางอยากรู้เกี่ยวกับโลกที่ฮวงเฟิงอาศัยอยู่จริงๆ ตอนที่นางยังเด็ก นางได้ยินแม่ของนางพูดถึงเรื่องของเหล่าเทพ นางอยากเห็นสถานที่ที่เหล่าเทพอาศัยอยู่สักครั้ง แต่มันคงเป็นไปไม่ได้

"ก็ได้" ฮวงเฟิงตอบโดยไม่ลังเล จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่โลกแห่งความจริงให้นางฟัง

“ข้าอยากไปเห็นโลกของพี่ฮวงจัง” หนิงอู๋ซวงคร่ำครวญ หากเป็นโลกอื่น ถึงนางจะอยากเห็นมันสักครั้งแต่ก็ไม่ได้จริงจังขนาดนั้น ทว่าโลกที่ฮวงเฟิงอาศัยอยู่ หนิงอู๋ซวงยังคงสนใจมันมากทีเดียว

“ถ้ามีโอกาส ข้าจะไปเจ้าไป แต่ถ้าตอนนี้ยังไม่ใช่ ในอนาคตก็คงต้องมีสักวัน” ฮวงเฟิงกล่าว

“อืม ข้าจะรอพี่ฮวงพาข้าไปที่นั่นนะ” หนิงอู๋ซวงพูดต่อว่า "อ๊ะ ใช่แล้ว พี่ฮวง ในโลกนั้น เจ้ามีคนรักหรือยัง"

การเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างกะทันหันของหนิงอู๋ซวงทำให้ฮวงเฟิงตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าทำไมนางถึงถามคำถามนี้ออกมา

“พี่ฮวง บอกความจริงมาเลยนะแล้วก็ห้ามโกหกข้าเด็ดขาด” หนิงอู๋ซวพูดราวกับว่านางวางก้าม

“ก็ได้ ข้าจะไม่โกหกเจ้า ข้ามีแฟนอยู่ที่นั่น” ฮวงเฟิงตอบ เขารู้ว่าหนิงอู๋ซวงเป็นคนที่อาศัยอยู่ในโลกนี้ ดังนั้นการยอมรับเรื่องที่ผู้ชายมีภรรยามากกว่าหนึ่งคนจึงเป็นเรื่องที่ทำได้ง่าย หากเขาเป็นฝ่ายถามคำถามนี้คือซูยูโม่ เขาต้องคิดให้รอบคอบว่าควรตอบคำถามอย่างไร

“แฟน...มันคืออะไร?” หนิงอู๋ซวงไม่เข้าใจคำศัพท์ใหม่ที่เพิ่งออกมาจากปากของฮวงเฟิงเลยแม้แต่น้อย

“ก็เหมือนกับที่เราเป็นในตอนนี้ เราชอบกันแต่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน” ฮวงเฟิงหยุดคิดครู่หนึ่งแล้วพูดออกมา

“นั่นคือสิ่งที่เจ้าไม่ต้องการ” หนิงอู๋ซวงพึมพำเสียงเบา จากนั้นมองไปที่ฮวงเฟิงและพูดว่า "ข้ารู้ว่าพี่ฮวงเฟิงเก่งขนาดนี้ต้องมีผู้หญิงมาชอบอยู่แล้ว"

แม้ว่านางจะเตรียมใจไว้ก่อนแล้ว แต่หนิงอู๋ซวงก็ยังรู้สึกผิดหวังที่ได้ยินฮวงเฟิงยอมรับด้วยตัวเอง แต่ถึงอย่างไรนางก็ปรับตัวได้เร็วเหมือนอย่างที่ฮวงเฟิงคิดไว้ไม่มีผิด สิ่งที่นางถูกอบรมมาตั้งแต่เด็กทำให้นางยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย นอกจากนี้แม้ว่าฮวงเฟิงจะคิดหาวิธีไม่ได้ในตอนนี้ ก็ใช่ว่าในอนาคตจะไม่มีสักหน่อย

“พี่ฮวง หลังจากนี้ท่านยังจะมาที่นี่ได้อีกไหม?” หนิงอู๋ซวงถาม

"ไม่รู้สิ" ฮวงเฟิงส่ายหน้าพลางกล่าว

"โอ้" ท้ายที่สุดแล้ว ที่นี่เป็นสถานที่ที่นางและฮวงเฟิงคุ้นเคย และนางยังคงอยากอยู่ที่นี่กับฮวงเฟิงไปเรื่อยๆ

เมื่อนึกถึงตอนที่ฮวงเฟิงกำลังจะจากไป หนิงอู๋ซวงก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาในทันที จากนั้นนางก็เงยหน้าขึ้นมอง ฮวงเฟิง ใบหน้าของนางขึ้นสีแดงระรื่อ หญิงสาวกัดฟันเอ่ยเสียงเบา "พี่ฮวง เจ้ากำลังจะออกจากที่นี่ ข้าอยากให้เจ้า...กอดข้าได้ไหม?"

ทันทีที่หนิงอู๋ซวงพรั้งปากพูดออกไป ใบหน้าของนางก็แดงก่ำอย่างห้ามไม่อยู่ จากนั้นเสียงของหญิงสาวก็ค่อยๆเบาลง ยังดีที่ที่นั่งของฮวงเฟิงอยู่ไม่ไกลจากนางมากนักอีกทั้งความสามารถในการได้ยินของเขาก็ไม่ได้แย่ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ได้ยินเสียงนางไปแล้ว

ในช่วงเวลาที่เขาอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ว่าฮวงเฟิงไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้ แต่สาเหตุหนึ่งเป็นเพราะเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการออกรบ

อีกหนึ่งสาเหตุเป็นเพราะที่นี่ไม่ใช่โลกแห่งความเป็นจริง ผู้หญิงที่นี่ล้วนมีแต่พวกหัวโบราณ และในโลกแห่งความเป็นจริง การมีสัมพันธ์ทางกายก่อนแต่งเป็นเรื่องธรรมดามาก แต่ที่นี่กลับเป็นเรื่องเกิดขึ้นได้ยากมาก เพราะเป็นสิ่งที่ขัดต่อขนมธรรมเนียม ด้วยเหตุนี้ เห็นแก่หนิงอู๋ซวง ฮวงเฟิงจึงไม่เคยแสดงความรู้สึกดังกล่าวเลยสักครั้ง

และตอนนี้ เป็นไปได้ไหมที่หนิงอู๋ซวงหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาด้วยตนเอง? ในใจฮวงเฟิงรู้สึกมีความสุขมาก เพราะเขาไม่มีทางปฏิเสธเรื่องดีๆ แบบนี้เด็ดขาด ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นและพูดว่า "อู๋ซวง นี่มันก็ดึกมากแล้ว พวกเราควรพักผ่อนเร็วสักหน่อย"

ในเวลาเดียวกัน นางรู้สึกชอบเจ้าฮวงเฟิงมาก นางรู้ว่าฮวงเฟิงไม่ได้ทำอย่างนั้นกับนางเพราะเขาให้เกียรตินาง ไม่อย่างนั้นนางคงปฏิเสธเขาไปแล้ว

“พี่ฮวง เจ้ายังไม่ได้กินอะไรเลยนะ” หนิงอู๋ซวงนางด้วยเสียงเล็ก ๆ

ฮวงเฟิงตอบอย่างเป็นกันเอง จากนั้นเขาก็เห็นใบหน้าของหนิงอู๋ซวงแดงจึงปรับน้ำเสียงให้อ่อนลง "ถ้างั้นข้าคงต้องบอกว่าอาหารน่ะจะกินตอนไหนก็ได้ แล้วก็ตอนนี้ข้าไม่ค่อยหิวด้วย"

หนิงอู๋ซวงอยากจะตอบว่า "เจ้าไม่หิว แต่ข้าหิวนี่” แต่เมื่อเห็นท่าทางของฮวงเฟิง นางจึงไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นนางยืนขึ้นและเดินตามฮวงเฟิงไปเงียบๆ

เมื่อเห็นหนิงอู๋ซวงทำแบบนี้แล้ว เขาก็ยิ่งมีความสุขมากมากกว่าเดิม อีกทั้งยังคิดว่าในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยเจ้าน้องชายเสียที ฮวงเฟิงรู้สึกตื่นเต้นมากแม้แต่ในสนามรบเขายังไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลยสักครั้ง มันช่างเป็นความรู้สึกที่ทั้งตื่นเต้นและวาบหวานเกินบรรยาย

"เห้ย!"

ในโลกแห่งความเป็นจริง ที่บ้านของฮวงเฟิง ทุกครั้งที่เขาเห็นภาพนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะสบถออกมา

เมื่อกี้เขากำลังถอดชุดของหนิงอู๋ซวออกด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เขากำลังจะนึกถึงรูปร่างของหญิงสาว เขาถูกมิติดูดเข้าไป หลังจากที่ออกมาจากห้วงมิติ เข้าก็ได้กลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงแล้ว

ในตอนที่เขานึกถึงหนิงอู๋ซวงนอนอยู่บนเตียงและมองเขาอย่างเขินอาย ฮวงเฟิงก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก แต่เพราะเขาไม่สามารถกลับไปหานางได้ในตอนนี้ เขาจึงทำได้แค่คิดเท่านั้น

"กล่องจักรวาลเลือกเวลาได้เหมาะจริงๆ" ฮวงเฟิงอดไม่ได้ที่จะบ่นในใจ โชคดีที่เขาได้บอกหนิงอู๋ซวงว่าเขากำลังจะออกไปจากที่นี่แล้ว ถึงนางจะตกใจที่เห็นเขาหายตัวไปต่อหน้าต่อตา แต่นางก็ต้องยอมรับมันให้ได้

“เฮ้อ ช่างมันเถอะ คงไม่มีเหตุผลอะไรหรอกมั้ง ขอแค่ได้พบหนิงอู๋ซวงอีกครั้งในอนาคตก็พอ ดังนั้นไม่ใช่ว่าข้าจะไม่กลัวว่าจะไม่มีโอกาส แต่ถ้ากล่องจักรวาลยังเป็นแบบนี้อีกสักสองสามครั้ง มีหวังหัวใจของเขาต้องหม่นหมองแน่”

และในเวลานี้ สิ่งของต่างๆ ลอยไปมาตรงหน้าฮวงเฟิง ของเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขาเก็บไว้ในแหวนมิติตอนที่เขากำลังจะเทเลพอร์ตนั่นเอง